Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 65, 17-21)

Tsy misy ho re ao intsony na ny feo mitomany na ny antsom-pahoriana.

Izao no nolazain’ny Tompo:

“Indro Aho hahary lanitra vaovao sy tany vaovao,
ka ny zavatra taloha dia tsy hotsarovana intsony,
na ho mby ao an-tsaina akory aza.
Aoka hifaly kosa ianareo sy hanan-kafaliana mandrakizay
noho izay efa hoarìko;
fa indro Aho hahary an’i Jerosalema ho an’ny fifaliana,
sy ny vahoakany ho an’ny firavoravoana.
Dia ho faly amin’i Jerosalema Aho,
sy ho ravoravo amin’ny vahoakako.
Ka tsy misy ho re ao intsony
na ny feo mitomany na ny antsom-pahoriana.
Tsy hisy intsony ao na ny zaza teraka
ho fohy andro iainana,
na ny anti-panahy tsy mahatratra ny isan’ny androny;
fa mbola maty tanora ihany
ny maty amin’ny fahazato taonany,
ary efa zato taona ny mpanota
vao ho tratry ny ozona.
Hanao trano izy, dia izy no honina ao;
hamboly voaloboka izy, dia izy no hihinana ny vokany.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 29, 2 sy 4. 5-6. 11-12a sy 13b)

Deraiko ny Tompo izay nanafaka ahy.

Izaho midera ny Tompo izay nanafaka ahy:
Tsy navelanao hifalian’ny fahavaloko aho!
Ny fanahiko, ry Tompo ô,
nakarinao avy any an-tSeoly; novelominao aho
izay efa nitsitra tany an-davaka.

Antsao ny Tompo, ianareo mpivavaka!
Isaory ny Anarany masina.
Mihelina foana ny havinirany,
maharitra kosa ny fanambinany.
Izaho: hariva mialin-tomany; maraina, velon-kalo!

Mandrenesa, ry Tompo, iantrao aho!
Tompo ô, tahio aho!
Dia navadikao ho dihy ny toreoko.
Ry Tompo Andriamanitro ô, mandrakizay no isaorako Anao!

Evanjely

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Manantena ny Tompo ny fanahiko, miandry ny teniny aho; satria hatsaram-po no ao amin’ny Tompo, ary fanavotana lehibe.

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 4, 43-54)

Mandehana, fa velona ny zanakao.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niala tany Samaria, ka nankany Galilea.
Fa araka ny efa voalazany
dia tsy misy mpaminany hajaina amin’ny taniny.
Ary nony tonga tany Galilea Izy,
dia noraisin’ny Galileanina,
satria efa hitany izay rehetra nataony
tany Jerosalema tamin’ny andro fety,
fa tany koa izy ireo tamin’ny fety.
Dia nankany Kanà any Galilea indray Izy,
tany amin’ilay nanovàny ny rano ho divay.
Ary nisy kosa manamboninahitra anankiray
nanan-janaka lahy narary tany Kafarnaôma,
ka nony reny fa hoe tonga avy any Jodea ao Galilea i Jesoa,
dia nanatona Azy izy
ka nangataka Azy hidina hanasitrana ny zanany efa ho faty.
Fa hoy i Jesoa taminy:

“Raha tsy mahita famantarana sy fahagagana ianareo,
dia tsy mba mety mino!”

Ka hoy ilay manamboninahitra taminy:

“Andeha re, Tompoko,
dieny mbola tsy maty ny zanako!”

Dia hoy i Jesoa taminy:

“Modia, fa velona ny zanakao.”

Ary nino ny teny nolazain’i Jesoa taminy izy
ka lasa nody.
Nony nandeha izy,
dia notsenain’ny ankiziny
ka nilazany fa velona ny zanany.
Ary nanontaniany azy ireo ny ora nahasitranany,
ka hoy ireo taminy:

“Omaly tamin’ny ora fahafito
no nialan’ny tazo taminy.”

Dia fantatry ny rainy,
fa tamin’izany ora izany indrindra
no nilazan’i Jesoa taminy hoe:

“Velona ny zanakao”,

ka nino izy sy ny mpianakaviny rehetra.
Izany no fahagagana faharoa nataon’i Jesoa,
rahefa tonga tany Galilea avy tany Jodea Izy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Jôsoe (Jôs. 5, 9a. 10-12)

Nankalaza ny Paka ny vahoakan’Andriamanitra, rehefa tafiditra tao amin’ny tany nampanantenaina.

Tamin’izany andro izany dia hoy ny Tompo tamin’i Jôsoe:

“Noesoriko ho afaka taminareo androany ny fahafaham-baraka tany Ejipta”.

Dia natao hoe Galgalà mandraka androany izany toerana izany.
Nitoby tao Galgalà ny zanak’i Israely,
dia nanao ny Paka, tamin’ny andro fahefatra ambin’ny folon’ny volana,
rehefa harivariva ny andro, teo an-tany lemak’i Jerikô.
Ny ampitson’ny Paka ihany no efa nihinanany mofo tsy misy lalivay sy lango,
tamin’ny vokatry ny tany.
Ary ny ampitson’ny Paka, rehefa nihinana tamin’ny vokatry ny tany izy,
dia nitsahatra ny mana;
ary tsy nahazo mana intsony ny zanak’i Israely,
ka dia ny vokatry ny tany Kanaana no nohaniny tamin’izany taona izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 33, 4-5. 6-7

Ankafizo sy anarano fo fa mamy ny Tompo.

Izaho misaotra ny Tompo lalandava;
ny fiderana Azy eo am-bavako hatrany.
Ny Tompo hafinaretan’ny fanahiko;
mandrenesa, ry ory, ka mifalia.

