Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 49, 1-6)

Hatsangako ho fahazavan’ny firenena Ianao, mba hitaran’ny famonjeko hatrany amin’ny faran’ny tany.

Mihainoa ahy, ry nosy;
mitandrema ianareo, ry firenana lavitra!
Ny Tompo efa niantso ahy hatrany am-bohoka,
efa nilaza ampahibemaso ny anarako,
hatrany an-kibon’i neny.
Nataony sabatra maranitra ny lelako;
nalofany amin’ny aloky ny tanany aho,
nataony zana-tsipìka maranitra aho;
nafeniny teo amin’ny tranon-jana-tsipìkany.
Ary hoy Izy tamiko:

“Mpanompoko ianao, ry Israely,
izay hataoko reharehako.”

Dia hoy kosa aho:

“Foana ny nisasarako;
zava-poana sy tsinontsinona no nandaniako ny heriko;
fa ao amin’ny Tompo ny rariny ananako;
ao amin’Andriamanitro ny valisoa ho ahy.”

Ary ankehitriny miteny ny Tompo
izay namorona ahy hatrany am-bohoka mba ho mpanompony,
hampody an’i Jakôba aminy indray,
ary mba ho tafakambana aminy indray i Israely.
Ary mahazo voninahitra eo imason’ny Tompo aho,
ary Andriamanitro no heriko.

Hoy Izy:

“Mbola zavatra kely foana ny maha-mpanompoko anao,
hanangana ny firenen’i Jakôba indray,
sy hampody ireo sisa voatahiry amin’i Israey;
fa hatsangako ho fahazavan’ny firenena ianao,
mba hitaran’ny famonjeko hatramin’ny faran’ny tany.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 70, 1-2. 3-4a. 5-6ab. 15 sy 17)

Mitanisa tontolo andro ny vonjinao ny vavako.

Ianao no ifefeko, ry Tompo!
Tsy ho azon-kenatra aho, ry Ilay mandrakizay.
Afaho noho ny fahamarinanao;
itongilano sofina ka vonjeo.

Aoka Ianao ho vatolampy fialofako,
ho trano-mafy mahavonjy!
Eny, Ianao no haram-bato,
sy toera-mafy, ho ahy, ry Andriamanitro ô!

Fa Ianao no tokiko, ry Tompo Andriamanitra,
fanantenako hatra ny fahakeliko.
Hatrany am-bohoka, Ianao no heriko;
hatrany an-kibon’i neny, Ianao no Mpiaro ahy.

Ny fiderana Anao tovonako hatrany,
ny vavako mitanisa tontolo andro ny fahamarinana sy vonjinao.
Andriamanitra ô, mbola kely aho no nampianarinao,
ka hatrizao dia manambara ny asanao mahagaga.

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Arahaba, ry Mpanjakanay, fatra-panaiky ny Ray, nentina nofantsihana tamin’ny Hazofijaliana Ianao, toy ny zanak’ondry bonaika hovonoina.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 13, 21-33. 36-38)

Hamadika Ahy ny anankiray aminareo... Alohan’ny maneno akoho dia handà Ahy intelo ianao.

Tamin’izany andro izany,
niara-nisakafo tamin’ny mpianany i Jesoa;
ary nangorohoro ny fony,
ka nanambara mazava Izy nanao hoe:

“Lazaiko marina dia marina aminareo
fa hamadika Ahy ny anankiray aminareo.”

Dia nifampijery ny mpianatra,
fa tsy nahalala izay iray nolazainy.
Ary ny anankiray tamin’izy ireo, ilay tian’i Jesoa,
no teo anilany niankina tamin’ny tratrany,
ka nanatsika azy i Piera nanao taminy hoe:

“Iza ilay lazainy izay?”

Dia naraikany tamin’ny tratran’i Jesoa ny lohany,
ka hoy izy taminy:

“Iza moa izany, Tompoko?”

Ary hoy i Jesoa hoe:

“Izay hotolorako sombi-mofo
natsoboka tamin’ny ro no izy.”

Dia natsobony ny mofo
ka natolony an’i Jodasy Iskariôta zanak’i Simôna.
Vantany vao nihinana ilay sombi-mofo i Jodasy Iskariôta
dia nidiran’ny demony,
ka hoy i Jesoa taminy:

“Ataovy haingana izay ataonao.”

Tsy nisy nahalala izay anton’ny nilazany izany taminy anefa
ry zareo izay nipetraka nihinana;
fa noho i Jodasy nitahiry ny kitapom-bola,
dia nataon’ny sasany fa izao no nolazain’i Jesoa taminy:

“Vidio ny zavatra ilaintsika amin’ny fety,
na mba omeo zavatra ny mahantra.”

Vao nandray ilay sombi-mofo i Jodasy
dia nivoaka niaraka tamin’izay.
Efa alina ny andro tamin’izany.
Nony efa nivoaka izy, dia hoy i Jesoa:

“Nomem-boninahitra izao ny Zanak’Olona,
ary Andriamanitra kosa no nomena voninahitra eo aminy.
Ary raha Andriamanitra no nomem-boninahitra eo aminy,
dia Andriamanitra kosa no hanome voninahitra Azy
eo amin’ny tenany sy hanome voninahitra Azy faingana.
Anaka, kely foana sisa hitoerako aminareo.
Hitady Ahy ianareo, ary toy ny voalazako tamin’ny Jody hoe:
‘Izay alehako tsy azonareo aleha’
no lazaiko aminareo koa ankehitriny.”

