Vakiteny voalohany

Boky Faharoan’i Samoela (2 Sam. 7, 4-5a. 12-14a. 16)

Homen’Andriamanitra ny fiketrahan’i Davida rainy Izy.

Tamin’izany andro izany,
dia tonga tamin’i Natàna ny tenin’ny Tompo nanao hoe:

“Mandehana, lazao amin’ny mpanompoko, amin’i Davida, hoe:

‘Izao no lazain’ny Tompo:
Rehefa tapitra ny andronao,
ka mandry amin’ny razanao ianao,
dia hatsangako ny taranakao manaraka anao,
izay haloaky ny kibonao,
ary hohamafisiko ny fanjakany.
Izy no hanorina trano ho an’ny Anarako,
ary hohamafisiko ho mandrakizay
ny seza fiandrianan’ny fanjakany.
Ho toy ny ray ho azy Aho,
ary izy dia ho toy ny zanaka ho Ahy.
Fa ho azo antoka ny faharetan’ny tranonao
sy ny fanjakanao eo anatrehako mandrakizay,
ary hiorina mandrakizay ny seza fiandriananao.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 88, 2-3. 4-5. 27 sy 29)

Haharitra mandrakizay ny taranany.

Ny fitiavanao, ry Tompo,
hohiraiko mandrakizay;
ny fahamarinanao
hambarako amin’ny taona rehetra.

Vavako no niteny, hoy Ianao:
Voaorina mandrakizay ny fitiavako,
ary ny fahamarinako
voajoro ho toy ny lanitra!

Nanaovako fanekena ilay voafidiko,
i Davida mpanompoko, nianianako.
Ajoroko ho mandrakizay ny taranakao,
ny fiketrahanao aoriko ho lalandava!

“Ianao no Raiko, hoy izy miantso Ahy,
Vatolampy famonjena ahy sy Andriamanitro!”
Ny fitiavako hotanako aminy mandrakizay,
ho azony antoka tokoa ny fanekeko.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Rôma (Rôm. 4, 13. 16-18. 22)

Nanantena izy na dia tsy nisy tokony hanantenany aza.

Ry kristianina havana,
tsy ny Lalàna no nahazoan’i Abrahama sy ny taranany
fampanantenana handova izao tontolo izao,
fa ny fahamarinana avy amin’ny finoana.
Koa ny finoana no andovàna,
mba ho araka ny fahasoavana,
ka ho mafy ho an’ny taranaka rehetra ny fampanantenana,
dia tsy ho an’izay amin’ny Lalàna ihany,
fa ho an’izay amin’ny finoan’i Abrahama koa,
satria raintsika rehetra izy,
(araka ny voasoratra hoe:
natsangako ho rain’ny firenena maro ianao)
eo anatrehan’izay ninoany,
dia Andriamanitra mpamelona ny maty,
sy mpiantso ny tsy misy toy ny misy.
Nino Izy,
fa nanantena na dia tsy nisy tokony hanantenany aza,
ka tonga rain’ny firenena maro,
araka ny voalaza taminy hoe:

“Ho tahaka izany ny taranakao.”

Koa notanana ho fahamarinany izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra ho Anao, ry Kristy Tenin’Andriamanitra.

Sambatra izay monina ao an-tranonao, ry Tompo, ka midera Anao mandrakizay.

Voninahitra ho Anao, ry Kristy Tenin’Andriamanitra.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 1, 16. 18-21. 24a)

Dia nanao araka izay nandidian’ny Anjelin’ny Tompo azy i Josefa.

I Jakôba niteraka an’i Jôsefa vadin’i Maria
izay niteraka an’i Jesoa ilay atao hoe Kristy.
Ary toy izao no nahaterahan’i Kristy:
i Maria Reniny dia efa fofombadin’i Jôsefa;
fa raha mbola tsy niray trano izy ireo
dia hita fa nanana anaka avy tamin’ny Fanahy Masina izy.
Ary i Josefa vadiny,
noho izy lehilahy marina
sady tsy te hanala baraka azy,
dia nikasa hametraka azy mangingina.
Nefa raha mbola nieritreritra izany izy,
indro nisy Anjelin’ny Tompo niseho taminy, tamin’ny nofy,
ka nanao hoe:

“Ry Jôsefa zanak’i Davida,
aza matahotra hampakatra an’i Maria vadinao,
fa ny Zaza ao ankibony
dia avy amin’ny Fanahy Masina,
ary hiteraka Zazalahy izy,
ka ny anarany hataonao hoe Jesoa,
fa Izy no hamonjy ny olony
ho afaka amin’ny fahotany.”

