Vakiteny voalohany

Boky voalohan’ny Mpanjaka (Mpanj. 21, 17-29)

Nampanota an’i Israely ianao.

Taorian’ny nahafatesan’i Nabôta,
dia tonga tamin’i Elia Tesbita ny tenin’ny Tompo nanao hoe:

“Mitsangàna ianao,
ka midìna hihaona amin’i Akaba mpanjakan’i Israely, manjaka ao Samaria.
Ao an-tanim-boalobok’i Nabôta ao izy izao, fa nidina nankany haka izany ho azy.
Ka mitenena aminy hoe: Izao no lazain’ny Tompo:
Moa tsy namono va ianao sy naka lovan’olona koa?
Dia hiteny aminy ianao hoe:
Izao no lazain’ny Tompo:
Eo amin’ny toerana nilelafan’ny alika ny ran’i Nabôta ihany
no hilelafan’ny alika ny ran’ny tenanao koa.”

Ary hoy i Akaba tamin’i Elia:

“Azonao va aho, ry ilay fahavaloko?”

Ka hoy ny navaliny:

“Azoko ianao, satria nivaro-tena hanao izay ratsy eo imason’ny Tompo ianao.
Indro aho hahatonga loza aminao:
hataoko mafafa ianao, haringako ny lehilahy rehetra an’i Akaba
na ny mpanompo, na ny olona afaka, amin’i Israely,
ka dia hampanahafiko ny tranon’i Jerôbôama zanak’i Nebata
sy ny tranon’i Ahiasa, ny tranonao,
satria nihaika ahy hitezitra ianao, sady nampanota an’i Israely.
I Jezabela koa, nasian’ny Tompo teny hoe:
Hohanin’ny alika eny akaikin’ny hadin’i Jezrahela i Jezabela.
Izay an’ny tranon’i Akaba ka maty an-tanàna, dia hohanin’ny alika,
ary ny maty an-tsaha kosa, hohanin’ny voro-manidina.”

Fa tena tsy nisy nivaro-tena toa an’i Akaba hanao izay ratsy eo imason’ny Tompo,
satria i Jezabela vadiny no namporisika azy.
Nanao toe-pitondran-tena vetaveta indrindra izy
tamin’ny nandehanany amin’ny sampy,
araka ny fomba rehetra fanaon’ny Amôreanina,
izay noroahin’ny Tompo teo anoloan’ny zanak’i Israely.

Kanjo nony nandre ny tenin’i Elia i Akaba dia norovitiny ny fitafiany,
lasàka no natafiny ny tenany, nifady hanina izy,
nentiny nandry ny lasàka, ary nitsilasilasy fandeha izy.
Ka dia tonga tamin’i Elia Tesbita ny tenin’ny Tompo nanao hoe:

“Efa hitanao va ny nanetren’i Akaba ny tenany teo anatrehako?
Ka noho izy nanetry tena teo anatrehako,
dia tsy hahatonga loza amin’ny androny kosa Aho
fa amin’ny andron-janany vao hahatonga loza amin’ny tranony Aho.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 50, 3-4. 5-6a. 11 sy 16

Iantrao aho, ry Andriamanitra, araka ny hatsaram-ponao.

Iantrao aho, ry Tompo Andriamanitra,
fa Ianao manko lalim-pitiavana.
Mba koseho re ny heloka vitako,
dia diovy aho hiala amin’ny otako.

Efa niaiky hadisoana ny tenako,
eo imasoko hatrany ny otako.
Taminao aho no diso, Andriamanitro;
fantatrao avokoa ny kilemako.

Mba esory eo imaso ny otako,
dia koseho tsy ho hita ny heloko.
Mba fafao amin’izay ny tomaniko,
hilazako fa Ianao no hany marina.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Izay mitandrina ny didin’i Kristy, no manana ny fitiavana an’Andriamanitra lavorary ao aminy tokoa.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 5, 43-48)

Tiavo ny fahavalonareo.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Efa renareo fa voalaza hoe:
Ho tia ny namanao ianao ary hankahala ny fahavalonao.
Fa Izaho kosa milaza aminareo:
Tiavo ny fahavalonareo manaova soa amin’izay mankahala anareo,
ary mivavaha ho an’izay manenjika sy manendrikendrika anareo;
mba ho zanaky ny Rainareo izay any an-danitra ianareo,
dia Ilay mampiposaka ny masoandrony amin’ny tsara fanahy sy ny ratsy fanahy,
ary mandatsaka ranonorana amin’ny marina sy ny tsy marina.
Fa raha izay tia anareo ihany no tianareo,
inona no valisoa ho azonareo?
Moa va na dia ny poblikanina aza tsy manao izany koa?
Ary raha ny rahalahinareo ihany no arahabainareo,
inona no mihoatra amin’ny ataonareo?
Moa na dia ny jentily aza tsy mba manao izany ihany koa?
Koa aoka ho lavorary ianareo
tahaka ny fahalavorarian’ny Rainareo izay any an-danitra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky voalohan’ny Mpanjaka (1 Mpanj. 21, 1-16)

Notoraham-bato i Nabôta ka maty.