Hoy i Simôna Piera taminy:

“Ho aiza Ianao, Tompoko?”

Dia hoy i Jesoa:

“Ankehitriny tsy azonao aleha izay alehako,
fa any aoriana mbola hanaraka Ahy ianao.”

Ary hoy i Piera taminy:

“Ahoana, Tompoko, no tsy ahazoako manaraka Anao ankehitriny?
Hafoiko ho Anao hatramin’ny aiko aza.”

Fa hoy i Jesoa:

“Hafoinao ho Ahy ny ainao?
Lazaiko marina dia marina aminao:
Alohan’ny maneno akoho, dia handà Ahy intelo ianao.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 42, 1-7))

Tsy hiantso mafy izy na hanao izay handrenesana ny feony eny an-dalam-be.

Izao no lazain’ny Tompo:

“Indro ny mpanompoko izay tantanako,
Ilay voafidiko ka sitraky ny foko,
napetrako ao aminy ny fanahiko;
hamoaka fahamarinana ho an’ny firenena Izy.
Tsy hiantso mafy Izy, na hanandra-peo
na hanao izay handrenesana ny feony eny an-dalam-be.
Ny volotara efa poritra, tsy hotapahiny;
ny lahin-jiro efa ho faty, tsy hovonoiny.
Hanambara ny rariny, araka ny marina Izy;
tsy ho ketraka Izy na ho kivy akory,
mandra-panoriny ny rariny amin’ny tany;
ary ny nosy hiandry ny lalàny.”

Izao no lazain’ny Tompo Andriamanitra
izay nahary ny lanitra sy namelatra azy,
izay namelatra ny tany mbamin’ny vokatra ao aminy,
izay nanome fofon’aina ny olona eo aminy,
sy fofon’aina ho an’izay mandeha eo:

“Izaho, Tompo, no niantso anao, tamin’ny fahamarinana,
sy nandray tanana anao, miaro anao Aho,
ary manao anao ho fanekem-pihavanana ho an’ny vahoakako
sy fahazavan’ny firenena,
hampahiratra ny mason’ny jamba,
hamoaka ny mifatotra ao an-tranomaizina,
sy ireo mipetraka ao amin’ny haizina ao amin’ny fonja.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 26, 1. 2. 3. 13-14)

Ny Tompo no faniloko sy vonjiko.

Ny Tompo no fanilo sy vonjiko:
iza no hatahorako?
Ny Tompo no mandan’ny aiko:
zovy no hangovitako?

Raha mirohotra avy any ny mpisompatra
mba handrapaka ny nofoko,
dia ireo rafilahy sy fahavaloko,
izy no hivena sy hiankarapoka!

Raha tafika no mitoby hiady amiko,
tsy miraika ny foko;
raha andiany no mirongatra hamely,
matoky hatrany aho!

Eny, matoky aho fa hahita ny hasoan’ny Tompo
any amin’ny tanin’ny velona!
Mahandrasa ny Tompo, marisiha!
Mahereza fo, mahandrasa ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Arahaba, ry Mpanjakanay! Ianao irery no niantra anay tamin’ny hadisoanay.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 12, 1-11)

Avelao izy, fa mitahiry izany ho amin’ny andro handevenana Ahy.

Nony henemana sisa tsy hahatongavan’ny Paka,
dia tonga tany Betania i Jesoa,
tany amin’izay nitoeran’i Lazara,
ilay natsangan’i Jesoa ho velona.
Nanaovan’ny tao nahandro Izy, ka i Marta nampihinana,
i Lazara isan’izay niara-nihinana taminy.
Ary i Maria kosa naka diloilo manitra sarobidy
lanjàna iray livatra natao tamin’ny salohin’ny narda,
dia nanosotra ny tongotr’i Jesoa
sy namaoka ny tongony tamin’ny volon-dohany,
ka nandraraka eran’ny trano ny hanitry ny diloilo.
Tamin’izay, hoy i Jodasy Iskariôta, anankiray tamin’ny mpianany,
ilay efa hamadika Azy, hoe:

“Tsy naleo re namidy denie telonjato iny diloilo manitra iny
ka nomena ny mahantra?”

Tsy ny fiahiany ny mahantra anefa no nilazany an’izany,
fa noho izy mpangalatra sy mpitana ny kitapom-bola,
ary nifetsy izay nalatsaka tao anatiny.
Ka hoy i Jesoa taminy:

“Avelao izy hanao,
fa nitahiry izany ho amin’ny andro handevenana Ahy.
Fa ny mahantra dia hisy mandrakariva eto aminareo,
ary Izaho kosa tsy mba ho eto aminareo lalandava.”

Maro tamin’ny Jody no nahare hoe tao Betania i Jesoa,
ka tonga tao tsy noho i Jesoa ihany
fa mba hahita an’i Lazara ilay natsangany ho velona koa.
Fa i Lazara koa dia efa notetehin’ny lehiben’ny mpisorona hovonoina,
satria noho izy,
dia maro ny olona niala tamin’ny Jody ka nino an’i Jesoa.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Ny nidiran'i Jesoa tao Jerosalema

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 11, 1-10)

Hisaorana anie Ilay avy, amin’ny Anaran’ny Tompo.

