Vakiteny voalohany

Boky Jenezy (Jen. 1, 1 — 2, 2)

Hitan’Andriamanitra izay rehetra nataony, ka tsara indrindra izany.

Tamin’ny voalohany Andriamanitra
nahary ny lanitra sy ny tany,
tsy nisy endrika sady foana ny tany;
ny haizina no nanarona ny hantsana,
ary ny Fanahin’Andriamanitra nisonenika tambonin’ny rano.

Hoy Andriamanitra:

“Misia ny mazava”.

Dia nisy ny mazava.
Ary hitan’Andriamanitra fa tsara ny mazava.
Nosarahin’Andriamanitra ny mazava sy ny haizina.
Ka ny mazava nataony hoe andro,
ary ny maizina kosa alina.
Dia nisy hariva ary nisy maraina.
Izay no andro voalohany.

Hoy Andriamanitra:

“Misia habakabaka eo anelanelan’ny rano
ary aoka izy hampisaraka ny rano amin’ny rano”.

Dia nataon’Andriamanitra ny habakabaka,
ka ny rano ambonin’ny habakabaka
dia nosarahiny tamin’ny rano ambanin’ny habakabaka,
dia tanteraka izany.
Nataon’Andriamanitra hoe “lanitra”, ny habakabaka.
Ary nisy hariva sy nisy maraina.
Izay no andro faharoa.

Hoy Andriamanitra:

“Aoka hiangona amin’ny fitoerana iray ny rano eo ambanin’ny lanitra,
ka aoka hiseho ny maina”.

Dia tanteraka izany.
Nataon’Andriamanitra hoe “tany” ny maina;
ry nataony hoe “ranomasina” ny rano tafangona,
ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.

Dia hoy Andriamanitra:

“Aoka ny tany haniry ahitra maitso
sy anana mamoa ary hazo mamoa,
samy mamoa misy ny voany ao aminy
araka ny karazany avy,
eny ambonin’ny tany”.

Dia tanteraka izany.
Ary ny tany naniry ahitra maitso
sy anana mamoa samy araka ny karazany avy,
ary hazo mamoa misy voany ao aminy
samy araka ny karazany avy.
Ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.
Dia nisy hariva ary nisy maraina.
Izay no andro fahatelo.

Hoy Andriamanitra:

“Misia fanazavana eo amin’ny habakabaky ny lanitra
mba hampisaraka ny andro sy ny alina,
ary aoka izy ho famantarana,
ka hanamarika ny fotoana sy ny andro ary ny taona,
ary aoka ho fanazavana eny amin’ny habakabaky ny lanitra
hanazava ny tany”.

Dia tanteraka izany.
Nanao ny fanazavana roa lehibe Andriamanitra:
ny lehibebe kokoa hitarika ny andro,
ny kelikely kokoa hitarika ny alina,
ary nanao ny kintana koa.
Napetrak’Andriamanitra eo amin’ny habakabaky ny lanitra ireo,
hanazava ny tany, hitarika ny andro sy ny alina,
hampisaraka ny mazava sy ny maizina;
ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.
Dia nisy hariva ary nisy maraina.
Izay no andro fahefatra.

Hoy Andriamanitra:

“Aoka ny rano ho be zava-manana aina mihelotrelotra;
ary aoka ny vorona hanidina ambonin’ny tany
eny amin’ny habakabaky ny lanitra.

Dia noarìn’Andriamanitra ny biby vaventy anaty rano
sy ny zava-manana aina mihetsiketsika rehetra,
mihelotrelotra anaty rano, samy araka ny karazany avy,
mbamin’ny voro-manidina manana elatra rehetra
araka ny karazany avy.
Ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.
Dia nitso-drano an’ireo Andriamanitra nanao hoe:

“Miteraha maro sy mitomboa ary mamenoa ny ranomasina,
ary aoka ny vorona hihamaro eo ambonin’ny tany”.

Dia nisy hariva ary nisy maraina.
Izay no andro fahadimy.

Hoy Andriamanitra:

“Aoka ny tany hamoaka zava-manana aina araka ny karazany avy,
dia ny biby fiompy, ny biby mikisaka sy ny bibin’ny tany,
araka ny karazany avy”.

Dia tanteraka izany.
Nataon’Andriamanitra ny bibin’ny tany, araka ny karazany avy
sy ny biby fiompy araka ny karazany avy,
mbamin’izay rehetra mikisaka amin’ny tany araka ny karazany avy.
Ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.
Rehefa izany dia

Hoy Andriamanitra:

“Andeha isika hanao olona mitovy endrika amintsika,
mifanahaka amintsika,
ka aoka hanjakany avokoa ny hazandrano ao amin’ny ranomasina,
ny voro-manidina eny amin’ny habakabaka,
ny biby fiompy sy ny tany rehetra
ry ny biby mandady mikisaka amin’ny tany”.

