Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 42, 1-7))

Tsy hiantso mafy izy na hanao izay handrenesana ny feony eny an-dalam-be.

Izao no lazain’ny Tompo:

“Indro ny mpanompoko izay tantanako,
Ilay voafidiko ka sitraky ny foko,
napetrako ao aminy ny fanahiko;
hamoaka fahamarinana ho an’ny firenena Izy.
Tsy hiantso mafy Izy, na hanandra-peo
na hanao izay handrenesana ny feony eny an-dalam-be.
Ny volotara efa poritra, tsy hotapahiny;
ny lahin-jiro efa ho faty, tsy hovonoiny.
Hanambara ny rariny, araka ny marina Izy;
tsy ho ketraka Izy na ho kivy akory,
mandra-panoriny ny rariny amin’ny tany;
ary ny nosy hiandry ny lalàny.”

Izao no lazain’ny Tompo Andriamanitra
izay nahary ny lanitra sy namelatra azy,
izay namelatra ny tany mbamin’ny vokatra ao aminy,
izay nanome fofon’aina ny olona eo aminy,
sy fofon’aina ho an’izay mandeha eo:

“Izaho, Tompo, no niantso anao, tamin’ny fahamarinana,
sy nandray tanana anao, miaro anao Aho,
ary manao anao ho fanekem-pihavanana ho an’ny vahoakako
sy fahazavan’ny firenena,
hampahiratra ny mason’ny jamba,
hamoaka ny mifatotra ao an-tranomaizina,
sy ireo mipetraka ao amin’ny haizina ao amin’ny fonja.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 26, 1. 2. 3. 13-14)

Ny Tompo no faniloko sy vonjiko.

Ny Tompo no fanilo sy vonjiko:
iza no hatahorako?
Ny Tompo no mandan’ny aiko:
zovy no hangovitako?

Raha mirohotra avy any ny mpisompatra
mba handrapaka ny nofoko,
dia ireo rafilahy sy fahavaloko,
izy no hivena sy hiankarapoka!

Raha tafika no mitoby hiady amiko,
tsy miraika ny foko;
raha andiany no mirongatra hamely,
matoky hatrany aho!

Eny, matoky aho fa hahita ny hasoan’ny Tompo
any amin’ny tanin’ny velona!
Mahandrasa ny Tompo, marisiha!
Mahereza fo, mahandrasa ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Arahaba, ry Mpanjakanay! Ianao irery no niantra anay tamin’ny hadisoanay.

Voninahitra sy dera anie ho Anao, ry Kristy!

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Joany (Jo. 12, 1-11)

Avelao izy, fa mitahiry izany ho amin’ny andro handevenana Ahy.

Nony henemana sisa tsy hahatongavan’ny Paka,
dia tonga tany Betania i Jesoa,
tany amin’izay nitoeran’i Lazara,
ilay natsangan’i Jesoa ho velona.
Nanaovan’ny tao nahandro Izy, ka i Marta nampihinana,
i Lazara isan’izay niara-nihinana taminy.
Ary i Maria kosa naka diloilo manitra sarobidy
lanjàna iray livatra natao tamin’ny salohin’ny narda,
dia nanosotra ny tongotr’i Jesoa
sy namaoka ny tongony tamin’ny volon-dohany,
ka nandraraka eran’ny trano ny hanitry ny diloilo.
Tamin’izay, hoy i Jodasy Iskariôta, anankiray tamin’ny mpianany,
ilay efa hamadika Azy, hoe:

“Tsy naleo re namidy denie telonjato iny diloilo manitra iny
ka nomena ny mahantra?”

Tsy ny fiahiany ny mahantra anefa no nilazany an’izany,
fa noho izy mpangalatra sy mpitana ny kitapom-bola,
ary nifetsy izay nalatsaka tao anatiny.
Ka hoy i Jesoa taminy:

“Avelao izy hanao,
fa nitahiry izany ho amin’ny andro handevenana Ahy.
Fa ny mahantra dia hisy mandrakariva eto aminareo,
ary Izaho kosa tsy mba ho eto aminareo lalandava.”

Maro tamin’ny Jody no nahare hoe tao Betania i Jesoa,
ka tonga tao tsy noho i Jesoa ihany
fa mba hahita an’i Lazara ilay natsangany ho velona koa.
Fa i Lazara koa dia efa notetehin’ny lehiben’ny mpisorona hovonoina,
satria noho izy,
dia maro ny olona niala tamin’ny Jody ka nino an’i Jesoa.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Ny nidiran'i Jesoa tao Jerosalema

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 19, 28-40)

Hankalazaina anie Ilay avy, amin’ny Anaran’ny Tompo.

