Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 49, 8-15)

Nanangana anao ho faneken’ny firenena Aho, hanandratra indray ny tany.

Izao no lazain’ny Tompo:

“Mihaino anao amin’ny andro fankasitrahana Aho,
ary mamonjy anao amin’ny andro famonjena,
niaro anao Aho, ary nanangana anao ho faneken’ny firenena,
hanandratra indray ny tany, hizara ny lova nosimbana;
hilaza amin’izay lasan-ko babo hoe:

‘Mivoaha’,

sy amin’izay ao anatin’ny haizina hoe:

‘Mankanesa aty amin’ny mazava.’

Hahazo hiraotra izy ireo manaraka ny lalana,
ary ny vilon-kohaniny dia eny amin’ny havoana rehetra;
tsy ho noana izy na hangetaheta,
tsy ho tratry ny fasika mahamay, na ny masoandro.
Fa Ilay mamindra fo aminy no hitarika azy ireo,
sy hitondra azy ho eo amin’ny rano miboiboika.
Hataoko lalana ny tendrombohitra rehetra;
ary hasandratra indray ny lalako.
Indreo ny sasany avy lavitra;
indreo ny sasany avy any Avaratra sy avy any Andrefana,
ary indreo koa ireo avy amin’ny tanin’ny Sinima.
Mihobia an-kafaliana, ry lanitra;
miontàna, ry tany!
Velomy ny hobin-kafaliana, ry tendrombohitra!
Fa ny Tompo efa nampionona ny vahoakany,
sy nangoraka ireo izay nampahoriana!

Hoy i Siôna:

‘Nafoin’ny Tompo aho; hadinon’ny Tompo aho!’

Hanadino ny taizany va ny vehivavy,
ka tsy hamindra fo amin’ny naloaky ny kibony?
Na hanadino aza ny reny,
Izaho tsy mba hanadino anao!”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 144, 8-9. 13de-14. 17-18)

Antra sy mangoraka ny Tompo.

Antra sy mangoraka ny Tompo,
tsy malaky tezitra ary be hatsaram-po!
Tsara amin’ny olon-drehetra ny Tompo,
mambomba ny asany rehetra ny fangorahany!

Mahatoky amin’ny teniny rehetra ny Tompo,
ary tsara fo amin’ny asany rehetra!
Tompo manohana izay rehetra ho lavo,
sy mampitraka izay mitanondrika!

Marina amin’ny lalany rehetra ny Tompo,
ary tsara fo amin’ny asany rehetra!
Ny Tompo eo anilan’izay rehetra miantso Azy:
dia izay rehetra miantso Azy amim-pahamarinana.

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Toy izao no nitiavan’Andriamanitra an’izao tontolo izao: nomeny ny Zanany Tokana; ka hanana ny fiainana mandrakizay izay rehetra mino Azy.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 5, 17-30)

Toy ny ananganan’ny Ray ny maty sy amelomany azy, no ameloman’ny Zanaka izay tiany.

Tamin’izany andro izany,
nanenjika an’i Jesoa ny Jody
satria nanasitrana tamin’ny andro sabata Izy.
Fa hoy i Jesoa tamin’izy ireo:

“Ny Raiko miasa mandraka ankehitriny,
ary Izaho koa miasa.”

Izay indray vao mainka nitady hamono Azy ny Jody,
satria sady tsy nitandrina ny sabata Izy
no nilaza fa Rainy Andriamanitra,
ka nanao ny tenany ho mitovy amin’Andriamanitra.

