Vakiteny voalohany

Bokin’i Estera (Est. 14, 1. 3-5. 12-14)

Tsy manam-bonjy afa-tsy Ianao aho, ry Tompo.

Tamin’izany andro izany,
nahatsiaro tena ho efa eo am-bavalozan’ny fahafatesana ny mpanjakavavy Estera,
ka niantso vonjy tamin’ny Tompo,
ary nanao izao vavaka izao tamin’ny Tompo Andriamanitr’i Israely:

“Ry Tompo izay hany Mpanjakanay, vonjeo amin’izao fahaporitako izao aho,
izay tsy manam-bonjy afa-tsy Ianao,
fa ny loza manambana ahy ity, toa voatsapan’ny tanako sahady.
Efa reko fahazaza, tao amin’ny fokon’i Kaky, fa Ianao ry Tompo,
efa nifidy an’i Israely tamin’ny firenena rehetra,
sy nifidy ny razanay, tamin’ireo iray razana aminy rehetra, ho lovanao mandrakizay,
ary efa notanterahinao hanasoavana azy avokoa ny fampanantenanao rehetra.
Tsarovinao izahay, ry Tompo, ataovy manehoeho laza Ianao amin’izao andron’ny fahorianay izao,
ary omeo hery aho, ry Mpanjakan’ny andriamanitra sy Mpanjakan’ny fahefana rehetra!
Asio teny malina ao am-bavako eo anatrehan’ilay liona,
ary ovao ny fony hankahala ny fahavalonay, mba hahafaty azy,
dia izy mbamin’izay rehetra miray hevitra aminy.
Fa izahay kosa dia aoka ny tananao hanafaka anay,
ary ampio aho, amin’izao izaho irery izao
tsy manana an’iza na iza, afa-tsy Ianao, ry Tompo!
Ianao mahalala ny zavatra rehetra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 137, 1-2a. 2bd-3. 7-8)

Ny andro iantsoako, namaly Ianao, ry Tompo.

Tompo ô, midera Anao amin’ny foko tontolo aho:
satria Ianao mihaino ny tenin’ny vavako!
Miantsa Anao eo anatrehan’ireo andriamanitra aho,
miankohoka mitodika ny Tempolinao Masina.

Sy misaotra ny Anaranao;
noho ny hatsaram-po sy fahamarinanao.
Ny andro iantsoako, mamaly Ianao,
sy mampitombo hery ny fanahiko!

Ny tananao mitsotra sy mamonjy!
Ny Tompo no mpamaly izay ratsy atao ahy.
Tompo ô, mandrakizay ny hatsaram-ponao:
aza atsahatra ny efa ataon’ny tenanao!

Evanjely

Voninahitra sy dera anie ho anao, ry Kristy!

Manantena ny Tompo ny fanahiko, miandry ny teniny aho; satria hatsaram-po no ao amin’ny Tompo, ary fanavotana lehibe.

Voninahitra sy dera anie ho anao, ry Kristy!

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 7, 7-12)

Izay rehetra mangataka no mahazo.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe

“Mangataha, dia homena ianareo;
mitadiava, dia hahita;
dony, dia hovohana;
fa izay rehetra mangataka no mahazo;
izay mitady no mahita,
ary izay mandondòna no hovohana.
Ary iza aminareo no hanome vato ny zanany, raha mofo no angatahiny;
na hanome bibilava azy raha hazandrano no angatahiny?
Koa raha ianareo na dia ratsy aza
mahalala manome zava-tsoa ny zanakareo,
tsy mainka va fa ny Rainareo izay any an-danitra
no hanome zava-tsoa an’izay mangataka aminy?
Koa amin’izany, izay rehetra tianareo hataon’ny olona aminareo,
dia mba ataovy amin’ny olona koa toraka izany,
fa izany no Lalàna sy Mpaminany.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky Jenezy (Jen. 2, 7-9 ; 3, 1-7)

Nanota ireo Ray aman-drenintsika voalohany noharîn’Andriamanitra.

Vovo-tany no nanaovan’ny Tompo Andriamanitra ny olombelona,
dia nofofoniny fofon’aina mahavelona ny vavorony,
ka tonga zava-manana aina ny olona.
Ary ny Tompo Andriamanitra nanao saha tany Edena, tany atsinanana,
ka napetrany tao ny olona izay noforoniny.
Ary nampanirìn’ny Tompo Andriamanitra tamin’ny tany,
izao hazo rehetra mahate hijery sady fihinana isan-karazany izao
sy ny hazon’ny aina tao afovoan’ny saha,
ary ny hazon’ny fahalalana ny tsara sy ny ratsy.