Nony mby akaikin’i Betifage sy i Betania anilan’ny tendrombohitra Oliva i Jesoa,
dia naniraka ny mpianany roa lahy, nanao hoe:

“Mankanesa amin’itsy vohitra aloha itsy,
fa rehefa miditra ao ianareo dia hahita zanak’ampondra mifatotra tsy mbola nitaingenan’olona,
ka vahao izy dia ento aty.
Ary raha misy manontany anareo hoe:
‘Nahoana io no vahanareo?’
valio hoe:
‘Misy ilàn’ny Tompo azy‘”.

Dia lasa ireo iraka ka nahita ny zavatra araka ny voalazan’i Jesoa taminy.
Teo am-pamahana ny zanak’ampondra dia hoy ny tompony tamin’izy ireo:

“Nahoana no vahanareo ity zanak’ampondra?”

Ka novaliany hoe:

“Misy ilàn’ny Tompo azy”.

Dia nentiny tany amin’i Jesoa ny zanak’ampondra,
ka nataony teo amboniny ny fitafiany, dia natainginy teo i Jesoa.
Nony nandroso Izy, dia novelaran’ny olona ny fitafiany ny lalana.
Ary rehefa mby akaikin’ny fidinana amin’ny tendrombohitra Oliva Izy,
dia nientan-kafaliana ny mpianany maro be
ka nankalaza an’Andriamanitra tamin’ny feo mahery noho ny fahagagana rehetra hitany.

“Hankalazaina anie, hoy izy ireo,
ny Mpanjaka avy, amin’ny Anaran’ny Tompo!
Fiadanana anie any an-danitra,
ary voninahitra anie any amin’ny avo indrindra!”

Ary ny Farisianina sasany izay teo amin’ny vahoaka nanao taminy hoe:

“Ry Mpampianatra ô, rarao re ny mpianatrao!”

Fa novaliany hoe:

“Lazaiko aminareo fa raha mangina ireo, dia hiantsoantso ny vato”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Izaia Mpaminany (Iz. 50, 4-7)

Tsy nafeniko tamin’ireo nandatsa Ahy ny tavako, ary fantatro fa tsy ho menatra Aho.

Nomen’ny Tompo Andriamanitra ny lelan’ny mpianatra aho
mba hahaizako mankahery ny reraka, amin’ny teniko.
Mamoha ahy isa-maraina Izy;
mamoha ny sofiko Izy, mba hihainoako, hoatra ny fihainoan’ny mpianatra.
Nosokafan’ny Tompo Andriamanitra ny sofiko,
ary tsy mba nanohitra aho, na nihemotra akory.
Natolotro tamin’ny mpikapoka ahy ny lamosiko;
ary tamin’ireo nanongotra ny volombavako, ny takolako;
ary ny tavako tsy nafeniko tamin’ny latsa sy ny rora.
Fa ny Tompo Andriamanitra namonjy ahy, ka ny latsa tsy nahaketraka ahy;
ka ny tavako nataoko manahaka ny afo vato ary fantatro fa tsy ho menatra aho.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 21, 8-9. 17-18a. 19-20. 23

Andriamanitra ô, Andriamanitra ô, ahoana no dia ilaozanao aho?

Izay rehetra mahita manaratsy,
manondro molotra, mihifi-doha:
“Ilay matoky ny Tompo aoka hoafahany;
ilay sakaizan’ny Tompo: aoka hovonjeny!”

Andian’amboa no mitangorona amiko,
taranak’olon-dratsy no manarona:
ny tanana sy tongotro voaloakany,
voaisany avokoa ny taolako:
indreo izy mijery,
indreo fa mibandrina ahy;

Ny akanjoko ifampizaràny,
ny fitafiako ilokàny.
Aza mijanona eny lavitra, ry Tompo;
faingàna hamonjy ahy, ry Heriko.

Dia hitory ny Anaranao amin’ny rahalahiko aho,
sy hankalaza Anao ao am-piangonana.
Ry matahotra ny Tompo, derao Izy;
ry taranak’i Jakôba, mihobia.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Filipy (Fil. 2, 6-11)

Nilatsa-Tenany ho ambany Izy, ka nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra.

Ry kristianina havana,
na dia tao amin’ny fomban’Andriamanitra aza i Kristy,
dia tsy nihevitra ny fitoviany saranga amin’Andriamanitra ho zavatra nobaboiny,
fa nialany izany tamin’Izy naka ny fomban’ny mpanompo,
ka tonga mitovy amin’ny olombelona, sy hita ho olombelona tamin’ny fisehoany rehetra,
ary nilatsa-Tenany ho ambany, hanaiky hatramin’ny fahafatesana,
dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana.
Ho valin’izany kosa, dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy,
sy nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra,
mba handohalika amin’ny Anaran’i Jesoa avokoa ny lohalika rehetra,
na ny any an-danitra, na ny ety an-tany, na ny any ambany
ary mba hanaiky avokoa ny lela rehetra fa i Jesoa Kristy dia Tompo
efa niditra any amin’ny voninahitr’Andriamanitra Ray.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Ho antsika, dia nanolo-Tena i Krisy hanaiky hatramin’ny fahafatesana, dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana. Ho valin’izany kosa, dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy: ary nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra.

