Vakiteny voalohany

Boky Fahendrena (Fah. 1, 13-15 ; 2, 23-25)

Ny fialonan’ny demony no nidiran’ny fahafatesana amin’izao tontolo izao.

Tsy nanao ny fahafatesana Andriamanitra, ary tsy sitrany ny fahaverezan’ny velona.
Noarìny ho amin’ny fiainana ny zavatra rehetra, ka mahasoa ny zava-boaarin’izao tontolo izao;
tsy misy foto-pahalevonana ao aminy, ary tsy mba manjaka eto ambonin’ny tany ny fahafatesana.
Satria tsy mety maty ny fahamarinana.
Noarìn’Andriamanitra ho tsy mety maty ny olombelona, ary nataony mitovy tarehy amin’ny Tenany:
Fa ny fialonan’ny demony no nidiran’ny fahafatesana amin’izao tontolo izao:
dia hanandrana izany, ry zareo izay azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 29, 2 sy 4. 5-6. 11 sy 12a ary 13b.

Izaho midera ny Tompo izay nanafaka ahy.

na:

Te hidera ny Tompo aho e, hankalaza Azy mandrakizay.

Izaho midera ny Tompo nanafaka ahy:
tsy navelany hifaly ny rafiko.
Ny fanahiko efa tany an-tSeoly
dia nakarinao, ry Tompo ô!
izaho efa tany am-pasana
dia novelominao indray!

Antsao ny Tompo, ianareo mpivavaka;
isaory ny Anarany masina.
Mandalo ihany ny hatezerany,
ny fanambinany kosa maharitra:
hariva aho nitomany,
fa nony maraina, velon-kira.

Tompo ô, aoka Ianao handreny,
miantrà re, tongava hamonjy.
Dia navadikao ho dihy
ilay hira fitarainako;
Ry Tompo Andriamanitro ô.

Vakiteny faharoa

Taratasy faharoan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinty (2 Kôr. 8, 7. 9. 13-15)

Ny ambim-bavanareo no hanentsina ny tsy ampy amin’ireo havanareo mahantra.

Ry kristianina havana,
aoka ho araka ny fahambonianareo amin’ny zavatra rehetra,
dia amin’ny finoana, amin’ny teny, amin’ny fahalalana, amin’ny fahazotoana
na amin’inona na amin’inona, ary amin’ny fitiavana anay,
no ho fahambonianareo koa amin’ity fahasoavam-piantrana ity.
Satria fantatrareo ihany ny fahasoavan’i Jesoa Kristy Tompontsika,
fa na dia mpanan-karena aza Izy, dia tonga mahantra noho ny aminareo,
mba hampanan-karena anareo amin’ny fahantrany.
Satria tsy mety raha ny sasany, alàm-pahoriana, ianareo, tra-pahoriana;
fa ny fitoviana ihany e.
Amin’izao fotoana izao aloha,
ny ambim-bavanareo no hanentsina ny tsy ampy amin’izy ireo;
dia toy izany koa, ny ambim-bavan’izy ireo no hameno ny tsy anananareo kosa;
ary amin’izany dia hisy fitoviana;
araka ny voasoratra hoe:
Ny nanangona be tsy nanana ambiny;
ny nanangona kely, tsy nanan-tsy ampy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Fanahy sy fiainana, ry Tompo, ny teny voalazanao; Ianao no manana ny teny fiainana mandrakizay.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 5, 21-24. 35b-43)

Ry zazavavy, hoy Aho aminao, mitsangàna.

Tamin’izany andro izany,
dia niondrana tamin’ny sambo kely i Jesoa ka nony tafita,
dia nitangoronan’ny vahoaka teo amoron-dranomasina Izy.
Dia avy ny anankiray amin’ny lehiben’ny sinagôga atao hoe Jaïra,
ka nony nahita Azy dia niankohoka tamin’ny tongony izy,
sady nihanta mafy taminy nanao hoe:

“Marary efa ho faty ny zanako vavy,
ka andeha re mba hametra-tanana aminy Ianao,
mba ho sitrana sy ho velona izy”.

Dia nandeha niaraka taminy Izy
ary be ny vahoaka nanaraka Azy sy nifanety taminy.

Dia tonga kosa ny avy any an-tranon’ilay lehiben’ny sinagôga
ka nanao taminy hoe:

“Maty ny zanakao vavy,
ka nahoana ianao no mbola manahirana ny Mpampianatra ihany?”

Fa nony nandre izany teny izany i Jesoa
dia nilaza tamin’ilay lehiben’ny sinagôga hoe:

“Aza matahotra, fa minoa fotsiny ihany”.

Ary tsy nisy navelany hanaraka Azy
afa-tsy i Piera sy i Jakôba ary i Joany rahalahan'i Jakôba.

Ary nony tonga tany an-tranon’ilay lehiben’ny sinagôga izy ireo,
dia olona nikorontana sy nitomany ary ninaonaona be ihany no hitan’i Jesoa.
Ary niditra Izy ka niteny tamin’ireo hoe:

“Nahoana ianareo no mitabataba sy mitomany?
Tsy maty razazavavy, fa matory”.

