Vakiteny voalohany

Boky faharoan’ny Mpanjaka (2 Mpanj. 11, 2-4. 9-18. 20)

Nohosoran’ny vahoaka i Jôasa, ary natoany hoe: Ho ela velona anie ny mpanjaka.

Tamin’izany andro izany,
nony hitan’i Atalia renin’i Okôziasa fa maty ny zanany,
dia nitsangana izy ka nandringana ny zanak’andriana rehetra.
Fa i Jôsabà zanakavavin’i Jôrama mpanjaka, sy anabavin’i Okôziasa,
naka an’i Jôasa zanak’i Okôziasa kosa,
sy nanatsoaka azy teo amin’ny zanak’andriana, izay novonoin’ny olona,
ary nametraka azy mbamin’ny mpitaiza azy, tao an’efitra fitoeram-parafara,
ka voaafina tsy hitan’ny mason’i Atalia, ka tsy novonoina izy.
Enin-taona no nieren’izy sy i Jôsabà tao an-tranon’ny Tompo.
Ary i Atalia no nanjaka tamin’izany.
Tamin’ny taona fahafito, i Jôiadà naniraka haka ny tompon-jaton’ny Kariana
sy ny mpihazakazaka ary nasainy hanatona azy ao an-tranon’ny Tompo.
Nanao fanekena tamin’izy ireo izy,
ka nony efa nampianiana azy tao an-tranon’ny Tompo izy,
dia nasehony azy ity zanaky ny mpanjaka.

Notanterahin’ny tompon-jato avokoa ny didy nomen’i Jôiadà mpisorona azy.
Samy naka olom-pehezina avy izy ireo,
na ny milatsaka amin’ny fanompoana amin’ny andro sabata,
na ny miala amin’ny fanompoana amin’ny andro sabata,
dia nankany amin’i Jôiadà mpisorona.
Natolotry ny mpisorona ny tompon-jato ny lefona aman’ampinga izay an’i Davida mpanjaka,
sy nipetraka tao an-tranon’ny Tompo.
Samy nitam-piadiana ny mpihazakazaka dia nilahatra hatramin’ny lafin-trano ao ankavanana,
ka hatramin’ny lafiny havia, akaikin’ny ôtely, sy akaikin’ny trano,
hany ka voahodidiny ny mpanjaka.
Naroson’ny mpisorona ny zanaky ny mpanjaka,
ka nataony teo aminy ny diadema sy ny vavolombelona.
Natsangany ho mpanjaka izy,
ary nohosorany ka sady nitehaka ny olona no niantso hoe:

“Ho ela velona anie ny mpanjaka.”

Nony nandre ny fihahohahon’ny mpihazakazaka sy ny vahoaka i Atalia
dia nankao amin’ny vahoaka izy, ao an-tranon’ny Tompo.
Nijery izy ka inty ny mpanjaka mipetraka eo amin’ny lampihazo araka ny fanao.
Teo anilan’ny mpanjaka ny lehibe sy ny mpitsoka trômpetra,
ary faly ny vahoaka rehetra, ary nitsoka trômpetra ny olona.
Dia nandrovitra ny fitafiany i Atalia, ka niantso hoe:

“Teti-dratsy! Teti-dratsy!”

Tamin’izay i Jôiadà mpisorona nanome didy ny tompon-jato mpifehy ny foloalindahy
ary nilaza taminy hoe:

“Ento izy eo anelanelan’ny laharanareo hivoaka ny trano,
ary vonoy amin’ny sabatra izay manaraka azy na iza na iza.”

Satria ny mpisorona efa nilaza hoe:
Aza vonoina eto an-tranon’ny Tompo izy.
Dia nihataka teo an-daniny roa ny olona,
dia nandeha tamin’ny lalana fidiran-tsoavaly ho ao amin’ny lapan’ny mpanjaka ravehivavy,
ka teo no namonoana azy.