Ary rehefa nahatsiaro tamin’ny torimaso i Josefa
dia nanao araka izay nandidian’ny Anjelin’ny Tompo azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra ho Anao, ry Kristy Tenin’Andriamanitra.

Sambatra izay monina ao an-tranonao, ry Tompo, ka midera Anao mandrakizay.

Voninahitra ho Anao, ry Kristy Tenin’Andriamanitra.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 2, 42-51a)

Inty rainao sy izaho malahelo mitady Anao.

Isan-taona ny ray aman-drenin’i Jesoa,
dia nankany Jerosalema amin’ny andro fetin’ny Paka;
ka nony efa roa ambin’ny folo taona i Jesoa,
dia niakatra araka ny fanao amin’izany fety izany izy ireo,
ary nony tapitra ny andro fety ka nody izy,
dia nijanona tany Jerosalema i Jesoa Zazakely,
nefa tsy fantatry ny rainy aman-dreniny izany.
Nataon’izy ireo ho niaraka tamin’ny niray dia taminy izy,
ka nandeha lalana indray andro vao nitady Azy
tamin’ny havany sy ny olom-pantany;
ary nony tsy nahita Azy,
dia niverina tany Jerosalema indray nitady Azy.

Ary nony afaka hateloana,
dia hitany tao anatin’ny Tempoly Izy,
nipetraka teo afovoan’ny mpampianatra
ka nihaino sady nanontany azy,
ary talanjona izay rehetra nandre Azy,
noho ny fahendreny sy ny famaliny.
Ary nony nahita Azy izy ireo dia gaga,
ary hoy ireniny taminy:

“Anaka, nahoana Ianao no nanao toy izany taminay?
Inty rainao sy izaho malahelo nitady Anao.”

Fa hoy Izy taminy:

“Nahoana no nitady Ahy ianareo?
Tsy fantatrareo va fa tsy maintsy ho ao amin’ny Raiko Aho?”

Saingy tsy azon’izy ireo ny teny nolazainy taminy.
Dia niara-nidina taminy nankany Nazareta Izy, ary dia nanaiky azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky Fanisana (Fan 21, 4-9)

Izay rehetra voakaikitra ka mijery ny bibilava varahina dia ho velona.

Tamin’izany andro izany,
niala tany an-tendrombohitra Hora ny vahoaka Israely,
dia nihazo ny lalan’ny Ranomasina Mena,
hanodidina ny tanin’i Edôma.
Namoy fo tsy niaritra ny vahoaka tamin’io lalana io,
ka niteny nanome tsiny an’Andriamanitra sy i Môizy hoe:

“Nahoana no dia nentinao niakatra avy tany Ejipta izahay
ho faty aty an’efitra?
Ny mofo tsy misy, ny rano tsy misy,
ary ny fanahinay efa monainan’itony hanina tsinontsinona itony.”

Ary ny Tompo tamin’izay
nandefa bibilava mahamay hamely ny vahoaka;
nokekerin’ireny ny vahoaka
ary nahafatesana betsaka ny olona tamin’i Israely.
Nankeo amin’i Môizy ny vahoaka ka nanao hoe:

“Efa nanota izahay
fa niteny nanome tsiny ny Tompo sy ianao.
Mivavaha amin’ny Tompo
mba hoesoriny lavitra anay ireo bibilava ireo.”

Dia nivavaka ho an’ny vahoaka i Môizy,
ka hoy ny Tompo tamin’i Môizy:

“Manaova ianao bibilava mahamay
ka apetraho amin’ny tsato-kazo,
fa ho velona aina izay rehetra voakaikitra
ka mijery izany.”

Dia nanao bibilava varahina i Môizy,
ka napetrany teo amin’ny tsato-kazo anankiray,
ary raha nisy voakaikitry ny bibilava,
dia nijery ny bibilava varahina izy dia velona.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 101, 2-3. 16-18. 19-21)

Tompo ô, henoy vavaka aho!

Tompo ô, henoy vavaka aho!
Aoka ho tonga aminao ny tarainako!
Aza anafenan-tava aho
amin’ny andro fahoriako.
Itongilano sofina, valio faingana,
amin’ny andro iantsoako.