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Lk. 22, 14 – 23, 56

Fijalian’i Jesoa Kristy Tompontsika nosoratan’i Masindahy Lioka

Nony tonga ny fotoana,
dia nipetraka hihinana i Jesoa sy ny Apôstôly roa ambin’ny folo lahy.
Ary hoy Izy tamin’ireo:

Naniry dia naniry hiara-mihinana ity Paka ity aminareo Aho alohan’ny hijaliako,
fa lazaiko anareo fa tsy mba hihinana azy intsony Aho
mandra-pahatanterany any amin’ny Fanjakan’Andriamanitra.

Dia nandray ny Kalisy Izy ka nisaotra, ary nanao hoe:

Raiso ity, ka zarao aminareo;
fa lazaiko aminareo fa hatramin’izao dia tsy hisotro ny vokatry voaloboka intsony Aho
mandrapahatongan’ny Fanjakan’Andriamanitra.

Raha efa izany, dia nandray mofo Izy,
ka nony efa nisaotra dia namaky azy, sy nanome azy ireo nanao hoe:

Vatako ity, izay atolotra ho anareo;
manaova izany ho fahatsiarovana Ahy.

Dia nataony toy izany koa ny kalisy rehefa avy nihinana, ka hoy Izy:

Ity kalisy ity no fanekena vaovao amin’ny Rako izay alatsaka ho anareo.
Kanefa indro ny tanan’izay mamadika Ahy efa mby eto amiko eto ambony latabatra.
Raha ny Zanak’olona, dia mandeha araka ny lahatra;
fa mila loza izay hamadika Azy.

Dia nifanontany ny mpianatra hoe:
iza re no dia hahavita izany amin’izy ireo?
Ary velona koa ny ady hevitra tamin’izy ireo
momba ny hahalalana izay lehibe indrindra amin’izy ireo,
ka hoy i Jesoa taminy:

Amin’ny Jentily ny mpanjaka no mizaka azy rehetra,
ary izay mandidy azy no atao hoe mpanasoa;
fa aminareo kosa tsy mba toy izany,
fa aoka izay lehibe aminareo no ho toy ny zandry,
ary izay manam-pahefana no ho toy ny mpanompo.
Fa iza moa no lehibebe kokoa,
ny mihinana amin’ny latabatra va sa ny manompo?
Moa tsy izay mihinana amin’ny latabatra va?
Ary Izaho anefa eto aminareo dia toy ny mpanompo.
Ianareo moa, naharitra nanaraka Ahy tamin’izay nanjo Ahy,
Izaho kosa hanamboatra fanjakana ho anareo,
tahaka ny nanamboaran’ny Raiko Fanjakana ho Ahy,
mba hihinananareo sy hisotroanareo eo amin’ny latabatro any amin’ny Fanjakako,
ary hipetrahanareo amin’ny seza fiandrianana,
hitsara ny foko roa ambin’ny folo amin’i Israely.

Ary hoy ny Tompo:

Ry Simôna, ry Simôna, indro i Satana nitady hikororoka anareo tahaka ny vary,
fa Izaho nangataka ho anao, mba tsy ho lavo ny finoanao,
ary rehefa mibebaka ianao dia hamafiso ny rahalahinao.

Ary hoy i Piera taminy:

Vonon-kanaraka Anao Aho, Tompoko,
na ho ao an-tranomaizina, na ho any amin’ny fahafatesana aza.

Fa hoy i Jesoa:

Lazaiko aminao, ry Piera, fa mbola tsy haneno akoho anio,
dia handà intelo ho tsy mahalala Ahy ianao.

Ary hoy kosa Izy tamin’ny mpianany:

Raha naniraka anareo tsy hitondra kitampom-bola na kitampom-batsy na kiraro Aho,
moa orin-javatra va ianareo?

Hoy izy ireo:

Tsy orin’inona na inona izahay.

Dia hoy Izy taminy:

Fa amin’izao kosa, izay manan-kitampom-bola aoka hitondra azy;
toy izany koa izay manan-kitampom-batsy;
ary izay tsy manan-tsabatra aoka hivarotra ny akanjony ka hividy iray,
fa lazaiko aminareo fa ity teny voasoratra ity koa tsy maintsy ho tanteraka amiko,
dia ilay hoe: Natao lasitra iray amin’ny ratsy fanahy Izy;
fa efa ho tapitra daholo ny amiko.