Nampanaovin’i Jôiadà fanekena tamin’ny Tompo sy ny mpanjaka àry ny vahoaka,
ny tsy maintsy hahavahoakan’ny Tompo azy ireo.
Ary nampanaoviny fanekena koa ny mpanjaka sy ny vahoaka.
Ny vahoaka rehetra tamin’ny tany dia niditra tao amin’ny tranon’i Baala ka noravany;
ny ôtely aman-tsary nomontsaniny,
ary i Matàna mpisoron’i Baala novonoiny teo anoloan’ny ôtely.
Ary i Jôiadà mpisorona nametraka mpiambina tao an-tranon’ny Tompo.
Nifaly avokoa ny vahoaka rehetra tamin’ny tany,
nandry fehizay ny tanàna, ary novonoina tamin’ny sabatra tao an-tranon’ny mpanjaka i Atalia.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 131, 11-12. 13-14. 17-18

Ny Tompo nifidy an’i Siôna izay tiany hatao fonenana.

Hoy ny Tompo raha nianiana teo imason’i Davida:
Ho an’izay haterakao ny seza fiandriananao.
Ny taranany aoriana koa handimby azy eo,
raha mitandrina ny didy sy manaja ny fanekena.

Fa ny Tompo dia nifidy an’i Siôna
mba ho Azy;
ka ataony Fitsaharany honenany hatrany.
Fitsaharana maharitra ka tiako lalandava.

Ka hataoko masin-teny sy malaza i Davida.
Hanomanako fanilo ilay Voahosotro hanjaka.
Ary hataoko safo-kenatra izay mety ho fahavalony,
ka hamiratra eo an-kandriny ny satro-boninahiny.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Sokafy, ry Tompo, ny fonay mba hitandremanay ny tenin-Janakao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 6, 19-23)

Miharia harena ho anareo any an-danitra.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Aza mihary harena ho anareo ety an-tany
izay misy harafesina sy kalalao manimba,
ary mpangalatra manamy trano sy mangalatra;
fa miharia harena ho anareo any an-danitra
izay tsy misy harafesina na kalalao manimba,
sady tsy misy mpangalatra manamy trano na mangalatra.
Fa izay itoeran’ny harenao no itoeran’ny fonao koa.
Ny maso no jiron’ny tena:
raha tsara ny masonao, dia hazava avokoa ny tenanao rehetra;
fa raha ratsy kosa ny masonao, dia ho maizina avokoa ny tenanao rehetra,
ka raha zary maizina àry ny fahazavana izay eo amin’ny tenanao,
fahamaizinana manao ahoana izany!”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Siraka (Eklesiastika 48, 1-14)

Nony voahodidin’ny tadio i Elia dia tonga feno ny fanahiny i Elisea.

Nitsangana hoatra ny afo i Elia mpaminany,
ary nirehitra hoatra ny fanilo ny teniny.
Niantso mosary hamely an’i Israely izy,
ary nahavitsy isa azy, noho ny zotom-pony.
Nanakatona ny lanitra tamin’ny tenin’ny Tompo izy,
ary nampilatsaka afo avy any intelo toy izany ihany koa.
Voninahitra lehibe manao ahoana, ry Elia, no azonao tamin’ny fahagagana nataonao,
ary zovy no afaka hihambo ho mitovy aminao?
Ianao nampitsangana ny maty anankiray hiala amin’ny fahafatesana sy amin’ny seoly,
tamin’ny tenin’ny Avo indrindra;
Ianao namarina mpanjaka ho amin’ny faharavana,
sy olo-malaza avy amin’ny fandriany ho any amin’ny fahafatesana;
ianao nandre fananarana teo ambonin’i Sinaia, sy didy famaliana tany Hôreba;
ianao nanokana mpanjaka hanao famaliana, sy mpaminany handimby anao;
ianao nofaohina tamin’ny tadio afo, sy tamin-kalesy tarihin-tsoavaly afo;
ianao voatendry ao amin’ny teny mafy an-tsoratra
ho amin’ny fotoana ho avy ho tsy maintsy hampitony ny hatezerana alohan’ny hirehetany,
hitarika ny fon’ny ray ho amin’ny zanaka indray, ary hanangana ny firenen’i Israely indray.
Sambatra izay hahita anao, ka ho voahaingon’ny fitiavana an’Andriamanitra!
Fa izahay koa dia ho velona marina tokoa.
Nony voahodidin’ny tadio i Elia dia tonga feno ny fanahiny i Elisea.
Nandritra ny andro niainany tsy nisy mpanjaka nahahozongozona azy,
ary tsy nisy olona nifehy azy.
Tsy misy zavatra tsy azony natao,
ary ny vatany tafandry tao am-pasana nanao fahagagana.
Velona izy, nanao zava-mahagaga;
maty indray, nanao zava-mahatalanjona.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 96, 1-2. 3-4. 5-6. 7