Dia notohizin’i Jesoa indray ny teniny,
ka hoy Izy tamin’izy ireo:

“Lazaiko marina aminareo:
Tsy mahazo manao na inona na inona ho Azy ny Zanaka,
afa-tsy izay hitany ataon’ny Ray;
ary izay rehetra ataon’ny Ray
dia ataon’ny Zanaka koa.
Fa tia ny Zanaka ny Ray,
ka maneho aminy izay rehetra ataon’ny tenany,
ary mbola haneho aminy asa lehibe noho izao aza Izy,
mba ho gaga ianareo.
Fa toy ny ananganan’ny Ray sy amelomany ny maty
no ameloman’ny Zanaka izay tiany koa.
Ary ny Ray aza tsy mitsara olona,
fa ny Zanaka no nomeny ny fitsarana rehetra,
mba hanajan’ny olona rehetra ny Zanaka
tahaka ny fanajany ny Ray.
Izay tsy manaja ny Zanaka,
dia tsy manaja ny Ray izay naniraka Azy.
Lazaiko marina dia marina aminareo:
Izay mihaino ny teniko sy mino izay naniraka Ahy
no manana ny fiainana mandrakizay ka tsy hohelohina,
fa efa niala tamin’ny fahafatesana ho amin’ny fiainana izy.
Lazaiko marina dia marina aminareo:
Avy sady efa tonga sahady ankehitriny aza
ny andro handrenesan’ny maty ny feon’ny Zanak’Andriamanitra,
ka izay handre dia ho velona.
Fa toy ny ananan’ny Ray ny fiainana ao anatiny,
no nanomezany ny Zanaka hanana ny fiainana ao anatiny koa.
Ary nomeny fahefana hitsara Izy, satria Zanak’Olona.
Aza gaga amin’izany,
fa avy ny andro handrenesan’izay rehetra any am-pasana
ny feon’ny Zanak’Andriamanitra,
dia hivoaka izy,
ka izay nanao soa dia ho any amin’ny fitsanganam-piainana,
fa izay nanao ratsy kosa, dia ho any amin’ny fitsanganam-pahamelohana.
Raha Izaho ihany,
tsy mahazo manao na inona na inona;
fa araka izay reko no itsarako, ka marina ny fitsarako,
satria tsy mitady ny sitra-poko Aho,
fa ny sitra-pon’izay naniraka Ahy.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Ezekiela Mpaminany (Ezek. 47, 1-9. 12)

Indro nisy rano nivoaka sy nidina avy ao ambanin'ny tokonan'ny Tempoly, ary velona avokoa izay nalehan'io rano io.

Tamin’izany andro izany,
dia nentin’ny Anjely niverina ho eo amin’ny varavaran’ny Tranon’ny Tompo aho.
Ary indro nisy rano nivoaka
avy ao ambanin’ny tokonan’ny Trano amin’ny lafiny atsinanana,
fa nitodika niantsinanana ny anoloan’ny Trano;
ka nidina ny rano avy ao ambanin’ny lafin-trano ankavanana
tao atsimon’ny ôtely.
Nentiny nivoaka tamin’ny alo-baravarana avaratra aho,
dia nasainy nanodidina eo ivelany aho
mandra-pahatonga eo amin’ny alo-baravarana ivelany
mitodika miantsinanana:
ka indro ny rano nandeha tamin’ny lafiny ankavanana.
Nony tafavoaka niantsinanana ralehilahy
nitondra kofehy teny an-tanany,
dia nandrefy arivo hakiho izy,
ary nentiny nita ny rano aho, ka hakitrokely ny rano.
Nandrefy arivo hakiho indray izy,
dia nentiny nita ny rano aho, ka halohalika ny rano.
Nandrefy arivo hakiho indray izy,
dia nasainy nita ny rano aho, ka hatreo amin’ny andilana ny rano.
Nandrefy arivo hakiho indray,
ka efa ony maria tsy azoko nitana intsony,
fa nihalalina ny rano;
efa rano itana milomano, ony maria tsy azo itana amin’izao.
Ary hoy izy tamiko:

“Ry zanak’olona, nahita va ianao?”

Dia nentiny niverina teo amoron’ny ony maria aho.
Nony nitodika aho dia nahita hazo be dia be
teo amoron’ny ony maria eo andaniny roa.