Nony mby akaiky an’i Jerosalema
sy tonga tao Betania anilan’ny tendrombohitra Oliva i Jesoa,
dia naniraka roa lahy tamin’ny mpianany, ary nilaza taminy hoe:

“Mankanesa amin’itsy vohitra tandrifinareo itsy;
raha vao tonga any ianareo, dia hahita zanak’ampondra anankiray mifatotra,
izay tsy mbola nitaingenan’olona;
vahao izy ka ento mankaty amiko.
Ary raha misy manao aminareo hoe:
Ahoana no anaovanareo izao?
valio hoe:
Misy ilàn’ny Tompo azy; dia halefany hoentina aty miaraka amin’izay izy”.

Dia nandeha izy ireo ka nahita zanak’ampondra
mifatotra teo alatrano anilan’ny varavarana,
teo an-tsampanan-dalana,
dia novahany.
Ary ny sasany tamin’ny olona teo nanao taminy hoe:

“Ahoana no amahanareo io zanak’ampondra io?”

Fa novaliany araka ny nandidian’ny Tompo azy izy ireo,
ka namela azy hoentiny.
Dia nentiny tany amin’i Jesoa ny zanak’ampondra,
ka nataony teo amboniny ny fitafiany, ary nitaingina teo Izy.
Maro no namelatra ny fitafiany teny amin’ny lalan-kalehany,
ary ny sasany nanapaka rantsan-kazo dia namafy izany teny amin’ny lalana koa.
Ary na izay nandeha teo alohany, na izay nanaraka teo aoriany
dia samy niantso hoe:

“Hôzàna!
Hosoavina anie Ilay avy, amin’ny Anaran’ny Tompo;
hosoavina anie ny fanjakan’i Davida raintsika, izay efa tonga izao;
hôzàna any amin’ny avo indrindra”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Ny nidiran'i Jesoa tao Jerosalema

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 12, 12-16)

Hosoavina anie Ilay avy, amin’ny Anaran’ny Tompo.

Tamin’izany andro izany,
dia ren’ny vahoaka be izay tonga hanao ny fety
fa ho avy ao Jerosalema i Jesoa,
ka naka sampan-drofia izy, dia nitsena Azy sy niantso hoe:

“Hozàna,
hosoavina anie Ilay avy, amin’ny Anaran’ny Tompo
sy Mpanjakan’i Israely”.

Ary i Jesoa nahita zana-boriky anankiray,
dia nitaingina azy, araka ny voasoratra hoe:

“Aza matahotra, ry zanaka vavin’i Siôna;
indro avy ny Mpanjakanao mitaingina zana-boriky”.

Tamin’izay dia tsy mbola fantatry ny mpianany ny hevitr’izany,
fa nony efa voasandratra tamin’ny voninahiny i Jesoa
vao tsaroany fa sady voasoratra ny aminy izany no nataon’izy ireo taminy koa.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 50, 4-7)

Tsy nafeniko tamin’ireo nandatsa Ahy ny tavako, ary fantatro fa tsy ho menatra Aho.

Nomen’ny Tompo Andriamanitra ny lelan’ny mpianatra aho
mba hahaizako mankahery ny reraka, amin’ny teniko.
Mamoha ahy isa-maraina Izy; mamoha ny sofiko Izy,
mba hihainoako, hoatra ny fihainoan’ny mpianatra.
Nosokafan’ny Tompo Andriamanitra ny sofiko,
ary tsy mba nanohitra aho, na nihemotra akory.
Natolotro tamin’ny mpikapoka ahy ny lamosiko;
ary tamin’ireo nanongotra ny volombavako, ny takolako;
ary ny tavako tsy nafeniko tamin’ny latsa sy ny rora.
Fa ny Tompo Andriamanitra namonjy ahy,
ka ny latsa tsy nahaketraka ahy;
ka ny tavako nataoko manahaka ny afo vato
ary fantatro fa tsy ho menatra aho.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 21, 8-9. 17-18a. 19-20. 23

Andriamanitra ô, Andriamanitra ô, ahoana no dia ilaozanao aho?

Izay rehetra mahita manaratsy,
manondro molotra, mihifi-doha:
“Ilay matoky ny Tompo aoka hoafahany;
ilay sakaizan’ny Tompo: aoka hovonjeny!”

Andian’amboa no mitangorona amiko,
taranak’olon-dratsy no manarona:
ny tanana sy tongotro voaloakany,
voaisany avokoa ny taolako:
indreo izy mijery, indreo fa mibandrina ahy;

Ny akanjoko ifampizaràny,
ny fitafiako ilokàny.
Aza mijanona eny lavitra, ry Tompo;
faingàna hamonjy ahy, ry Heriko.

Dia hitory ny Anaranao amin’ny rahalahiko aho,
sy hankalaza Anao ao am-piangonana.
Ry matahotra ny Tompo, derao Izy;
ry taranak’i Jakôba, mihobia.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Filipy (Fil. 2, 6-11)

Nilatsa-Tenany ho ambany Izy, ka nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra.