Ary Andriamanitra nahary ny olona mitovy endrika aminy;
mitovy endrika amin’Andriamanitra no nahariany azy.
Ary nataony lahy sy vavy izy ireo,
Dia nitso-drano azy ireo Andriamanitra,
ka nanao taminy hoe:

“Miteraha maro,
mitomboa sy mamenoa ny tany, ka mizakà azy;
ary anjakao ny hazandrano ao amin’ny ranomasina,
ny voro-manidina mbamin’ny biby rehetra
mihetsiketsika ambonin’ny tany”.

Ary hoy Andriamanitra:

“Indro omeko anareo
ny anana mamoa rehetra eo ambonin’ny tany,
mbamin’ny hazo rehetra misy voankazo manana ny voany ao aminy;
izany no atao fihinanareo.
Fa ho an’ny bibin’ny tany mbamin’ny voro-manidina
sy izay rehetra mihetsiketsika eto ambonin’ny tany,
ka manam-pofon’aina ao aminy,
dia ny zava-maitso rehetra no omeko ho fihinany”.

Dia tanteraka izany.
Ary hitan’Andriamanitra izay rehetra nataony,
ka tsara indrindra izany.

Ary nisy hariva sy maraina:
izay no andro fahenina.

Toy izany no nahavitan’ny lanitra sy ny tany,
mbamin’izay rehetra momba azy.
Ary tamin’ny andro fahafito
dia efa vitan’Andriamanitra ny asa nataony;
ka tamin’ny andro fahafito Izy
nitsahatra tamin’ny asa rehetra nataony.

— Izany àry ny tenin'ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 103, 12a. 5-6. 10-12. 13-14. 24 sy 35d)

Iraho ny Fanahinao dia ho voaova ny endriky ny tany.

Isaory ny Tompo, ry fanahiko:
lehibe indrindra Ianao, ry Andriamanitro;
fiandrianana sy voninahitra no itafianao,
hazavana no lamba ihodidinanao.

Ny tany naorinao mafy
ka tsy hihontsona mandrakizay.
Ny ranobe no narakotrao ny tany
ka dia teny an-tendrombohitra ny rano.

Nampiboika rano teny an-dohasaha Ianao,
notarihinao ireny ho any anelanelam-bohitra:
ny bibidia rehetra mba samy hisotro,
ny ampondra haolo mba hiala hetaheta,
ny voron’ny lanitra hipetraka eo amorony
ka hikalokalo anaty ravin-kazo.

An-drihana Ianao manondraka ny vohitra
sy mamoky ny tany amin’ny tsiron’ny lanitra,
mampitsimoka ahitra ho an’ny biby fiompy,
mampahavokatra ny asan’ny olona:
ny mofo mitrebona an-tany ho sakafony.

Maro tokoa ny asanao, ry Tompo
sady vita amim-pahakingana.
Ny tany henika ny harenao;
Ianao, ry fanahiko,
misaora ny Tompo!

Vakiteny faharoa

Boky Jenezy (Jen. 22, 1-18)

Ny sorona nataon’i Abrahama razam-bentsika ara-pinoana.

Tamin’izany andro izany Andriamanitra
nizaha toetra an’i Abrahama ka nanao taminy hoe:

“Ry Abrahama ô!”

Ary hoy izy:

“Inty aho”.

Dia hoy Andriamanitra:

“Ento ny zanakao,
ilay lahy tokanao,
ilay tianao, dia i Isaaka,
ka mankanesa any amin’ny tany Môrià,
ary rehefa mby any,
atero izy ho sorona dorana
eo ambonin’ny anankiray amin’ny tendrombohitra hatoroko anao”.

Nifoha maraina koa i Abrahama,
nanisy lasely ny ampondrany,
naka roa lahy tamin’ny mpanompony hiaraka aminy,
sy i Isaaka zanany,
ary namaky ny hazo hataina amin’ny sorona dorana,
dia niainga nankany amin’ny tany efa nolazain’Andriamanitra azy.

Nony tamin’ny andro fahatelo,
nanopy ny masony i Abrahama,
ka mbola lavitra ihany izy dia nahatazana ilay fitoerana,
dia nilaza tamin’ireto mpanompony i Abrahama nanao hoe:

“Mijanòna eto amin’ny ampondra ianareo,
fa izaho sy ny zaza dia mikasa ho ery hivavaka,
vao hiverina eto aminareo indray”.