Hoy izy tamiko:

“Ity rano ity dia mandeha mankany amin’ny faritany atsinanana,
hidina ho any amin’ny tany lemaka
vao hiditra ho ao amin’ny ranomasina;
hoentina mankany amin’ny ranomasina izy,
dia ho tonga mahasalama ny rano.
Ny zava-manana aina mihetsiketsika
any amin’izay halehan’ny ony roa, na aiza na aiza,
ho velona avokoa, ka ho be dia be ny hazandrano;
satria raha vao tonga any ity rano ity
dia ho tonga mahasalama ny ranomasina,
ary hahavelona avokoa izay halehan’ny ony maria.
Eo akaikin’ny ony, amin’ny morony an-daniny avy,
hisy hazo mamoa isan-karazany haniry,
ka ny raviny tsy mba halazo,
ary ny voany tsy mba hitsahatra.
Hamoa voa vaovao isam-bolana izy,
satria hivoaka avy ao amin’ny fitoerana masina ny ranony;
ny voany ho fihinana tsara
ary ny raviny ho fanasitranana tsara.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 45, 2-3. 5-6. 8-9)

Ny Tompon’ny tafika momba anay, ny Andriamanitr’i Jakôba ho fiarovana-avonay!

Andriamanitra ny anay no aro sy hery, hita hatra ny ela fa mamonjy amin’ny sarotra.
Koa tsy atahoranay izay tany hihozona,
izay vohitra hihovotra afovoan-dranomasina.

Andriamanitra mampifaly ny tanànany amin’ny ony misampana,
ilay Avo manamasina ny Fonenany. Andriamanitra eo anivony: tsy mihontsona izy,
Andriamanitra mamonjy azy raha madiva haraina.

Ny Tompon’ny tafika momba anay,
ny Andriamanitr’i Jakôba no fiarovana-avonay!
Tongava hizaha ny asan’ny Tompo,
ny zava-mahagaga vitany eran-tany.

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Amorony fo madio aho, ry Andriamanitra; amereno ny hafaliana avy amin’ny vonjinao.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 5, 1-3a. 5-16)

Niaraka tamin’izay dia sitrana ralehilahy.

Tamin’izany andro izany,
niakatra tany Jerosalema i Jesoa
fa nisy andro fety tamin’ny Jody tamin’izay.
Ary any Jerosalema ao akaikin’ny vavahadin’ny ondry,
dia misy dobo anankiray atao hoe Betesdà amin’ny teny hebrio,
izay misy trano heva dimy.
Nisy marary maro nandry tamin’ireo trano ireo.
Ary nisy lehilahy anankiray
narary hatramin’ny valo amby telopolo taona teo.
Nony nahita azy nivalandotra i Jesoa,
sady fantany fa efa ela no naharariany,
dia hoy Izy taminy:

“Te-ho sitrana va ianao?”

Ary hoy ny navalin’ny marary:

“Tompoko, tsy mba manana olona
handroboka ahy amin’ny dobo aho rahefa mihetsiketsika ny rano;
ka nony mba mandeha aho,
dia ny hafa, no tafidina alohako.”

Hoy i Jesoa taminy:

“Mitsangàna, ento ny fandrianao ka mandehana.”

Niaraka tamin’izay dia sitrana ralehilahy,
ka nentiny ny fandriany dia lasa izy nandeha.
Ary sabata ny andro tamin’izay.
Ka hoy ny Jody tamin’ny vao sitrana:

“Sabata ny andro
ka tsy mahazo mitondra ny fandrianao Ianao.”

Fa hoy ny navaliny azy:

“Ilay nahasitrana ahy no nanao tamiko hoe:
Ento ny fandrianao ka mandehana.”

Dia hoy ireo nanontany azy:

“Iza moa izany lehilahy nanao taminao hoe:
Ento ny fandrianao ka mandehana, izany?”