Ry kristianina havana,
na dia tao amin’ny fomban’Andriamanitra aza i Kristy,
dia tsy nihevitra ny fitoviany saranga amin’Andriamanitra ho zavatra nobaboiny,
fa nialany izany tamin’Izy naka ny fomban’ny mpanompo,
ka tonga mitovy amin’ny olombelona,
sy hita ho olombelona tamin’ny fisehoany rehetra,
ary nilatsa-Tenany ho ambany, hanaiky hatramin’ny fahafatesana,
dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana.
Ho valin’izany kosa,
dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy,
sy nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra,
mba handohalika amin’ny Anaran’i Jesoa avokoa ny lohalika rehetra,
na ny any an-danitra, na ny ety an-tany, na ny any ambany
ary mba hanaiky avokoa ny lela rehetra fa i Jesoa Kristy dia Tompo
efa niditra any amin’ny voninahitr’Andriamanitra Ray.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Ho antsika, dia nanolo-Tena i Krisy hanaiky hatramin’ny fahafatesana, dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana. Ho valin’izany kosa, dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy: ary nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra.

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Mk. 14, 1 — 15, 47

Fijalian’i Jesoa Kristy Tompontsika nosoratan’i Masindahy Marka

Rehefa indroa andro sisa ny Paka sy ny Azima,
dia nitady hisambotra am-pitaka an’i Jesoa ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna
mba hamonoany Azy;
nefa, hoy izy, tsy tokony ho amin’ny andro fety fandrao mitabataba ny vahoaka.
Ary nony tany Betania tao an-tranon’i Simôna boka i Jesoa,
dia nisy vehivavy anankiray niditra raha mbola nipetraka nihinana Izy.
Nitondra tavoara alabastra feno diloilo manitra sarobidy
natao tamin’ny salohin’ny narda ravehivavy,
ary novakîny ny tavoara,
dia naidiny tamin’ny lohan’i Jesoa ny menaka.
Maro tamin’izay teo no tezitra ka nifampilaza hoe:

Nahoana re no laniana foana toy izao ity zavamanitra?
Denie telon-jato mahery iny raha namidy ka homena ny mahantra.

Dia nimonomonona tamin-dravehivavy izy ireo.
Fa hoy i Jesoa taminy:

Avelao izy;
nahoana ianareo no manao ny mampalahelo azy?
Asa soa no nataony tamiko,
fa ny mahantra dia misy eto aminareo mandrakariva,
ka azonareo asian-tsoa araka izay tianareo,
fa Izaho kosa tsy eto aminareo mandrakariva;
nanao izay azony natao izy;
nohosorany rahateo ny Tenako ho fandevenany Ahy.
Lazaiko marina aminareo
fa na aiza na aiza hitoriana ity Evanjely ity amin’izao tontolo izao,
dia holazaina koa izao nataon-dravehivavy izao ho fankalazana azy.

Ary i Jodasy Iskariôta, ilay isan’izy roa ambin’ny folo lahy,
dia nankany amin’ny lohandohan’ny mpisorona mba hanolotra Azy.
Faly ireo nony nandre izany, ka nanaiky hanome vola azy.
Ary i Jodasy dia nitady izay fotoana mety hamadihany Azy.
Ary tamin’ny andro voalohan’ny Azima izay fanomanana ny Paka,
dia nilaza tamin’i Jesoa ny mpianany nanao hoe:

Aiza no tianao halehanay hanamboaranay ny hihinananao ny Paka?

Dia naniraka roa lahy tamin’ny mpianany Izy ka nilazany hoe:

Mankanesa any an-tanàna,
ary hifanena amin’ny lehilahy iray mitondra siny feno rano ianareo,
ka manaraha azy.
Dia lazao amin’ny tompon’ny trano izay hidirany hoe:
“Izao no asain’ny Mpampianatra lazaina aminao:
Aiza ny efitrano hiarahako mihinana ny Paka amin’ny mpianatro?”
Dia hotoroany efitrano malalaka voavoatra tsara ianareo
ka ao no anamboary ho antsika.

Dia nandeha ny mpianany ka tonga tany an-tanàna,
ary nahita araka izay nolazainy taminy sy nanamboatra ny Paka.
Nony hariva ny andro,
dia tonga Izy sy ny roa ambin’ny folo lahy.
Ary raha nipetraka nihinana izy ireo, dia hoy i Jesoa:

Lazaiko marina aminareo fa hamadika Ahy ny anankiray aminareo izay miara-mihinana amiko.

Dia nalahelo izy ireo ka samy nanontany Azy tsirairay hoe:

Izaho va izany?

Ary hoy Izy taminy.

Ny anankiray aminareo roa ambin’ny folo lahy
izay miara-mandray amiko amin’ny tanany ao an-dovia.
Ny Zanak’olona dia mandeha araka ny nanoratana Azy;
nefa mila loza ho an’izay hamadika Azy.
Tsara ho an’izany lehilahy izany ny tsy teraka.

Ary raha mbola nihinana izy,
dia nandray mofo i Jesoa ka nony efa notsofiny rano sy novakîny
dia nomeny azy ireo, sy nataony hoe:

Raiso, fa Vatako ity.

Raha efa izany,
dia nandray ny kalisy Izy, ka nony efa nisaotra,
dia nomeny azy izany sy nisotroan’izy rehetra.
Ary nolazainy aminy hoe:

Rako ity, dia ny Ran’ny fanekena vaovao izay alatsaka ho an’ny maro.
Lazaiko marina aminareo fa tsy hisotro ny vokatry ny voaloboka intsony Aho
mandra-piavin’ny andro hisotroako izay vaovao,
any amin’ny Fanjakan’Andriamanitra.

Nony efa nanao hira fiderana izy ireo,
dia nankany amin’ny tendrombohitra Oliva,
ary hoy i Jesoa taminy:

Ho tafintohina noho ny amiko ianareo rehetra anio alina;
fa efa voasoratra hoe:
Hokapohina ny mpiandry, dia hihahaka ny ondry;
fa rehefa tafatsangana indray Aho, dia hialoha anareo any Galilea.