Dia nalain’i Abrahama ny hazo hataina amin’ny sorona dorana,
ka natataony an’i Isaaka zanany;
ary ny afo sy ny antsy kosa nentiny teny an-tanany,
dia niara-nandeha izy mianaka.

Fa hoy i Isaaka tamin’i Abrahama rainy:

“Dada ô!”.

Ka hoy ny navaliny:

“Inty aho, anaka”.

Dia hoy i Isaaka:

“Ny afo sy ny kitay ireto dia efa eto,
fa izay zanak’ondry hatao sorona dorana kosa no aiza?”

Hoy ny navalin’i Abrahama:

“Hataon’Andriamanitra izay hahitana ny zanak’ondry
hatao sorona dorana, anaka”.

Dia niara-nandeha izy mianaka.

Nony tonga teo amin’ny fitoerana natoron’Andriamanitra azy izy,
dia naorin’i Abrahama teo ny ôtely,
nalainy ny kitay hazo ary nafatony i Isaaka zanany,
ka napetrany tambonin’ny ôtely eo ambonin’ny kitay.
Dia naninjitra ny tanany i Abrahama,
ka nandray ny antsy hamonoana ny zanany.
Tamin’izay,
niantso tany an-danitra ny Anjelin’ny Tompo nanao hoe:

“Ry Abrahama! ry Abrahama ô!”

Ka hoy ny navaliny:

“Inty aho”.

Dia hoy ny Anjely:

“Aza manainga ny tananao hamely ny zaza,
ary aza maninomaninona azy akory,
fa efa hitako izao fa matahotra an’Andriamanitra ianao,
sady tsy nandà ianao fa nahafoy ny zanakao,
ilay lahy tokanao ho Ahy”.

Ary nanopy maso i Abrahama,
ka nahita ondralahy anankiray teo ivohony,
voasingazotry ny kirihitr’ala tamin’ny tandrony;
dia lasa i Abrahama naka ilay ondralahy,
ka io no nateriny ho sorona dorana
ho solon’ny zanany.
Ary nataon’i Abrahama hoe Iaveh-Iereh
no anaran’io fitoerana io.
Ary avy amin’izany ilay fitenin’ny olona mandraka androany hoe:

“Ho hita ihany izany
any an-tendrombohitr’i Iaveh”.

Ary ny Anjelin’ny Tompo
niantso an’i Abrahama fanindroany tany an-danitra,
ka nanao hoe:

“Efa nianiana tamin’ny Tenako Aho, hoy ny Tompo,
fa noho ianao nanao izany sy tsy nandà
fa nahafoy ny zanakao, ilay lahy tokanao, ho Ahy,
dia hanisy soa anao Aho, hahamaro ny taranakao,
tahaka ny kintana eny an-danitra
sy ny fasika eny amoron-dranomasina,
ary ny taranakao hahazo ny vavahadin’ny fahavalony.
Amin’ny taranakao
no hanasoavana ny firenena rehetra ambonin’ny tany,
satria nanaiky ny Teniko ianao”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 15, 5. 8. 9-10. 11)

Tsy ho very mandeha izay rehetra mifefy Aminao.

Ny Tompo ny ahy no zara lovako;
Ianao no rakitro mateza.
Ataoko anoloana hatrany ny Tompo,
izaho tsy hiala eo ankavanany.

Koa faly ny foko, ravo ny fanahiko,
ny nofoko avy no mandry amin-toky.
Ny fanahiko tsy hafoinao ho any an-tSeoly,
ity sakaizanao tsy hekenao hahita ny hady.

Fa ny lalan’ny fiainana
no hatoronao ahy:
hafenoam-pifaliana anoloanao,
hafinaretan-dava ankavananao.

Vakiteny fahatelo

Boky Eksaody (Eks. 14, 15 — 15, 1)

Nandia tany maina teo afovoan’ny ranomasina ny zanak’i Israely.

Izao no tenin’ny Tompo tamin’i Môizy:

“Nahoana no mitaraina amiko ianao?
Ilazao ny zanak’i Israely mba hiainga.
Ianao manaingà ny tehinao sy maninjira ny tananao
eo ambonin’ny ranomasina dia hampisaraka roa azy;
ary ny zanak’i Israely kosa hamaky eo afovoany
mandia tany maina,
ary Izaho hanamafy ny fon’ny Ejipsianina
hanarahany azy ireo avy aoriana,
ary hataoko miharihary ny voninahitro ao amin’i Faraôna
sy ny tafiny rehetra mbamin’ny kalesiny amam-pitaingin-tsoavaliny.
Ka ho fantatry ny Ejipsianina fa Tompo Aho,
rehefa hanehoako ny voninahitro i Faraôna
sy ny kalesy amam-pitaingin-tsoavaliny.”