Ka hatahotra ny Anaran’ny Tompo ireo firenena,
ny voninahitrao, ny mpanjaka rehetra eran-tany!
Ny Tompo mantsy hanorina an’i Siôna,
ka hiseho anatin’ny voninahiny,
hanatrika ny vavak’izay norobaina,
tsy hanosika ny talohan’izy ireo.

Soraty izany ho an’ny taranaka any aoriana:
ka hidera ny Tompo ny vahoaka mbola ho ary!
Avy any an-toerany masina any ambony Izy no mitsinjo:
avy any an-danitra ny Tompo no mitazana ny tany:
hahahenoany ny senton’ny mpifatotra,
hanafahany an’ireo voatondro hovonoina.

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Ny tenin’Andriamanitra dia voa afafy, i Kristy no mpamafy; izay rehetra mahita Azy dia honina ao aminy mandrakizay.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 8, 21-30)

Rahefa voasandratrareo ny Zanak’Olona vao ho fantitrareo fa Izaho no Izy.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny Farisianina nanao hoe:

“Handeha Aho ka hitady Ahy ianareo,
ary ho faty amin’ny fahotanareo.
Izay alehako tsy azonareo aleha.”

Dia hoy ny Jody:

“Hamono tena angaha Izy no manao hoe:
izay alehako tsy azonareo aleha?”

Fa hoy Izy tamin’izy ireo:

“Ianareo avy ety an-tany,
Izaho avy any an-danitra;
ianareo olon’izao tontolo izao;
Izaho tsy mba olon’izao tontolo izao.
Izany no nilazako taminareo
fa ho faty amin’ny fahotanareo ianareo;
satria raha tsy mino ianareo fa Izaho no Izy,
dia ho faty amin’ny fahotanareo ianareo.”

Dia hoy ry zareo taminy:

“Iza moa Ianao?”

Ka hoy ny navalin’i Jesoa azy:

“Izay lazaiko aminareo indrindra.
Manana zavatra maro hilazana sy hitsarana anareo Aho;
fa marina Ilay naniraka Ahy,
ary izay efa reko taminy
no lazaiko amin’izao tontolo izao.”

Tsy nahalala izy ireo fa ny Ray no nolazainy taminy.
Ka hoy i Jesoa taminy:

“Rahefa voasandratrareo ny Zanak’Olona
vao ho fantatrareo fa Izaho no Izy,
sady tsy manao na inona na inona ho Ahy Aho,
fa izay nampianarin’ny Ray Ahy no lazaiko.
Ary Izay naniraka Ahy dia eto amiko,
fa tsy navelany ho irery Aho,
satria manao izay tiany mandrakariva.”

Tamin’Izy niteny izany, dia maro no nino Azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Daniely Mpaminany (Dan. 13, 1-9. 15-17. 19-30. 33-62)

Indro aho fa maty nefa tsy nisy nataoko akory.

Nisy lehilahy anankiray, atao hoe Jôakima, nonina tao Babilôna;
nanambady vehivavy anankiray, atao hoe Sozana, zanakavavin’i Helkiasa,
sady tsara tarehy tokoa, no natahotra an’Andriamanitra,
satria olo-marina rainy aman-dreniny,
ka nampianatra ireo zanany, araka ny lalàn’i Môizy.
Mpanankarembe io Jôakima io,
ary nanana zaridaina teo akaikin’ny tranony izy,
ary be ny Jody mankao aminy,
satria izy no manan-kaja indrindra tamin’izy rehetra ireo.
Tamin’izay taona izay,
dia notendrena ho mpitsara ny loholona roa lahy tamin’ny vahoaka;
ireo no nitenenan’ny Mpampianatra nataony hoe:

“Ireo antidahy, izay mpitsara ka toa mitondra ny vahoaka,
no nivoahan’ny faharatsiana avy ao Babilôna.”

Ao an-tranon’i Jôakima no falehan’izy ireo,
ary ny olona rehetra manana ady dia manatona azy.
Tokony ho amin’ny misasak’andro, rahefa lasa ny vahoaka,
i Sozana kosa miditra tao anatin’ny zaridain’ny lahy
ka nitsangantsangana tao.
Hitan’ireo anti-dahy roa lahy izy,
niditra sy nitsangantsangana ao isan’andro,
ka velom-panirian-dratsy azy mafy izy ireo:
nosimbany ny sainy ary naviliny tsy hahita ny lanitra ny masony
sy tsy hahatsiaro izay fitsarana marin’Andriamanitra.
Eo am-pikendrena izay fotoana mety indrindra izy ireo
no indro i Sozana niditra tao anaty zaridaina
toy ny nataony omaly sy afakomaly,
tsy narahin’olona, afa-tsy ankizivavy roa,
fa te-handro ao anaty zaridaina izy, satria nafana ny andro.
Tsy nisy olona tao, afa-tsy iretsy anti-dahy niery sy nikendry azy.
Dia hoy razazavavy tamin’ireo ankizivavy:

“Itondray diloilo manitra sy menaka fanosorana aho;
ary hidio ny vavahadin’ny zaridaina fa handro aho.”