Dia hoy izy ireo:

Tompoko, indreto misy sabatra roa.

Dia hoy i Jesoa taminy:

Ampy izay.

Dia nivoaka nankany an-tendrombohitra araka ny fanaony Izy,
ka nanaraka Azy koa ny mpianany.
Nony tonga tany Izy dia nanao tamin’izy ireo hoe:

Mivavaha mba tsy ho azon’ny fakàm-panahy ianareo.

Dia nihataka tamin’izy ireo tokony ho tra-toraka Izy ka nandohalika,
dia nivavaka nanao hoe:

Raiko! Raha sitrakao, halaviro Ahy ity kapoaka ity;
ny sitra-ponao anefa no aoka ho tanteraka, fa tsy ny Ahy.

Tamin’izay dia nisy Anjely anankiray avy tany an-danitra niseho taminy sy nankahery Azy.
Dia voan’ny fiadiana aina Izy, fa vao mainka nivavaka mafimafy kokoa.
Ary nanjary toy ny ra ny hatsembohany sady nipotrapotraka tamin’ny tany.
Nony nitsangana avy nivavaka Izy, dia nankeo amin’ny mpianany
ka nahita azy natory noho ny alahelo, ary nilaza taminy hoe:

Nahoana no natory ianareo?
Mifohaza ka mivavaha mba tsy ho azon’ny fakàm-panahy ianareo.

Raha mbola niteny Izy, dia indro nisy andian’olona maromaro nitranga,
ka ilay atao hoe Jodasy, anankiray tamin’ny roa ambin’ny folo lahy no loha lalana,
ary nanatona an’i Jesoa ilay io mba hanoroka Azy.
Ary hoy i Jesoa taminy:

Ry Jodasy, dia fanorohana lahy no amadihanao ny Zanak’olona?

Nony hitan-dry zareo teo amin’i Jesoa izay hanjo, dia hoy izy taminy:

Tompoko, mba hamely amin’ny sabatra va izahay?

Dia nasian’ny anankiray taminy tokoa ny mpanompon’ny lehiben’ny mpisorona,
ka afaka tery ny sofiny ankavanana. Fa hoy Jesoa:

Aoka izay.

Dia nanendry ny sofin-dralehilahy Izy, ka nahasitrana azy.
Ary hoy i Jesoa tamin’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpandraharaha amin’ny Tempoly
ary ny loholona izay tonga teo handray Azy:

Mova tsy ny hisambotra jiolahy izato fiavinareo, mitondra sabatra sy langilangy!
Teo aminareo isan’andro tao an-Tempoly Aho,
nefa tsy nikasi-tanana Ahy akory ianareo;
fa izao tonga ny fotoanareo sy ny herin’ny maizina.

Dia nisambotra Azy izy ireo ka nitondra Azy tany an-tranon’ny lehiben’ny mpisorona;
i Piera izany nanaraka teny lavidavitra teny ihany.
Ary nampirehitra afo teo afovoan’ny tokotany ny olona, dia nipetraka nanodidina,
ka mba niara-nipetraka taminy teo koa i Piera.
Nisy ankizy vavy anankiray kosa nahita azy nipetraka tao akaikin’ny afo,
ka nijery azy, dia nanao hoe:

Ity koa niaraka taminy.

Fa nandà i Piera nanao hoe:

Ravehivavy, tsy mahalala Azy akory aho.

Nony afaka kelikely dia nisy lehilahy anankiray koa nahita azy ka nanao hoe:

Ianao koa lahy naman’irony olona irony.

Fa hoy i Piera:

Ry sakaiza, tsy nàmany akory aho.

Ora iray taorian’izany, dia nisy hafa nilaza tamim-pitokiana hoe:

Tena marina raha tsy nàmany koa ralehilahy ity, satria Galileanina izy.

Dia hoy i Piera.

Ry sakaiza, tsy fantatro izay lazainao.

Niaraka tamin’izay raha mbola niteny izy, dia naneno ny akoho.
Ary nitodika nijery an’i Piera ny Tompo,
ka tsaroan’i Piera ilay tenin’ny Tompo nanao hoe:
Alohan’ny maneno akoho anio, handà Ahy intelo ianao;
dia nivoaka tany ivelany izy ka nitomany fatratra.
Dia nataon’ireo olona nitana Azy fihomehezana i Jesoa sady nokapohiny,
notampenany ny masony, notehafiny ny Tavany,
dia hoy izy taminy:

Vinanio hoe izay namely Anao?