Ombay aho mankalaza ny Tompo,
miaraha isika midera ny Anarany.
Izaho nihanta tamin’ny Tompo ka nekeny,
ny tahotro rehetra nalàny tamiko.

Mibanjîna Azy fa ho mirana
ny tavanareo tsy hangaihay,
ity ory, velona antso ka novaliany,
ny ahiahiny rehetra namonjeny azy.

Vakiteny faharoa

Taratasy faharoan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinty (2 Kor. 5, 17-21)

Andriamanitra nampihavana antsika aminy, tamin’ny alalan’i Kristy.

Ry kristianina havana: na iza na iza ao amin’i Kristy,
dia zava-boaary vaovao izy, ka lasa ny zavatra taloha;
fa indro tonga vaovao ny zavatra rehetra.
Ary tsy iza no niavian’izany zavatra rehetra izany, fa Andriamanitra,
izay nampihavana antsika aminy indray tamin’ny alalan’i Jesoa Kristy,
sady nanome anay ny fandraharaham-pihavanana;
satria Andriamanitra no nampihavana an’izao tontolo izao aminy indray,
tamin’ny alalan’i Jesoa Kristy,
ka tsy nitana ny fahotan’ny olona, sy nametraka ny teny fampihavanana taminay.
Koa sady solon’i Kristy àry izahay no irak’Andriamanitra koa,
ka tahaka an’Andriamanitra no mananatra, sy toy ny Tenan’i Kristy no mihanta aminareo hoe:

“Mihavàna re amin’Andriamanitra ianareo!”

Fa he ity Izy: Ilay tsy nahalala ota, dia nataony ota ho antsika,
mba ho tonga fahamarinan’Andriamanitra ao aminy isika!

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Dera sy laza anie ho Anao, ry Tompo Mpandresy.

Hitsangana aho ho any amin’ny raiko ka hanao aminy hoe: Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho.

Dera sy laza anie ho Anao, ry Tompo Mpandresy.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 15, 1-3. 11-32)

Io rahalahinao io, dia maty ka velona indray.

Tamin’izany andro izany dia nanatona an’i Jesoa ny Poblikanina sy ny mpanota
ka nimonjomonjo ny Farisianina sy ny mpanora-dalàna nanao hoe:

“Ilay ity mandray ny mpanota sy miara-mihinana aminy”.

Dia nanao ity fanoharana ity tamin’izy ireo i Jesoa nanao hoe:

Nisy lehilahy anankiray nanan-janaka mirahalahy, ka hoy ilay zandriny tamin-drainy:

“Dada ô, omeo ahy ny anjara fananana tokony ho ahy”.

Dia nozarainy tamin’izy roa lahy ny fananany.
Nony afaka andro vitsivitsy, dia nangonin’ilay zandriny ny fananany rehetra
ka lasa nankany an-tany lavitra izy, nandany ny fananany tamin’ny fitondran-tena ratsy.

Rehefa laniny avokoa ny fananany rehetra,
dia nisy mosary lehibe tamin’izany tany izany ka nahantra izy.
Dia lasa ny anao nikarama tamin’ny tompon-tany anankiray tany,
ka nirahiny hiandry kisoa tany an-tsaha.
Naniry hivoky tamin’ny hodiboan-javatra nohanin’ny kisoa izy,
fa tsy nisy nanome azy.
Izay vao nody ny sainy ka hoy izy:

“Firifiry akory moa ny mpikaraman’i dada no manan-kanina be,
nefa izaho kosa ity maty noana aty!
Hitsangana aho ho any amin’ny raiko ka hanao aminy hoe:
Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho,
ka tsy mendrika hantsoina hoe zanakao intsony;
fa mba ataovy tahaka ny anankiray amin’ny mpikaramanao re aho”.

Dia niainga izy ka lasa nankany amin-drainy.
Mbola lavitra kosa izy, dia nahatazana azy rainy, ka onena nidodododo nitsena azy,
ary namihina ny vozony sy nanoroka azy.
Dia hoy ity zanany taminy:

“Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho,
ka tsy mendrika hantsoina hoe zanakao intsony”.

Fa hoy rainy tamin’ny mpanompony:

“Alao haingana ny akanjo tsara indrindra ka ampiakanjoy azy;
asio peratra ny rantsan-tanany, kiraroy ny tongony,
ary ento ny zanak’omby matavy, ka vonoy;
dia aoka hihinana sy hifaly isika,
fa ity zanako ity dia maty ka velona indray,
ary very ka hita indray”.

Dia nifaly izy rehetra.

Sendra tany an-tsaha kosa ny zanany lahy matoa tamin’izay.
Nony nody izy sy mby teo akaikin’ny trano, dia nandre zava-maneno sy dihy,
ka niantso ankizy lahy anankiray sy nanontany azy izay anton’izany.
Dia hoy ilay mpanompo taminy:

“Tonga ny rahalahinao, ka namono zanak’omby matavy irainao,
satria tafaverina soa aman-tsara izy”.

Dia tezitra izy, ka tsy nety niditra,
ary nivoaka rainy hampandroso azy.
Fa hoy ny navaliny an-drainy:

“Indro efa ela no nanompoako anao,
ary tsy mbola nandika ny didinao iray akory aho,
nefa tsy mbola mba nomenao zanak’osy iray akory hifaliako amin’ny sakaizako;
fa nony tonga kosa io zanakao io,
izay avy nandany ny fanananao tamin’ny vehivavy janga,
dia namonoanao zanak’omby matavy izy”.

Fa hoy irainy taminy:

“Ianao, anaka, dia eto amiko mandrakariva,
ka anao avokoa izay rehetra ananako;
fa mety kosa ny manao fihinanam-be sy fifaliana,
satria io rahalahinao io,
dia maty ka velona indray, ary very ka hita indray”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.