Vao lasa ireo ankizivavy, dia nitsangana izy roa lahy,
nidodododo nankeo amin’i Sozana, ka nanao taminy hoe:

“Hitanao fa mihidy ny vavahadin’ny zaridaina,
tsy misy mahita antsika, ary izahay mirehi-pitiavana anao;
koa ekeo ny fanirianay, meteza mba ho anay.
Fa raha mandà kosa ianao,
dia hitsangan-ko vavolombelona miampanga anao izahay,
hilaza fa nisy tovolahy anankiray nomba anao,
ka izany no namerenanao an’ireo ankizivavy.”

Nisento i Sozana ka nanao hoe:

“Latsaka an-katerena mafy aho avy hatraiza hatraiza:
hanao izany moa aho, fahafatesana ho ahy izany;
tsy hanao izany indray, tsy ho afa-mandositra ny tananareo.
Aleoko anefa tsy nanao ratsy azon’ny tananareo;
toy izay hanota eo anatrehan’ny Tompo.”

Dia niantso mafy izy;
fa mba niantsoantso hamely azy koa, ireto anti-dahy;
sady nihazakazaka namoha ny vavahadin’ny zaridaina ny iray amin’izy ireo.
Vao nandre ny antsoantso avy any anaty saha ireo mpanompo tao an-trano,
dia nidodododo niditra ny vavahady tao ivoho hizaha izay inona ao.
Nony nilazalaza ny toe-draharaha ireto anti-dahy
dia menatra mafy ireto mpanompo,
fa tsy mbola nisy nilaza zavatra toy izany, ny amin’i Sozana, na iza na iza.
Ny ampitson’iny rahefa tafavory tao amin’i Jôakima vadin’i Sozana ny vahoaka,
dia tonga tao koa ireo anti-dahy roa lahy,
efa feno hevi-dratsy hamelezana an-drazazavavy mba hahafaty azy.
Hoy izy ireo teo anatrehan’ny vahoaka:

“Ampanalao i Sozana, zanak’i Helkiasa sy vadin’i Jôakima.”

Dia naniraka haka azy niaraka tamin’izay ny olona.
Dia tonga razazavavy nomban’ny ray aman-dreniny
sy ireo zanany lahy, ary ny havany rehetra.
Nandatsa-dranomaso avokoa ny fianakaviany rehetra
mbamin’izay nahalala azy.
Dia nitsangana teo afovoan’ny vahoaka ireto anti-dahy roa lahy,
nametra-tanana tamin’ny lohan-drazazavavy;
izy kosa, sady nitomany no niandrandra ny lanitra,
satria natoky ny Tompo izy.
Ary hoy ireto anti-dahy:

“Raha nitsangantsangana tao anaty zaridaina izahay
dia honjohonjonay ihany,
indro izy niditra narahin’ankizivavy roa;
ka nasainy nohidiana ny vavahadin’ny zaridaina,
dia naveriny ireo ankizivavy roa ireo.
Ary nisy tovolahy anankiray efa namitsaka tao, nanatona azy,
dia nanao ratsy taminy.
Tao an-joron’ny zaridaina izahay,
fa rahefa nahita izany heloka izany dia niroatra nankeo amin’izy ireo,
ka tratranay tamin’izany fahavetavetana izany izy.
Tsy azonay nosamborina ilay tovolahy fa matanjaka noho izahay,
ka novohàny ny vavahady dia nitsoaka izy.
Razazavavy kosa, nony azonay, nanontanianay hoe:
iza iny tovolahy iny,
nefa tsy nety nilaza taminay izy.
Izany no filazanay marina.”

Nino izany ny be sy ny maro,
satria anti-dahy ireo sady mpitsara ny vahoaka;
ka dia nohelohin’izy ireo ho faty razazavavy.