Tsy nahalala Azy anefa ilay vao sitrana,
fa ny vahoaka moa betsaka,
i Jesoa koa niala teo.
Taorian’izany dia hitan’i Jesoa tao an-tempoly ralehilahy
ka hoy Izy taminy:

“Indro fa sitrana ianao, ka aza manota intsony
sao dia ratsy noho ny teo indray ny manjò anao.”

Dia lasa ralehilahy nilaza tamin’ny Jody
fa i Jesoa no nahasitrana azy.
Koa nanenjika an’i Jesoa ny Jody
satria nanao izany tamin’ny andro sabata Izy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 65, 17-21)

Tsy misy ho re ao intsony na ny feo mitomany na ny antsom-pahoriana.

Izao no nolazain’ny Tompo:

“Indro Aho hahary lanitra vaovao sy tany vaovao,
ka ny zavatra taloha dia tsy hotsarovana intsony,
na ho mby ao an-tsaina akory aza.
Aoka hifaly kosa ianareo sy hanan-kafaliana mandrakizay
noho izay efa hoarìko;
fa indro Aho hahary an’i Jerosalema ho an’ny fifaliana,
sy ny vahoakany ho an’ny firavoravoana.
Dia ho faly amin’i Jerosalema Aho,
sy ho ravoravo amin’ny vahoakako.
Ka tsy misy ho re ao intsony
na ny feo mitomany na ny antsom-pahoriana.
Tsy hisy intsony ao na ny zaza teraka
ho fohy andro iainana,
na ny anti-panahy tsy mahatratra ny isan’ny androny;
fa mbola maty tanora ihany
ny maty amin’ny fahazato taonany,
ary efa zato taona ny mpanota
vao ho tratry ny ozona.
Hanao trano izy, dia izy no honina ao;
hamboly voaloboka izy, dia izy no hihinana ny vokany.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 29, 2 sy 4. 5-6. 11-12a sy 13b)

Deraiko ny Tompo izay nanafaka ahy.

Izaho midera ny Tompo izay nanafaka ahy:
Tsy navelanao hifalian’ny fahavaloko aho!
Ny fanahiko, ry Tompo ô,
nakarinao avy any an-tSeoly; novelominao aho
izay efa nitsitra tany an-davaka.

Antsao ny Tompo, ianareo mpivavaka!
Isaory ny Anarany masina.
Mihelina foana ny havinirany,
maharitra kosa ny fanambinany.
Izaho: hariva mialin-tomany; maraina, velon-kalo!

Mandrenesa, ry Tompo, iantrao aho!
Tompo ô, tahio aho!
Dia navadikao ho dihy ny toreoko.
Ry Tompo Andriamanitro ô, mandrakizay no isaorako Anao!

Evanjely

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Manantena ny Tompo ny fanahiko, miandry ny teniny aho; satria hatsaram-po no ao amin’ny Tompo, ary fanavotana lehibe.

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 4, 43-54)

Mandehana, fa velona ny zanakao.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niala tany Samaria, ka nankany Galilea.
Fa araka ny efa voalazany
dia tsy misy mpaminany hajaina amin’ny taniny.
Ary nony tonga tany Galilea Izy,
dia noraisin’ny Galileanina,
satria efa hitany izay rehetra nataony
tany Jerosalema tamin’ny andro fety,
fa tany koa izy ireo tamin’ny fety.
Dia nankany Kanà any Galilea indray Izy,
tany amin’ilay nanovàny ny rano ho divay.
Ary nisy kosa manamboninahitra anankiray
nanan-janaka lahy narary tany Kafarnaôma,
ka nony reny fa hoe tonga avy any Jodea ao Galilea i Jesoa,
dia nanatona Azy izy
ka nangataka Azy hidina hanasitrana ny zanany efa ho faty.
Fa hoy i Jesoa taminy:

“Raha tsy mahita famantarana sy fahagagana ianareo,
dia tsy mba mety mino!”