Ary maro ny teny ratsy hafa nanaratsiany Azy.
Nony vao maraina ny andro, dia nivory ny loholona sy ny lohandohan’ny mpisorona ary ny mpanora-dalàna,
ka nentiny tao amin’ny Sanedrìna i Jesoa, ary hoy ireo taminy:

Raha Ianao no i Kristy, dia lazao aminay.

Fa hoy Izy taminy:

Na hilaza aminareo aza Aho, tsy hinoanareo akory;
ary raha hanontany anareo aza Aho, tsy hovalianareo na halefanareo akory.
Fa hatramin’izao ny Zanak’olona dia hipetraka eo ankavanan’ny herin’Andriamanitra.

Dia hoy izy rehetra:

Zanak’Andriamanitra izany Ianao?

Ary hoy Izy taminy:

Voalazanareo: Izy Aho.

Ka hoy izy ireo:

Inona indray no ilàntsika vavolombelona?
Tenantsika no nandre tamin’ny vavany.

Tamin’izay dia nitsangana izy rehetra ka nitondra an’i Jesoa tany amin’i Pilaty.

Nitsangana ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna
ka nitondra an’i Jesoa tany amin’i Pilaty, ary niampanga Azy toy izao:

Azonay nampiodina ny firenenay ilay io, sy nandrara tsy handoa hetra ho an’i Sezara,
ary nilaza ny Tenany ho Kristy Mpanjaka.

Dia nanontany Azy i Pilaty nanao hoe:

Moa Mpanjakan’ny Jody va Ianao?

Ka novaliany hoe:

Voalazanao.

Ary hoy i Pilaty tamin’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny vahoaka:

Tsy hitako izay mahameloka io Lehilahy io.

Fa vao mainka nanao letrezana izy ireo nanao hoe:

Mampiodina ny vahoaka Izy, aeliny eran’i Jodea manontolo ny fampianarany,
dia hatrany Galilea izay nanombohany ka hatraty.

Nony nandre ny teny hoe Galilea i Pilaty, dia nanontany raha olona avy any Galilea Izy,
ka nony fantany fa hoe avy any amin’ny tany fehezin’i Herôda Izy,
dia nampanateriny tany amin’i Herôda, izay tao Jerosalema koa tamin’izany andro izany.
Faly dia faly i Herôda nony nahita an’i Jesoa, fa efa ela no naniriany hahita Azy,
noho ny fandrenesany Azy efa maresaka ery, sady nanantena izy fa hahita Azy hanao fahagagana.
Nanao fanontaniana maro taminy izy, fa tsy namaly na inona na inona kosa i Jesoa.
Eo izany ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna efa nikiribiby ery niampanga Azy.
Dia notebahin’i Herôda sy ny miaramilany Izy,
ka nony efa nampiakanjoiny akanjo fotsy sy nolalaoviny,
dia naveriny tany amin’i Pilaty indray.
Tamin’izay andro izay dia tonga nisakaiza tery i Herôda sy i Pilaty efa nifandrafy teo iny.
Nasain’i Pilaty novorìna ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpifehy ny vahoaka, dia nilazany hoe:

Nentinareo taty io Lehilahy io, fa hoe mandrendri-bahoaka hikomy,
ary efa nanadina Azy teo anatrehanareo aho,
nefa tsy hitako velively izay helony amin’izay iampanganareo Azy.
Tahaka izany koa i Herôda, fa namerina Azy ho aty amintsika izy,
ary indro tsy misy na inona na inona tokony hanamelohana Azy ho faty.
Koa hofaiziko Izy, dia halefako.

Fa tsy maintsy mandefa mpifatotra iray ho an’ny vahoaka rahateo izy amin’ny andro fety.
Kanjo indray niredona ny vahoaka niantso hoe:

Vonoy io, fa i Barabasy no alefaso ho anay.

I Barabasy anefa dia natao an-tranomaizina,
satria sendra nisy fikomiana tao an-tanàna, ka namono olona izy.
Dia mbola niteny ihany i Pilaty, fa te handefa an’i Jesoa;
nefa niantso mafy ny vahoaka nanao hoe:

Fantsiho! fantsiho amin’ny Hazofijaliana Izy!

Fa niteny tamin’izy ireo fanintelony indray i Pilaty nanao hoe:

Inona àry no ratsy nataony?
Tsy hitako izay heloka tokony hahafaty azy;
koa hofaiziko Izy, dia halefako.