Dia hoy i Piera taminy:

Na dia ho tafintohina noho ny aminao aza izy rehetra,
izaho tsy mba ho tafintohina na oviana na oviana.

Ary hoy i Jesoa taminy;

Lazaiko marina aminao fa anio alina ihany,
raha mbola tsy haneno fanindroany akory ny akoho,
dia handà Ahy intelo ianao.

Fa vao mainka niteny mafimafy kokoa izy nanao hoe:

Na dia hiara-maty aminao aza aho, dia tsy handà Anao.

Ary nilaza toy izany koa izy rehetra.
Ary tonga tany amin’ny saha atao hoe Getsemany izy ireo,
dia hoy Izy tamin’ny mpianany:

Mipetraha eto ianareo mandra-pivavako.

Ary nentiny hiaraka aminy i Piera sy i Jakôba ary i Joany,
ary nihoron-koditra sy ory indrindra Izy.
Ary hoy Izy taminy :

Ory ny fanahiko ka hila hahafaty Ahy;
mijanòna eto ianareo, ary miareta tory.

Dia nandroso kely Izy, ka niankohoka tamin’ny tany,
ary nivavaka mba ho afaka amin’izany ora izany, raha azo atao, nanao hoe:

Abà, Raiko,
azonao atao ny zavatra rehetra,
ka aoka tsy hikasika Ahy ity kapoaka ity;
kanefa aoka tsy ny sitra-poko no ho tanteraka,
fa ny Anao.

Dia nankeo amin’ny mpianany Izy, ka nahita azy natory,
ary nilaza tamin’i Piera hoe:

Ry Simôna, matory va ianao?
Tsy nahari-tory ora iray akory va ianao?
Miambena ianareo, ary mivavaha mba tsy ho latsaka amin’ny fakàm-panahy.
Marisika ihany ny fanahy, fa ny nofo no osa.

Dia lasa indray Izy nivavaka,
ka ilay teny teo ihany no nataony.
Nony niverina indray Izy,
dia nahita azy natory fa efa nilondolondo ny masony,
ka tsy hitan’izy ireo izay havaly Azy.
Ary niverina fanintelony Izy, ka nanao taminy hoe:

Matoria amin’izao ianareo, ary mialà sasatra.
— Aoka izay; tonga ny fotoana:
indro hatolotra eo an-tanan’ny mpanota ny Zanak’olona.
Mitsangàna ianareo, andeha isika:
indro efa akaiky ilay hamadika Ahy.

Niaraka tamin’izay, raha mbola niteny Izy,
dia tamy i Jodasy Iskariôta isan’izy roa ambin’ny folo lahy
mbamin’ny vahoaka be nitondra sabatra sy langilangy,
nirahin’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna ary ny loholona.
Izy ireo dia efa nomen’ilay mpamadika Azy famantarana toy izao:

Izay horohako no Izy,
ka sambory, ary ento tsy amim-pisalasalana.

Vantany vao tonga izy dia nanatona an’i Jesoa ka nanao hoe:

Arahaba, Raby.

Dia nanoroka Azy izy.
Ary nosamborin’ireo Izy, dia nohazoniny.
Fa ny anankiray amin’izay teo aminy nanatsoaka sabatra,
dia namely ny mpanompon’ny lehiben’ny mpisorona,
ka nahafaka ny sofiny an’ila.
Ary niteny i Jesoa ka nanao tamin’izy ireo hoe:

Mova tsy ny hisambotra jiolahy no fiavinareo
nitondra sabatra sy langilangy hisambotra Ahy!
Teo aminareo isan’andro Aho, nampianatra teo amin’ny Tempoly,
kanefa tsy nosamborinareo,
fa izany no ahatanterahan’ny Soratra Masina.

Dia nandao Azy ny mpianany rehetra fa lasa nandositra.
Ary nisy tovolahy anankiray nanaraka Azy,
lamba fotsiny no teny ankodiny, nosamborin’ireo koa;
dia nariany ny lambany, ka lasa nandositra niboridana izy.
Ary i Jesoa nentin’izy ireo ho any amin’ny lehiben’ny mpisorona
izay nivorian’ny lohandohan’ny mpisorona rehetra
sy ny mpanora-dalàna ary ny loholona.
I Piera kosa nanaraka Azy teny lavidavitra teny,
hatrany an-tokotanin’ny lehiben’ny mpisorona,
dia niara-nipetraka tamin’ny mpanompo teo anilan’ny afo, sy namindro.
Tamin’izay ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpisaina rehetra
dia nitady izay hiampangana an’i Jesoa hamonoany Azy,
nefa tsy nahita;
fa maro no niampanga lainga Azy, nefa tsy nifanaraka ny fiampangany.
Nony inona dia nisy nitsangana niampanga Azy nanao hoe:

Renay Izy nanao hoe:
Horavàko ity Tempoly nataon-tanana ity,
dia hanangana hafa tsy nataon-tanana indray Aho amin’ny hateloana.

Fa tsy nifanaraka ny fiampangany na dia tamin’izany aza.
Dia nitsangana teo afovoan’izy rehetra ny lehiben’ny mpisorona nanao hoe:

Ianao va no Kristy Zanak’Ilay Isaorana?