Mifalia ao amin’ny Tompo, ry olo-marina.

Aoka hifaly izany tany fa manjaka izao ny Tompo,
koa samia manao korana ianareo nosy maro.
Fa ny rahona no lamba ihodidinan’ny mpanjaka.
E! ny rariny sy ny hitsiny ijoroany ao an-drova!

Eo alohany ny afo no mandevom-pahavalo.
Ka mazava izay lalovan’ireo tsela-mitsoriaka.
Fa ny tany raha mahita tsy mitsaha-mihorohoro,
tendrombohitra amin’izany dia mitsonika mikoa.

Fahamarinany no tian’izany lanitra hambara;
voninahiny tazano hita mason’ny vahoaka:
safo-kenatra avokoa izay manompo sarisary,
manantena hirehareha ka mifikitra amin’ny sampy;
ny andriamanitra rehetra miankohoka avokoa.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Efa nataoko hoe sakaiza ianareo, hoy ny Tompo, satria efa nambarako taminareo avokoa izay rehetra reko tamin’ny Ray.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 6, 7-15)

Koa mivavaha toy izao ianareo.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Raha mivavaka ianareo dia aza mba maro teny tahaka ny jentily,
fa ataony ho ny hamaroan’ny teniny no hihainoana azy.
Koa aza manahaka azy ianareo,
fa na mbola tsy mangataka aminy aza ianareo,
fantatry ny Rainareo izay ilainareo.
Koa mivavaha toa izao ianareo:

Rainay any an-danitra,
hohamasinina anie ny Anaranao,
ho tonga anie ny fanjakanao,
ho tanteraka anie ny sitra-ponao ety an-tany tahaka ny any an-danitra.
Omeo anay anio ny hanina sahaza ho anay;
avelao ny fahotanay tahaka ny amelanay izay nanao ratsy taminay,
aza avelanao ho resin’ny fitaoman-dratsy izahay,
fa manafaha anay amin’ny ratsy. Amen.

Fa raha mamela ny hadisoan’ny olona ianareo,
dia havelan’ny Rainareo any an-danitra koa;
fa raha tsy mamela ny hadisoan’ny olona kosa ianareo,
dia tsy havelan’ny Rainareo koa ny hadisoanareo.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky faharoan’ny Mpanjaka (2 Mpanj. 2, 1. 6-14)

Indro misy kalesy afo sy soavaly afo nampisaraka azy roa lahy, ka niakatra ho any an-danitra tamin’ny tafio-drivotra i Elia.

Nony efa hampakarin’ny Tompo ho any an-danitra amin’ny tafio-drivotra i Elia,
dia niara-nandeha avy any Galgalà i Elia sy i Elisea.
Ary hoy i Elia taminy:

“Mijanòna eto raha sitrakao,
fa irahin’ny Tompo ho any Jordany aho.”

Fa hoy ny navaliny:

“Velona ny Tompo ary velona ny ainao! tsy handao anao aho!”

