Vakiteny voalohany

Boky Jenezy (Jen. 1, 1 — 2, 2)

Hitan’Andriamanitra izay rehetra nataony, ka tsara indrindra izany.

Tamin’ny voalohany Andriamanitra
nahary ny lanitra sy ny tany,
tsy nisy endrika sady foana ny tany;
ny haizina no nanarona ny hantsana,
ary ny Fanahin’Andriamanitra nisonenika tambonin’ny rano.

Hoy Andriamanitra:

“Misia ny mazava”.

Dia nisy ny mazava.
Ary hitan’Andriamanitra fa tsara ny mazava.
Nosarahin’Andriamanitra ny mazava sy ny haizina.
Ka ny mazava nataony hoe andro,
ary ny maizina kosa alina.
Dia nisy hariva ary nisy maraina.
Izay no andro voalohany.

Hoy Andriamanitra:

“Misia habakabaka eo anelanelan’ny rano
ary aoka izy hampisaraka ny rano amin’ny rano”.

Dia nataon’Andriamanitra ny habakabaka,
ka ny rano ambonin’ny habakabaka
dia nosarahiny tamin’ny rano ambanin’ny habakabaka,
dia tanteraka izany.
Nataon’Andriamanitra hoe “lanitra”, ny habakabaka.
Ary nisy hariva sy nisy maraina.
Izay no andro faharoa.

Hoy Andriamanitra:

“Aoka hiangona amin’ny fitoerana iray ny rano eo ambanin’ny lanitra,
ka aoka hiseho ny maina”.

Dia tanteraka izany.
Nataon’Andriamanitra hoe “tany” ny maina;
ry nataony hoe “ranomasina” ny rano tafangona,
ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.

Dia hoy Andriamanitra:

“Aoka ny tany haniry ahitra maitso
sy anana mamoa ary hazo mamoa,
samy mamoa misy ny voany ao aminy
araka ny karazany avy,
eny ambonin’ny tany”.

Dia tanteraka izany.
Ary ny tany naniry ahitra maitso
sy anana mamoa samy araka ny karazany avy,
ary hazo mamoa misy voany ao aminy
samy araka ny karazany avy.
Ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.
Dia nisy hariva ary nisy maraina.
Izay no andro fahatelo.

Hoy Andriamanitra:

“Misia fanazavana eo amin’ny habakabaky ny lanitra
mba hampisaraka ny andro sy ny alina,
ary aoka izy ho famantarana,
ka hanamarika ny fotoana sy ny andro ary ny taona,
ary aoka ho fanazavana eny amin’ny habakabaky ny lanitra
hanazava ny tany”.

Dia tanteraka izany.
Nanao ny fanazavana roa lehibe Andriamanitra:
ny lehibebe kokoa hitarika ny andro,
ny kelikely kokoa hitarika ny alina,
ary nanao ny kintana koa.
Napetrak’Andriamanitra eo amin’ny habakabaky ny lanitra ireo,
hanazava ny tany, hitarika ny andro sy ny alina,
hampisaraka ny mazava sy ny maizina;
ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.
Dia nisy hariva ary nisy maraina.
Izay no andro fahefatra.

Hoy Andriamanitra:

“Aoka ny rano ho be zava-manana aina mihelotrelotra;
ary aoka ny vorona hanidina ambonin’ny tany
eny amin’ny habakabaky ny lanitra.

Dia noarìn’Andriamanitra ny biby vaventy anaty rano
sy ny zava-manana aina mihetsiketsika rehetra,
mihelotrelotra anaty rano, samy araka ny karazany avy,
mbamin’ny voro-manidina manana elatra rehetra
araka ny karazany avy.
Ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.
Dia nitso-drano an’ireo Andriamanitra nanao hoe:

“Miteraha maro sy mitomboa ary mamenoa ny ranomasina,
ary aoka ny vorona hihamaro eo ambonin’ny tany”.

Dia nisy hariva ary nisy maraina.
Izay no andro fahadimy.

Hoy Andriamanitra:

“Aoka ny tany hamoaka zava-manana aina araka ny karazany avy,
dia ny biby fiompy, ny biby mikisaka sy ny bibin’ny tany,
araka ny karazany avy”.

Dia tanteraka izany.
Nataon’Andriamanitra ny bibin’ny tany, araka ny karazany avy
sy ny biby fiompy araka ny karazany avy,
mbamin’izay rehetra mikisaka amin’ny tany araka ny karazany avy.
Ary hitan’Andriamanitra fa tsara izany.
Rehefa izany dia

Hoy Andriamanitra:

“Andeha isika hanao olona mitovy endrika amintsika,
mifanahaka amintsika,
ka aoka hanjakany avokoa ny hazandrano ao amin’ny ranomasina,
ny voro-manidina eny amin’ny habakabaka,
ny biby fiompy sy ny tany rehetra
ry ny biby mandady mikisaka amin’ny tany”.

Ary Andriamanitra nahary ny olona mitovy endrika aminy;
mitovy endrika amin’Andriamanitra no nahariany azy.
Ary nataony lahy sy vavy izy ireo,
Dia nitso-drano azy ireo Andriamanitra,
ka nanao taminy hoe:

“Miteraha maro,
mitomboa sy mamenoa ny tany, ka mizakà azy;
ary anjakao ny hazandrano ao amin’ny ranomasina,
ny voro-manidina mbamin’ny biby rehetra
mihetsiketsika ambonin’ny tany”.

Ary hoy Andriamanitra:

“Indro omeko anareo
ny anana mamoa rehetra eo ambonin’ny tany,
mbamin’ny hazo rehetra misy voankazo manana ny voany ao aminy;
izany no atao fihinanareo.
Fa ho an’ny bibin’ny tany mbamin’ny voro-manidina
sy izay rehetra mihetsiketsika eto ambonin’ny tany,
ka manam-pofon’aina ao aminy,
dia ny zava-maitso rehetra no omeko ho fihinany”.

Dia tanteraka izany.
Ary hitan’Andriamanitra izay rehetra nataony,
ka tsara indrindra izany.

Ary nisy hariva sy maraina:
izay no andro fahenina.

Toy izany no nahavitan’ny lanitra sy ny tany,
mbamin’izay rehetra momba azy.
Ary tamin’ny andro fahafito
dia efa vitan’Andriamanitra ny asa nataony;
ka tamin’ny andro fahafito Izy
nitsahatra tamin’ny asa rehetra nataony.

— Izany àry ny tenin'ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 103, 12a. 5-6. 10-12. 13-14. 24 sy 35d)

Iraho ny Fanahinao dia ho voaova ny endriky ny tany.

Isaory ny Tompo, ry fanahiko:
lehibe indrindra Ianao, ry Andriamanitro;
fiandrianana sy voninahitra no itafianao,
hazavana no lamba ihodidinanao.

Ny tany naorinao mafy
ka tsy hihontsona mandrakizay.
Ny ranobe no narakotrao ny tany
ka dia teny an-tendrombohitra ny rano.

Nampiboika rano teny an-dohasaha Ianao,
notarihinao ireny ho any anelanelam-bohitra:
ny bibidia rehetra mba samy hisotro,
ny ampondra haolo mba hiala hetaheta,
ny voron’ny lanitra hipetraka eo amorony
ka hikalokalo anaty ravin-kazo.

An-drihana Ianao manondraka ny vohitra
sy mamoky ny tany amin’ny tsiron’ny lanitra,
mampitsimoka ahitra ho an’ny biby fiompy,
mampahavokatra ny asan’ny olona:
ny mofo mitrebona an-tany ho sakafony.

Maro tokoa ny asanao, ry Tompo
sady vita amim-pahakingana.
Ny tany henika ny harenao;
Ianao, ry fanahiko,
misaora ny Tompo!

Vakiteny faharoa

Boky Jenezy (Jen. 22, 1-18)

Ny sorona nataon’i Abrahama razam-bentsika ara-pinoana.

Tamin’izany andro izany Andriamanitra
nizaha toetra an’i Abrahama ka nanao taminy hoe:

“Ry Abrahama ô!”

Ary hoy izy:

“Inty aho”.

Dia hoy Andriamanitra:

“Ento ny zanakao,
ilay lahy tokanao,
ilay tianao, dia i Isaaka,
ka mankanesa any amin’ny tany Môrià,
ary rehefa mby any,
atero izy ho sorona dorana
eo ambonin’ny anankiray amin’ny tendrombohitra hatoroko anao”.

Nifoha maraina koa i Abrahama,
nanisy lasely ny ampondrany,
naka roa lahy tamin’ny mpanompony hiaraka aminy,
sy i Isaaka zanany,
ary namaky ny hazo hataina amin’ny sorona dorana,
dia niainga nankany amin’ny tany efa nolazain’Andriamanitra azy.

Nony tamin’ny andro fahatelo,
nanopy ny masony i Abrahama,
ka mbola lavitra ihany izy dia nahatazana ilay fitoerana,
dia nilaza tamin’ireto mpanompony i Abrahama nanao hoe:

“Mijanòna eto amin’ny ampondra ianareo,
fa izaho sy ny zaza dia mikasa ho ery hivavaka,
vao hiverina eto aminareo indray”.

