Vakiteny voalohany

Bokin’i Mikea Mpaminany (Mik. 7, 14-15. 18-20)

Ario any ambany ranomasina ny fahotanay rehetra.

Ary nivavaka i Mikea mpaminany, ka nanao hoe:

“Andraso amin’ny tehinao ny vahoakanao, ry Tompo,
dia ny ondry lovanao, izay monina mitokana any an’ala, eo afovoan’i Karmela;
aoka hiraoka any Basàna sy any Galaada izy,
toy ny tamin’ny andro taloha.
Toy ny tamin’ny andro nivoahanao avy any amin’ny tany Ejipta,
anehoy zava-mahagaga izahay.
Iza no Andriamanitra tahaka Anao,
izay manesotra ny fahotana ary mamela fahadisoana an’izay sisa amin’ny lovanao?
Tsy mba ataonao mahery mandrakizay ny fahatezeranao fa ny mamindra fo no sitrakao.
Mamindrà fo aminay indray re ka hitsakitsaho ny faharatsianay.
Ario any ambany ranomasina ny fahotanay rehetra
ampisehoy amin’i Jakôba ny fahamarinanao,
sy amin’i Abrahama ny famindram-ponao;
izay efa nianiananao tamin’ny razanay hatramin’ny andro faha-taloha.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 102. 1-2. 3-4. 9-10. 11-12)

Mpamindra fo sy antra ny Tompo.

Isaory ny Tompo, ry fanahiko;
sy ny Anarany Masina, ry ato anatiko rehetra!
Isaory ny Tompo, ry fanahiko!
Aza misy hadinoina ny soa avy aminy!

Izy ilay mamela ny helokao rehetra,
manasitrana ny aretinao rehetra,
manavotra ny ainao amin’ny lavaka,
manototra hatsaram-po sy indrafo anao.

Tsy mba lalandava no ifandaharany,
na mandrakizay no irehetan’ny fony.
Tsy araka ny otantsika no ataony antsika!
na araka ny helotsika no avaliny antsika.

Fa tahaka ny haavon’ny lanitra ambonin’ny tany,
no haben’ny hatsaram-pony amin’izay matahotra Azy.
Tahaka ny ifanalaviran’ny Atsinanana sy Andrefana
no analavirany amintsika ny hadisoantsika.

Evanjely

Voninahitra ho Anao, ry Kristy, Tenin’Andriamanitra.

Hitsangana aho ho any amin’ny raiko, ka hanao aminy hoe: “Dada ô, nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho.”

Voninahitra ho Anao, ry Kristy, Tenin’Andriamanitra.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 15, 1-3. 11-32)

Io rahalahinao io dia maty ka velona indray, ary very ka hita indray.

Tamin’izany andro izany,
nanatona hihaino an’i Jesoa ny poblikanina sy ny mpanota,
ka nimonjomonjo ny Farisianina sy ny mpanora-dalàna nanao hoe:

“Ilay ity mandray ny mpanota sy miara-mihinana aminy.”

Dia nanao ity fanoharana ity tamin’izy ireo i Jesoa nanao hoe:

“Nisy lehilahy anankiray nanan-janaka mirahalahy,
ka hoy ilay zandriny tamin-drainy:

‘Dada ô, omeo ahy ny anjara fananana tokony ho ahy.’

Dia nozarainy tamin’izy roa lahy ny fananany.
Nony afaka andro vitsivitsy,
dia nangonin’ilay zandriny ny fananany rehetra
ka lasa nankany an-tany lavitra izy nandany ny fananany
tamin’ny fitondran-tena ratsy.
Rahefa laniny avokoa ny fananany rehetra,
dia nisy mosary lehibe tamin’izany tany izany ka nahantra izy.
Dia lasa ny anao nikarama tamin’ny tompon-tany anankiray
hiandry kisoa tany an-tsaha.
Naniry hivoky ny hodi-boan-javatra nohanin’ny kisoa izy,
fa tsy nisy nanome azy.
Izay vao nody ny sainy ka hoy izy:

‘Firifiry akory moa ny mpikaraman’i dada no manan-kanina be,
nefa izaho kosa ity maty noana aty!
Hitsangana aho ho any amin’ny raiko ka hanao aminy hoe:
Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho,
ka tsy mendrika hantsoina hoe zanakao intsony;
fa mba ataovy tahaka ny anankiray amin’ny mpikaramanao re aho.’