Dia nifindra nankeo aoriana ilay Anjelin’Andriamanitra
nandeha teo alohan’ny tobin’i Israely,
ary niala nankeo aoriana koa ny andry rahona izay nialoha azy.
Dia nankeo anelanelan’ny tobin’ny Ejipsianina
sy ny tobin’ny zanak’i Israely izy;
maizina ny ilan’io rahona io,
ary ny ilany manazava ny alina,
ka tsy nifanatona ny toby roa nandritra ny alina.

Nony nahinjitr’i Môizy teo ambonin’ny ranomasina ny tanany
dia nohemorin’ny Tompo ny ranomasina
tamin’ny rivotra nifofofofo mafy avy any atsinanana
nandritra ny alina,
ka nataony tonga maina ny ranomasina fa nisaraka roa ny rano.
Dia niditra teo afovoan’ny ranomasina efa tonga maina ny zanak’i Israely
ary zary rindrina ho azy ireo eo ankavanany sy ankaviany ny rano.
Nanenjika azy ny Ejipsianina,
ka niditra nanaraka azy teo afovoan’ny ranomasina avokoa
ny soavalin’i Faraôna mbamin’ny kalesy ama-mpitaingin-tsoavaliny.
Ary tamin’ny fotoan’ny fiambenana maraina
dia nitodika ny Ejipsianina ny Tompo
tao amin’ny andry afo aman-tsetroka,
dia nandatsaka fangorohoroana tao amin’ny tobin’ny Ejipsianina.
Nataony nitsoaka tamin’ny kalesiny ny kodiarana
ka saika tsy afa-nandroso intsony.
Ary hoy ny Ejipsianina tamin’izay:

“Andeha handositra eo anoloan’i Israely isika,
fa ny Tompo no miady ho azy,
mamely ny Ejipsianina”.

Ary hoy ny Tompo tamin’i Môizy:

“Ahinjiro eo ambonin’ny ranomasina ny tananao,
hikatonan’ny rano amin’ny Ejipsianina
sy ny kalesy amam-pitaingin-tsoavaliny”.

Dia nahinjitr’i Môizy teo ambonin’ny ranomasina ny tanany,
ka vao nangirana ny andro
dia nody tamin’ny toerany andavanandro ny ranomasina.
Nandositra ny Ejipsianina ka tojo azy,
ka dia navarin’ny Tompo tao anaty ranomasina ny Ejipsianina.

Nony nikatona ny rano
dia nanafotra ny kalesy amam-pitaingin-tsoavaly
mbamin’ny tafik’i Faraôna rehetra
izay niditra ny ranomasina nanaraka ny zanak’i Israely:
tsy nisy afa-nandositra na dia singany iray aza.
Ny zanak’i Israely anefa nandia tany maina
teo afovoan’ny ranomasina,
fa zary rindrina ho azy ireo ny rano, eo ankavanany sy eo ankaviany.
Koa novonjen’ny Tompo
ho afaka tamin’ny tanan’ny Ejipsianina i Israely tamin’izany andro izany,
ary i Israely nahita ny fatin’ny Ejipsianina
teny amoron-dranomasina.
Hitan’i Israely ny tanana maherin’ny Tompo,
nasehony tamin’ny namelezany ny Ejipsianina,
ka natahotra ny Tompo ny vahoaka,
ary nino ny Tompo sy i Môizy mpanompony.
Tamin’izany i Môizy sy ny zanak’i Israely
nanao izao hira izao tamin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 15, 1-2. 3-4. 5-6. 17-18)

Ankalazao ny Tompo, fa efa naneho ny voninahiny Izy.

Ihiraontsika ny Tompo Avo indrindra!
Ny soavaly sy kalesy natsipiny an-driaka!
Hery sy tanjako ny Tompo! Izy no famonjena ahy!
Izy no Andriamanitro, ka deraiko!

Andriamanitry ny razako, ka asandratro!
Mpiady mahery ny Tompo: Ny Tompo no Anarany!
Ny kalesin’i Faraôna sy ny tafiny natsipiny an-driaka!
Ny mpitari-tafika voafantina:
natelin’ny Riakan-jozoro.

Nosaronan’ny hantsam-be,
nidina am-parany ambany tahaka ny vato!
Ny Tananao, ry Tompo, igagana hery:
Ny Tananao, ry Tompo, manorotoro fahavalo!