Dia nalain’i Abrahama ny hazo hataina amin’ny sorona dorana,
ka natataony an’i Isaaka zanany;
ary ny afo sy ny antsy kosa nentiny teny an-tanany,
dia niara-nandeha izy mianaka.

Fa hoy i Isaaka tamin’i Abrahama rainy:

“Dada ô!”.

Ka hoy ny navaliny:

“Inty aho, anaka”.

Dia hoy i Isaaka:

“Ny afo sy ny kitay ireto dia efa eto,
fa izay zanak’ondry hatao sorona dorana kosa no aiza?”

Hoy ny navalin’i Abrahama:

“Hataon’Andriamanitra izay hahitana ny zanak’ondry
hatao sorona dorana, anaka”.

Dia niara-nandeha izy mianaka.

Nony tonga teo amin’ny fitoerana natoron’Andriamanitra azy izy,
dia naorin’i Abrahama teo ny ôtely,
nalainy ny kitay hazo ary nafatony i Isaaka zanany,
ka napetrany tambonin’ny ôtely eo ambonin’ny kitay.
Dia naninjitra ny tanany i Abrahama,
ka nandray ny antsy hamonoana ny zanany.
Tamin’izay,
niantso tany an-danitra ny Anjelin’ny Tompo nanao hoe:

“Ry Abrahama! ry Abrahama ô!”

Ka hoy ny navaliny:

“Inty aho”.

Dia hoy ny Anjely:

“Aza manainga ny tananao hamely ny zaza,
ary aza maninomaninona azy akory,
fa efa hitako izao fa matahotra an’Andriamanitra ianao,
sady tsy nandà ianao fa nahafoy ny zanakao,
ilay lahy tokanao ho Ahy”.

Ary nanopy maso i Abrahama,
ka nahita ondralahy anankiray teo ivohony,
voasingazotry ny kirihitr’ala tamin’ny tandrony;
dia lasa i Abrahama naka ilay ondralahy,
ka io no nateriny ho sorona dorana
ho solon’ny zanany.
Ary nataon’i Abrahama hoe Iaveh-Iereh
no anaran’io fitoerana io.
Ary avy amin’izany ilay fitenin’ny olona mandraka androany hoe:

“Ho hita ihany izany
any an-tendrombohitr’i Iaveh”.

Ary ny Anjelin’ny Tompo
niantso an’i Abrahama fanindroany tany an-danitra,
ka nanao hoe:

“Efa nianiana tamin’ny Tenako Aho, hoy ny Tompo,
fa noho ianao nanao izany sy tsy nandà
fa nahafoy ny zanakao, ilay lahy tokanao, ho Ahy,
dia hanisy soa anao Aho, hahamaro ny taranakao,
tahaka ny kintana eny an-danitra
sy ny fasika eny amoron-dranomasina,
ary ny taranakao hahazo ny vavahadin’ny fahavalony.
Amin’ny taranakao
no hanasoavana ny firenena rehetra ambonin’ny tany,
satria nanaiky ny Teniko ianao”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 15, 5. 8. 9-10. 11)

Tsy ho very mandeha izay rehetra mifefy Aminao.

Ny Tompo ny ahy no zara lovako;
Ianao no rakitro mateza.
Ataoko anoloana hatrany ny Tompo,
izaho tsy hiala eo ankavanany.

Koa faly ny foko, ravo ny fanahiko,
ny nofoko avy no mandry amin-toky.
Ny fanahiko tsy hafoinao ho any an-tSeoly,
ity sakaizanao tsy hekenao hahita ny hady.

Fa ny lalan’ny fiainana
no hatoronao ahy:
hafenoam-pifaliana anoloanao,
hafinaretan-dava ankavananao.

Vakiteny fahatelo

Boky Eksaody (Eks. 14, 15 — 15, 1)

Nandia tany maina teo afovoan’ny ranomasina ny zanak’i Israely.

Izao no tenin’ny Tompo tamin’i Môizy:

“Nahoana no mitaraina amiko ianao?
Ilazao ny zanak’i Israely mba hiainga.
Ianao manaingà ny tehinao sy maninjira ny tananao
eo ambonin’ny ranomasina dia hampisaraka roa azy;
ary ny zanak’i Israely kosa hamaky eo afovoany
mandia tany maina,
ary Izaho hanamafy ny fon’ny Ejipsianina
hanarahany azy ireo avy aoriana,
ary hataoko miharihary ny voninahitro ao amin’i Faraôna
sy ny tafiny rehetra mbamin’ny kalesiny amam-pitaingin-tsoavaliny.
Ka ho fantatry ny Ejipsianina fa Tompo Aho,
rehefa hanehoako ny voninahitro i Faraôna
sy ny kalesy amam-pitaingin-tsoavaliny.”

Dia nifindra nankeo aoriana ilay Anjelin’Andriamanitra
nandeha teo alohan’ny tobin’i Israely,
ary niala nankeo aoriana koa ny andry rahona izay nialoha azy.
Dia nankeo anelanelan’ny tobin’ny Ejipsianina
sy ny tobin’ny zanak’i Israely izy;
maizina ny ilan’io rahona io,
ary ny ilany manazava ny alina,
ka tsy nifanatona ny toby roa nandritra ny alina.

Nony nahinjitr’i Môizy teo ambonin’ny ranomasina ny tanany
dia nohemorin’ny Tompo ny ranomasina
tamin’ny rivotra nifofofofo mafy avy any atsinanana
nandritra ny alina,
ka nataony tonga maina ny ranomasina fa nisaraka roa ny rano.
Dia niditra teo afovoan’ny ranomasina efa tonga maina ny zanak’i Israely
ary zary rindrina ho azy ireo eo ankavanany sy ankaviany ny rano.
Nanenjika azy ny Ejipsianina,
ka niditra nanaraka azy teo afovoan’ny ranomasina avokoa
ny soavalin’i Faraôna mbamin’ny kalesy ama-mpitaingin-tsoavaliny.
Ary tamin’ny fotoan’ny fiambenana maraina
dia nitodika ny Ejipsianina ny Tompo
tao amin’ny andry afo aman-tsetroka,
dia nandatsaka fangorohoroana tao amin’ny tobin’ny Ejipsianina.
Nataony nitsoaka tamin’ny kalesiny ny kodiarana
ka saika tsy afa-nandroso intsony.
Ary hoy ny Ejipsianina tamin’izay:

“Andeha handositra eo anoloan’i Israely isika,
fa ny Tompo no miady ho azy,
mamely ny Ejipsianina”.

Ary hoy ny Tompo tamin’i Môizy:

“Ahinjiro eo ambonin’ny ranomasina ny tananao,
hikatonan’ny rano amin’ny Ejipsianina
sy ny kalesy amam-pitaingin-tsoavaliny”.

Dia nahinjitr’i Môizy teo ambonin’ny ranomasina ny tanany,
ka vao nangirana ny andro
dia nody tamin’ny toerany andavanandro ny ranomasina.
Nandositra ny Ejipsianina ka tojo azy,
ka dia navarin’ny Tompo tao anaty ranomasina ny Ejipsianina.

Nony nikatona ny rano
dia nanafotra ny kalesy amam-pitaingin-tsoavaly
mbamin’ny tafik’i Faraôna rehetra
izay niditra ny ranomasina nanaraka ny zanak’i Israely:
tsy nisy afa-nandositra na dia singany iray aza.
Ny zanak’i Israely anefa nandia tany maina
teo afovoan’ny ranomasina,
fa zary rindrina ho azy ireo ny rano, eo ankavanany sy eo ankaviany.
Koa novonjen’ny Tompo
ho afaka tamin’ny tanan’ny Ejipsianina i Israely tamin’izany andro izany,
ary i Israely nahita ny fatin’ny Ejipsianina
teny amoron-dranomasina.
Hitan’i Israely ny tanana maherin’ny Tompo,
nasehony tamin’ny namelezany ny Ejipsianina,
ka natahotra ny Tompo ny vahoaka,
ary nino ny Tompo sy i Môizy mpanompony.
Tamin’izany i Môizy sy ny zanak’i Israely
nanao izao hira izao tamin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 15, 1-2. 3-4. 5-6. 17-18)

Ankalazao ny Tompo, fa efa naneho ny voninahiny Izy.

Ihiraontsika ny Tompo Avo indrindra!
Ny soavaly sy kalesy natsipiny an-driaka!
Hery sy tanjako ny Tompo! Izy no famonjena ahy!
Izy no Andriamanitro, ka deraiko!

Andriamanitry ny razako, ka asandratro!
Mpiady mahery ny Tompo: Ny Tompo no Anarany!
Ny kalesin’i Faraôna sy ny tafiny natsipiny an-driaka!
Ny mpitari-tafika voafantina:
natelin’ny Riakan-jozoro.