Dia niainga izy ka lasa nankany amin-drainy.
Mbola lavitra kosa izy, dia nahatazana azy rainy,
ka onena nidodododo nitsena azy,
namihina ny vozony sy nanoroka azy.
Dia hoy ity zanany taminy:

‘Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho,
ka tsy mendrika hantsoina ho zanakao intsony.’

Fa hoy rainy tamin’ny mpanompony:

‘Alao haingana ny akanjo tsara indrindra ka ampiakanjoy azy,
asio peratra ny rantsan-tanany, kiraroy ny tongony,
ary ento ny zanak’omby matavy ka vonoy,
dia aoka hihinana sy hifaly isika,
fa ity zanako ity dia maty ka velona indray,
ary very ka hita indray.’

Dia nifaly izy rehetra.
Sendra tany an-tsaha kosa ny zanany lahimatoa tamin’izay.
Nony nody izy sy mby teo akaikin’ny trano,
dia nandre zava-maneno sy dihy,
ka niantso ankizilahy anankiray sy nanontany azy izay anton’izany.
Dia hoy ilay mpanompo taminy:

‘Tonga ny rahalahinao, ka namono zanak’omby matavy rainao,
satria tafaverina soa aman-tsara izy.’

Dia tezitra izy, ka tsy nety niditra,
ary nivoaka rainy hampandroso azy.
Fa hoy ny navaliny an-drainy:

‘Indro efa ela no nanompoako anao,
ary tsy mbola nandika ny didinao akory aho,
nefa tsy mbola mba nomenao zanak’osy iray akory
hifaliako amin’ny sakaizako;
fa nony tonga kosa io zanakao io
izay avy nandany ny fananany tamin’ny vehivavy janga,
dia namonoanao zanak’omby matavy izy.’

Fa hoy rainy taminy:

‘Ianao, anaka, dia eto amiko mandrakariva
ka anao avokoa izay rehetra ananako;
fa mety kosa ny manao fihinanam-be sy fifaliana,
satria io rahalahinao io,
dia maty ka velona indray, ary very ka hita indray.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky Jenezy (Jen. 37, 3-4. 12-13a. 17b-28)

Indry ery ilay mpanonofy; andeha ho vonointsika izy.

Tian’i Israely mihoatra noho ny zanany rehetra i Jôsefa,
fa zanaky ny fahanterany, ka nanaovany akanjo lava.
Nony hitan’ireo rahalahiny, fa tian-drainy mihoatra noho izy rehetra i Jôsefa,
dia nankahalainy izy, ka tsy zakany intsony ny hiteny aminy amim-pitiavana.
Nandeha niandry ny biby fiompin-drainy tany Sikema ireo rahalahin’i Jôsefa.
Ka hoy i Israely tamin’i Jôsefa:

“Moa tsy miandry ny biby fiompy any Sikema va ny rahalahinao.
Ka avia ianao hirahiko ho any amin’izy ireo.”

Dia lasa i Jôsefa nanaraka ny rahalahiny, ka nahita azy tany Dotaïna.
Mbola lavitra izy, dia tazany, ka talohan’ny nahatongavany teo akaikiny,
dia niray tetika hamono azy izy ireo.
Nifampiteny toy izao izy ireo:

“Indry ery ilay mpanonofy; izy tokoa iny avy iny.
Andeha hovonointsika izy,
ka hatsipintsika ao anatin’ny iray amin’ireto lavaka fantsakana ireto,
sy holazaintsika hoe:
nohanin’ny biby masiaka, ary ho hitantsika amin’izany izay hiafaran’ny nofiny.”

Nandre izany i Robena, ka namonjy azy teo an-tanan’ireo; hoy izy:

“Aza mamono azy isika,”

Hoy i Robena tamin’izy ireo:

“Aza mandatsa-dra, fa atsipazo ao anatin’io lavaka aty an’efitra io izy.
Ka aza maninji-tanana aminy ianareo.”