Ka hoy ilay manamboninahitra taminy:

“Andeha re, Tompoko,
dieny mbola tsy maty ny zanako!”

Dia hoy i Jesoa taminy:

“Modia, fa velona ny zanakao.”

Ary nino ny teny nolazain’i Jesoa taminy izy
ka lasa nody.
Nony nandeha izy,
dia notsenain’ny ankiziny
ka nilazany fa velona ny zanany.
Ary nanontaniany azy ireo ny ora nahasitranany,
ka hoy ireo taminy:

“Omaly tamin’ny ora fahafito
no nialan’ny tazo taminy.”

Dia fantatry ny rainy,
fa tamin’izany ora izany indrindra
no nilazan’i Jesoa taminy hoe:

“Velona ny zanakao”,

ka nino izy sy ny mpianakaviny rehetra.
Izany no fahagagana faharoa nataon’i Jesoa,
rahefa tonga tany Galilea avy tany Jodea Izy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky faharoan’ny Tantara (2 Tant. 36, 14-16. 19-23)

Nihatra tamin’ny vahoaka ny fahatezeran’Andriamanitra sy ny famindram-pony, fony izy ireo babo ary afaka avy eo.

Tamin’izany andro izany,
ny lehiben’ny mpisorona rehetra mbamin’ny vahoaka koa,
nandroso nanao fahadisoana manaraka ny fahavetavetan’ny hafa firenena,
sy nandoto ny Tranon’ny Tompo, izay efa nohamasininy, tao Jerosalema.
Malaky sady matetika no nampitondra teny fananarana tany amin’izy ireo,
ny Tompo Andriamanitry ny razany, tamin’ny alalan’ny irany,
fa nangoraka ny vahoaka sy ny Fonenany Izy.
Kanjo nihomehezan’izy ireo ny irak’Andriamanitra,
notsiratsirainy ny teniny, ary novazivazìny ny mpaminaniny,
mandra-pihàtran’ny fahatezeran’Andriamanitra tamin’ny vahoakany tsy azo notohaina intsony.
Nodorany ny Tranon’Andriamanitra, noravany ny mandan’i Jerosalema,
notselarany afo ny lapa rehetra teo, ary nosimbany ny fanaka saro-bidy rehetra.
Nentin’i Nabokôdônôzôro ho babo tany Babilôna ny olona sisa tsy matin-tsabatra,
ka tonga mpanompon’izy sy ny zanany ireny, mandra-panjàkan’ny mpanjakan’i Persa.
Izany no nahatanterahan’ny tenin’ny Tompo, tamin’ny vavan’i Jeremia hoe:

“Mandra-pahazon’ny tany ny onitry ny sabatany,
dia hitsahatra izy mandritra ny fotoana nahafoana azy,
dia mandra-pahafenon’ny fitopolo taona”.

Ary tamin’ny taona voalohany nanjakan’i Sirosa, mpanjakan’i Persa,
dia namporisihin’ny Tompo ny fanahin’i Sirosa mpanjakan’i Persa
mba hahatanteraka ny tenin’ny Tompo tamin’ny vavan’i Jeremia,
ka nasainy natao kabary sy nolazaina an-tsoratra hiely eran’ny fanjakany izao teny izao:

“Izao no lazain’i Sirosa mpanjakan’i Persa:
Efa nomen’ny Tompo Andriamanitry ny lanitra ahy ny fanjakana rehetra eto an-tany:
ary efa nandidy ahy Izy, hanao trano ho Azy any Jerosalema.
Koa iza avy moa aminareo no vahoakany?
Homba azy anie Andriamanitra Tompony, ary aoka hiakatra izy”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 136, 1-2. 3. 4-5. 6

Aoka hipetaka amin’ny lanilaniko ny lelako, raha tsy mahatsiaro anao aho.