Koa niara-nandeha izy roa lahy.
Nisy dimampolo lahy tamin’ny zanaky ny mpaminany nanaraka azy,
ary nipetraka eny lavitra eny tandrify azy,
ary izy roa lahy dia nijanona teo amoron’i Jordany.
Dia nalain’i Elia ny kapaotiny;
nahorony nikapohany ny rano, izay nisaraka roa teo an-daniny avy,
ary izy roa lahy nita tamin’ny tany maina.
Nony tafita izy ireo dia hoy i Elia tamin’i Elisea:

“Angataho izay tianao hataoko aminao,
alohan’ny hangalana ahy aminao.”

Ary hoy ny navalin’i Elisea:

“Ny mba hahazo anjara roa amin’ny fanahinao.”

Ka hoy i Elia:

“Mangataka zava-tsarotra ianao,
kanefa raha mahita ahy ianao amin’ny hangalana ahy hiala aminao,
dia ho tonga aminao izany;
fa raha tsy izany kosa dia tsy ho tonga izany.”

Mbola nanohy ny diany sady niresaka eny izy ireo;
dia indro nisy kalesy afo sy soavaly afo nampisaraka azy roa lahy,
ka niakatra ho any an-danitra tamin’ny tafio-drivotra i Elia.
Sady nijery i Elisea no niantso hoe:

“Ry ikaky ô, ry ikaky ô!
Kalesin’i Israely sy mpitaingin-tsoavaliny!”

Dia tsy nahita azy intsony izy.
Tamin’izay nalainy ny fitafiany, norovitiny roa,
ary noraisiny ny kapaotin’i Elia izay nitambotsotra niala taminy.
Rahefa izay dia teo amin’i Jordany izy dia nijanona teo amorony.
Noraisiny ny kapaotin’i Elia izay nitambotsotra niala taminy,
nikapohany ny rano, ka hoy izy:

“Aiza ny Tompo Andriamanitr’i Elia? Aiza Izy?”

Ary nony nokapohiny ny rano,
dia nisaraka roa ho eo an-daniny avy, ka nita i Elisea.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 30, 20. 21. 24

Mahereza, hatanjaho ny fo, ianareo rehetra miantehitra amin’ny Tompo.

Akory ity haben’ny hatsaranao
izay atokanao ho an’ny matahotra Anao
sy asehonao ny mpifehy aminao
eo anoloan’ny zanak’olombelona!

Ny fieren’ny tavanao no anafenanao azy,
lavitry ny tetika ataon’ny olona;
ny fialofanao no ampierenao azy,
lavitry ny lela mpanangana ady!

Tiava ny Tompo, ry mpivavaka rehetra
fa ny Tompo miambina ny mpino;
fa ny mpiavona kosa
valiany tsy an’erany!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ampianaro ahy, ry Tompo, ny soritrao, ary tariho ho amin’ny fahamarinanao aho.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 6, 1-6. 16-18)

Ny Rainao izay mahita ny miafina no hamaly soa anao.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Tandremo sao hataonareo eo imason’ny olona ny asa soa hataonareo mba hahitany azy;
fa raha izany, dia tsy hahita valisoa amin’ny Rainareo izay any an-danitra ianareo.
Koa amin’izany raha manao fiantrana ianao,
dia aza mitsoka trômpetra eo alohanao
tahaka ny fanaon’ny mpihatsaravelatsihy ao amin’ny sinagôga sy eny an-dalam-be,
mba hankalazan’ny olona azy.
Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valisoany.
Fa raha manao fiantrana ianao,
aoka ny tananao havia tsy hahalala izay ataon’ny havanana,
mba hiafina ny fiantrana ataonao,
ary ny Rainao izay mahita ny miafina no hamaly soa anao.
Ary raha mivavaka ianareo, aza mba manao tahaka ny mpihatsaravelatsihy,
izay tia ny mivavaka mitsangana ao amin’ny sinagôga sy eny an-joron-dalana,
mba hahitan’ny olona azy.
Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valisoany.
Fa ianao kosa raha hivavaka, dia midira ao amin’ny efitranonao,
ka rahefa voarindrinao ny varavarana, dia mivavaha amin’ny Rainao izay ao amin’ny mangingina,
ary ny Rainao izay mahita ao amin’ny mangingina no hamaly anao.
Ary raha mifady hanina ianareo,
dia aza manjombona endrika tahaka ny ataon’ny mpihatsaravelatsihy,
izay mampisotisoty ny tavany mba hahitan’ny olona fa mifady izy.
Lazaiko aminareo marina tokoa fa efa azony ny valisoany.
Fa ianao kosa raha mifady hanina, dia hosory zava-manitra ny lohanao,
ary sasao ny tavanao, mba tsy ho ny olona no hahita anao hoe mifady hanina,
fa ny Rainao izay ao amin’ny mangingina;
ary ny Rainao izay mahita ao amin’ny mangingina no hamaly soa anao.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky voalohan’ny Mpanjaka (Mpanj. 21, 17-29)