Ny kendreny dia ny hanafaka azy eo an-tanan’ireo,
mba hampodiany azy ho any amin-drainy.
Nony tonga teo amin’ny rahalahiny i Jôsefa dia nendahiny ny akanjony,
ilay akanjo lava fitondrany.
Ka noraisiny izy, natsipiny tao anaty lavaka;
ary maina ilay lavaka, ka tsy nisy rano.
Ary dia nipetraka nihinana izy ireo.
Nony natopiny ny masony,
dia hitany fa indreny misy Ismaelita niray dia, avy any Galaada;
ary ny entana nentin’ny ramevany dia astragàla, ditin-kazo manitra, mbamin’ny ladanòma,
ndeha havariny any Ejipta.
Ka hoy i Jodà tamin’ireo rahalahiny:

“Inona no soa azontsika raha mamono ny rahalahintsika sy manafina ny rany isika?
Andeha hamidintsika amin’ny Ismaelita izy,
fa aza maninji-tanana aminy isika, fa rahalahintsika sy nofontsika izy.”

Dia nihaino azy, ireo rahalahiny.
Ka nony nandalo ireo mpandrato Madianita,
dia nesoriny sy nakariny hiala tao an-davaka i Jôsefa,
dia namidiny roapolo farantsa volafotsy tamin’ny Ismaelita,
ka nentin’ireo nankany Ejipta.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 104, 16-17. 18-19. 20-21)

Tsarovy ny asa mahagaga nataon’ny Tompo.

Nantsoiny ho amin’ny tany ny mosary;
notapahiny avokoa ny fitohiza-mofo.
Nandefa lehilahy iray hialoha Azy Izy:
dia i Jôsefa izay namidy ho ankizilahin’olona.

Voababo: ka ny tangotra voagadra,
ny vozona voahodidina vy
hatramin’ilay fotoana nahatò ny teniny,
nirotsahan’ny Tompo hanamarina azy!

Koa naniraka hamaha azy ny Mpanjaka;
nampanafaka azy ny Mpifehy vahoaka:
nataony tompon’ny tranony izy,
sy mpanapaka ny fananany rehetra.

Evanjely

Dera sy haja ho anao, ry Jesoa Tompo.

Toy izao no nitiavan’Andriamanitra an’izao tontolo izao: nomeny ny Zanany Tokana; ka hanana ny fiainana mandrakizay izay rehetra mino Azy.

Dera sy haja ho anao, ry Jesoa Tompo.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 21, 33-43. 45-46)

Ity ny mpandova, andeha hovonointsika izy.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny loholona nanao hoe:

“Mihainoa ity fanoharana hafa ity koa ianareo:
Nisy lehilahy tompon-trano anankiray namboly voaloboka,
namefy azy manodidina izy, sy nandavaka tany hanaovana famiazana teo,
ary nanao tilikambo;
dia nahofany tamin’ny mpiasa izany, ka lasa nandeha lavitra izy.
Nony tonga ny taom-pahavokarana,
dia nirahiny ho any amin’ireo mpiasa ny ankizilahiny,
handray ny vokatry ny tanim-boalobony
fa nosamborin’ireo mpiasa ny ankizilahiny,
ka ny anankiray nokapohiny, ny anankiray novonoiny, ary ny anankiray notorahany vato.
Dia naniraka ankizilahy maromaro kokoa noho ny taloha indray izy,
fa nataony toraka izany ihany koa.
Nony farany, dia ny zanany lahy no nirahiny ho any aminy,
fa hoy izy:

‘Hanaja ny zanako izy.’

Kanjo nony hitan’ireo mpiasa ilay zanany lahy,
dia nifampilaza izy ireo hoe:

‘Ity ny mpandova, andeha hovonointsika izy,
dia ho lasantsika ny lovany.’

Dia nosamboriny izy ka nentiny tany ivelan’ny tanim-boaloboka, ary novonoiny.
Koa rahefa tonga ilay tompon’ny tanim-boaloboka,
hataony ahoana moa zany mpiasa izany?”

Hoy ireo taminy:

“Haringany tsy hananany antra akory izany mpiasa ratsy fanahy izany,
ary ny tanim-boalobony dia hahofany amin’ny mpiasa hafa,
izay hanome ny vokatry ny tany amin’ny fotoany.”