Fa tamin’izay i Sozana niantso tamin’ny feo mahery nanao hoe:

“Ry Andriamanitra mandrakizay ô,
Ianao no mahalala ny miafina sy mahafantatra ny zavatra rehetra
alohan’ny ahatongavany aza.
Fantatrao fa lainga no niampangan’izy ireo ahy,
ary indro aho fa maty,
nefa izay noforoniny an-kasomparana hamelezana ahy,
tsy misy nataoko akory.”

Nohenoin’ny Tompo ny feony.
Ary raha ilay nitondra azy hovonoina iny ny olona,
Andriamanitra kosa nanaitra ny fanahy masin’ny zazalahy anankiray atao hoe Daniely.
Niantso tamin’ny feo avo io nanao hoe:

“Raha izaho dia afa-tsiny amin’ny ran’io vehivavy io.”

Niherika nankany aminy avokoa ny vahoaka,
sady nanao taminy hoe:

“Inona no hevitr’izany teny lazainao izany?”

Dia nijoro tao afovoan’ny vahoaka i Daniely,
nilaza hoe:

“Hay va re adala toy izany ianareo, ry zanak’i Israely,
ka hampamono ny zanakavavin’i Israely,
nefa tsy mbola namototra na nikaroka izay marina ianareo?
Miverena ho any amin’ny trano fitsarana,
fa lainga no niampangany azy io.”

Dia niverina faingana ny vahoaka;
ary hoy ny loholona tamin’i Daniely:

“Avia, hiara-mipetraka aminay ianao,
ary aposahy ny hevitra,
fa nomen’Andriamanitra anao ny voninahitry ny fahanterana.”

Ka hoy i Daniely tamin’ny vahoaka:

“Saraho hifanalavitra izy roa lahy,
fa hotsaraiko izy.”

Nony tafasaraka izy ireo,
nantsoin’i Daniely ny anankiray, dia hoy izy taminy:

“Ry olona nihantitra tamin’ny fanaovan-dratsy ô,
indreo hifototra aminao ny fahotana nataonao izay ela izay;
ianao efa namoaka fitsarana tsy marina,
nanameloka ny tsy manan-tsiny, ary nandefa ny meloka;
nefa hoy ny Tompo hoe:

Aza mampamono ny tsy manan-tsiny sy ny marina.

Ka raha nahita an-drazazavavy àry ianao, dia lazao hoe:
teo ambany hazo inona no niresaka izy ireo?”

Hoy ny navaliny hoe:

“Teo ambany lentisika.”

Dia hoy i Daniely:

“Izany tokoa, fa lainga lazainao izany hahafaty anao,
fa vonon-kanapaka anao hisasaka ny Anjelin’Andriamanitra,
izay efa nahazo teny tamin’Andriamanitra sahady.”

Nony nampihataka an’io izy,
nasainy nampidirina indray ilay anankiray,
ka hoy izy taminy:

“Ry taranak’i Kanaana, fa tsy mba taranak’i Jodà ô,
sodokan’ny hatsaran-tarehim-behivavy ianao;
ary voasimban’ny filan-dratsy ny fonao.
Izany no nataonareo tamin’ny zanakavavin’i Israely;
ary izy ireo, noho ny tahony anareo, dia niresaka taminareo;
fa ity zanakavavin’i Jodà kosa
tsy mba nety nandefitra izay faharatsianareo akory.
Koa mba lazao amiko ankehitriny hoe:
teo ambany hazo inona moa no tratranao niresaka izy ireo?”

Hoy izy:

“Teo ambany oaka.”

Ka hoy i Daniely taminy:

“Izany tokoa, fa lainga lazainao izany, hahafaty anao;
fa efa miandry ny fotoana hamakiany anao hisasaka ny Anjelin’ny Tompo,
mitan-tsabatra, hamono anareo.”

Dia nihoraka mafy ny vahoaka rehetra tafavory,
ary nisaotra an’Andriamanitra, fa mamonjy izay manantena Azy Izy.
Nony inona nitsangana ireo, hamely an’ireto anti-dahy roa lahy,
izay nataon’i Daniely vaky lainga,
araka ny teny naloaky ny vavany ihany ho miampanga tsy marina;
ka ny ratsy notadiaviny hatao tamin’ny namany ihany,
no nataony tamin’izy roa lahy, mba hahatanteraka ny lalàn’i Môizy;
dia novonoiny ho faty izy ireo
ary ny ra tsy manan-tsiny dia voavonjy tamin’izany andro izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Daniely Mpaminany (Dan. 13, 41d-62)

Indro aho fa maty nefa tsy nisy nataoko akory.