Nampanota an’i Israely ianao.

Taorian’ny nahafatesan’i Nabôta,
dia tonga tamin’i Elia Tesbita ny tenin’ny Tompo nanao hoe:

“Mitsangàna ianao,
ka midìna hihaona amin’i Akaba mpanjakan’i Israely, manjaka ao Samaria.
Ao an-tanim-boalobok’i Nabôta ao izy izao, fa nidina nankany haka izany ho azy.
Ka mitenena aminy hoe: Izao no lazain’ny Tompo:
Moa tsy namono va ianao sy naka lovan’olona koa?
Dia hiteny aminy ianao hoe:
Izao no lazain’ny Tompo:
Eo amin’ny toerana nilelafan’ny alika ny ran’i Nabôta ihany
no hilelafan’ny alika ny ran’ny tenanao koa.”

Ary hoy i Akaba tamin’i Elia:

“Azonao va aho, ry ilay fahavaloko?”

Ka hoy ny navaliny:

“Azoko ianao, satria nivaro-tena hanao izay ratsy eo imason’ny Tompo ianao.
Indro aho hahatonga loza aminao:
hataoko mafafa ianao, haringako ny lehilahy rehetra an’i Akaba
na ny mpanompo, na ny olona afaka, amin’i Israely,
ka dia hampanahafiko ny tranon’i Jerôbôama zanak’i Nebata
sy ny tranon’i Ahiasa, ny tranonao,
satria nihaika ahy hitezitra ianao, sady nampanota an’i Israely.
I Jezabela koa, nasian’ny Tompo teny hoe:
Hohanin’ny alika eny akaikin’ny hadin’i Jezrahela i Jezabela.
Izay an’ny tranon’i Akaba ka maty an-tanàna, dia hohanin’ny alika,
ary ny maty an-tsaha kosa, hohanin’ny voro-manidina.”

Fa tena tsy nisy nivaro-tena toa an’i Akaba hanao izay ratsy eo imason’ny Tompo,
satria i Jezabela vadiny no namporisika azy.
Nanao toe-pitondran-tena vetaveta indrindra izy
tamin’ny nandehanany amin’ny sampy,
araka ny fomba rehetra fanaon’ny Amôreanina,
izay noroahin’ny Tompo teo anoloan’ny zanak’i Israely.

Kanjo nony nandre ny tenin’i Elia i Akaba dia norovitiny ny fitafiany,
lasàka no natafiny ny tenany, nifady hanina izy,
nentiny nandry ny lasàka, ary nitsilasilasy fandeha izy.
Ka dia tonga tamin’i Elia Tesbita ny tenin’ny Tompo nanao hoe:

“Efa hitanao va ny nanetren’i Akaba ny tenany teo anatrehako?
Ka noho izy nanetry tena teo anatrehako,
dia tsy hahatonga loza amin’ny androny kosa Aho
fa amin’ny andron-janany vao hahatonga loza amin’ny tranony Aho.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 50, 3-4. 5-6a. 11 sy 16

Iantrao aho, ry Andriamanitra, araka ny hatsaram-ponao.