Dia hoy i Jesoa taminy:

“Tsy mba novakinareo va ny Soratra Masina hoe:

Ny vato narian’ny mpanao trano no efa tonga vato fehizoro;

avy tamin’ny Tompo izany, ka mahagaga eo imasontsika?
Noho izany dia lazaiko aminareo,
fa hoesorina aminareo ny fanjakan’Andriamanitra
ka hafindra amin’ny firenena hampahavokatra azy.”

Nony nandre ny fanoharana nataony ny lohandohan’ny mpisorona sy ny Farisianina,
dia nahalala fa izy ireo no lazainy amin’izany,
ka nitady hisambotra Azy;
saingy natahotra ny vahoaka izay nanao Azy ho mpaminany izy ireo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky Faharoan’i Samoela (2 Sam. 7, 4-5a. 12-14a. 16)

Homen’Andriamanitra ny fiketrahan’i Davida rainy Izy.

Tamin’izany andro izany,
dia tonga tamin’i Natàna ny tenin’ny Tompo nanao hoe:

“Mandehana, lazao amin’ny mpanompoko, amin’i Davida, hoe:

‘Izao no lazain’ny Tompo:
Rehefa tapitra ny andronao,
ka mandry amin’ny razanao ianao,
dia hatsangako ny taranakao manaraka anao,
izay haloaky ny kibonao,
ary hohamafisiko ny fanjakany.
Izy no hanorina trano ho an’ny Anarako,
ary hohamafisiko ho mandrakizay
ny seza fiandrianan’ny fanjakany.
Ho toy ny ray ho azy Aho,
ary izy dia ho toy ny zanaka ho Ahy.
Fa ho azo antoka ny faharetan’ny tranonao
sy ny fanjakanao eo anatrehako mandrakizay,
ary hiorina mandrakizay ny seza fiandriananao.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 88, 2-3. 4-5. 27 sy 29)

Haharitra mandrakizay ny taranany.

Ny fitiavanao, ry Tompo,
hohiraiko mandrakizay;
ny fahamarinanao
hambarako amin’ny taona rehetra.

Vavako no niteny, hoy Ianao:
Voaorina mandrakizay ny fitiavako,
ary ny fahamarinako
voajoro ho toy ny lanitra!

Nanaovako fanekena ilay voafidiko,
i Davida mpanompoko, nianianako.
Ajoroko ho mandrakizay ny taranakao,
ny fiketrahanao aoriko ho lalandava!

“Ianao no Raiko, hoy izy miantso Ahy,
Vatolampy famonjena ahy sy Andriamanitro!”
Ny fitiavako hotanako aminy mandrakizay,
ho azony antoka tokoa ny fanekeko.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Rôma (Rôm. 4, 13. 16-18. 22)

Nanantena izy na dia tsy nisy tokony hanantenany aza.

Ry kristianina havana,
tsy ny Lalàna no nahazoan’i Abrahama sy ny taranany
fampanantenana handova izao tontolo izao,
fa ny fahamarinana avy amin’ny finoana.
Koa ny finoana no andovàna,
mba ho araka ny fahasoavana,
ka ho mafy ho an’ny taranaka rehetra ny fampanantenana,
dia tsy ho an’izay amin’ny Lalàna ihany,
fa ho an’izay amin’ny finoan’i Abrahama koa,
satria raintsika rehetra izy,
(araka ny voasoratra hoe:
natsangako ho rain’ny firenena maro ianao)
eo anatrehan’izay ninoany,
dia Andriamanitra mpamelona ny maty,
sy mpiantso ny tsy misy toy ny misy.
Nino Izy,
fa nanantena na dia tsy nisy tokony hanantenany aza,
ka tonga rain’ny firenena maro,
araka ny voalaza taminy hoe:

“Ho tahaka izany ny taranakao.”

Koa notanana ho fahamarinany izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra ho Anao, ry Kristy Tenin’Andriamanitra.

Sambatra izay monina ao an-tranonao, ry Tompo, ka midera Anao mandrakizay.

Voninahitra ho Anao, ry Kristy Tenin’Andriamanitra.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 1, 16. 18-21. 24a)

Dia nanao araka izay nandidian’ny Anjelin’ny Tompo azy i Josefa.