Nefa nikiry izy ireo niantso mafy nangataka Azy hofantsihana amin’ny Hazofijaliana,
ka nitombo nitombo ihany ny horakoraka.
Dia nasain’i Pilaty natao izay nangatahiny;
ilay notadiaviny ho afaka sy natao an-tranomaizina noho ny fikomiana sy vonoana olona moa nalefany,
ary i Jesoa kosa natolony hanaovany izay sitra-pony.
Ary raha nitondra Azy izy ireo,
dia nisy lehilahy Sireneanina anankiray avy any an-tsaha atao hoe Simôna notanany,
dia nampitondrainy ny Hazofijaliana nanaraka an’i Jesoa.
Nisy vahoaka betsaka nanaraka Azy sy vehivavy koa, izay nandon-tratra nitomany Azy.
Fa nitodika azy ireo i Jesoa nanao hoe:

Ry zanaka vavin’i Jerosalema, aza mitomany Ahy foana,
fa ny tenanareo sy ny zanakareo no itomanio,
fa indro ho avy ny andro hanaovana hoe:
“Sambatra ny momba sy ny kibo izay tsy niteraka ary ny nono izay tsy ninonoana”.
Amin’izay ny olona vao hilaza amin’ny tendrombohitra hoe:
“Mianjerà aminay”,
sy amin’ny havoana hoe:
“Saròny izahay”;
fa raha toy izany no ataony amin’ny hazo lena, hatao ahoana amin’ny maina?

Ary nisy olon-dratsy roa lahy koa, nentin’ny miaramila, hiara-kovonoina amin’i Jesoa.
Nony tonga tany amin’ny fitoerana atao hoe Kalvery izy ireo,
dia nofantsihany tamin’ny Hazofijaliana Izy sy ireo mpangalatra ireo;
ny iray moa teo ankavanany, ary ny iray kosa teo ankaviany. Dia hoy i Jesoa:

Raiko, avelao ny helony, fa tsy fantany izay ataony.

Ary nanaovan’izy ireo loka no fizara ny fitafiany.
Ny vahoaka nijanona nijery teo, ary ny loholona avy no nandatsa Azy nanao hoe:

Namonjy ny sasany Izy, ka aoka hamonjy ny Tenany,
raha Izy no Kristin’Andriamanitra, ilay voafidy.

Ny miaramila koa naneso Azy nanatona nanolotra vinaingitra Azy, ary nanao hoe:

Raha Ianao no Mpanjakan’ny Jody, vonjeo ny Tenanao.

Teo ambonin’ny lohany koa dia nisy soratra tamin’ny teny grika sy latinina ary hebrio nanao hoe:
ITY NO MPANJAKAN’NY JODY.
Ary ny anankiray tamin’ireo mpangalatra izay nihantona teo dia nanevateva Azy nanao hoe:

Raha Ianao no Kristy, vonjeo ny Tenanao sy izahay.

Fa nanarin’ilay anankiray izy, nataony hoe:

Ialahy koa ve tsy matahotra an’Andriamanitra, saingy hoe samy voaheloka ho faty izao?
Ny antsika dia rariny izao, satria mandray ny valin’ny ratsy nataontsika isika,
fa ny Azy kosa, tsy mba nanao ratsy na inona na inona Izy.

Dia hoy izy tamin’i Jesoa:

Tompoko, tsarovy aho rehefa mby any amin’ny Fanjakanao Ianao.

Ka hoy ny navalin’i Jesoa azy:

Lazaiko marina aminao fa anio dia hihaona amiko any am-paradisa ianao.

Ary rehefa tokony ho tamin’ny ora fahenina,
dia rakotra haizina ny tany rehetra ka naharitra hatramin’ny ora fahasivy izany,
fa nihamaizina ny masoandro; ary rovitra nisasaka roa ny efitra lamba tao amin’ny Tempoly.
Ary niantso tamin’ny feo mahery i Jesoa nanao hoe:

Raiko! apetrako eo an-tananao ny fanahiko.

Nony voalazany izany, dia niala aina Izy.

(Mandohalika eto, ary mangina kelikely)

Rehefa nahita ny zavatra niseho teo ny kapiteny dia nankalaza an’Andriamanitra, ka nanao hoe:

Tena olo-marina tokoa io Lehilahy io.

Ny vahoaka rehetra vory teo mba hijery koa,
nony nandinika ny zava-niseho, dia lasa niverina nandondòna ny tratrany.
Fa ny olom-pantatr’i Jesoa rehetra kosa dia nijoro teny lavidavitra
ombàn’ireo vehivavy nanaraka Azy avy tany Galilea ka samy nijery izany.