Ka ampidirinao, ry Tompo, i Israely
sy amponeninao eo amin’ny voninahitra lovanao:
Toerana voafidinao honenana,
Toera-masina nomanin’ny tananao!
Eny, manjaka ny Tompo mandrakizay alaovalo.

Vakiteny fahefatra

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 54, 5-14)

Fitiavana mandrakizay no angorahako anao, hoy ny Tompo Mpanavotra anao.

Ny vadinao dia ny Mpahary anao;
ny Tompon’ny tafika no Anarany,
ary ny Mpanavotra anao dia ilay Masin’i Israely,
Andriamanitry ny tany rehetra no iantsoana Azy.
Hoatra ny vady nafoy sy tra-pahoriana, no ampodian’ny Tompo anao,
hoatra ny vadin’ny fahatanorana efa nisaorana, hoy ny Andriamanitrao.
Vetivety foana, kelikely foana no nahafoizako anao,
fa amin’indrafo lehibe kosa no amoriako anao.
Tamin’ny firehetan’ny hatezerako
no nanafenako vetivety ny Tavako taminao,
fa amim-pitiavana mandrakizay kosa no angorahako anao,
hoy ny Tompo Mpanavotra anao.
Dia ho toy ilay ranon’i Nôe izany amiko,
nony nianiana Aho fa ilay ranon’i Nôe tsy hiely intsony amin’ny tany:
toy izany koa no nianianako fa tsy ho tezitra aminao
na handrahona anao intsony Aho.
Na dia hihataka aza ny tendrombohitra,
ka hihozongozona ny havoana,
ny fitiavako tsy mba hiala aminao,
ary ny fanekem-pihavanako tsy mba hikorontana,
hoy ny Tompo Ilay mangoraka anao.

Ry ikala ory,
afotofoton’ny tafio-drivotra, tsy manam-piononana ô;
indro Aho handatsaka ny vatonao amin’ny antimoanina,
sy hanorina anao eo ambonin’ny safira;
hataoko vato tsy leon-doza ny nongonongo-mandanao,
eskarbokla ny vavahadinao,
ary vatosoa avokoa ny manda manodidina anao.
Ho mpianatry ny Tompo avokoa ny zanakao rehetra,
ary ho be fiadanana ny zanakao.
Hatao miorina tsara amin’ny fahamarinana ianao;
aoka ho lavitra anao anie ny fanahiana,
fa tsy manan-katahorana ianao;
ho lavitra anao anie ny fampahatahorana,
fa tsy hanakaiky anao izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 29, 2 sy 4. 5-6. 11 sy 12a ary 13b.)

Izaho midera ny Tompo izay nanafaka ahy.

Izaho midera ny Tompo nanafaka ahy:
tsy navelany hifaly ny rafiko.
Ny fanahiko efa tany an-tSeoly
dia nakarinao, ry Tompo ô!
izaho efa tany am-pasana
dia novelominao indray!

Antsao ny Tompo, ianareo mpivavaka;
isaory ny Anarany masina.
Mandalo ihany ny hatezerany,
ny fanambinany kosa maharitra:
hariva aho nitomany,
fa nony maraina, velon-kira.

Tompo ô, aoka ianao handreny;
miantrà re, tongava hamonjy.
Dia navadikao ho dihy
ilay hira fitarainako;
Ry Tompo Andriamanitro ô.

Vakiteny fahadimy

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 55, 1-11)

Mankanesa aty amiko, mihainoa ka aoka ho velona ny fanahinareo, ary hanao fanekena mandrakizay aminareo Aho.

Ianareo rehetra izay mangetaheta, mankanesa aty amin’ny rano,
na dia ianareo tsy manam-bola aza; avia mividiana vary, ka mihinàna;
avia hividy tsy amim-bola na takalo, hividy divay sy ronono.
Nahoana ianareo no mandany vola amin’izay tsy hanina;
sy misasatra, amin’izay tsy mahavoky?
Koa mihainoa Ahy, ary mihinàna izay tsara;
ary aoka ny fanahinareo hiravoravo amin’izay hanina fy.
Atongilano ny sofinareo, ka mankanesa aty amiko;
mihainoa ka aoka ho velona ny fanahinareo;
ary hanao fanekena mandrakizay aminareo Aho,
ka hanome anareo ny fahasoavana nampanantenaina an’i Davida.
Indro izy natsanga-ko ho vavolombelona eo amin’ny firenena;
ho mpifehy sy mpandidy ny firenena.
Indro ianao hiantso ny firenena tsy fantatrao;
ary ny firenena tsy nahalala anao hidodododo ho eo aminao,
noho ny amin’ny Tompo Andriamanitrao sy ilay Masin’i Israely,
satria nomeny voninahitra ianao.