I Jakôba niteraka an’i Jôsefa vadin’i Maria
izay niteraka an’i Jesoa ilay atao hoe Kristy.
Ary toy izao no nahaterahan’i Kristy:
i Maria Reniny dia efa fofombadin’i Jôsefa;
fa raha mbola tsy niray trano izy ireo
dia hita fa nanana anaka avy tamin’ny Fanahy Masina izy.
Ary i Josefa vadiny,
noho izy lehilahy marina
sady tsy te hanala baraka azy,
dia nikasa hametraka azy mangingina.
Nefa raha mbola nieritreritra izany izy,
indro nisy Anjelin’ny Tompo niseho taminy, tamin’ny nofy,
ka nanao hoe:

“Ry Jôsefa zanak’i Davida,
aza matahotra hampakatra an’i Maria vadinao,
fa ny Zaza ao ankibony
dia avy amin’ny Fanahy Masina,
ary hiteraka Zazalahy izy,
ka ny anarany hataonao hoe Jesoa,
fa Izy no hamonjy ny olony
ho afaka amin’ny fahotany.”

Ary rehefa nahatsiaro tamin’ny torimaso i Josefa
dia nanao araka izay nandidian’ny Anjelin’ny Tompo azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra ho Anao, ry Kristy Tenin’Andriamanitra.

Sambatra izay monina ao an-tranonao, ry Tompo, ka midera Anao mandrakizay.

Voninahitra ho Anao, ry Kristy Tenin’Andriamanitra.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 2, 42-51a)

Inty rainao sy izaho malahelo mitady Anao.

Isan-taona ny ray aman-drenin’i Jesoa,
dia nankany Jerosalema amin’ny andro fetin’ny Paka;
ka nony efa roa ambin’ny folo taona i Jesoa,
dia niakatra araka ny fanao amin’izany fety izany izy ireo,
ary nony tapitra ny andro fety ka nody izy,
dia nijanona tany Jerosalema i Jesoa Zazakely,
nefa tsy fantatry ny rainy aman-dreniny izany.
Nataon’izy ireo ho niaraka tamin’ny niray dia taminy izy,
ka nandeha lalana indray andro vao nitady Azy
tamin’ny havany sy ny olom-pantany;
ary nony tsy nahita Azy,
dia niverina tany Jerosalema indray nitady Azy.

Ary nony afaka hateloana,
dia hitany tao anatin’ny Tempoly Izy,
nipetraka teo afovoan’ny mpampianatra
ka nihaino sady nanontany azy,
ary talanjona izay rehetra nandre Azy,
noho ny fahendreny sy ny famaliny.
Ary nony nahita Azy izy ireo dia gaga,
ary hoy ireniny taminy:

“Anaka, nahoana Ianao no nanao toy izany taminay?
Inty rainao sy izaho malahelo nitady Anao.”

Fa hoy Izy taminy:

“Nahoana no nitady Ahy ianareo?
Tsy fantatrareo va fa tsy maintsy ho ao amin’ny Raiko Aho?”

Saingy tsy azon’izy ireo ny teny nolazainy taminy.
Dia niara-nidina taminy nankany Nazareta Izy, ary dia nanaiky azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 1, 10. 16-20)

Mianara manao soa, katsaho ny rariny.

Mihainoa ny tenin’ny Tompo, ry mpitsaran’i Sôdôma,
mitongilàna sofina amin’ny lalàn’Andriamanitsika, ry vahoakan’i Gômôra:

“Misasà ianareo, midiova ianareo, esory ny haratsian’ny asanareo, hiala eo imasoko;
mitsahara tsy hanao ratsy, mianara hanao soa;
katsaho ny rariny, anaro ny mpampahory,
omeo rariny ny kamboty, arovy ny mpitondra tena.
Avia, hiara-mifandahatra isika.
Na mangatrakatraka aza ny fahotanareo,
hanjary fotsy hoatra ny oram-panala;
na mena hoatra ny jaky aza izy,
ho tonga toy ny volon’ondry.
Raha manaiky amin’ny fo mazoto ianareo,
dia hihinana ny zava-tsoan’ny taninareo.
Fa raha manohitra sy miodina kosa ianareo,
dia ho levon’ny sabatra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 49, 8-9. 16bd-17. 21 sy 23)

Izay mahitsy fandeha hanehoan’Andriamanitra ny vonjiny.