Iantrao aho, ry Tompo Andriamanitra,
fa Ianao manko lalim-pitiavana.
Mba koseho re ny heloka vitako,
dia diovy aho hiala amin’ny otako.

Efa niaiky hadisoana ny tenako,
eo imasoko hatrany ny otako.
Taminao aho no diso, Andriamanitro;
fantatrao avokoa ny kilemako.

Mba esory eo imaso ny otako,
dia koseho tsy ho hita ny heloko.
Mba fafao amin’izay ny tomaniko,
hilazako fa Ianao no hany marina.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Izay mitandrina ny didin’i Kristy, no manana ny fitiavana an’Andriamanitra lavorary ao aminy tokoa.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 5, 43-48)

Tiavo ny fahavalonareo.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Efa renareo fa voalaza hoe:
Ho tia ny namanao ianao ary hankahala ny fahavalonao.
Fa Izaho kosa milaza aminareo:
Tiavo ny fahavalonareo manaova soa amin’izay mankahala anareo,
ary mivavaha ho an’izay manenjika sy manendrikendrika anareo;
mba ho zanaky ny Rainareo izay any an-danitra ianareo,
dia Ilay mampiposaka ny masoandrony amin’ny tsara fanahy sy ny ratsy fanahy,
ary mandatsaka ranonorana amin’ny marina sy ny tsy marina.
Fa raha izay tia anareo ihany no tianareo,
inona no valisoa ho azonareo?
Moa va na dia ny poblikanina aza tsy manao izany koa?
Ary raha ny rahalahinareo ihany no arahabainareo,
inona no mihoatra amin’ny ataonareo?
Moa na dia ny jentily aza tsy mba manao izany ihany koa?
Koa aoka ho lavorary ianareo
tahaka ny fahalavorarian’ny Rainareo izay any an-danitra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky voalohan’ny Mpanjaka (1 Mpanj. 21, 1-16)

Notoraham-bato i Nabôta ka maty.

Tamin’izany andro izany,
nanana tanim-boaloboka anankiray i Nabôta avy ao Jezrahela,
ary teo akaikin’ny lapan’i Akaba mpanjakan’i Samaria izany.
Ka niteny tamin’i Nabôta i Akaba nanao hoe:

“Avelao mba ho ahy ny tanim-boalobokao,
hataoko fambolem-boaloboka tsara noho izy no homeko ho takalony,
na vola araka izay vidiny, raha izany no sitrakao.”

Fa hoy i Nabôta namaly an’i Akaba:

“Hampanalavirin’ny Tompo ahy anie ny hanome ny lova avy amin’ny razako.”

Nody tany an-tranony i Akaba,
nanjombona sy sosotra noho ity teny nolazain’i Nabôta avy any Jezrahela taminy hoe:
Tsy omeko ny lova avy amin’ny razako.
Dia nandry tao am-parafarany izy nampiamboho ny tavany ary tsy nihinan-kanina.

Fa nankeo aminy i Jezabela vadiny, ka nanao taminy hoe:

“Nahoana no manjombona ny fanahinao ary tsy homan-kanina ianao?”

Ary hoy ny navaliny azy:

“Niteny tamin’i Nabôta avy any Jezrahela aho, nanao taminy hoe:
‘Avelao hovidiko vola ny tanim-boalobokao, na hotakalozako tanim-boaloboka hafa, raha aleonao izany.’
Fa hoy izy hoe: ‘Tsy homeko anao ny tanim-boaloboko.’”

Dia hoy i Jezabela vadiny taminy:

“Moa tsy ianao va no tompon’ny fanjakana amin’i Israely ankehitriny?
Koa miarena, hano ny hanina, ary aoka hifaly ny fonao,
fa tenako no hanome anao ny tanim-boalobok’i Nabôta avy ao Jezrahela.”