Tamin’izany andro izany,
nanana tanim-boaloboka anankiray i Nabôta avy ao Jezrahela,
ary teo akaikin’ny lapan’i Akaba mpanjakan’i Samaria izany.
Ka niteny tamin’i Nabôta i Akaba nanao hoe:

“Avelao mba ho ahy ny tanim-boalobokao,
hataoko fambolem-boaloboka tsara noho izy no homeko ho takalony,
na vola araka izay vidiny, raha izany no sitrakao.”

Fa hoy i Nabôta namaly an’i Akaba:

“Hampanalavirin’ny Tompo ahy anie ny hanome ny lova avy amin’ny razako.”

Nody tany an-tranony i Akaba,
nanjombona sy sosotra noho ity teny nolazain’i Nabôta avy any Jezrahela taminy hoe:
Tsy omeko ny lova avy amin’ny razako.
Dia nandry tao am-parafarany izy nampiamboho ny tavany ary tsy nihinan-kanina.

Fa nankeo aminy i Jezabela vadiny, ka nanao taminy hoe:

“Nahoana no manjombona ny fanahinao ary tsy homan-kanina ianao?”

Ary hoy ny navaliny azy:

“Niteny tamin’i Nabôta avy any Jezrahela aho, nanao taminy hoe:
‘Avelao hovidiko vola ny tanim-boalobokao, na hotakalozako tanim-boaloboka hafa, raha aleonao izany.’
Fa hoy izy hoe: ‘Tsy homeko anao ny tanim-boaloboko.’”

Dia hoy i Jezabela vadiny taminy:

“Moa tsy ianao va no tompon’ny fanjakana amin’i Israely ankehitriny?
Koa miarena, hano ny hanina, ary aoka hifaly ny fonao,
fa tenako no hanome anao ny tanim-boalobok’i Nabôta avy ao Jezrahela.”

Dia nanoratra taratasy tamin’ny anaran’i Akaba izy,
nasiany tombo-kasen’ny mpanjaka,
nalefany ho amin’ny loholona sy ny andriam-baventy ao an-tanàna miara-monina amin’i Nabôta.
Ary izao no nosoratany ao amin’ny taratasy:

“Miantsoa andro fifadian-kanina ka apetraho eo alohan’ny vahoaka i Nabôta
ary manangàna olon’i Beliala roa lahy eo anatrehany hiampanga azy toy izao:
‘Nanozona an’Andriamanitra sy ny mpanjaka ialahy!’
Dia ento mankany ivelany izy, ka torahy vato ho faty.”

Nanao araka izay nanirahan’i Jezabela holazaina aminy
araka izay voasoratra amin’ny taratasy nampitondrainy azy,
ny olona tao an-tanànan’i Nabôta,
ny loholona sy ny andriam-baventy nonina tao an-tanànany.
Niantso andro fifadian-kanina izy,
napetrany teo alohan’ny vahoaka i Nabôta,
ary nandroso ho eo anatrehany ny olona roa lahy zanak’i Beliala.
Ary niampanga an’i Nabôta nanao hoe:

“Nanozona an’Andriamanitra sy ny mpanjaka i Nabôta!”

Dia nentin’izy ireo nankany ivelan’ny tanàna izy, notoraham-bato ka maty.
Dia naniraka tany amin’i Jezabela izy ireo, nilaza hoe:

“Notoraham-bato i Nabôta ka maty.”

Nony ren’i Jezabela fa notoraham-bato i Nabôta ka maty,
dia hoy izy tamin’i Akaba:

“Mitsangàna ka alao ho anao ny tanim-boalobok’i Nabôta avy any Jezrahela
izay nolaviny tsy hamidiny vola taminao,
fa efa tsy velona intsony i Nabôta, fa efa maty izy.”

Rahefa ren’i Akaba fa hoe maty i Nabôta, dia niainga izy,
nidina nankany amin’ny tanim-boalobok’i Nabôta avy ao Jezrahela
haka izany ho azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 5, 2-3. 5-6. 7

Mba henoy ny fitarainako, ry Tompo.

Tompo ô, mba henoy ny teniko,
mba fantaro ny eritreritro!
Ry Mpanjaka sy Andriamanitra ô!
mandrenesa ny feoko miantso!

Tsia, tsy mba Andriamanitra tia ratsy Ianao;
ny olon-dratsy tsy mba monina ao aminao;
ny adala tsy mijoro eo anoloan’ny masonao,
ny mpanao ratsy rehetra tsy tohanao.