Nosaronan’ny hantsam-be,
nidina am-parany ambany tahaka ny vato!
Ny Tananao, ry Tompo, igagana hery:
Ny Tananao, ry Tompo, manorotoro fahavalo!

Ka ampidirinao, ry Tompo, i Israely
sy amponeninao eo amin’ny voninahitra lovanao:
Toerana voafidinao honenana,
Toera-masina nomanin’ny tananao!
Eny, manjaka ny Tompo mandrakizay alaovalo.

Vakiteny fahefatra

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 54, 5-14)

Fitiavana mandrakizay no angorahako anao, hoy ny Tompo Mpanavotra anao.

Ny vadinao dia ny Mpahary anao;
ny Tompon’ny tafika no Anarany,
ary ny Mpanavotra anao dia ilay Masin’i Israely,
Andriamanitry ny tany rehetra no iantsoana Azy.
Hoatra ny vady nafoy sy tra-pahoriana, no ampodian’ny Tompo anao,
hoatra ny vadin’ny fahatanorana efa nisaorana, hoy ny Andriamanitrao.
Vetivety foana, kelikely foana no nahafoizako anao,
fa amin’indrafo lehibe kosa no amoriako anao.
Tamin’ny firehetan’ny hatezerako
no nanafenako vetivety ny Tavako taminao,
fa amim-pitiavana mandrakizay kosa no angorahako anao,
hoy ny Tompo Mpanavotra anao.
Dia ho toy ilay ranon’i Nôe izany amiko,
nony nianiana Aho fa ilay ranon’i Nôe tsy hiely intsony amin’ny tany:
toy izany koa no nianianako fa tsy ho tezitra aminao
na handrahona anao intsony Aho.
Na dia hihataka aza ny tendrombohitra,
ka hihozongozona ny havoana,
ny fitiavako tsy mba hiala aminao,
ary ny fanekem-pihavanako tsy mba hikorontana,
hoy ny Tompo Ilay mangoraka anao.

Ry ikala ory,
afotofoton’ny tafio-drivotra, tsy manam-piononana ô;
indro Aho handatsaka ny vatonao amin’ny antimoanina,
sy hanorina anao eo ambonin’ny safira;
hataoko vato tsy leon-doza ny nongonongo-mandanao,
eskarbokla ny vavahadinao,
ary vatosoa avokoa ny manda manodidina anao.
Ho mpianatry ny Tompo avokoa ny zanakao rehetra,
ary ho be fiadanana ny zanakao.
Hatao miorina tsara amin’ny fahamarinana ianao;
aoka ho lavitra anao anie ny fanahiana,
fa tsy manan-katahorana ianao;
ho lavitra anao anie ny fampahatahorana,
fa tsy hanakaiky anao izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 29, 2 sy 4. 5-6. 11 sy 12a ary 13b.)

Izaho midera ny Tompo izay nanafaka ahy.

Izaho midera ny Tompo nanafaka ahy:
tsy navelany hifaly ny rafiko.
Ny fanahiko efa tany an-tSeoly
dia nakarinao, ry Tompo ô!
izaho efa tany am-pasana
dia novelominao indray!

Antsao ny Tompo, ianareo mpivavaka;
isaory ny Anarany masina.
Mandalo ihany ny hatezerany,
ny fanambinany kosa maharitra:
hariva aho nitomany,
fa nony maraina, velon-kira.

Tompo ô, aoka ianao handreny;
miantrà re, tongava hamonjy.
Dia navadikao ho dihy
ilay hira fitarainako;
Ry Tompo Andriamanitro ô.

Vakiteny fahadimy

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 55, 1-11)

Mankanesa aty amiko, mihainoa ka aoka ho velona ny fanahinareo, ary hanao fanekena mandrakizay aminareo Aho.

Ianareo rehetra izay mangetaheta, mankanesa aty amin’ny rano,
na dia ianareo tsy manam-bola aza; avia mividiana vary, ka mihinàna;
avia hividy tsy amim-bola na takalo, hividy divay sy ronono.
Nahoana ianareo no mandany vola amin’izay tsy hanina;
sy misasatra, amin’izay tsy mahavoky?
Koa mihainoa Ahy, ary mihinàna izay tsara;
ary aoka ny fanahinareo hiravoravo amin’izay hanina fy.
Atongilano ny sofinareo, ka mankanesa aty amiko;
mihainoa ka aoka ho velona ny fanahinareo;
ary hanao fanekena mandrakizay aminareo Aho,
ka hanome anareo ny fahasoavana nampanantenaina an’i Davida.
Indro izy natsanga-ko ho vavolombelona eo amin’ny firenena;
ho mpifehy sy mpandidy ny firenena.
Indro ianao hiantso ny firenena tsy fantatrao;
ary ny firenena tsy nahalala anao hidodododo ho eo aminao,
noho ny amin’ny Tompo Andriamanitrao sy ilay Masin’i Israely,
satria nomeny voninahitra ianao.

Mitadiava ny Tompo, dieny mbola mety ho hita Izy;
miantsoa Azy dieny mbola akaiky Izy.
Aoka ny ratsy fanahy hiala amin’ny lalany,
ary ny meloka amin’ny heviny;
ka hiverina amin’ny Tompo izy, dia hamindràny fo;
dia amin’Andriamanitra fa mamela malalaka Izy.

Fa ny fihevitro tsy fihevitrareo,
ary ny lalanareo tsy mba lalako. — Teny marin’ny Tompo —.
Tahaka ny haavon’ny lanitra noho ny tany,
no haavon’ny lalako noho ny lalanareo,
sy haavon’ny fihevitro noho ny fihevitrareo.
Tahaka ny ranon’orana aman’oram-panala
milatsaka avy any an-danitra ka tsy miverina any,
raha tsy efa mahahenika sy mahalonaka ny tany,
sy mampaniry ny zavatra mitsiry avy aminy,
ka mampahazo voa famafy ny mpamafy,
ary hanina ho an’ny mpihinana;
toy izany ny teniko izay aloaky ny vavako,
tsy miverina amiko foana izy,
fa mahatanteraka izay tiako,
sy mahatontosa izay namoahako azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Iz. 12, 2. 4. 5. 6)

Hanovo rano amin-kafaliana ianareo amin’ny loharanom-pamonjen’ny Tompo.

Endrey! Andriamanitra no famonjena ahy:
tsy matahotra intsony aho fa matoky!
Eny, fa ny Tompo no heriko sy tanjako,

Izy no famonjena ahy.
Am-piravoravoana ianareo no hanovo
amin’ny loharanom-pamonjena,
ka izao no ho teninareo
amin’izay andro izay:

Derao ny Tompo,
antsoy ny anarany,
torio ny vahoaka ny asany vaventy,
ny haavon’ny Anarany ambarao!

Antsao ny Tompo fa naneho fiamboniana:
ataovy antso avo izany eran-tany tontolo.
Mientàna, mihobia, ry mponina ao Siôna,
fa lehibe eo anivonao ny Masin’i Israely.

Vakiteny fahenina

Bokin’i Barôka Mpaminany (Bk. 3, 9-15. 31 — 4, 4)

Mizora amin’ny fahazavan’ny Tompo mamirapiratra.

Mihainoa, ry Israely, ny lalàm-piainana;
manongilàna sofina, hianatra ny fahamalinana.
Ahoana sy ahoana ange, ry Israely,
ity ianao no aty amin’ny tanim-pahavalo;
ka reraka aty amin’ny tanin’ny firenen-kafa,
sy mandoto tena amin’ny maty,
ka atao ho anisan’izay efa tafiditra any amin’ny Seoly?
Nandao ny loharanom-pahendrena ianao,
satria raha nandeha tamin’ny lalan’Andriamanitra ianao,
dia ho nitoetra tamin’ny fiadanana mandrakizay!
Fantaro izay misy ny fahendrena sy ny hery
ary ny fahazavan-tsaina,
mba ho fantatrao miaraka amin’izany koa,
izay misy ny andro lava sy ny fiainana,
izay misy ny fahazavana ho an’ny maso, sy ny fiadanana.
Iza no efa nahita ny toerana misy ny fahendrena;
ary zovy no efa niditra tao amin’ny firaketany?