Dia nanoratra taratasy tamin’ny anaran’i Akaba izy,
nasiany tombo-kasen’ny mpanjaka,
nalefany ho amin’ny loholona sy ny andriam-baventy ao an-tanàna miara-monina amin’i Nabôta.
Ary izao no nosoratany ao amin’ny taratasy:

“Miantsoa andro fifadian-kanina ka apetraho eo alohan’ny vahoaka i Nabôta
ary manangàna olon’i Beliala roa lahy eo anatrehany hiampanga azy toy izao:
‘Nanozona an’Andriamanitra sy ny mpanjaka ialahy!’
Dia ento mankany ivelany izy, ka torahy vato ho faty.”

Nanao araka izay nanirahan’i Jezabela holazaina aminy
araka izay voasoratra amin’ny taratasy nampitondrainy azy,
ny olona tao an-tanànan’i Nabôta,
ny loholona sy ny andriam-baventy nonina tao an-tanànany.
Niantso andro fifadian-kanina izy,
napetrany teo alohan’ny vahoaka i Nabôta,
ary nandroso ho eo anatrehany ny olona roa lahy zanak’i Beliala.
Ary niampanga an’i Nabôta nanao hoe:

“Nanozona an’Andriamanitra sy ny mpanjaka i Nabôta!”

Dia nentin’izy ireo nankany ivelan’ny tanàna izy, notoraham-bato ka maty.
Dia naniraka tany amin’i Jezabela izy ireo, nilaza hoe:

“Notoraham-bato i Nabôta ka maty.”

Nony ren’i Jezabela fa notoraham-bato i Nabôta ka maty,
dia hoy izy tamin’i Akaba:

“Mitsangàna ka alao ho anao ny tanim-boalobok’i Nabôta avy any Jezrahela
izay nolaviny tsy hamidiny vola taminao,
fa efa tsy velona intsony i Nabôta, fa efa maty izy.”

Rahefa ren’i Akaba fa hoe maty i Nabôta, dia niainga izy,
nidina nankany amin’ny tanim-boalobok’i Nabôta avy ao Jezrahela
haka izany ho azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 5, 2-3. 5-6. 7

Mba henoy ny fitarainako, ry Tompo.

Tompo ô, mba henoy ny teniko,
mba fantaro ny eritreritro!
Ry Mpanjaka sy Andriamanitra ô!
mandrenesa ny feoko miantso!

Tsia, tsy mba Andriamanitra tia ratsy Ianao;
ny olon-dratsy tsy mba monina ao aminao;
ny adala tsy mijoro eo anoloan’ny masonao,
ny mpanao ratsy rehetra tsy tohanao.

Ny mpiteny lainga levoninao;
ny tia ra, ny mpamitaka, halan’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Velomy araka ny hatsaram-ponao aho, mba hitandremako ny Fanambarana avy amin’ny Vavanao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 5, 38-42)

Izaho kosa milaza aminareo tsy hamaly ratsy akory.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Efa renareo fa voalaza hoe: Maso efai-maso, nify efai-nify.
Fa Izaho kosa milaza aminareo tsy hamaly ratsy akory;
fa raha misy mamely tehamaina ny takolakao ankavanana,
dia atolory azy koa ny ilany;
ary raha misy te-hiady aminao mba hahazoany ny akanjonao,
dia afoizo ho azy koa ny lambanao;
ary raha misy manery anao hiaraka aminy arivo dingana,
miaraha aminy roa arivo.
Omeo izay mangataka aminao,
ary aza ilaoza-mihataka izay te-hisambotra aminao.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Ezekiela Mpaminany (Ez. 17, 22-24)

Ny Tompo efa nanetry ny hazo avo, ary nanandratra ny hazo voaetry.