Mitadiava ny Tompo, dieny mbola mety ho hita Izy;
miantsoa Azy dieny mbola akaiky Izy.
Aoka ny ratsy fanahy hiala amin’ny lalany,
ary ny meloka amin’ny heviny;
ka hiverina amin’ny Tompo izy, dia hamindràny fo;
dia amin’Andriamanitra fa mamela malalaka Izy.

Fa ny fihevitro tsy fihevitrareo,
ary ny lalanareo tsy mba lalako. — Teny marin’ny Tompo —.
Tahaka ny haavon’ny lanitra noho ny tany,
no haavon’ny lalako noho ny lalanareo,
sy haavon’ny fihevitro noho ny fihevitrareo.
Tahaka ny ranon’orana aman’oram-panala
milatsaka avy any an-danitra ka tsy miverina any,
raha tsy efa mahahenika sy mahalonaka ny tany,
sy mampaniry ny zavatra mitsiry avy aminy,
ka mampahazo voa famafy ny mpamafy,
ary hanina ho an’ny mpihinana;
toy izany ny teniko izay aloaky ny vavako,
tsy miverina amiko foana izy,
fa mahatanteraka izay tiako,
sy mahatontosa izay namoahako azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Iz. 12, 2. 4. 5. 6)

Hanovo rano amin-kafaliana ianareo amin’ny loharanom-pamonjen’ny Tompo.

Endrey! Andriamanitra no famonjena ahy:
tsy matahotra intsony aho fa matoky!
Eny, fa ny Tompo no heriko sy tanjako,

Izy no famonjena ahy.
Am-piravoravoana ianareo no hanovo
amin’ny loharanom-pamonjena,
ka izao no ho teninareo
amin’izay andro izay:

Derao ny Tompo,
antsoy ny anarany,
torio ny vahoaka ny asany vaventy,
ny haavon’ny Anarany ambarao!

Antsao ny Tompo fa naneho fiamboniana:
ataovy antso avo izany eran-tany tontolo.
Mientàna, mihobia, ry mponina ao Siôna,
fa lehibe eo anivonao ny Masin’i Israely.

Vakiteny fahenina

Bokin’i Barôka Mpaminany (Bk. 3, 9-15. 31 — 4, 4)

Mizora amin’ny fahazavan’ny Tompo mamirapiratra.

Mihainoa, ry Israely, ny lalàm-piainana;
manongilàna sofina, hianatra ny fahamalinana.
Ahoana sy ahoana ange, ry Israely,
ity ianao no aty amin’ny tanim-pahavalo;
ka reraka aty amin’ny tanin’ny firenen-kafa,
sy mandoto tena amin’ny maty,
ka atao ho anisan’izay efa tafiditra any amin’ny Seoly?
Nandao ny loharanom-pahendrena ianao,
satria raha nandeha tamin’ny lalan’Andriamanitra ianao,
dia ho nitoetra tamin’ny fiadanana mandrakizay!
Fantaro izay misy ny fahendrena sy ny hery
ary ny fahazavan-tsaina,
mba ho fantatrao miaraka amin’izany koa,
izay misy ny andro lava sy ny fiainana,
izay misy ny fahazavana ho an’ny maso, sy ny fiadanana.
Iza no efa nahita ny toerana misy ny fahendrena;
ary zovy no efa niditra tao amin’ny firaketany?

Tsy misy olona mahalala ny lalany,
na mba namantatra tsara izay sakeli-dalany akory.
Fa Ilay mahalala ny zavatra rehetra no mahalala azy;
Izy no mahita azy amin’ny fahiratan-tsainy,
dia Ilay nanorina ny tany ho mafy mandrakizay,
sy nameno azy ireo biby manan-tongotra efatra;
Ilay maniraka ny fahazavana, dia lasa io,
sy miantso azy dia manaiky amim-pangovitana izy.
Ireo kintana mamirapiratra eo amin’ny fitoerany ka mifaly ery,
dia antsoiny ka mamaly hoe: indreto izahay!
dia mamirapiratra amin-kafaliana ireo ho an’Ilay nahary azy.
Izy no Andriamanitsika ary tsy misy hafa mitovy aminy.
Nahita ny lalan’ny fahendrena rehetra Izy
ka nanome izany ho an’i Jakôba mpanompony,
sy ho an’i Israely olo-malalany.
Raha efa izany, dia niseho teto an-tany Izy
ka niresaka tamin’ny olombelona.
Ny fahendrena dia ilay bokin’ny didin’Andriamanitra
sy ny lalàna maharitra mandrakizay.
Izay rehetra mifikitra aminy ho tonga amin’ny fiainana,
fa izay mandao azy kosa ho any amin’ny fahafatesana.
Miverena, ry Jakôba, sy mifikira aminy,
ary mizora amin’ny fahazavany mamirapiratra.
Aza omena ho an’ny hafa ny voninahitrao,
na ho an’ny firenen-kafa ny tombontsoanao.
Sambatra isika, ry Israely ô,
fa nanambaràna izay sitrak’Andriamanitra!