Ka novalian’i Jesoa hoe:

Izaho no Izy!
Ary ho hitanareo ny Zanak’olona mipetraka eo ankavanan’Ilay Mahefa ny zavatra rehetra,
sy avy eo ambonin’ny rahon’ny lanitra.

Dia norovitin’ny Lehiben’ny Mpisorona ny fitafiany,
ka hoy izy hoe:

Inona indray no ilàntsika vavolombelona?
Efa renareo teo ny nitenenany ratsy an’Andriamanitra,
ka ahoana no hevitrareo?

Dia nataon’izy rehetra fa mendrika ho faty Izy,
ka ny sasany nandrora Azy, dia nanarona ny Tavany,
sy namely totohondry Azy ary nanao hoe:

Vinanio.

Ny mpanompo avy no namely tehamaina Azy.
Ary raha mbola teo ambany amin’ny tokotany i Piera,
dia nankeo aminy ny anankiray amin’ny ankizy vavin’ny lehiben’ny mpisorona.
Nony nahita an’i Piera namindro izy,
dia nijery azy, ka nanao taminy hoe:

Ianao koa naman’i Jesoa Nazareanina.

Fa novaliany hoe:

Tsy fantatro, ary tsy azoko akory izay lazainao.

Dia nivoaka nankany alatrano izy ary naneno ny akoho.
Fa nahita azy indray ilay ankizy vavy,
ka nilaza tamin’izay teo hoe:

Naman’ireny koa io lehilahy io.

Fa nandà indray izy.
Nony afaka kelikely, dia hoy indray ny olona teo tamin’i Piera:

Naman’ireny tokoa ianao, fa Galileanina koa.

Tamin’izay sady niozona izy no nianiana hoe:

Tsy fantatro akory izany Lehilahy antsoinareo izany.

Niaraka tamin’izay dia naneno fanindroany ny akoho.
Ary tsaroan’i Piera ilay teny nolazain’i Jesoa taminy hoe:
tsy mbola haneno fanindroany akory ny akoho, dia handà Ahy intelo ianao;
ka dia nitomany izy.

Raha vao maraina ny andro,
ny lohandohan’ny mpisorona dia niara-nihevitra tamin’ny loholona sy ny mpanora-dalàna ary ny mpisaina rehetra,
ka namatotra an’i Jesoa,
dia nitondra Azy sy nanolotra Azy tamin’i Pilaty.
Ary i Pilaty nanontany Azy hoe:

Ianao va no Mpanjakan’ny Jody?

Dia namaly Izy ka nanao taminy hoe:

Voalazanao.

Ary maro ny zavatra niampangan’ny lohandohan’ny mpisorona Azy,
ka nanontany Azy indray i Pilaty nanao hoe:

Tsy mamaly akory va Ianao?
He izato hamaroan’ny zavatra iampangany Anao!

Fa tsy namaly intsony i Jesoa na dia kely aza, ka gaga i Pilaty.
Ary isaky ny fetin’ny Paka dia fanaony ny mandefa mpifatotra iray, izay angatahin’ny vahoaka;
ka nisy kosa lehilahy iray atao hoe Barabasy niara-nifatotra tamin’ny mpikomy namany,
satria nahafaty olona tamin’ny fikomiana.
Dia niakatra ny vahoaka ka nangataka azy mba hanao araka izay fanaony aminy;
fa namaly i Pilaty nanao hoe:

Tianareo va raha ny mpanjakan’ny Jody no alefako ho anareo?

Satria fantany fa fialonana no nanoloran’ny lohandohan’ny mpisorona Azy taminy.
Kanjo ny mpisorona namoky ny vahoaka fa aleo i Barabasy no halefany ho azy.
Ka hoy indray i Pilaty taminy:

Inona àry no tianareo hataoko amin’ilay antsoinareo hoe mpanjakan’ny Jody?

Dia niantso indray izy ireo nanao hoe:

Fantsiho amin’ny Hazofijaliana Izy.

Ary hoy i Pilaty taminy:

Fa inona àry no ratsy nataony?

Dia vao mainka niantso mafimafy kokoa izy ireo nanao hoe:

Fantsiho amin’ny Hazofijaliana Izy.

Ary noho i Pilaty te hahazo sitraka amin’ny vahoaka,
dia nandefa an’i Barabasy ho azy izy,
ary nampikapoka an’i Jesoa sy nanolotra Azy hofantsihana amin’ny Hazofijaliana.
Dia nentin’ny miaramila i Jesoa ho ao amin’ny tokotany,
izany hoe ao amin’ny fitsarana, sady novoriany ny miaramila namany.
Nony efa nampitafiany kapaoty jaky izy,
dia nosatrohany fehiloha tsilo, izay norandraniny, ny lohany;
ary dia niarahaba Azy izy nanao hoe:

Arahaba, ry Mpanjakan’ny Jody.