Nohelohin’ny vahoaka Israely ho faty i Sozana tany Babilôna,
fa nompangain’ireo anti-dahy roa lahy ho nanitsakitsa-bady.

Fa tamin’izay i Sozana niantso tamin’ny feo mahery nanao hoe:

“Ry Andriamanitra mandrakizay ô,
Ianao no mahalala ny miafina sy mahafantatra ny zavatra rehetra
alohan’ny ahatongavany aza.
Fantatrao fa lainga no niampangan’izy ireo ahy,
ary indro aho fa maty,
nefa izay noforoniny an-kasomparana hamelezana ahy,
tsy misy nataoko akory.”

Nohenoin’ny Tompo ny feony.
Ary raha ilay nitondra azy hovonoina iny ny olona,
Andriamanitra kosa nanaitra ny fanahy masin’ny zazalahy anankiray atao hoe Daniely.
Niantso tamin’ny feo avo io nanao hoe:

“Raha izaho dia afa-tsiny amin’ny ran’io vehivavy io.”

Niherika nankany aminy avokoa ny vahoaka,
sady nanao taminy hoe:

“Inona no hevitr’izany teny lazainao izany?”

Dia nijoro tao afovoan’ny vahoaka i Daniely,
nilaza hoe:

“Hay va re adala toy izany ianareo, ry zanak’i Israely,
ka hampamono ny zanakavavin’i Israely,
nefa tsy mbola namototra na nikaroka izay marina ianareo?
Miverena ho any amin’ny trano fitsarana,
fa lainga no niampangany azy io.”

Dia niverina faingana ny vahoaka;
ary hoy ny loholona tamin’i Daniely:

“Avia, hiara-mipetraka aminay ianao,
ary aposahy ny hevitra,
fa nomen’Andriamanitra anao ny voninahitry ny fahanterana.”

Ka hoy i Daniely tamin’ny vahoaka:

“Saraho hifanalavitra izy roa lahy,
fa hotsaraiko izy.”

Nony tafasaraka izy ireo,
nantsoin’i Daniely ny anankiray, dia hoy izy taminy:

“Ry olona nihantitra tamin’ny fanaovan-dratsy ô,
indreo hifototra aminao ny fahotana nataonao izay ela izay;
ianao efa namoaka fitsarana tsy marina,
nanameloka ny tsy manan-tsiny, ary nandefa ny meloka;
nefa hoy ny Tompo hoe:

Aza mampamono ny tsy manan-tsiny sy ny marina.

Ka raha nahita an-drazazavavy àry ianao, dia lazao hoe:
teo ambany hazo inona no niresaka izy ireo?”

Hoy ny navaliny hoe:

“Teo ambany lentisika.”

Dia hoy i Daniely:

“Izany tokoa, fa lainga lazainao izany hahafaty anao,
fa vonon-kanapaka anao hisasaka ny Anjelin’Andriamanitra,
izay efa nahazo teny tamin’Andriamanitra sahady.”

Nony nampihataka an’io izy,
nasainy nampidirina indray ilay anankiray,
ka hoy izy taminy:

“Ry taranak’i Kanaana, fa tsy mba taranak’i Jodà ô,
sodokan’ny hatsaran-tarehim-behivavy ianao;
ary voasimban’ny filan-dratsy ny fonao.
Izany no nataonareo tamin’ny zanakavavin’i Israely;
ary izy ireo, noho ny tahony anareo, dia niresaka taminareo;
fa ity zanakavavin’i Jodà kosa
tsy mba nety nandefitra izay faharatsianareo akory.
Koa mba lazao amiko ankehitriny hoe:
teo ambany hazo inona moa no tratranao niresaka izy ireo?”

Hoy izy:

“Teo ambany oaka.”

Ka hoy i Daniely taminy:

“Izany tokoa, fa lainga lazainao izany, hahafaty anao;
fa efa miandry ny fotoana hamakiany anao hisasaka ny Anjelin’ny Tompo,
mitan-tsabatra, hamono anareo.”

Dia nihoraka mafy ny vahoaka rehetra tafavory,
ary nisaotra an’Andriamanitra, fa mamonjy izay manantena Azy Izy.
Nony inona nitsangana ireo, hamely an’ireto anti-dahy roa lahy,
izay nataon’i Daniely vaky lainga,
araka ny teny naloaky ny vavany ihany ho miampanga tsy marina;
ka ny ratsy notadiaviny hatao tamin’ny namany ihany,
no nataony tamin’izy roa lahy, mba hahatanteraka ny lalàn’i Môizy;
dia novonoiny ho faty izy ireo
ary ny ra tsy manan-tsiny dia voavonjy tamin’izany andro izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6)

Tsy matahotra izay loza aho, satria Ianao, ry Tompo, miaraka amiko.