Teo amin’ny onin’i Babilôna izahay nitorovoka,
nahatsiahy an’i Siôna ka nitomany.
Tamin’ny hazomalahelo izay teny
no nahantonay ny lokanganay.

Dia tonga ny mpamabo nangataka hira,
nasain’ireo mpampahory hifaly izahay:
“Anaovy hira izahay, hoy izy,
ihirao hiran’i Siôna!”

Dia an-tanin’olona ve izahay
no hihira ny hiran’ny Tompo?
Raha manadino anao aho, ry Jerosalema,
aoka ho maina ny tanako!

Ny lelako hipetaka amin’ny lanilaniko,
raha tsy mahatsiahy anao aho,
raha tsy ianao, ry Jerosalema,
no hany antom-pifaliako!

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Efezy (Efez. 2, 4-10)

Na dia fony mbola matin’ny fahotana aza ianareo, dia ny fahasoavana no namonjena anareo.

Ry kristianina havana,
Andriamanitra izay manan-karena amin’ny famindram-po,
noho ny halehiben’ny fitiavana izay nitiavany antsika,
na dia fony mbola matin’ny fahotana aza isika,
no nahavelona antsika niaraka tamin’i Kristy (fahasoavana no namonjena anareo);
niara-natsangany isika, sy niara-napetrany amin’i Jesoa Kristy any an-danitra,
mba hanehoany amin’ny andro ho avy ny haben’ny harem-pahasoavany,
amin’ny hatsaram-pony amintsika ao amin’i Kristy Jesoa.
Satria ny fahasoavana no namonjena anareo, noho ny finoana,
ka tsy avy aminareo izany, fa fanomezana avy amin’Andriamanitra,
tsy avy amin’ny asa, fandrao misy mirehareha.
Fa asany isika, ary zava-bao nataony tao amin’i Kristy Jesoa,
mba ho amin’ny asa soa voaomany rahateo hataontsika.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Dera sy laza anie ho Anao, ry Kristy Mpanavotra anay.

Lehibe tokoa ny fitiavan’Andriamanitra izao tontolo izao: ka nomeny ny Zanany tokana; mba hanana ny fiainana mandrakizay izay rehetra mino Azy.

Dera sy laza anie ho Anao, ry Kristy Mpanavotra anay.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 3, 14-21)

Naniraka ny Zanany mba hamonjy an’izao tontolo izao Andriamanitra.

Tamin’izany andro izany i Jesoa
niteny tamin’i Nikôdema nanao hoe:

“Tahaka ny nanandratan’i Môizy ny bibilava tany an’efitra
no tsy maintsy hanandratana ny Zanak’Olona koa,
mba tsy ho very izay rehetra mino Azy, fa hanana ny fiainana mandrakizay”.

Fa lehibe tokoa ny fitiavan’Andriamanitra an’izao tontolo izao:
ka nomeny ny Zanany tokana, mba tsy ho very izay rehetra mino Azy,
fa hanana ny fiainana mandrakizay.
Fa Andriamanitra tsy naniraka ny Zanaka tamin’izao tontolo izao,
mba hitsara an’izao tontolo izao, fa mba hamonjy an’izao tontolo izao.
Izay mino Azy dia tsy tsaraina; fa izay tsy mino kosa dia efa voatsara rahateo,
satria tsy mino ny Anaran’ny Zanak’Andriamanitra tokana.
Ary izao no fitsarana: tonga amin’izao tontolo izao ny fahazavana,
nefa naleon’ny olona ny haizina toy izay ny fahazavana,
satria ratsy ny asany.
Fa izay rehetra manao ratsy dia tsy tia ny fahazavana,
ka tsy manatona ny fahazavana sao hita miharihary ny asany;
fa izay manao ny marina no manatona ny fahazavana,
mba hiharihary ny asany, fa atao amin’Andriamanitra.

— Izany ary ny tenin’ny Tompo.