Tsy ny fanatitrao no ampamoahako anao:
na ny sorona dorana izay anoloako lalandava!
Ahoako inona izay vantotr’omby ao an-tranonao,
na izay osilahy ao am-pahitrao?

Ahoana ianao no mitanisa ny didiko,
sy manao ny fanekeko eo am-bava;
ianao mpankahala anatra
sy mpanipy ny teniko any ivoho.

Izany ve no ataonao: ka dia hangina Aho?
Sa Izaho heverinao ho toa anao?
Aoka horeseko lahatra ianao sy hamborahako azy eto imasonao!
Izay misorona saotra no hasaiko ka hohetsahiko amin’ny vonjiko.

Evanjely

Dera sy haja ho anao, ry Jesoa Tompo.

Na ankehitriny aza anefa, hoy ny Tompo, miverena amiko amin’ny fonareo rehetra, fa mamindra fo sy miantra aho.

Dera sy haja ho anao, ry Jesoa Tompo.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 23, 1-12)

Milaza fotsiny izy ireo fa tsy manao.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny vahoaka sy ny mpianany nanao hoe:

“Efa mipetraka eo amin’ny ipetrahan’i Môizy
ny mpanora-dalàna sy ny Farisianina;
ka ataovy sy araho izay rehetra lazainy aminareo,
fa aza maka tahaka ny ataony,
satria milaza fotsiny izy fa tsy manao.
Fehezin’izy ireo ny enta-mavesatra sarotra entina,
dia atainginy eo an-tsoroky ny olona,
nefa izy tsy mety hanetsika izany
na dia amin’ny rantsan-tanany akory aza.
Ny mba ho hitan’ny olona ihany
no anaovany ny asany rehetra,
ka dia filakitera lehibebe kokoa
sy somotraviavin-damba lavalava kokoa
noho ny an’ny olona no entiny.
Ny tiany dia ny voalohan-toerana amin’ny fanasana,
ny fipetrahana voalohany amin’ny sinagôga,
ny arahabaina eo an-kianja
ary ny antsoin’ny olona hoe Raby.
Fa ianareo kosa,
aza mba mety hantsoina hoe Raby,
fa iray ihany ny Mpampianatra anareo,
ary mpirahalahy avokoa ianareo rehetra.
Ary aza miantso olona eto an-tany ho rainareo;
fa iray ihany no Rainareo, dia izay any an-danitra.
Aza mety hatao hoe mpampianatra;
fa iray ihany ny Mpampianatra anareo, dia i Kristy.
Izay lehibe indrindra aminareo dia ho mpanomponareo;
fa izay hanandra-tena dia haetry,
ary izay hanetry tena dia hasandratra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Daniely Mpaminany (Dan. 9, 4b-10)

Efa nanota izahay, ary nahavita heloka.

Izaho Daniely
niaiky heloka tamin’ny Tompo Andriamanitro nanao hoe:

“Indrisy, ry Tompo, Andriamanitra lehibe sy mahatahotra,
mitandrina ny fanekena amam-pamindram-po amin’izay tia Anao sy mitandrina ny didinao,
izahay efa nanota sy nahavita heloka,
nanao ratsy sy niodina niala tamin’ny didinao aman-dalànao.
Tsy nihaino ny mpaminany mpanomponao,
izay niteny tamin’ny Anaranao tamin’ny mpanjakanay ama-mpitondra anay
sy tamin’ny razanay mbamin’ny vahoaka rehetra amin’ny tany.
Anao ny fahamarinana, Tompo ô,
fa ny fangaihaizan-tava kosa tahaka ny amin’izao anio izao no anay,
dia an’ny olona any Jodà, ny mponina any Jerosalema, sy i Israely rehetra,
na ny akaiky na ny lavitra, any amin’ny tany rehetra nandroahanao azy,
noho ny helony izay nataony taminao.
Tompo ô, anay ny fangaihaizan-tava,
an’ny mpanjakanay, an’ny mpitondra anay, an’ny razanay,
satria nanota taminao izahay.
Fa an’ny Tompo Andriamanitra kosa ny famindram-po amam-pamelan-keloka,
satria niodina taminao izahay.
Tsy nanaiky ny feon’ny Tompo Andriamanitray izahay,
mba hanarahanay ny lalany nataony teo anoloanay
tamin’ny alalan’ny mpaminany mpanompony.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 78, 8. 9. 11. 13)

Tompo ô, aza valiana araka ny ota nataonay izahay.