Tsy misy olona mahalala ny lalany,
na mba namantatra tsara izay sakeli-dalany akory.
Fa Ilay mahalala ny zavatra rehetra no mahalala azy;
Izy no mahita azy amin’ny fahiratan-tsainy,
dia Ilay nanorina ny tany ho mafy mandrakizay,
sy nameno azy ireo biby manan-tongotra efatra;
Ilay maniraka ny fahazavana, dia lasa io,
sy miantso azy dia manaiky amim-pangovitana izy.
Ireo kintana mamirapiratra eo amin’ny fitoerany ka mifaly ery,
dia antsoiny ka mamaly hoe: indreto izahay!
dia mamirapiratra amin-kafaliana ireo ho an’Ilay nahary azy.
Izy no Andriamanitsika ary tsy misy hafa mitovy aminy.
Nahita ny lalan’ny fahendrena rehetra Izy
ka nanome izany ho an’i Jakôba mpanompony,
sy ho an’i Israely olo-malalany.
Raha efa izany, dia niseho teto an-tany Izy
ka niresaka tamin’ny olombelona.
Ny fahendrena dia ilay bokin’ny didin’Andriamanitra
sy ny lalàna maharitra mandrakizay.
Izay rehetra mifikitra aminy ho tonga amin’ny fiainana,
fa izay mandao azy kosa ho any amin’ny fahafatesana.
Miverena, ry Jakôba, sy mifikira aminy,
ary mizora amin’ny fahazavany mamirapiratra.
Aza omena ho an’ny hafa ny voninahitrao,
na ho an’ny firenen-kafa ny tombontsoanao.
Sambatra isika, ry Israely ô,
fa nanambaràna izay sitrak’Andriamanitra!

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 18, 8-9. 10-11)

Ianao, ry Tompo, no nanana ny teny fiainana mandrakizay.

Ny lalàn’ny Tompo lavorary
mamelombelona fanahy;
ny didin’ny Tompo mahatoky,
mampahendry olon-tsotra.

Ny fitsipiky ny Tompo mahitsy
ka mahafaly ny fo;
ny baikon’ny Tompo mazava,
fanilo ho an’ny maso.

Ny tahotra ny Tompo madio,
maharitra mandrakizay;
ny fitsaran’ny Tompo, marina,
samy rariny avokoa.

Irìna noho ny volamena,
ny volamena madio miavosa
mamy noho ny tantely,
ny toho-tantely mitsonika.

Vakiteny fahafito

Bokin’i Ezekiela Mpaminany (Ez. 36, 16-17a. 18-28)

Hofafazako rano madio ianareo, ary homeko fo vaovao.

Tonga tamiko ny tenin’ny Tompo nanao hoe:

Ry zanak’olona, ry zareo taranak’i Israely,
fony izy nitoetra teo amin’ny taniny,
dia nandoto azy, tamin’ny fitondran-tenany aman’asany...
Ka naidiko tamin’izy ireo ny fahatezerako,
noho ny rà nalatsany tamin’ny tany,
sy noho ny nandotoany azy tamin’ny sampiny vetaveta.
Naeliko ho any amin’ny hafa firenena izy ireo,
ka nahahako teny amin’ny tany samihafa.
Notsaraiko araka ny fitondran-tenany aman’asa nataony izy.
Nony mby tany amin’ny firenena nalehany izy ireo,
dia nanala baràka ny Anarako masina,
fa izao no filazan’ny olona azy:
“Ireo no olon’ny Tompo, avy any amin’ny taniny no nialany”.
Ka nangoraka ny Anarako masina Aho,
izay nalain’ny taranak’i Israely baràka,
tamin’izay firenena nalehany any.

Noho izany, lazao amin’ny taranak’i Israely hoe:

Izao no lazain’ny Tompo Andriamanitra:
Tsy noho ny aminareo no anaovako an’izao, ry taranak’i Israely,
fa noho ny Anarako masina izay nalanareo baràka,
tany amin’ny firenena nalehanareo.
Hohamasiniko ny Anarako lehibe izay voaala baràka,
eny amin’ny firenena nanalanareo baràka azy,
dia ho fantatry ny firenena fa Tompo Andriamanitra Aho
— teny marin’ny Tompo Andriamanitra, —
rehefa manamasin-tena ao aminareo, eo imasony Aho.
Halaiko avy any amin’ny firenena ianareo,
hangoniko avy any amin’ny tany rehetra,
ka hampodiko eo amin’ny taninareo.
Hofafazako rano madio ianareo, dia hadio;
ny fahalotoanareo rehetra mbamin’ny fahavetavetanareo rehetra,
hataoko afaka aminareo.
Homeko fo vaovao ianareo,
ary hasiako fanahy vaovao ao anatinareo;
hoesoriko amin’ny nofonareo ny fo vato,
ka homeko fo nofo ianareo.
Hataoko ao anatinareo ny Fanahiko,
ary hataoko manaraka ny fitsipiko ianareo,
ka hitandrina ny didiko, sy hanaraka izany.
Honina eo amin’ny tany nomeko ny razanareo ianareo,
dia ho vahoakako ianareo,
ary Izaho ho Andriamanitrareo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 41, 3. 5bde ; 42, 3. 4.)

Toy ny serfa mikonaina maniry ranovelona ny fanahiko mikonaina maniry Anao Andriamanitra.

Ny fanahiko mangetaheta an’Andriamanitra,
ilay Andriamanitra velona.
Rahoviana aho no afaka hanarana
sy hankafy ny hasoan’Andriamanitra?

Endrey izany izaho mitarika vahoaka
izay mandroso ao an-tranon’Andriamanitra
amim-peo fifaliana sy fiderana,
sy horaka an-danonana manakoako!

Ny hazavanao sy fahamarinanao
alefaso hitantana ahy
hatrany am-bohitrao masina,
hatrany amin’ny fonenanao.

Ka eo amin’ny ôtelin’Andriamanitra aho,
ilay Andriamanitra fototry ny hafaliako,
no hidera Anao amim-baliha,
ry Andriamanitra Andriamanitro.

Taratasy

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Rôma (Rôm 6, 3-11)

I Kristy nitsangan-ko velona dia tsy maty intsony.

Ry kristianina havana,
moa tsy fantatrareo va
fa isika rehetra natao Batemy ho amin’i Kristy Jesoa
dia natao Batemy ho amin’ny fahafatesany?
Koa niara-nilevina taminy tamin’ny Batemy
ho amin’ny fahafatesana isika,
mba ho tahaka ny nananganana an’i Kristy ho velona
tamin’ny voninahitry ny Ray,
no handehanantsika amin’ny fiainam-baovao koa.
Fa raha nampiraisina taminy
tamin’ny fakàn-tahaka ny fahafatesany isika,
dia ho tahaka izany koa amin’ny fitsanganany;
fa fantatsika fa ilay olona tranainy toetrantsika
dia niara-nofantsihana taminy,
mba ho levona ny tenan’ny fahotana,
ka tsy hanompo ny fahotana intsony isika,
satria izay maty dia afaka amin’ny fahotana.
Ary raha niara-maty tamin’i Kristy isika,
dia mino fa hiara-belona aminy koa;
sady fantatsika fa rehefa nitsangan-ko velona Izy
dia tsy maty intsony,
tsy manan-kery aminy intsony ny fahafatesana.
Satria ny fahafatesana moa,
dia fahafatesana indray maka ny amin’ny fahotana;
fa ny fahavelomany kosa,
dia fahavelomana ho an’Andriamanitra.
Ary aoka ho toy izany koa ianareo,
no hanao ny tenanareo ho toy ny efa maty
ny amin’ny fahotana,
fa velona kosa ho an’Andriamanitra
ao amin’i Kristy Jesoa.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 117, 1-2. 16ab-17. 22-23)

Derao ny Tompo fa tsara:
Eny, mandrakizay ny fitiavany!

Valion’Israely manontolo:
Eny, mandrakizay ny fitiavany!
Nanandratra ahy ny tanan’ny Tompo;
ny tanan’ny Tompo naneho hery!
Tsy maty aho fa velona
hitanisa ny asan’ny Tompo.

Ny vato narian’ny mpanao trano
no indro tonga fehizoro;
ny Tompo no manao Izany
zava-mahagaga imasonay!

Evanjely

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 28, 1-10)

Efa nitsangan-ko velona Izy, ary hialoha anareo any Galilea.

Tamin’ny alin’ny sabata,
raha vao nazava ratsy ny andro voalohany amin’ny herinandro,
dia lasa nitsirika ny fasana, i Maria Madelenina sy ilay Maria anankiray.
Ary indro nisy horohoron-tany mafy.
Fa nisy Anjelin’ny Tompo anankiray
nidina avy tany an-danitra tonga teo,
nanakodia ny vato dia nipetraka teo amboniny.
Namirapiratra tahaka ny helatra ny tarehiny,
ary fotsy tahaka ny oram-panala ny fitafiany.
Ankona ny mpiambina nony nahita izany,
ka nanjary tahaka ny maty.
Dia niteny tamin’ireo vehivavy ny Anjely nanao hoe:

“Aza matahotra ianareo;
fantatro fa mitady an’i Jesoa
Izay nofantsihana tamin’ny Hazofijaliana ianareo.
Tsy ato Izy,
fa efa nitsangana araka izay nolazainy.
Avia ka jereo,
fa teo no toerana nametrahana ny Tompo.
Mandehana haingana milaza amin’ny mpianany
fa efa nitsangana avy any amin’ny maty Izy;
ary indro hialoha anareo any Galilea izy,
any no hahitanareo Azy;
izany àry, fa efa nilazako ianareo izay”.