Sady nikapoka volotara ny lohany sy nandrora Azy izy,
ary nandohalika nitsaoka Azy.
Nony efa nolalaoviny toy izany Izy,
dia noesoriny ny kapaoty jaky teny aminy,
ka natafiny Azy indray ny fitafiany,
vao nentiny hofantsihana amin’ny Hazofijaliana Izy.
Ary nisy lehilahy Sireneanina atao hoe i Simôna, rain’i Aleksandra sy i Rofosy,
nandalo avy any an-tsaha,
dia noteren’izy ireo hilanja ny Hazofijaliany,
ary Izy dia nentiny tao amin’ny tany atao hoe Gôlgôtà
izay adika hoe tanin’ny karan-doha.
Dia nomeny divay miharo mira Izy hosotroiny, fa tsy nety nisotro.
Nony voafantsika tamin’ny Hazofijaliana Izy, dia nozarainy ny akanjony,
ka loka no nataony hahazoany izay ho anjarany avy.
Ary tamin’ny ora fahatelo no namantsihana Azy tamin’ny Hazofijaliana.
Ny filazana ny anton’ny namonoana Azy dia voasoratra hoe:
MPANJAKAN’NY JODY.
Ary nisy mpangalatra roa lahy niara-nofantsihany taminy tamin’ny hazofijaliana:
ny anankiray teo ankavanany ary ny anankiray teo ankaviany;
ka tanteraka ny Soratra Masina manao hoe:
“Natao isan’ny ratsy fanahy Izy”.
Ary izay nandalo dia sady nanevateva Azy no nanakifikifi-doha nanao hoe:

Hià! ry ilay mandrava ny Tempolin’Andriamanitra
sy manangana azy indray amin’ny hateloana ity!
Vonjeo ilay ity ny Tenan’ialahy, ka mialà amin’ny Hazofijaliana!

Ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna,
dia naneso Azy toy izany koa, fa izao no resany eo:

Ny sasany novonjeny, fa ny Tenany kosa tsy hainy vonjena.
Aoka i Kristy Mpanjakan’i Israely hidina hiala amin’ny Hazofijaliana amin’izao,
mba ho hitantsika ka hinoantsika.

Dia ireo niara-nofantsihana taminy avy koa no naneso Azy.
Nony tamin’ny enina, dia rakotra haizina ny tany rehetra hatramin’ny sivy;
ary tamin’ny sivy, dia niantso mafy i Jesoa nanao hoe:

Eloy, Eloy, lamà sabaktany?

Izany hoe:

Ry Andriamanitra ô! ry Andriamanitra ô!
nahoana no dia nilaozanao Aho?

Nony nandre izany ny sasany tamin’izay teo, dia nanao hoe:

Indro miantso an’i Elia Izy.

Dia nihazakazaka ny anankiray tamin’izy ireo,
novontosany vinaingitra ny spônjy sy notohizany volotara,
dia natolony Azy hotsentsafiny, ka hoy izy:

Aoka hoe hozahantsika raha ho avy hanafaka Azy i Elia!

Fa niantso mafy i Jesoa, dia niala aina.

(Mandohalika eto, ary mangina kelikely)

Ary rovitra nisasaka roa hatrany ambony ka hatrany ambany
ny efitra lamba tao amin’ny Tempoly.
Ilay kapiteny nitsangana teo antandrifin’i Jesoa,
nony nahita fa niala aina tamim-piantsoana mafy toy izany izy, dia nanao hoe:

Zanak’Andriamanitra tokoa io lehilahy io.

Ary nisy vehivavy nijery teny lavidavitra teny koa;
anisan’ireny i Maria Madelenina sy i Maria renin’i Jakôba sy i Jôsefa,
ary koa i Salômé, izay nanaraka Azy sy nanompo Azy fony Izy tany Galilea.
Fanampin’ireo koa nisy vehivavy maro izay niara-niakatra taminy tany Jerosalema.
Ary nony hariva ny andro, satria andro Fiomanana, izany hoe andro mialoha ny sabata,
dia tonga i Jôsefa avy any Arimatia,
loholona malaza izay nanantena ny Fanjakan’Andriamanitra koa.
Sahy nanatona an’i Pilaty izy, nangataka ny Vatan’i Jesoa.
Gaga i Pilaty noho Izy maty sahady,
ka nampaka ilay kapiteny sy nanontany azy na efa maty ela Izy na tsia.
Nony reny ny filazan’ilay kapiteny, dia nomeny an’i Jôsefa ny faty.
Dia nividy lamba i Jôsefa,
ka nony efa nampidina ny maty dia namono lamba Azy,
sy nandevina Azy tamin’ny fasana nolavahana tamin’ny vato,
ary nanakodia ny vato tamin’ny varavaram-pasana.
Ary nojeren’i Maria Madelenina sy i Maria renin’i Jôsefa tsara izay nametrahany Azy.

Evanjely

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Ho antsika, dia nanolo-Tena i Krisy hanaiky hatramin’ny fahafatesana, dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana. Ho valin’izany kosa, dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy: ary nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra.

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Mk. 15, 1-39

Fijalian’i Jesoa Kristy Tompontsika nosoratan’i Masindahy Marka

Raha vao maraina ny andro,
ny lohandohan’ny mpisorona dia niara-nihevitra tamin’ny loholona sy ny mpanora-dalàna ary ny mpisaina rehetra,
ka namatotra an’i Jesoa,
dia nitondra Azy sy nanolotra Azy tamin’i Pilaty.
Ary i Pilaty nanontany Azy hoe:

Ianao va no Mpanjakan’ny Jody?

Dia namaly Izy ka nanao taminy hoe:

Voalazanao.

Ary maro ny zavatra niampangan’ny lohandohan’ny mpisorona Azy,
ka nanontany Azy indray i Pilaty nanao hoe:

Tsy mamaly akory va Ianao?
He izato hamaroan’ny zavatra iampangany Anao!