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 18, 8-9. 10-11)

Ianao, ry Tompo, no nanana ny teny fiainana mandrakizay.

Ny lalàn’ny Tompo lavorary
mamelombelona fanahy;
ny didin’ny Tompo mahatoky,
mampahendry olon-tsotra.

Ny fitsipiky ny Tompo mahitsy
ka mahafaly ny fo;
ny baikon’ny Tompo mazava,
fanilo ho an’ny maso.

Ny tahotra ny Tompo madio,
maharitra mandrakizay;
ny fitsaran’ny Tompo, marina,
samy rariny avokoa.

Irìna noho ny volamena,
ny volamena madio miavosa
mamy noho ny tantely,
ny toho-tantely mitsonika.

Vakiteny fahafito

Bokin’i Ezekiela Mpaminany (Ez. 36, 16-17a. 18-28)

Hofafazako rano madio ianareo, ary homeko fo vaovao.

Tonga tamiko ny tenin’ny Tompo nanao hoe:

Ry zanak’olona, ry zareo taranak’i Israely,
fony izy nitoetra teo amin’ny taniny,
dia nandoto azy, tamin’ny fitondran-tenany aman’asany...
Ka naidiko tamin’izy ireo ny fahatezerako,
noho ny rà nalatsany tamin’ny tany,
sy noho ny nandotoany azy tamin’ny sampiny vetaveta.
Naeliko ho any amin’ny hafa firenena izy ireo,
ka nahahako teny amin’ny tany samihafa.
Notsaraiko araka ny fitondran-tenany aman’asa nataony izy.
Nony mby tany amin’ny firenena nalehany izy ireo,
dia nanala baràka ny Anarako masina,
fa izao no filazan’ny olona azy:
“Ireo no olon’ny Tompo, avy any amin’ny taniny no nialany”.
Ka nangoraka ny Anarako masina Aho,
izay nalain’ny taranak’i Israely baràka,
tamin’izay firenena nalehany any.

Noho izany, lazao amin’ny taranak’i Israely hoe:

Izao no lazain’ny Tompo Andriamanitra:
Tsy noho ny aminareo no anaovako an’izao, ry taranak’i Israely,
fa noho ny Anarako masina izay nalanareo baràka,
tany amin’ny firenena nalehanareo.
Hohamasiniko ny Anarako lehibe izay voaala baràka,
eny amin’ny firenena nanalanareo baràka azy,
dia ho fantatry ny firenena fa Tompo Andriamanitra Aho
— teny marin’ny Tompo Andriamanitra, —
rehefa manamasin-tena ao aminareo, eo imasony Aho.
Halaiko avy any amin’ny firenena ianareo,
hangoniko avy any amin’ny tany rehetra,
ka hampodiko eo amin’ny taninareo.
Hofafazako rano madio ianareo, dia hadio;
ny fahalotoanareo rehetra mbamin’ny fahavetavetanareo rehetra,
hataoko afaka aminareo.
Homeko fo vaovao ianareo,
ary hasiako fanahy vaovao ao anatinareo;
hoesoriko amin’ny nofonareo ny fo vato,
ka homeko fo nofo ianareo.
Hataoko ao anatinareo ny Fanahiko,
ary hataoko manaraka ny fitsipiko ianareo,
ka hitandrina ny didiko, sy hanaraka izany.
Honina eo amin’ny tany nomeko ny razanareo ianareo,
dia ho vahoakako ianareo,
ary Izaho ho Andriamanitrareo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 41, 3. 5bde ; 42, 3. 4.)

Toy ny serfa mikonaina maniry ranovelona ny fanahiko mikonaina maniry Anao Andriamanitra.

Ny fanahiko mangetaheta an’Andriamanitra,
ilay Andriamanitra velona.
Rahoviana aho no afaka hanarana
sy hankafy ny hasoan’Andriamanitra?