Ny Tompo miandry ahy, tsy orin’inona aho:
izaho ampiraotiny amin’ny vilo-maitso,
entiny amin’ny rano manala sasatra,
velombelominy fanahy.

Tarihiny amin’ny lala-marina aho noho ny Anarany!
Na mamaky lohasaha maizina aza aho, tsy matahotra izay loza:
Satria Ianao miaraka amiko: ny kibay aman-tehinao mampatoky ahy!

Rosoanao sakafo
eo imason’ny rafiko aho;
ka ny loha mitavona ilo,
ny kapoaka safomorona!

Eny, hatsaram-po sy hasambarana,
no manjoy amin’ny fiainana manontolo;
ny Tranon’ny Tompo no fonenana
taona maro mifandimby.

Evanjely

Voninahitra ho Anao, ry Kristy, Tenin’Andriamanitra.

Manantena ny Tompo ny fanahiko, miandry ny teniny aho; satria hatsaram-po no ao amin’ny Tompo, ary fanavotana lehibe.

Voninahitra ho Anao, ry Kristy, Tenin’Andriamanitra.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 8, 1-11)

Izay tsy nanota taminareo no aoka hitora-bato azy voalohany.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa nankany an-tendrombohitra Oliva,
fa nony marainakoa vao niverina tany an-tempoly Izy,
ka nanatona Azy ny vahoaka rehetra,
dia nipetraka nampianatra azy ireo Izy.
Ary nisy vehivavy anankiray azo nijangajanga
nentin’ny mpanora-dalàna sy ny Farisianina;
ka narosony teo afovoany.
Dia hoy izy tamin’i Jesoa:

“Ry Mpampianatra,
azo nijangajanga ity vehivavy ity.
Ary i Môizy ao amin’ny Lalàna dia nandidy antsika
hitora-bato ny olona toy izany,
fa Ianao kosa mba ahoana, hoy Ianao?”

Izy no nanao izany, dia ny hakany fanahy Azy,
mba hisy hiampangany Azy.
Fa i Jesoa kosa niondrika dia nanoratra
tamin’ny rantsan-tanany teo amin’ny tany.
Ry zareo amin’izany tsy nitsahatra,
fa mbola nanontany Azy ihany,
ka nitraka Izy dia nanao taminy hoe:

“Izay tsy manam-pahotana aminareo
no aoka hitora-bato azy voalohany.”

Dia niondrika indray Izy ka nanoratra teo amin’ny tany.
Fa ry zareo kosa nony nandre izany,
dia nihatakataka tsirairay,
ny zokinjokiny no lohalalana,
ka i Jesoa irery sisa nijanona sy ilay vehivavy teo afovoany.
Izay vao nitraka i Jesoa, ka nanao taminy hoe:

“Ravehivavy, aiza ry zareo niampanga anao teo?
Moa tsy nisy nanameloka anao va?”

Hoy izy:

“Tsy nisy, Tompoko.”

Dia hoy i Jesoa:

“Izaho koa tsy hanameloka anao.
Mandehana, ka aza manota intsony.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Jeremia Mpaminany (Jer. 31, 31-34)

“Hanao fanekena vaovao Aho ary tsy hotsarovako intsony ny fahotany”

Indro avy ny andro, — teny marin’ny Tompo, —
hanaovako fanekena vaovao amin’ny taranak’i Israely sy ny taranak’i Jodà:
Ka tsy fanekena toy ny nataoko tamin’ny razany, tamin’ny andro nitantanako azy,
nitondrako azy nivoaka avy any amin’ny tany Ejipta,
fanekena nivadihan’izy ireo, na dia vadiny aza Aho.
Fa izao no fanekena hataoko amin’ny taranak’i Israely,
rehefa afaka izany andro izany, — teny marin’ny Tompo: —
Hataoko ao anatiny ny lalàko, dia sady hosoratako ao am-pony;
ka ho Andriamanitr’izy ireo Aho ary izy ireo ho oloko.
Tsy hisy olona hampianatra ny namany intsony,
na olona hampianatra ny rahalahiny, hanao hoe:

“Mahalalà ny Tompo”.