Ary nisy lehilahy tsara fanahy sady marina anankiray atao hoe Josefa izay anisan’ny Sanedrìna
tsy mba nisy neken’izy io na ny hevi-dratsin’ny sasany na ny nataon’izy ireo;
avy any Arimatia tanànan’i Jodea izy, ary mba nanantena ny Fanjakan’Andriamanitra koa.
Nanatona an’i Pilaty izy ka nangataka ny vatan’i Jesoa.
Dia nampidininy ny faty ka nofonosiny lamba,
ary naleviny tao amin’ny fasana anankiray nolavahana tamin’ny vato, sy tsy mbola nandevenana olona.
Andro fiomanana tamin’izay andro izay, sady efa hiantomboka ny sabata.
Ary ny vehivavy nanaraka an’i Jesoa avy tany Galilea dia niaraka tamin’i Jôsefa koa,
ka nijery ny tao am-pasana sy izay fomba fametrahana ny vatan’i Jesoa.
Rehefa niverina avy any izy ireo, dia namboatra zava-manitra sy menaka manitra;
fa nony sabata ny andro dia nitsahatra araka ny Lalàna izy.

Evanjely

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Ho antsika, dia nanolo-Tena i Krisy hanaiky hatramin’ny fahafatesana, dia fahafatesana tamin’ny Hazofijaliana. Ho valin’izany kosa, dia nasandratr’Andriamanitra ambony indrindra Izy: ary nomeny Anarana mihoatra ny anarana rehetra.

Voninahitra sy dera ho Anao, ry Kristy.

Lk 23, 1-19

Fijalian’i Jesoa Kristy Tompontsika nosoratan’i Masindahy Lioka

Nitsangana ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna
ka nitondra an’i Jesoa tany amin’i Pilaty, ary niampanga Azy toy izao:

Azonay nampiodina ny firenenay ilay io, sy nandrara tsy handoa hetra ho an’i Sezara,
ary nilaza ny Tenany ho Kristy Mpanjaka.

Dia nanontany Azy i Pilaty nanao hoe:

Moa Mpanjakan’ny Jody va Ianao?

Ka novaliany hoe:

Voalazanao.

Ary hoy i Pilaty tamin’ny lohandohan’ny mpisorona sy ny vahoaka:

Tsy hitako izay mahameloka io Lehilahy io.

Fa vao mainka nanao letrezana izy ireo nanao hoe:

Mampiodina ny vahoaka Izy, aeliny eran’i Jodea manontolo ny fampianarany,
dia hatrany Galilea izay nanombohany ka hatraty.

Nony nandre ny teny hoe Galilea i Pilaty, dia nanontany raha olona avy any Galilea Izy,
ka nony fantany fa hoe avy any amin’ny tany fehezin’i Herôda Izy,
dia nampanateriny tany amin’i Herôda, izay tao Jerosalema koa tamin’izany andro izany.
Faly dia faly i Herôda nony nahita an’i Jesoa, fa efa ela no naniriany hahita Azy,
noho ny fandrenesany Azy efa maresaka ery, sady nanantena izy fa hahita Azy hanao fahagagana.
Nanao fanontaniana maro taminy izy, fa tsy namaly na inona na inona kosa i Jesoa.
Eo izany ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpanora-dalàna efa nikiribiby ery niampanga Azy.
Dia notebahin’i Herôda sy ny miaramilany Izy,
ka nony efa nampiakanjoiny akanjo fotsy sy nolalaoviny,
dia naveriny tany amin’i Pilaty indray.
Tamin’izay andro izay dia tonga nisakaiza tery i Herôda sy i Pilaty efa nifandrafy teo iny.
Nasain’i Pilaty novorìna ny lohandohan’ny mpisorona sy ny mpifehy ny vahoaka, dia nilazany hoe:

Nentinareo taty io Lehilahy io, fa hoe mandrendri-bahoaka hikomy,
ary efa nanadina Azy teo anatrehanareo aho,
nefa tsy hitako velively izay helony amin’izay iampanganareo Azy.
Tahaka izany koa i Herôda, fa namerina Azy ho aty amintsika izy,
ary indro tsy misy na inona na inona tokony hanamelohana Azy ho faty.
Koa hofaiziko Izy, dia halefako.

Fa tsy maintsy mandefa mpifatotra iray ho an’ny vahoaka rahateo izy amin’ny andro fety.
Kanjo indray niredona ny vahoaka niantso hoe:

Vonoy io, fa i Barabasy no alefaso ho anay.

I Barabasy anefa dia natao an-tranomaizina,
satria sendra nisy fikomiana tao an-tanàna, ka namono olona izy.
Dia mbola niteny ihany i Pilaty, fa te handefa an’i Jesoa;
nefa niantso mafy ny vahoaka nanao hoe:

Fantsiho! fantsiho amin’ny Hazofijaliana Izy!

Fa niteny tamin’izy ireo fanintelony indray i Pilaty nanao hoe:

Inona àry no ratsy nataony?
Tsy hitako izay heloka tokony hahafaty azy;
koa hofaiziko Izy, dia halefako.