Dia niala faingana tamin’ny fasana izy ireo,
sady natahotra no faly indrindra,
lasa nihazakazaka hilaza amin’ny mpianatra.
Ary indro i Jesoa niseho taminy nanao hoe:

“Arahaba”.

Dia nanatona Azy izy,
ka namihina ny tongony sy niankohoka teo anatrehany.
Dia hoy i Jesoa taminy:

“Aza matahotra,
fa mandehana asaovy mankany Galilea ny rahalahiko,
fa any no hahitany Ahy”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Ny nidiran'i Jesoa tao Jerosalema

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 21, 1-11)

Hisaorana anie Ilay avy, amin’ny Anaran’ny Tompo.

Rehefa nanakaiky an’i Jerosalema i Jesoa sy ny mpianany,
ka tonga tao Betifage anilan’ny tendrombohitra Oliva,
dia naniraka mpianatra roa lahy i Jesoa, ka nilazany hoe:

“Mankanesa amin’itsy vohitra tandrifinareo itsy,
ary rehefa mby ao ianareo,
dia hahita ampondra vavy mifatotra sy ny zanany eo aminy:
vahao izy, dia ento aty amiko.
Ka raha tahiny misy miteny anareo, dia ilazao hoe:
‘Misy ilàn’ny Tompo azy’;
dia havelany hoentinareo miaraka amin’izay izy”.

Ary tonga izany rehetra izany
mba ho tanteraka ity teny nolazain’ny mpaminany ity hoe:

“Lazao amin’ny zanaka vavin’i Siôna hoe:
Indro ny Mpanjakanao mankeo aminao,
malemy fanahy sady mitaingina ampondra,
dia zanak’ampondra mitondra jioga”.

Dia nandeha ny mpianatra
ka nanao araka izay nasain’i Jesoa nataony,
dia nentiny ny ampondra sy ny zanany,
ka nataony teo amboniny ny fitafiany,
dia nitaingina teo i Jesoa.
Be ny vahoaka namelatra ny fitafiany teny amin’ny lalana;
ny sasany kosa naka rantsan-kazo,
dia nampihahaka azy teny an-dalana koa;
ary ny vahoaka nialoha sy izay nanaraka Azy,
samy niantso nanao hoe:

“Hôzàna ho an’ny Zanak’i Davida!
Hisaorana anie Ilay avy,
amin’ny Anaran’ny Tompo!
Hôzàna any amin’ny avo indrindra!”

Ary nony tonga tao Jerosalema Izy,
dia taitra ny tao an-tanàna, ka nanao hoe:

“Iza moa izao?”

Ary ny vahoaka nilaza hoe:

“Izy no i Jesoa Mpaminany,
avy any Nazareta any Galilea”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 50, 4-7)

Tsy nafeniko tamin’ireo nandatsa Ahy ny tavako, ary fantatro fa tsy ho menatra Aho.

Nomen’ny Tompo Andriamanitra ny lelan’ny mpianatra aho
mba hahaizako mankahery ny reraka, amin’ny teniko.
Mamoha ahy isa-maraina Izy; mamoha ny sofiko Izy,
mba hihainoako, hoatra ny fihainoan’ny mpianatra.
Nosokafan’ny Tompo Andriamanitra ny sofiko,
ary tsy mba nanohitra aho, na nihemotra akory.
Natolotro tamin’ny mpikapoka ahy ny lamosiko;
ary tamin’ireo nanongotra ny volombavako, ny takolako;
ary ny tavako tsy nafeniko tamin’ny latsa sy ny rora.
Fa ny Tompo Andriamanitra namonjy ahy,
ka ny latsa tsy nahaketraka ahy;
ka ny tavako nataoko manahaka ny afo vato
ary fantatro fa tsy ho menatra aho.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 21, 8-9. 17-18a. 19-20. 23)

Andriamanitra ô, Andriamanitra ô, ahoana no dia ilaozanao aho?

Izay rehetra mahita manaratsy,
manondro molotra, mihifi-doha:
“Ilay matoky ny Tompo aoka hoafahany;
ilay sakaizan’ny Tompo: aoka hovonjeny!”

Andian’amboa no mitangorona amiko,
taranak’olon-dratsy no manarona:
ny tanana sy tongotro voaloakany,
voaisany avokoa ny taolako:
indreo izy mijery,
indreo fa mibandrina ahy;
Ny akanjoko ifampizaràny,
ny fitafiako ilokàny.

Aza mijanona eny lavitra, ry Tompo;
faingàna hamonjy ahy, ry Heriko.
Dia hitory ny Anaranao amin’ny rahalahiko aho,
sy hankalaza Anao ao am-piangonana.
Ry matahotra ny Tompo, derao Izy;
ry taranak’i Jakôba, mihobia.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Filipy (Fi1. 2, 6-11)

Nilatsa-Tenany ho ambany Izy, ka nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra.

Ry kristianina havana,
na dia tao amin’ny fomban’Andriamanitra aza i Kristy,
dia tsy nihevitra ny fitoviany saranga amin’Andriamanitra
ho zavatra nobaboiny, fa nialany izany
tamin’Izy naka ny fomban’ny mpanompo,
ka tonga mitovy amin’ny olombelona,
sy hita ho olombelona tamin’ny fisehoany rehetra,
ary nilatsa-Tenany ho ambany,
hanaiky hatramin’ny fahafatesana,
dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana.
Ho valin’izany kosa,
dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy,
sy nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra,
mba handohalika amin’ny Anaran’i Jesoa avokoa ny lohalika rehetra,
na ny any an-danitra, na ny ety an-tany, na ny any ambany
ary mba hanaiky avokoa ny lela rehetra
fa i Jesoa Kristy dia Tompo
efa niditra any amin’ny voninahitr’Andriamanitra Ray.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Ho antsika, dia nanolo-Tena i Kristy hanaiky hatramin’ny fahafatesana, dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana. Ho valin’izany kosa, dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy: ary nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra.

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Fijalian'i Jesoa Kristy Tompontsika nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 26, 14 — 27, 66)

Fijalian'i Jesoa Kristy Tompontsika.

Ary tamin’izay ny anankiray tamin’ny roa ambin’ny folo lahy
atao hoe Jodasy Iskariôta,
nankany amin’ny lohandohan’ny mpisorona,
ka nanao taminy hoe:

Homenareo hoatrinona aho,
dia hatolotro anareo Izy?

Dia nanisa farantsa kely telopolo ho azy izy ireo.
Hatramin’izay dia nikendry izay hamadihana Azy izy.
Ary tamin’ny andro voalohany fihinanana ny azima,
dia nanatona an’i Jesoa ny mpianany nanao hoe:

Aiza no tianao hanamboaranay hihinananao ny Paka?

Dia hoy i Jesoa taminy:

Mankanesa any an-tanàna ao amin-dRanona, ka lazao aminy hoe:
Hoy ny Mpampianatra: Efa akaiky ny fotoan’androko,
ka hanao ny Paka ato aminao Aho sy ny mpianatro.

Nanao araka izay nasain’i Jesoa nataony ny mpianatra
ka namboatra ny Paka.
Nony hariva ny andro,
dia nipetraka nihinana Izy mbamin’ny mpianany roa ambin’ny folo lahy.
Teo am-pihinanana dia hoy Izy:

Lazaiko marina aminareo
fa ny anankiray aminareo hamadika Ahy.

Nalahelo mafy izy ireo ka samy nanontany hoe:

Moa izaho va izany, Tompoko?

Dia namaly Izy ka nanao hoe:

Izay niara-nanatsoboka ny tanany tamiko tao an-dovia,
izy no hamadika Ahy.
Ny Zanak’olona dia mandeha araka ny nanoratana Azy;
kanefa loza ho an’izay hamadika ny Zanak’olona!
tsara ho azy ny tsy teraka.

Dia mba niteny i Jodasy ilay namadika Azy nanao hoe:

Raby, moa izaho va izany?

Ka novaliany hoe:

Voalazanao.

Mbola teo am-pihinanana, dia nandray mofo i Jesoa,
notsofiny rano sy novakiny, ary nomeny ny mpianany,
ka hoy Izy:

Raiso àry hano: fa Vatako ity.

Raha efa izany, dia nandray ny kalisy Izy,
ary rehefa nanao fisaorana dia nomeny azy ireo nataony hoe:

Isotroinareo rehetra, fa Rako ity,
dia ny Ran’ny fanekena vaovao
izay alatsaka ho an’ny maro ho famelan-keloka.
Lazaiko aminareo,
fa tsy hisotro amin’itony vokatry ny fotoboaloboka itony intsony Aho,
ambara-piavin’izay andro hiarahako misotro aminareo ny vaovao indray,
any amin’ny Fanjakan’ny Raiko.

Ary rehefa nanao hira fisaorana izy ireo,
dia lasa nankany amin’ny tendrombohitra Oliva.
Dia hoy i Jesoa taminy:

Ho tafintohina noho ny amiko ianareo rehetra anio alina,
fa efa voasoratra hoe:
Hokapohiko ny mpiandry, dia hihahaka ny ondry andrasana;
fa rehefa tafatsangana Aho, dia hialoha anareo any Galilea.