Ny bibilava no fetsy indrindra amin’ny biby rehetra eny an-tsaha
izay nataon’ny Tompo Andriamanitra.
Hoy izy tamin-dravehivavy:

“Hay va re Andriamanitra nanao hoe:
Aza mihinana amin’ny hazo rehetra amin’ny saha ianareo?”

Hoy ny navalin-dravehivavy ny bibilava:

“Mihinana amin’ny voan’ny hazo amin’ny saha izahay;
fa ny voan’ny hazo eo afovoan’ny saha no nanaovan’Andriamanitra taminay hoe:
‘Aza mihinana amin’izany ary aza mikasika izany akory, fandrao maty ianareo’”.

Dia hoy ny bibilava tamin-dravehivavy:

“Tsia, tsy ho faty akory ianareo;
fa fantatr’Andriamanitra fa amin’izay andro hihinananareo izany,
dia hisokatra ny masonareo, ka ho tahaka an’Andriamanitra ianareo,
mahalala ny tsara sy ny ratsy”.

Ary hitan-dravehivavy fa ny voan’ilay hazo dia fihinana,
mahate hijery sy mendrika hoirìna mba hahazoana fahiratan-tsaina;
nioty tamin’ny voany izy,
dia nihinana ary nomeny koa ny vadiny izay niaraka taminy, ary nihinana izy.
Nisokatra ny mason’izy mivady, ary fantany fa nitanjaka izy;
ka nanjaitra ravin’aviavy izy ireo nataony sikina.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Salamo (Sal. 50, 3-4. 5-6a. 12-13. 14 sy 17)

Iantrao aho, ry Tompo, araka ny hatsaram-ponao.

Iantrao aho, ry Andriamanitra ô, fa tsara fo Ianao;
koseho re ny heloko, fa be indrafo Ianao.
Sasao tanteraka amin’ny otako aho,
diovy tokoa amin’ny hadisoako.

Eny, miaiky heloka aho:
tsaroako lalandava ny otako.
Ianao irery tokoa no nanotako;
ny ratsy imasonao no nataoko.

Amoròny fo madio aho, ry Andriamanitra ô,
fanahy vaovao araikitra ato anatiko.
Aza esorina anoloanao aho;
ny Fanahinao Masina aza alàna amiko.

Avereno amiko ny hafalian’ny voavonjy;
fanahy mazoto ankaherezana ahy.
Tompo ô, sokafy ny molotro,
dia hidera anao ny vavako.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Rôma (Rôm. 5, 12-19)

Noho ny halehiben’ny fahadisoana no nahazoana fanomezam-pahasoavana bebe kokoa.

Ry kristianina havana,
izao tontolo izao no nidiran’ny fahotana tamin’ny olona iray
sy nidiran’ny fahafatesana noho ny fahotana,
ka nifindra tamin’ny olona rehetra ny fahafatesana,
satria nanota avokoa izy rehetra:
fa nisy ota ihany tamin’izao tontolo izao na talohan’ny Lalàna aza,
saingy tsy tanana hisy saziny ny ota raha tsy misy lalàna.
Nanjaka ihany anefa ny fahafatesana hatramin’i Adama ka hatramin’i Môizy,
na dia tamin’izay tsy nanao fahotana toraka ny fandikana nataon’i Adama aza;
ary i Adama dia tandindon’ilay Adama ho avy.
Ary tsy mba tahaka ny fahadisoana ny fanomezam-pahasoavana;
fa raha ny fahadisoan’ny anankiray aza nahafatesan’ny olona rehetra,
mainka fa ny fahasoavan’ny Olona iray, dia i Jesoa Kristy,
no nandraisan’ny olona rehetra bebe kokoa ny fahasoavan’Andriamanitra sy ny fanomezana.
Ary tsy mba tahaka izay tonga noho ny anankiray nanota ny fanomezana;
satria noho ny ota anankiray no nisian’ny fitsarana ho fanamelohana;
fa noho ny fahadisoana maro kosa no nisian’ny fahasoavana ho fanamarinana.