Endrey izany izaho mitarika vahoaka
izay mandroso ao an-tranon’Andriamanitra
amim-peo fifaliana sy fiderana,
sy horaka an-danonana manakoako!

Ny hazavanao sy fahamarinanao
alefaso hitantana ahy
hatrany am-bohitrao masina,
hatrany amin’ny fonenanao.

Ka eo amin’ny ôtelin’Andriamanitra aho,
ilay Andriamanitra fototry ny hafaliako,
no hidera Anao amim-baliha,
ry Andriamanitra Andriamanitro.

Taratasy

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Rôma (Rôm 6, 3-11)

I Kristy nitsangan-ko velona dia tsy maty intsony.

Ry kristianina havana,
moa tsy fantatrareo va
fa isika rehetra natao Batemy ho amin’i Kristy Jesoa
dia natao Batemy ho amin’ny fahafatesany?
Koa niara-nilevina taminy tamin’ny Batemy
ho amin’ny fahafatesana isika,
mba ho tahaka ny nananganana an’i Kristy ho velona
tamin’ny voninahitry ny Ray,
no handehanantsika amin’ny fiainam-baovao koa.
Fa raha nampiraisina taminy
tamin’ny fakàn-tahaka ny fahafatesany isika,
dia ho tahaka izany koa amin’ny fitsanganany;
fa fantatsika fa ilay olona tranainy toetrantsika
dia niara-nofantsihana taminy,
mba ho levona ny tenan’ny fahotana,
ka tsy hanompo ny fahotana intsony isika,
satria izay maty dia afaka amin’ny fahotana.
Ary raha niara-maty tamin’i Kristy isika,
dia mino fa hiara-belona aminy koa;
sady fantatsika fa rehefa nitsangan-ko velona Izy
dia tsy maty intsony,
tsy manan-kery aminy intsony ny fahafatesana.
Satria ny fahafatesana moa,
dia fahafatesana indray maka ny amin’ny fahotana;
fa ny fahavelomany kosa,
dia fahavelomana ho an’Andriamanitra.
Ary aoka ho toy izany koa ianareo,
no hanao ny tenanareo ho toy ny efa maty
ny amin’ny fahotana,
fa velona kosa ho an’Andriamanitra
ao amin’i Kristy Jesoa.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 117, 1-2. 16ab-17. 22-23)

Derao ny Tompo fa tsara:
Eny, mandrakizay ny fitiavany!

Valion’Israely manontolo:
Eny, mandrakizay ny fitiavany!
Nanandratra ahy ny tanan’ny Tompo;
ny tanan’ny Tompo naneho hery!
Tsy maty aho fa velona
hitanisa ny asan’ny Tompo.

Ny vato narian’ny mpanao trano
no indro tonga fehizoro;
ny Tompo no manao Izany
zava-mahagaga imasonay!

Evanjely

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 16, 1-8)

Efa nitsangan-ko velona i Jesoa Nazareanina, Ilay nofantsihana tamin’ny Hazofijaliana.

Rehefa afaka ny Sabata,
dia nividy zava-manitra i Maria Madelenina sy i Maria renin’i Jakôba, ary Salôme,
mba handeha hanosotra ny Vatan’i Jesoa.
Nony marainakoan’ny andro voalohany amin’ny herinandro,
dia nandeha izy, ka tonga teo amin’ny fasana,
ilay vao miposaka iny ny masoandro.
Ary izy nifampilaza hoe:

“Iza re no hasaintsika manakodia ny vato amin’ny varavaram-pasana e?”

Kanjo nony nitraka izy, dia tazany ny vato, fa lehibe dia lehibe,
ka indro efa voakodia izy.
Nony niditra tao am-pasana izy,
dia nahita tovolahy iray niakanjo fotsy nipetraka teo ankavanam-pasana,
ka taitra.
Fa hoy ilay zatovo taminy:

“Aza matahotra ianareo;
mitady an’i Jesoa Nazareanina ilay nofantsihana tamin’ny Hazofijaliana ianareo;
efa nitsangan-ko velona Izy, ka tsy eto;
teo no nametrahany Azy.
Fa mandehana lazao amin’ny mpianany sy amin’i Piera
fa hialoha anareo any Galilea Izy, ka any no hahitanareo Azy,
araka ny efa voalazany taminareo”.

Dia nivoaka ny fasana izy ireo, ka nandositra,
fa sady toran-kovitra no raiki-tahotra,
ary tsy nilaza na inona na inona tamin’ny olona izy noho ny tahony.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.