Fa i Piera namaly hoe:

Na dia ho tafintohina noho ny aminao aza izy rehetra,
izaho tsy ho tafintohina na oviana na oviana.

Ary hoy i Jesoa taminy:

Lazaiko marina aminao
fa anio alina alohan’ny maneno akoho,
dia handà Ahy intelo ianao.

Fa hoy i Piera taminy:

Na dia hiara-maty aminao aza aho,
dia tsy handà Anao.

Mba nilaza toy izany koa ny mpianatra rehetra.
Tamin’izay i Jesoa sy ny mpianany
dia tonga tao amin’ny saha anankiray atao hoe Getsemany,
ary hoy Izy tamin’ny mpianany :

Mipetraha eto ianareo,
raha mbola mankany hivavaka Aho.

Ary nitondra an’i Piera sy izy roa lahy zanak’i Zebede hiaraka aminy Izy
dia nanomboka nozoin’alahelo sy fahoriana mafy.
Ka hoy Izy tamin’ireo:

Ory ny fanahiko ka hila hahafaty Ahy;
mijanòna eto, ka miaraha miari-tory amiko.

Ary nony nandroso kely Izy,
dia nihohoka tamin’ny tany ka nivavaka nanao hoe:

Raiko, raha azo atao,
aoka hoesorina amiko ity kapoaka ity,
kanefa aoka tsy ny sitrapoko anie no ho tanteraka,
fa ny Anao.

Dia nankeo amin’ny mpianany Izy,
ka hitany fa natory ireo,
dia hoy Izy tamin’i Piera:

Hay ianareo tsy nahazaka ny miara-miaritory amiko ora iray akory?
Miambena sy mivavaha mba tsy ho latsaka amin’ny fakàm-panahy ianareo.
Marisika ihany ny fanahy, fa ny nofo no osa.

Dia nandeha fanindroany Izy ka nivavaka hoe:

Raiko, raha tsy azo esorina ity kapoaka ity
fa tsy maintsy hosotroiko,
dia aoka ho tanteraka anie ny sitra-ponao.

Ary niverina Izy ka nahita azy natory,
fa efa navesatra ny masony;
dia nilaozany ireo ka nandeha indray Izy nivavaka fanintelony,
ary ny teniny teo no naveriny.
Izay vao nankeo amin’ny mpianany Izy ka nanao taminy hoe:

Matoria amin’izao ianareo, ary mialà sasatra!
Indro efa antomotra ny fotoana,
ary efa hatolotra eo an-tanan’ny mpanota ny Zanak’olona.
Mitsangàna ianareo, andeha isika,
fa efa akaiky ilay hamadika Ahy.

Raha mbola niteny izany Izy,
dia indro tamy i Jodasy isan’ireo roa ambin’ny folo lahy,
arahin’ny vahoaka be nitondra sabatra sy langilangy,
nirahin’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona.
Efa nomen’ilay mpamadika famantarana toy izao izy ireo:
Izay horohako no izy, ka sambory.
Ary niaraka tamin’izay dia nanatona an’i Jesoa izy ka nanao hoe:

Arahaba, Raby.

Dia nanoroka Azy izy. Ary hoy i Jesoa:

Ry sakaiza, haninona aty ianao?

Tamin’izay dia nanatona ny sasany
ka nisambotra an’i Jesoa sy nihazona Azy.
Ary indro ny anankiray tamin’izay teo amin’i Jesoa
nandray ny sabany, dia namely ny mpanompon’ny lehiben’ny mpisorona,
ka nahafaka ny sofiny an’ila.
Fa hoy i Jesoa taminy:

Ampidiro amin’ny tranony ny sabatrao,
fa izay rehetra hamely amin’ny sabatra dia ho fatin’ny sabatra.
Moa ataonao fa tsy mahazo mangataka amin’ny Raiko Aho,
ka haniraka Anjely tsy omby lejiona roa ambin’ny folo Izy ho eto amiko?
Fa hatao ahoana àry no hahatanteraka ny Soratra Masina
izay milaza fa tsy maintsy ho tonga izao?

Ary tamin’izay, dia hoy i Jesoa tamin’ireo:

Mova tsy ny hisambotra jiolahy ianareo
mitondra sabatra sy langilangy hisambotra Ahy;
nipetraka isan’andro teo aminareo Aho,
nampianatra teo an-Tempoly, nefa tsy nosamborinareo,
fa tonga izany rehetra izany
mba ho tanteraka izay voasoratry ny Mpaminany.

Ary tamin’izay dia nandao Azy ny mpianatra rehetra, ka nandositra.
Ary izay nisambotra an’i Jesoa
dia nitondra Azy tany amin’i Kaifa lehiben’ny mpisorona,
izay nivorian’ny mpanora-dalàna sy ny loholona.
Nanaraka Azy teny lavidavitra teny i Piera,
hatrany antokotanin’ny lehiben’ny mpisorona.
Niditra tao izy dia niara-nipetraka teo amin’ny mpiandry raharaha
mba hahita izay farany.
Tamin’izay ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona rehetra
dia nitady izay hiampangana lainga an’i Jesoa hamonoana Azy,
fa tsy nahita na dia betsaka aza ny vavolombelona mandainga tonga teo.
Nony farany, dia nisy roa tonga, ka nanao hoe:

Ilay io nilaza hoe:
Mahay mandrava ny Tempolin’Andriamanitra Aho,
ary mahay manangana azy amin’ny hateloana indray.

Dia nitsangana ilay lehiben’ny mpisorona ka nanao taminy hoe:

Nahoana no tsy valianao izany fiampangan’ireo Anao izany?

Fa tsy niteny i Jesoa.
Ary hoy ilay lehibe mpisorona taminy:

Mandidy Anao amin’ny Anaran’Andriamanitra velona aho,
hilaza aminay raha Ianao no i Kristy Zanak’Andriamanitra.

Dia hoy i Jesoa taminy:

Voalazanao.
Ary lazaiko aminareo koa fa indray andro any ianareo
hahita ny Zanak’olona mipetraka eo ankavanan’Andriamanitra be fahefana sy avy,
eo amin’ny rahon’ny lanitra.

Tamin’izay dia norovitin’ilay lehiben’ny mpisorona ny fitafiany,
ka hoy izy:

Niteny ratsy an’Andriamanitra Izy,
ka ahoana indray no ilantsika vavolombelona?
Indro efa renareo ny fitenenany ratsy an’Andriamanitra:
ahoana no hevitrareo?

Ary ireo namaly ka nanao hoe:

Mendrika ho faty Izy.

Dia nororany ny Tavany ka nasiany totohondry Izy;
ary ny sasany sady namely tehamaina Azy no nanao hoe:

Vinanio, ry Kristy, iza no namely Anao?

Tamin’izany i Piera nipetraka teo alatrano,
ary nisy ankizy vavy anankiray nanatona azy ka nanao taminy hoe:

Ianao koa naman’i Jesoa Galileanina.

Fa novaliny teo anatrehan’izy rehetra izany ka hoy izy:

Tsy fantatro izay lazainao.

Dia nankeo am-bavahady izy, ndeha hitsoaka,
fa hitan’ny ankizy vavy anankiray hafa koa,
ka nolazainy tamin’ny olona teo hoe:

Ity koa naman’i Jesoa Nazareanina.

Fa nandà fanindroany indray izy sady nianiana nanao hoe:

Tsy fantatro izany Lehilahy izany.

Nony afaka kelikely dia nohatonin’ny olona teo i Piera
ka nilazany hoe:

Marina tokoa raha tsy namany ianao,
fa na dia ny fiteninao aza dia ampy hahalalana izany.

Ary tamin’izay dia sady niozona izy no nianiana
fa tsy fantany izany lehilahy izany.

Niaraka tamin’izay naneno ny akoho,
ka tsaroan’i Piera ny tenin’i Jesoa nanao hoe:
alohan’ny maneno akoho, handà Ahy intelo ianao.
Dia nivoaka izy ka nitomany fatratra.
Ary nony maraina ny andro
dia niara-nihevitra izay hahafaty an’i Jesoa
ny lohandohan’ny mpisorona rehetra sy ny loholona
ary rehefa nafatony Izy dia nentiny
ka natolony an’i Pôntsy Pilaty governora.
Tamin’izay i Jodasy ilay namadika Azy,
raha nahita fa nohelohina Izy,
dia nanenina ka namerina ny farantsa kely telopolo
tamin’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona, nanao hoe:

Nanota aho fa nanolotra ny ra marina.

Fa ireo nanao hoe:

Ahoanay izany? fa asanao.

Dia natsipiny tao anatin’ny Tempoly ny vola
ka lasa izy nanao tadimody nananton-tena.
Ary nalain’ny lohandohan’ny mpisorona ny vola ka hoy izy:

Tsy azo alatsaka amin’ny rakitra masina izany,
satria vidin-dra.