Aza dia tsarovana hamelezana anay
ireo helokay fahiny,
ny indrafonao atsena anay faingana:
fa reraka loatra izahay!

Vonjeo izahay, ry Andriamanitra mpamonjy:
noho ny voninahitrao!
Afaho izahay, avelao ny otanay:
noho ny Anaranao!

Aoka ho tody eo anoloanao
ny senton’ireo mpigadra!
Araka ny halehiben’ny sandrinao,
afaho ireo voatondro hovonoina!

Ary izahay olonao sy ondry fiandrinao
dia hisaotra Anao mandrakizay,
ary hitanisa ny fiderana Anao.

Evanjely

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Ny tsara no tadiavo fa aza ny ratsy mba ho velona ianareo ka homba anareo ny Tompo.

Dera ho Anao, ry Kristy, Mpanjakan’ny voninahitra mandrakizay.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 6, 36-38)

Mamindrà fo tahaka ny amindrana fo aminareo.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Aoka ho mpamindra fo tahaka ny Rainareo mpamindra fo ianareo.
Ary aza mitsara, dia tsy hotsaraina ianareo,
aza manameloka, dia tsy hohelohina ianareo;
mamelà, dia havela ianareo.
Manomeza, dia homena ianareo;
fatra tsara, mifatratra, sady mihintsana no avo loha no homena ho ao am-pofoanareo:
fa izay famarana namaranareo ihany no hamarana ho anareo koa.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky Jenezy (Jen. 15, 5-12. 17-18)

Nanao fanekem-pihavanana tamin’i Abrama Andriamanitra.

Tamin’izany andro izany, i Abrama dia nentin’Andriamanitra nivoaka ka nilazany hoe:

“Atopazy hijery ny lanitra ny masonao
ka isao ny kintana raha mahisa azy ianao”.

Ary hoy Izy taminy:

“Ho tahaka izay ny taranakao”.

Ary nino ny Tompo i Abrama; ka neken’ny Tompo ho fahamarinany izany.
Ary hoy Izy taminy:

“Izaho no Tompo nitondra anao nivoaka avy any Ora amin’ny Kaldeanina,
mba hanomezako anao ity tany ity hanananao azy”.

Hoy ny navalin’i Abrama:

“Tompo Andriamanitra ô,
inona no hahafantarako fa hanana izany aho?”

Dia hoy ny Tompo taminy:

“Mandehana maka ombivavy kely efa telo taona iray,
osivavy efa telo taona iray,
ondrilahy efa telo taona iray,
domohina iray, ary vanto-boromailala iray”.

Dia nentin’i Abrama nankeo aminy ireo biby rehetra ireo,
ka nosasahiny roa mitovy avy izy ireo dia nampifanandrifiny avy ny vakiny;
fa ny vorona tsy mba nosasahiny.
Niantoraka hifaoka ny fatin’ireo ny vorona mpihaza, fa noroahin’i Abrama.
Raha ilay nilentika iny ny masoandro dia rendriky ny torimaso mafy i Abrama,
ary indro notsindrian’ny tahotra mafy sy ny haizim-pito izy.
Nony maty ny masoandro, ka efa maizina ny andro,
dia indro nisy memy mivoa-tsetroka sy fanilo mirehitra namakivaky iretsy biby voasasaka.
Tamin’izany andro izany nanao fanekena tamin’i Abrama ny Tompo nanao hoe:

“Omeko ny taranakao ity tany ity hatrany amin’ny onin’i Ejipta
ka hatrany amin’ny ony lehibe, dia i Eofrata izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 26, 1. 7-8a. 8b-9abd. 13-14

Ny Tompo no faniloko sy vonjiko.

Ny Tompo no faniloko sy vonjiko:
iza no hatahorako?
Ny Tompo no mandan’ny aiko
zovy no hangovitako?

Henoy, ry Tompo, ny feoko miantso;
iantrao aho ka valio.
Tadiavo ny Tavako, hoy Ianao:
ny Tavanao, ry Tompo, no tadiaviko.