Ary raha ny fahadisoan’ny anankiray aza nanjakan’ny fahafatesana
noho ny nataon’io anankiray io,
mainka fa ny nataon’ny anankiray, dia i Jesoa Kristy
no hanjakan’izay mahazo ny haben’ny fahasoavana
amam-panomezam-pahamarinana amin’ny fiainana.
Koa tahaka ny nahatongavan’ny fanamelohana ho an’ny olona rehetra noho ny fahadisoana iray
no nahatongavan’ny fahamarinana ahazoam-piainana ho an’ny olona rehetra kosa
noho ny fahamarinana iray.
Fa tahaka ny nahatongavan’ny maro ho mpanota noho ny tsy naneken’ny olona iray
no hahatongavan’ny maro ho marina kosa noho ny naneken’ny Olona iray.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Rôma (Rôm. 5, 17-19)

Noho ny halehiben’ny fahadisoana no nahazoana fanomezam-pahasoavana bebe kokoa.

Ry kristianina havana,
izao tontolo izao no nidiran’ny fahotana tamin’ny olona iray
sy nidiran’ny fahafatesana noho ny fahotana,
ka nifindra tamin’ny olona rehetra ny fahafatesana,
satria nanota avokoa izy rehetra:

Ary raha ny fahadisoan’ny anankiray aza nanjakan’ny fahafatesana
noho ny nataon’io anankiray io,
mainka fa ny nataon’ny anankiray, dia i Jesoa Kristy
no hanjakan’izay mahazo ny haben’ny fahasoavana
amam-panomezam-pahamarinana amin’ny fiainana.
Koa tahaka ny nahatongavan’ny fanamelohana ho an’ny olona rehetra noho ny fahadisoana iray
no nahatongavan’ny fahamarinana ahazoam-piainana ho an’ny olona rehetra kosa
noho ny fahamarinana iray.
Fa tahaka ny nahatongavan’ny maro ho mpanota noho ny tsy naneken’ny olona iray
no hahatongavan’ny maro ho marina kosa noho ny naneken’ny Olona iray.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Voninahitra anie ho Anao, ry Kristy tenin’Andriamanitra!

Tsy ny mofo ihany no iveloman’ny olona,
fa ny teny rehetra aloaky ny vavan’Andriamanitra.

Voninahitra anie ho Anao, ry Kristy tenin’Andriamanitra!

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 4, 1-11)

Nifady hanina efapolo andro sy efapolo alina i Jesoa ary nalain’ny devoly fanahy.

Tamin’izany andro izany,
dia nentin’ny Fanahy nankany an’efitra i Jesoa mba halain’ny devoly fanahy;
ary nifady hanina efapolo andro sy efapolo alina Izy,
ka noana nony afaka izany.
Dia nanatona ny mpaka fanahy ka nanao taminy hoe:

“Raha Zanak’Andriamanitra Ianao,
ataovy tonga mofo ireto vato ireto”.

Fa namaly i Jesoa ka nanao hoe:

“Efa voasoratra hoe:
Tsy ny mofo ihany no iveloman’ny olona,
fa ny teny rehetra izay aloaky ny vavan’Andriamanitra”.

Tamin’izay dia nitondra Azy nankany amin’ny tanàna masina ny devoly
ka nametraka Azy teo an-tampon’ny Tempoly, dia nanao taminy hoe:

“Raha Zanak’Andriamanitra Ianao,
mianjerà any ambany any,
fa efa voasoratra hoe: Ny Anjeliny no nametrahany Anao,
ary izy ireo hitondra Anao eo an-tanany
fandrao tafintohina amin’ny vato ny tongotrao”.

Fa hoy i Jesoa taminy:

“Efa voasoratra koa fa:
Tsy haka Fanahy ny Tompo Andriamanitrao ianao”.

Dia nentin’ny devoly nankany ambonin’ny tendrombohitra avo dia avo indray Izy,
ka nasehony Azy ny fanjakana rehetra amin’izao tontolo izao mbamin’ny voninahiny,
ary hoy izy taminy:

“Homeko Anao izao rehetra izao,
raha miankohoka hivavaka amiko Ianao”.

Fa izao no navalin’i Jesoa azy:

“Mandehana, ry Satana,
fa efa voasoratra hoe:
Ny Tompo Andriamanitrao no hivavahanao,
ary Izy irery ihany no hotompoinao”.

Tamin’izay dia nandao Azy ny devoly
ary indreo nisy Anjely tonga teo aminy ka nanompo Azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.