Fa hahalala Ahy avokoa izy rehetra na ny kely na ny lehibe, — teny marin’ny Tompo. —
Satria havelako ny haratsian’izy ireo, ary tsy ho tsarovako intsony ny fahotany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 50, 3-4. 12-13. 14-15

Amorony fo madio aho, ry Andriamanitra.

Iantrao aho, ry Andriamanitra ô, fa tsara fo Ianao;
koseho re ny heloko, fa be indrafo Ianao.
Sasao tanteraka amin’ny otako aho
diovy tokoa amin’ny hadisoako.

Amorony fo madio aho, ry Andriamanitra ô,
fanahy vaovao araikitra ato anatiko.
Aza esorina anoloanao aho;
ny Fanahinao Masina aza alàna amiko.

Avereno amiko ny hafalian’ny voavonjy;
fanahy mazoto ankaherezana ahy.
Dia hatoroko ny meloka ny lalanao
ka hiverina aminao ny mpanota.

Vakiteny faharoa

Taratasy ho an’ny kristianina Hebrio (Heb. 5, 7-9)

Nianatra ny fanekena i Kristy ka tonga fototry ny famonjena mandrakizay.

I Kristy, tamin’ny andron’ny nofony,
nony nanolotra fivavahana sy fifonana nombam-pitarainana mafy sy ranomaso be
tamin’Ilay nahavonjy Azy tamin’ny fahafatesana,
sady nohenoiny noho ny fahatahorany an’Andriamanitra,
dia nianatra ny fanekena tamin’ny fahoriana niaretany, na dia Zanaka aza;
ary ankehitriny, efa tonga amin’izay fanaperana Izy,
ka tonga fototry ny famonjena mandrakizay ho an’izay manaiky Azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy.

Raha misy manompo Ahy, hoy ny Tompo, aoka izy hanaraka Ahy, ary izay itoerako no hitoeran’ny mpanompoko.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 12, 20-33)

Raha maty ny voam-bary nafafy tamin’ny tany, dia mahavokatra be.

Tamin’izany andro izany,
nisy Jentily sasany, anisan’izay niakatra hivavaka tamin’ny andro fety,
nanatona an’i Filipo, izay avy tany Betsaidan’i Galilea,
ka nihanta taminy nanao hoe:

“Tompoko, mba te hahita an’i Jesoa izahay”.

Dia lasa i Filipo nilaza tamin’i Andre,
ka dia i Andre sy i Filipo no niara-nilaza tamin’i Jesoa.
Ary namaly azy i Jesoa ka nanao hoe:

“Tonga ny fotoana hanomezam-boninahitra ny Zanak’Olona.
Lazaiko marina dia marina aminareo
fa raha tsy maty ny voam-bary nafafy tamin’ny tany,
dia mitoetra foana izy;
fa raha maty kosa izy, dia mahavokatra be.
Izay tia ny ainy no hahavery azy,
fa izay mankahala ny ainy amin’izao fiainana izao
no hitahiry azy ho amin’ny fiainana mandrakizay.

Raha misy manompo Ahy, dia aoka izy hanaraka Ahy,
ary izay itoerako no hitoeran’ny mpanompoko koa.
Raha misy manompo Ahy, dia homen’ny Raiko voninahitra izy.
Ankehitriny, mitebiteby ny fanahiko,
ka inona re no holazaiko?
Raiko ô, vonjeo Aho ho afaka amin’ity ora ity.
Nefa izao indrindra no nahatongavako, ho amin’izao ora izao.
Raiko ô, omeo voninahitra ny Anaranao”.

Tamin’izay dia nisy feo avy any an-danitra nanao hoe:

“Efa nomeko voninahitra Izy,
ary mbola homeko voninahitra indray”.

Nony nahare izany ny vahoaka izay teo, dia nanao hoe:

“Kotro-baratra izany”;

fa hoy kosa ny sasany hoe:

“Anjely niteny taminy izay”.

Dia hoy i Jesoa hoe:

“Tsy ho Ahy izany feo izany, fa ho anareo.
Ankehitriny, dia tonga ny fitsarana an’izao tontolo izao;
ankehitriny ny mpifehy an’izao tontolo izao no horoahina.
Ary Izaho, rehefa tafasandratra hiala amin’ny tany
dia hitarika ny olona rehetra hanatona Ahy”.

Ny nolazainy tamin’izany dia ny karazam-pahafatesana tokony hahafatesany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.