Aza afenina ahy ny Tavanao;
aza roahina ity mpanomponao!
Aza manary, aza mahafoy,
ry Andriamanitra Vonjiko ô!

Matoky aho fa ny hasoan’ny Tompo
no ho hitako any amin’ny tanin’ny velona.
Mahandrasa ny Tompo, marisiha;
mahereza fo, mahandrasa ny Tompo!

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Filipy (Fil. 3, 17 — 4, 1)

Hanova endrika antsika hitovy amin’ny vatany be voninahitra i Kristy.

Ry kristianina havana: makà tahaka ahy ianareo;
ary diniho ireo mandeha araka ny ohatra hitany taminay.
Voalazako taminareo matetika, sady mbola lazaiko amin-dranomaso koa ankehitriny,
fa maro no mandeha miseho ho fahavalon’ny Hazofijalian’i Jesoa Kristy mihitsy.
Fahaverezana no hiafaran’ireny,
fa ny kibony no andriamaniny, ny tokony hampahamenatra azy no ireharehany,
ny zavatry ny tany no hany ankamamìny.
Fa isika kosa dia any an-danitra no fanjakantsika,
ary avy any koa no iandrasantsika Mpamonjy, dia i Jesoa Kristy Tompo,
izay hanova ity vatantsika tsinontsinona ity,
ka hampitovy endrika azy amin’ny Vatany be voninahitra,
araka ny herin’ny fahefana nampanekeny azy ny zavatra rehetra.
Koa amin’izany, ry kristianina havana mamiko indrindra,
fifaliako aman-tsatro-boninahitro,
mahareta tsara ao amin’ny Tompo, araka izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Filipy (Fil. 3, 20 — 4, 1)

Hanova endrika antsika hitovy amin’ny vatany be voninahitra i Kristy.

Ry kristianina havana:
Fa isika kosa dia any an-danitra no fanjakantsika,
ary avy any koa no iandrasantsika Mpamonjy, dia i Jesoa Kristy Tompo,
izay hanova ity vatantsika tsinontsinona ity,
ka hampitovy endrika azy amin’ny Vatany be voninahitra,
araka ny herin’ny fahefana nampanekeny azy ny zavatra rehetra.
Koa amin’izany, ry kristianina havana mamiko indrindra,
fifaliako aman-tsatro-boninahitro,
mahareta tsara ao amin’ny Tompo, araka izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy.

Tao anatin’ny rahona mamirapiratra, re ny feon’ny Ray nanao hoe: “Ity no zanako malalako, henoy Izy”.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 9, 28b-36)

Niova toetra ny Tarehiny raha mbola nivavaka Izy.

Tamin’izany andro izany i Jesoa dia nitondra an’i Piera sy i Jakôba ary i Joany
ka niakatra tany an-tendrombohitra mba hivavaka.
Raha mbola nivavaka Izy, dia niova toetra ny Tarehiny
sady tonga fotsy manjopiaka ny fitafiany.
Ary indro nisy roa lahy niresaka taminy, dia i Môizy sy i Elia,
izay niseho tamim-boninahitra sy nilaza ny hahalasanany
izay tsy maintsy ho tanteraka any Jerosalema.
Navesatry ny tory ny mason’i Piera sy ny namany, nefa nahari-tory ihany izy,
dia nahita ny voninahitr’i Jesoa mbamin’izy roa lahy teo aminy.
Ary tamin’izy roa lahy nihataka, dia hoy i Piera tamin’i Jesoa:

“Ry Mpampianatra ô,
mahafinaritra ny mitoetra aty, ka andeha hanangana lay telo eto,
ny iray ho Anao, ny iray ho an’i Môizy, ary ny iray ho an’i Elia”;

tsy fantany anefa izay nolazainy.
Raha mbola niteny izany izy, dia nisy rahona nanarona azy ireo,
ka natahotra izy telo lahy tamin’ny nidirany tao anatin’ny rahona.
Ary nisy feo avy tao amin’ny rahona nanao hoe:

“Ity no Zanako malalako, henoy Izy”.

Ilay niteny iny ny feo, dia i Jesoa irery ihany no hita.
Ary nangina ireo mpianany
ka tsy nilazalaza na tamin’iza na tamin’iza tamin’izany andro izany
izay zavatra hitany teo.

— Izany ary ny tenin’ny Tompo.