Ary nony niara-nihevitra izy,
dia namidiny ny sahan’ny mpanao vilany ny vola
hatao tany fandevenam-bahiny.
Izany no anaovana io saha io mandraka androany hoe
Haseldamà, na hoe sahan-drà;
ary tanteraka tamin’izay ny tenin’i Jeremia mpaminany nanao hoe:
Dia nalainy ny vola telopolo,
vidin’ilay notombanan’ny zanak’i Israely,
ka nomeny hamidy ny sahan’ny mpanefy vilany,
araka ny nandidian’ny Tompo ahy. Dia...

Nentina teo anatrehan’ny governora i Jesoa
ka nanontanian’ny governora hoe:

Ianao va no Mpanjakan’ny Jody?

Hoy i Jesoa taminy:

Voalazanao.

Fa ny fiampangana nataon’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona Azy,
no tsy novaliany kely akory, ka hoy i Pilaty taminy:

Tsy renao va izany zavatra maro iampangana Anao izany?

Fa tsy namaly Izy na dia indraim-bava aza,
ka gaga dia gaga ny governora.
Ary isaky ny fetin’ny Paka dia fanaon’ny governora
ny mandefa mpifatotra anankiray tian’ny vahoaka.
Ary tamin’izay dia nisy mpifatotra anankiray malaza atao hoe Barabasy,
ka rehefa nivory ny vahoaka, dia hoy i Pilaty taminy:

Iza no tianareo halefako ho anareo,
i Barabasy sa i Jesoa izay atao hoe Kristy?

Satria fantany fa fialonana no nanoloran’izy ireo an’i Jesoa.
Ary raha nipetraka teo amin’ny fitsarana izy,
dia nampaniraka taminy ny vadiny hilaza hoe:

Aza manao na inona na inona amin’io Lehilahy marina io ianao,
fa nampahory ahy be ihany izay nanofisako Azy halina izay.

Tamin’izay ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona
nahatarika ny vahoaka hangataka an’i Barabasy
sy hampamono an’i Jesoa.
Dia niteny indray ny governora nanao hoe:

Iza no tianareo halefako ho anareo amin’izy roa lahy?

Dia hoy izy ireo:

I Barabasy.

Ary hoy i Pilaty taminy:

Ahoana kosa àry no hataoko amin’i Jesoa izay atao hoe Kristy?

Hoy indray izy rehetra:

Aoka hofantsihana amin’ny Hazofijaliana Izy.

Hoy ny govemora:

Fa inona àry no ratsy nataony e?

Dia vao mainka nihorakoraka izy nanao hoe:

Fantsiho amin’ny Hazofijaliana Izy!

Nony hitan’i Pilaty,
fa tsy nahomby izy fa vao mainka nitombo aza ny tabataba,
dia nampaka rano izy ka nanasa tanana teo anatrehan’ny vahoaka,
ary nanao hoe:

Afa-tsiny amin’ny Ran’io Lehilahy marina io aho;
fa raharahanareo.

Dia namaly ny vahoaka rehetra nanao hoe:

Aoka ho aminay sy amin’ny zanakay ny Rany.

Tamin’izay dia nalefany i Barabasy,
ary i Jesoa nony efa nasainy nokapohina
dia natolony azy hofantsihana amin’ny Hazofijaliana.
Tamin’izay dia nentin’ny miaramilan’ny governora
ho any amin’ny toerana fitsarana i Jesoa,
sady novoriny hanodidina Azy ny miaramila namany.
Dia nendahiny ny fitafiany ka nampitafiany kapaoty jaky Izy;
ary nandrandrana fehiloha tsilo izy ireo,
dia nasatrony ny lohany,
sady nampitanany volotara ny tanany havanana;
raha efa izany dia nandohalika ankila teo anatrehany izy
ary naneso Azy hoe:

Arahaba, ry Mpanjakan’ny Jody.

Dia nororany Izy,
ary nalainy ny volotara ka nikapohany ny lohany.
Nony efa nolalaoviny toy izany Izy,
dia noesoriny ilay kapaoty ka nampitafiny Azy indray ny fitafiany,
ary nentiny hofantsihana amin’ny Hazofijaliana Izy.
Rehefa tafavoaka ny tanàna,
dia nifanena tamin’ny lehilahy Sireneanina anankiray atao hoe Simôna izy ireo,
ka notereny io hilanja ny Hazofijalian’i Jesoa.
Ary nony tonga teo amin’ny tany atao hoe Gôlgôtà
izany hoe tanin’ny karan-doha,
dia nomeny divay miharo afero Izy hosotroiny,
fa nony nandramany dia tsy nety nisotro Izy.
Ary rehefa voafantsika tamin’ny Hazofijaliana Izy,
dia nanaovany loka no fizara ny fitafiany,
mba ho tanteraka ny teny nolazain’ny mpaminany hoe:
Nozarainy ny fitafiako, ary nilokàny ny akanjoko;
dia nipetraka niambina Azy izy ireo.
Teo ambonin’ny lohany dia nasiany soratra
milaza ny nanamelohana Azy manao hoe:
ITY NO JESOA MPANJAKAN’NY JODY.
Nisy jiolahy roa niara-nofantsihana taminy tamin’ny Hazofijaliana,
ny anankiray teo ankavanany ary ny anankiray teo ankaviany.
Ary izay nandalo dia nihifikifi-doha nanevateva Azy nanao hoe:

Ialahy, ilay mandrava ny Tempolin’Andriamanitra
sy manangana azy anatin’ny hateloana ity,
vonjeo ilay ity ny Tenan’ialahy;
raha Zanak’Andriamanitra ialahy,
mialà amin’ny Hazofijaliana.

Ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna ary ny loholona,
dia naneso Azy koa nanao hoe:

Ny sasany novonjeny, fa ny Tenany kosa tsy hainy vonjena;
raha Mpanjakan’i Israely Izy,
aoka hidina hiala amin’ny Hazofijaliana ankehitriny,
dia hino Azy isika.
Natoky an’Andriamanitra Izy,
ka raha tia Azy Andriamanitra
dia aoka hanafaka Azy ankehitriny,
satria Zanak’Andriamanitra Aho,
hoy ny filazany.

Dia nandatsa Azy toy izany koa iretsy jiolahy roa
izay niaraka nofantsihana taminy tamin’ny Hazofijaliana.
Ary hatramin’ny ora fahenina ka hatramin’ny ora fahasivy
dia rakotry ny haizina ny tany rehetra.
Nony tokony ho tamin’ny ora fahasivy
dia niantso mafy i Jesoa hoe:

Elî, Elî, lamà sabaktany!

Izany hoe:

Ry Andriamanitro! ry Andriamanitro,
nahoana no dia nilaozanao Aho?

Raha nandre izany ny sasany tamin’izay teo,
dia nanao hoe:

Miantso an’i Elia ilay ity.

Dia nihazakazaka niaraka tamin’izay ny anankiray tamin’izy ireo
ka nandray spônjy;
nony novontosany vinaingitra dia notohizany volotara
ka natohony Azy hotsentsafiny.
Fa ny sasany nanao hoe:

Aoka hoe hozahantsika raha ho avy hanafaka Azy i Elia.

Ary niantso tamin’ny feo mahery indray i Jesoa,
dia niala aina.

(Mandohalika eto, ary mangina kelikely)

Ary indro fa nisasaka roa hatrany ambony ka hatrany ambany
ny efitra lamba teo amin’ny Tempoly;
nihorohoro ny tany, nitresaka ny vatolampy, nisokatra ny fasana,
ary betsaka ny fatin’ny olona masina efa nody mandry no nitsangana;
ka nony efa nitsangan-ko velona i Jesoa
dia nivoaka tamin’ny fasana izy ireo,
ka niakatra tany an-tanàna masina ary niseho tamin’ny maro.
Ilay kapiteny sy ny fehiny niambina an’i Jesoa kosa
nony nahita ny horohoron-tany mbamin’ny zavatra rehetra tonga teo,
dia raiki-tahotra mafy ka nanao hoe:

Tena Zanak’Andriamanitra tokoa io Lehilahy

Nisy vehivavy maromaro koa nitazana teny lavidavitra teny,
dia ireo izay nanaraka an’i Jesoa sy nanompo Azy hatrany Galilea,
anisan’ireo i Maria Madelenina, sy i Maria renin’i Jakôba sy i Jôsefa,
ary ny renin’ny zanak’i Zebede.
Nony hariva ny andro,
dia nisy lehilahy manan-karena anankiray avy any Arimatia atao hoe Jôsefa,
izay mpianatr’i Jesoa koa,
nanatona an’i Pilaty ka nangataka ny fatin’i Jesoa.
Dia nasain’i Pilaty nomena azy.
Noraisin’i Jôsefa ny faty,
dia nofonosiny lamba fotsy madio,
ary naleviny tao amin’ny fasana vaovao nolavahana tamin’ny vatolampy,
izay nampanaoviny ho an’ny tenany.
Nony nakodiany ny vato makadiry tamin’ny varavaram-pasana dia lasa izy.
Ary i Maria Madelena sy ilay Maria anankiray
dia teo ka nipetraka nanandrify ny fasana.
Ny ampitson’iny izay andron’ny fiomanana,
dia nivory tany amin’i Pilaty ny lohandohan’ny mpisorona,
sy ny Farisianina ka nanao hoe:

Tompoko, tsaroanay fa fony mbola velona ilay mpamitaka iny dia nanao hoe:
Rehefa afaka hateloana dia hitsangana Aho.
Koa asaovy ambenana ny fasany ambara-pahafaky ny andro fahatelo,
fandrao sokoin’ny mpianany ny fatiny,
dia lazainy amin’ny vahoaka hoe:
nitsangan-ko velona Izy,
ka ho ratsy ny fitaka farany noho ny voalohany.