Nefa nikiry izy ireo niantso mafy nangataka Azy hofantsihana amin’ny Hazofijaliana,
ka nitombo nitombo ihany ny horakoraka.
Dia nasain’i Pilaty natao izay nangatahiny;
ilay notadiaviny ho afaka sy natao an-tranomaizina noho ny fikomiana sy vonoana olona moa nalefany,
ary i Jesoa kosa natolony hanaovany izay sitra-pony.
Ary raha nitondra Azy izy ireo,
dia nisy lehilahy Sireneanina anankiray avy any an-tsaha atao hoe Simôna notanany,
dia nampitondrainy ny Hazofijaliana nanaraka an’i Jesoa.
Nisy vahoaka betsaka nanaraka Azy sy vehivavy koa, izay nandon-tratra nitomany Azy.
Fa nitodika azy ireo i Jesoa nanao hoe:

Ry zanaka vavin’i Jerosalema, aza mitomany Ahy foana,
fa ny tenanareo sy ny zanakareo no itomanio,
fa indro ho avy ny andro hanaovana hoe:
“Sambatra ny momba sy ny kibo izay tsy niteraka ary ny nono izay tsy ninonoana”.
Amin’izay ny olona vao hilaza amin’ny tendrombohitra hoe:
“Mianjerà aminay”,
sy amin’ny havoana hoe:
“Saròny izahay”;
fa raha toy izany no ataony amin’ny hazo lena, hatao ahoana amin’ny maina?

Ary nisy olon-dratsy roa lahy koa, nentin’ny miaramila, hiara-kovonoina amin’i Jesoa.
Nony tonga tany amin’ny fitoerana atao hoe Kalvery izy ireo,
dia nofantsihany tamin’ny Hazofijaliana Izy sy ireo mpangalatra ireo;
ny iray moa teo ankavanany, ary ny iray kosa teo ankaviany. Dia hoy i Jesoa:

Raiko, avelao ny helony, fa tsy fantany izay ataony.

Ary nanaovan’izy ireo loka no fizara ny fitafiany.
Ny vahoaka nijanona nijery teo, ary ny loholona avy no nandatsa Azy nanao hoe:

Namonjy ny sasany Izy, ka aoka hamonjy ny Tenany,
raha Izy no Kristin’Andriamanitra, ilay voafidy.

Ny miaramila koa naneso Azy nanatona nanolotra vinaingitra Azy, ary nanao hoe:

Raha Ianao no Mpanjakan’ny Jody, vonjeo ny Tenanao.

Teo ambonin’ny lohany koa dia nisy soratra tamin’ny teny grika sy latinina ary hebrio nanao hoe:
ITY NO MPANJAKAN’NY JODY.
Ary ny anankiray tamin’ireo mpangalatra izay nihantona teo dia nanevateva Azy nanao hoe:

Raha Ianao no Kristy, vonjeo ny Tenanao sy izahay.

Fa nanarin’ilay anankiray izy, nataony hoe:

Ialahy koa ve tsy matahotra an’Andriamanitra, saingy hoe samy voaheloka ho faty izao?
Ny antsika dia rariny izao, satria mandray ny valin’ny ratsy nataontsika isika,
fa ny Azy kosa, tsy mba nanao ratsy na inona na inona Izy.

Dia hoy izy tamin’i Jesoa:

Tompoko, tsarovy aho rehefa mby any amin’ny Fanjakanao Ianao.

Ka hoy ny navalin’i Jesoa azy:

Lazaiko marina aminao fa anio dia hihaona amiko any am-paradisa ianao.

Ary rehefa tokony ho tamin’ny ora fahenina,
dia rakotra haizina ny tany rehetra ka naharitra hatramin’ny ora fahasivy izany,
fa nihamaizina ny masoandro; ary rovitra nisasaka roa ny efitra lamba tao amin’ny Tempoly.
Ary niantso tamin’ny feo mahery i Jesoa nanao hoe:

Raiko! apetrako eo an-tananao ny fanahiko.

Nony voalazany izany, dia niala aina Izy.

(Mandohalika eto, ary mangina kelikely)

Rehefa nahita ny zavatra niseho teo ny kapiteny dia nankalaza an’Andriamanitra, ka nanao hoe:

Tena olo-marina tokoa io Lehilahy io.

Ny vahoaka rehetra vory teo mba hijery koa,
nony nandinika ny zava-niseho, dia lasa niverina nandondòna ny tratrany.
Fa ny olom-pantatr’i Jesoa rehetra kosa dia nijoro teny lavidavitra
ombàn’ireo vehivavy nanaraka Azy avy tany Galilea ka samy nijery izany.