Fa tsy namaly intsony i Jesoa na dia kely aza, ka gaga i Pilaty.
Ary isaky ny fetin’ny Paka dia fanaony ny mandefa mpifatotra iray, izay angatahin’ny vahoaka;
ka nisy kosa lehilahy iray atao hoe Barabasy niara-nifatotra tamin’ny mpikomy namany,
satria nahafaty olona tamin’ny fikomiana.
Dia niakatra ny vahoaka ka nangataka azy mba hanao araka izay fanaony aminy;
fa namaly i Pilaty nanao hoe:

Tianareo va raha ny mpanjakan’ny Jody no alefako ho anareo?

Satria fantany fa fialonana no nanoloran’ny lohandohan’ny mpisorona Azy taminy.
Kanjo ny mpisorona namoky ny vahoaka fa aleo i Barabasy no halefany ho azy.
Ka hoy indray i Pilaty taminy:

Inona àry no tianareo hataoko amin’ilay antsoinareo hoe mpanjakan’ny Jody?

Dia niantso indray izy ireo nanao hoe:

Fantsiho amin’ny Hazofijaliana Izy.

Ary hoy i Pilaty taminy:

Fa inona àry no ratsy nataony?

Dia vao mainka niantso mafimafy kokoa izy ireo nanao hoe:

Fantsiho amin’ny Hazofijaliana Izy.

Ary noho i Pilaty te hahazo sitraka amin’ny vahoaka,
dia nandefa an’i Barabasy ho azy izy,
ary nampikapoka an’i Jesoa sy nanolotra Azy hofantsihana amin’ny Hazofijaliana.
Dia nentin’ny miaramila i Jesoa ho ao amin’ny tokotany,
izany hoe ao amin’ny fitsarana, sady novoriany ny miaramila namany.
Nony efa nampitafiany kapaoty jaky izy,
dia nosatrohany fehiloha tsilo, izay norandraniny, ny lohany;
ary dia niarahaba Azy izy nanao hoe:

Arahaba, ry Mpanjakan’ny Jody.

Sady nikapoka volotara ny lohany sy nandrora Azy izy,
ary nandohalika nitsaoka Azy.
Nony efa nolalaoviny toy izany Izy,
dia noesoriny ny kapaoty jaky teny aminy,
ka natafiny Azy indray ny fitafiany,
vao nentiny hofantsihana amin’ny Hazofijaliana Izy.
Ary nisy lehilahy Sireneanina atao hoe i Simôna, rain’i Aleksandra sy i Rofosy,
nandalo avy any an-tsaha,
dia noteren’izy ireo hilanja ny Hazofijaliany,
ary Izy dia nentiny tao amin’ny tany atao hoe Gôlgôtà
izay adika hoe tanin’ny karan-doha.
Dia nomeny divay miharo mira Izy hosotroiny, fa tsy nety nisotro.
Nony voafantsika tamin’ny Hazofijaliana Izy, dia nozarainy ny akanjony,
ka loka no nataony hahazoany izay ho anjarany avy.
Ary tamin’ny ora fahatelo no namantsihana Azy tamin’ny Hazofijaliana.
Ny filazana ny anton’ny namonoana Azy dia voasoratra hoe:
MPANJAKAN’NY JODY.
Ary nisy mpangalatra roa lahy niara-nofantsihany taminy tamin’ny hazofijaliana:
ny anankiray teo ankavanany ary ny anankiray teo ankaviany;
ka tanteraka ny Soratra Masina manao hoe:
“Natao isan’ny ratsy fanahy Izy”.
Ary izay nandalo dia sady nanevateva Azy no nanakifikifi-doha nanao hoe:

Hià! ry ilay mandrava ny Tempolin’Andriamanitra
sy manangana azy indray amin’ny hateloana ity!
Vonjeo ilay ity ny Tenan’ialahy, ka mialà amin’ny Hazofijaliana!

Ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna,
dia naneso Azy toy izany koa, fa izao no resany eo:

Ny sasany novonjeny, fa ny Tenany kosa tsy hainy vonjena.
Aoka i Kristy Mpanjakan’i Israely hidina hiala amin’ny Hazofijaliana amin’izao,
mba ho hitantsika ka hinoantsika.

Dia ireo niara-nofantsihana taminy avy koa no naneso Azy.
Nony tamin’ny enina, dia rakotra haizina ny tany rehetra hatramin’ny sivy;
ary tamin’ny sivy, dia niantso mafy i Jesoa nanao hoe:

Eloy, Eloy, lamà sabaktany?

Izany hoe:

Ry Andriamanitra ô! ry Andriamanitra ô!
nahoana no dia nilaozanao Aho?

Nony nandre izany ny sasany tamin’izay teo, dia nanao hoe:

Indro miantso an’i Elia Izy.

Dia nihazakazaka ny anankiray tamin’izy ireo,
novontosany vinaingitra ny spônjy sy notohizany volotara,
dia natolony Azy hotsentsafiny, ka hoy izy:

Aoka hoe hozahantsika raha ho avy hanafaka Azy i Elia!

Fa niantso mafy i Jesoa, dia niala aina.

(Mandohalika eto, ary mangina kelikely)

Ary rovitra nisasaka roa hatrany ambony ka hatrany ambany
ny efitra lamba tao amin’ny Tempoly.
Ilay kapiteny nitsangana teo antandrifin’i Jesoa,
nony nahita fa niala aina tamim-piantsoana mafy toy izany izy, dia nanao hoe:

Zanak’Andriamanitra tokoa io lehilahy io.