Dia hoy i Pilaty taminy:

Mana-mpiambina ianareo,
koa mandehana ambeno araka izay hainareo.

Nony nandeha izy ireo,
dia sady nasiany tombokase ny vato no nametrahany mpiambina teo
mba hahazoany antoka marina ny amin’ny fasana.

Evanjely

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Ho antsika, dia nanolo-Tena i Kristy hanaiky hatramin’ny fahafatesana, dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana. Ho valin’izany kosa, dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy: ary nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra.

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Fijalian'i Jesoa Kristy Tompontsika nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 27, 11-54)

Fijalian'i Jesoa Kristy Tompontsika.

Nentina teo anatrehan’ny governora i Jesoa
ka nanontanian’ny governora hoe:

Ianao va no Mpanjakan’ny Jody?

Hoy i Jesoa taminy:

Voalazanao.

Fa ny fiampangana nataon’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona Azy,
no tsy novaliany kely akory, ka hoy i Pilaty taminy:

Tsy renao va izany zavatra maro iampangana Anao izany?

Fa tsy namaly Izy na dia indraim-bava aza,
ka gaga dia gaga ny governora.
Ary isaky ny fetin’ny Paka dia fanaon’ny governora
ny mandefa mpifatotra anankiray tian’ny vahoaka.
Ary tamin’izay dia nisy mpifatotra anankiray malaza atao hoe Barabasy,
ka rehefa nivory ny vahoaka, dia hoy i Pilaty taminy:

Iza no tianareo halefako ho anareo,
i Barabasy sa i Jesoa izay atao hoe Kristy?

Satria fantany fa fialonana no nanoloran’izy ireo an’i Jesoa.
Ary raha nipetraka teo amin’ny fitsarana izy,
dia nampaniraka taminy ny vadiny hilaza hoe:

Aza manao na inona na inona amin’io Lehilahy marina io ianao,
fa nampahory ahy be ihany izay nanofisako Azy halina izay.

Tamin’izay ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona
nahatarika ny vahoaka hangataka an’i Barabasy
sy hampamono an’i Jesoa.
Dia niteny indray ny governora nanao hoe:

Iza no tianareo halefako ho anareo amin’izy roa lahy?

Dia hoy izy ireo:

I Barabasy.

Ary hoy i Pilaty taminy:

Ahoana kosa àry no hataoko amin’i Jesoa izay atao hoe Kristy?

Hoy indray izy rehetra:

Aoka hofantsihana amin’ny Hazofijaliana Izy.

Hoy ny govemora:

Fa inona àry no ratsy nataony e?

Dia vao mainka nihorakoraka izy nanao hoe:

Fantsiho amin’ny Hazofijaliana Izy!

Nony hitan’i Pilaty,
fa tsy nahomby izy fa vao mainka nitombo aza ny tabataba,
dia nampaka rano izy ka nanasa tanana teo anatrehan’ny vahoaka,
ary nanao hoe:

Afa-tsiny amin’ny Ran’io Lehilahy marina io aho;
fa raharahanareo.

Dia namaly ny vahoaka rehetra nanao hoe:

Aoka ho aminay sy amin’ny zanakay ny Rany.

Tamin’izay dia nalefany i Barabasy,
ary i Jesoa nony efa nasainy nokapohina
dia natolony azy hofantsihana amin’ny Hazofijaliana.
Tamin’izay dia nentin’ny miaramilan’ny governora
ho any amin’ny toerana fitsarana i Jesoa,
sady novoriny hanodidina Azy ny miaramila namany.
Dia nendahiny ny fitafiany ka nampitafiany kapaoty jaky Izy;
ary nandrandrana fehiloha tsilo izy ireo,
dia nasatrony ny lohany,
sady nampitanany volotara ny tanany havanana;
raha efa izany dia nandohalika ankila teo anatrehany izy
ary naneso Azy hoe:

Arahaba, ry Mpanjakan’ny Jody.

Dia nororany Izy,
ary nalainy ny volotara ka nikapohany ny lohany.
Nony efa nolalaoviny toy izany Izy,
dia noesoriny ilay kapaoty ka nampitafiny Azy indray ny fitafiany,
ary nentiny hofantsihana amin’ny Hazofijaliana Izy.
Rehefa tafavoaka ny tanàna,
dia nifanena tamin’ny lehilahy Sireneanina anankiray atao hoe Simôna izy ireo,
ka notereny io hilanja ny Hazofijalian’i Jesoa.
Ary nony tonga teo amin’ny tany atao hoe Gôlgôtà
izany hoe tanin’ny karan-doha,
dia nomeny divay miharo afero Izy hosotroiny,
fa nony nandramany dia tsy nety nisotro Izy.
Ary rehefa voafantsika tamin’ny Hazofijaliana Izy,
dia nanaovany loka no fizara ny fitafiany,
mba ho tanteraka ny teny nolazain’ny mpaminany hoe:
Nozarainy ny fitafiako, ary nilokàny ny akanjoko;
dia nipetraka niambina Azy izy ireo.
Teo ambonin’ny lohany dia nasiany soratra
milaza ny nanamelohana Azy manao hoe:
ITY NO JESOA MPANJAKAN’NY JODY.
Nisy jiolahy roa niara-nofantsihana taminy tamin’ny Hazofijaliana,
ny anankiray teo ankavanany ary ny anankiray teo ankaviany.
Ary izay nandalo dia nihifikifi-doha nanevateva Azy nanao hoe:

Ialahy, ilay mandrava ny Tempolin’Andriamanitra
sy manangana azy anatin’ny hateloana ity,
vonjeo ilay ity ny Tenan’ialahy;
raha Zanak’Andriamanitra ialahy,
mialà amin’ny Hazofijaliana.

Ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna ary ny loholona,
dia naneso Azy koa nanao hoe:

Ny sasany novonjeny, fa ny Tenany kosa tsy hainy vonjena;
raha Mpanjakan’i Israely Izy,
aoka hidina hiala amin’ny Hazofijaliana ankehitriny,
dia hino Azy isika.
Natoky an’Andriamanitra Izy,
ka raha tia Azy Andriamanitra
dia aoka hanafaka Azy ankehitriny,
satria Zanak’Andriamanitra Aho,
hoy ny filazany.

Dia nandatsa Azy toy izany koa iretsy jiolahy roa
izay niaraka nofantsihana taminy tamin’ny Hazofijaliana.
Ary hatramin’ny ora fahenina ka hatramin’ny ora fahasivy
dia rakotry ny haizina ny tany rehetra.
Nony tokony ho tamin’ny ora fahasivy
dia niantso mafy i Jesoa hoe:

Elî, Elî, lamà sabaktany!

Izany hoe:

Ry Andriamanitro! ry Andriamanitro,
nahoana no dia nilaozanao Aho?

Raha nandre izany ny sasany tamin’izay teo,
dia nanao hoe:

Miantso an’i Elia ilay ity.

Dia nihazakazaka niaraka tamin’izay ny anankiray tamin’izy ireo
ka nandray spônjy;
nony novontosany vinaingitra dia notohizany volotara
ka natohony Azy hotsentsafiny.
Fa ny sasany nanao hoe:

Aoka hoe hozahantsika raha ho avy hanafaka Azy i Elia.

Ary niantso tamin’ny feo mahery indray i Jesoa,
dia niala aina.

(Mandohalika eto, ary mangina kelikely)

Ary indro fa nisasaka roa hatrany ambony ka hatrany ambany
ny efitra lamba teo amin’ny Tempoly;
nihorohoro ny tany, nitresaka ny vatolampy, nisokatra ny fasana,
ary betsaka ny fatin’ny olona masina efa nody mandry no nitsangana;
ka nony efa nitsangan-ko velona i Jesoa
dia nivoaka tamin’ny fasana izy ireo,
ka niakatra tany an-tanàna masina ary niseho tamin’ny maro.
Ilay kapiteny sy ny fehiny niambina an’i Jesoa kosa
nony nahita ny horohoron-tany mbamin’ny zavatra rehetra tonga teo,
dia raiki-tahotra mafy ka nanao hoe:

Tena Zanak’Andriamanitra tokoa io Lehilahy.