Ny mpiteny lainga levoninao;
ny tia ra, ny mpamitaka, halan’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Velomy araka ny hatsaram-ponao aho, mba hitandremako ny Fanambarana avy amin’ny Vavanao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 5, 38-42)

Izaho kosa milaza aminareo tsy hamaly ratsy akory.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Efa renareo fa voalaza hoe: Maso efai-maso, nify efai-nify.
Fa Izaho kosa milaza aminareo tsy hamaly ratsy akory;
fa raha misy mamely tehamaina ny takolakao ankavanana,
dia atolory azy koa ny ilany;
ary raha misy te-hiady aminao mba hahazoany ny akanjonao,
dia afoizo ho azy koa ny lambanao;
ary raha misy manery anao hiaraka aminy arivo dingana,
miaraha aminy roa arivo.
Omeo izay mangataka aminao,
ary aza ilaoza-mihataka izay te-hisambotra aminao.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Ezekiela Mpaminany (Ez. 17, 22-24)

Ny Tompo efa nanetry ny hazo avo, ary nanandratra ny hazo voaetry.

Izao no lazain’ny Tompo Andriamanitra:

“Hangalako ny tendron’ny sedera avo, ka hamboleko;
holaingosako ny sampany milenodenoka amin’ny loha rantsany,
ka hamboleko eo antampon’ny tendrombohitra avo sy manerinerina.
Eo amin’ny tendrombohitra avon’i Israely no hamboleko azy;
handrantsana sy hamoa izy, ary ho tonga sedera mahatalanjona
honenan’izao fody amam-boromadinika rehetra izao eo amboniny,
honenan’ny vorona rehetra eo amin’ny alokaloky ny rantsany.
Ary ho fantatry ny hazo rehetra any an-tsaha,
fa Izaho Tompo efa nanetry ny hazo avo, ary nanandratra ny hazo voaetry;
nahamaina ny hazo maitso, ary nahamaitso ny hazo maina.
Izaho Tompo no niteny, ary Izaho no hanatanteraka.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 91, 2-3. 13-16

Ny voa nafafy e tsy maintsy maty e, mba hamokarany zato heny.

Tsara ny misaotra ny Tompo,
ny miantsa ny Anaranao, ry Avo indrindra,
ny mitory ny fitiavanao vao maraina
sy ny fahamarinanao raha alina.

Ny olo-marina mamololona toa antrendry,
misandratra avo toa sederan’i Libàna;
ao an-tranon’ny Tompo izy no maniry,
an-kianjan’ny Andriamanitsika no manorobona.

Na antitra aza izy mbola mamokatra,
milenodenoka, ho ranon-kazo:
ka maneho fa mahitsy ny Tompo;
ao amin’ilay Vatolampiny, rariny avokoa.

Vakiteny faharoa

Taratasy faharoan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinty (2 Kôr. 5, 6-11)

Ikelezanay aina ny mba hankasitrahin’ny Tompo, na mitoetra amin’ny vatana izahay na miala aminy.

Ry kristianina havana, noho izahay manana toky mandrakariva,
sady mahalala fa lavitra ny Tompo izahay raha mbola mitoetra amin’ny vatana
(satria finoana moa no andehanantsika, fa tsy fahitana),
dia izany toky izany no itiavanay kokoa ny miala amin’ny vatana,
mba hitoetra eo akaikin’ny Tompo.
Ary izany ihany koa no ikelezanay aina, mba hankasitrahin’ny Tompo,
na mitoetra amin’ny vatana izahay na miala aminy.
Fa isika rehetra dia samy tsy maintsy hiseho amin’ny fitsaran’i Kristy,
mba handraisantsika tsirairay avy,
izay tandrifin’ny asantsika fony mbola tao amin’ny vatana,
na soa na ratsy izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Sokafy, ry Tompo, ny fonay mba hitandrina izay nolazain’ny Zanakao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 4, 26-34)

Kely amin’ny voa rehetra ambonin’ny tany ny voan-tsinapy fa tonga lehibe indrindra amin’ny anana rehetra rehefa voafafy.

Tamin’izany andro izany i Jesoa niteny tamin’ny vahoaka hoe:

“Ny Fanjakan’ny lanitra dia tahaka ny lehilahy anankiray mamafy voa amin’ny tany,
ka izy matory sy mahatsiaro isan’alina sy isan’andro,
ary ny voa mitsimoka sy mitombo, nefa tsy fantany izay faniriny;
fa mahavokatra ho azy ny tany, ka tahony no voalohany,
dia salohiny no manarakaraka, vao ventim-bary amin’ny salohiny no farany.
Ary rehefa vokatra dia jinjaina miaraka amin’izay,
satria tonga ny taom-pijinjana”.

Ary hoy indray Izy:

“Amin’inona no hampitahantsika ny Fanjakan’Andriamanitra,
ary fanoharana inona no hanehoantsika azy?
Tahaka ny voantsinapy izy,
izay kely indrindra amin’ny voa rehetra ambonin’ny tany raha vao afafy,
fa tonga lehibe indrindra amin’ny anana rehetra kosa rehefa voafafy sy mitombo,
ary mandrantsana vaventy ka azon’ny voro-manidina ialofana ny alokalony”.

Dia fanoharana maro toy izany no nitoriany teny taminy,
araka izay takatry ny sain’izy ireo.
Ary tsy niteny taminy afa-tsy tamin’ny fanoharana Izy,
fa nony mangingina vao nanambara tamin’ny mpianany ny hevitr’ireo rehetra ireo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.