Izao no lazain’ny Tompo Andriamanitra:

“Hangalako ny tendron’ny sedera avo, ka hamboleko;
holaingosako ny sampany milenodenoka amin’ny loha rantsany,
ka hamboleko eo antampon’ny tendrombohitra avo sy manerinerina.
Eo amin’ny tendrombohitra avon’i Israely no hamboleko azy;
handrantsana sy hamoa izy, ary ho tonga sedera mahatalanjona
honenan’izao fody amam-boromadinika rehetra izao eo amboniny,
honenan’ny vorona rehetra eo amin’ny alokaloky ny rantsany.
Ary ho fantatry ny hazo rehetra any an-tsaha,
fa Izaho Tompo efa nanetry ny hazo avo, ary nanandratra ny hazo voaetry;
nahamaina ny hazo maitso, ary nahamaitso ny hazo maina.
Izaho Tompo no niteny, ary Izaho no hanatanteraka.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 91, 2-3. 13-16

Ny voa nafafy e tsy maintsy maty e, mba hamokarany zato heny.

Tsara ny misaotra ny Tompo,
ny miantsa ny Anaranao, ry Avo indrindra,
ny mitory ny fitiavanao vao maraina
sy ny fahamarinanao raha alina.

Ny olo-marina mamololona toa antrendry,
misandratra avo toa sederan’i Libàna;
ao an-tranon’ny Tompo izy no maniry,
an-kianjan’ny Andriamanitsika no manorobona.

Na antitra aza izy mbola mamokatra,
milenodenoka, ho ranon-kazo:
ka maneho fa mahitsy ny Tompo;
ao amin’ilay Vatolampiny, rariny avokoa.

Vakiteny faharoa

Taratasy faharoan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinty (2 Kôr. 5, 6-11)

Ikelezanay aina ny mba hankasitrahin’ny Tompo, na mitoetra amin’ny vatana izahay na miala aminy.

Ry kristianina havana, noho izahay manana toky mandrakariva,
sady mahalala fa lavitra ny Tompo izahay raha mbola mitoetra amin’ny vatana
(satria finoana moa no andehanantsika, fa tsy fahitana),
dia izany toky izany no itiavanay kokoa ny miala amin’ny vatana,
mba hitoetra eo akaikin’ny Tompo.
Ary izany ihany koa no ikelezanay aina, mba hankasitrahin’ny Tompo,
na mitoetra amin’ny vatana izahay na miala aminy.
Fa isika rehetra dia samy tsy maintsy hiseho amin’ny fitsaran’i Kristy,
mba handraisantsika tsirairay avy,
izay tandrifin’ny asantsika fony mbola tao amin’ny vatana,
na soa na ratsy izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Sokafy, ry Tompo, ny fonay mba hitandrina izay nolazain’ny Zanakao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 4, 26-34)

Kely amin’ny voa rehetra ambonin’ny tany ny voan-tsinapy fa tonga lehibe indrindra amin’ny anana rehetra rehefa voafafy.

Tamin’izany andro izany i Jesoa niteny tamin’ny vahoaka hoe:

“Ny Fanjakan’ny lanitra dia tahaka ny lehilahy anankiray mamafy voa amin’ny tany,
ka izy matory sy mahatsiaro isan’alina sy isan’andro,
ary ny voa mitsimoka sy mitombo, nefa tsy fantany izay faniriny;
fa mahavokatra ho azy ny tany, ka tahony no voalohany,
dia salohiny no manarakaraka, vao ventim-bary amin’ny salohiny no farany.
Ary rehefa vokatra dia jinjaina miaraka amin’izay,
satria tonga ny taom-pijinjana”.

Ary hoy indray Izy:

“Amin’inona no hampitahantsika ny Fanjakan’Andriamanitra,
ary fanoharana inona no hanehoantsika azy?
Tahaka ny voantsinapy izy,
izay kely indrindra amin’ny voa rehetra ambonin’ny tany raha vao afafy,
fa tonga lehibe indrindra amin’ny anana rehetra kosa rehefa voafafy sy mitombo,
ary mandrantsana vaventy ka azon’ny voro-manidina ialofana ny alokalony”.

Dia fanoharana maro toy izany no nitoriany teny taminy,
araka izay takatry ny sain’izy ireo.
Ary tsy niteny taminy afa-tsy tamin’ny fanoharana Izy,
fa nony mangingina vao nanambara tamin’ny mpianany ny hevitr’ireo rehetra ireo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.