Dia nihomehy Azy fatratra ny olona;
fa Izy kosa nandroaka azy rehetra,
dia nitondra ny ray aman-drenin-drazazavavy mbamin’ireo nanaraka Azy
niditra tao amin’izay niamparan-drazazavavy,
ary nandray ny tanany sy nilaza taminy hoe:

“Talità, komy”

izany hoe:

“Ry zazavavy, hoy Aho aminao: mitsangàna”.

Niaraka tamin’izay dia nitsangana razazavavy ka namindra,
fa efa roa ambin’ny folo taona izy,
dia talanjona indrindra ny olona.
Fa noraràny mafy izy ireo mba tsy hatao fantatr’olona izany,
ary nasainy nomen-kanina razazavavy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Fanahy sy fiainana, ry Tompo, ny teny voalazanao; Ianao no manana ny teny fiainana mandrakizay.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 5, 21-43)

Ry zazavavy, hoy Aho aminao, mitsangàna.

Tamin’izany andro izany,
dia niondrana tamin’ny sambo kely i Jesoa ka nony tafita,
dia nitangoronan’ny vahoaka teo amoron-dranomasina Izy.
Dia avy ny anankiray amin’ny lehiben’ny sinagôga atao hoe Jaïra,
ka nony nahita Azy dia niankohoka tamin’ny tongony izy,
sady nihanta mafy taminy nanao hoe:

“Marary efa ho faty ny zanako vavy,
ka andeha re mba hametra-tanana aminy Ianao,
mba ho sitrana sy ho velona izy”.

Dia nandeha niaraka taminy Izy
ary be ny vahoaka nanaraka Azy sy nifanety taminy.

Ary nisy vehivavy anankiray nitsi-drà roa ambin’ny folo taona,
izay efa niaritra zavatra mafy betsaka tamin’ny mpitsabo maro
sy nandany ny fananany rehetra,
nefa tsy nihatsara velively, fa vao mainka niharatsiratsy kokoa aza.
Nony nahare ny amin’i Jesoa izy,
dia nisisika tamin’ny vahoaka ka nanendry ny akanjony avy ao ivohony,
fa hoy izy:

“Na dia ny fitafiany ihany aza no voakasiko, dia ho sitrana aho”.

Dia ritra niaraka tamin’izay ny loharanon’aretiny,
ka tsaroany tao amin’ny tenany fa sitrana izy.
Teo no ho eo ihany dia fantatr’i Jesoa fa nisy hery nivoaka tamin’ny Tenany,
ka nitodika ny vahoaka Izy nanao hoe:

“Iza no nanendry ny fitafiako?”

Ary hoy ny mpianany taminy:

“Hitanao izao vahoaka mifanety aminao izao
ka Ianao manontany hoe: Iza no nanendry Ahy?”

Dia nijerijery manodidina Azy Izy hizaha ilay vehivavy izay nanao izany.
Natahotra ravehivavy sy tera-kovitra satria fantany izay tonga taminy,
ka nanatona Azy sy niankohoka teo anatrehany izy,
dia nilaza ny marina rehetra.
Ary hoy Izy taminy:

“Anaka, ny finoanao no nahavonjy anao;
mandehana amim-piadanana ary sitràna amin’ny aretinao”.

Raha mbola niteny i Jesoa,
dia tonga kosa ny avy any an-tranon’ilay lehiben’ny sinagôga
ka nanao taminy hoe:

“Maty ny zanakao vavy,
ka nahoana ianao no mbola manahirana ny Mpampianatra ihany?”

Fa nony nandre izany teny izany i Jesoa
dia nilaza tamin’ilay lehiben’ny sinagôga hoe:

“Aza matahotra, fa minoa fotsiny ihany”.

Ary tsy nisy navelany hanaraka Azy
afa-tsy i Piera sy i Jakôba ary i Joany rahalahan'i Jakôba.

Ary nony tonga tany an-tranon’ilay lehiben’ny sinagôga izy ireo,
dia olona nikorontana sy nitomany ary ninaonaona be ihany no hitan’i Jesoa.
Ary niditra Izy ka niteny tamin’ireo hoe:

“Nahoana ianareo no mitabataba sy mitomany?
Tsy maty razazavavy, fa matory”.

Dia nihomehy Azy fatratra ny olona;
fa Izy kosa nandroaka azy rehetra,
dia nitondra ny ray aman-drenin-drazazavavy mbamin’ireo nanaraka Azy
niditra tao amin’izay niamparan-drazazavavy,
ary nandray ny tanany sy nilaza taminy hoe:

“Talità, komy”

izany hoe:

“Ry zazavavy, hoy Aho aminao: mitsangàna”.

Niaraka tamin’izay dia nitsangana razazavavy ka namindra,
fa efa roa ambin’ny folo taona izy,
dia talanjona indrindra ny olona.
Fa noraràny mafy izy ireo mba tsy hatao fantatr’olona izany,
ary nasainy nomen-kanina razazavavy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky faharoan’ny Mpanjaka (2 Mpanj. 25, 1-12)

Nentina ho babo lavitry ny taniny i Jodà.

Tamin’ny taona fahasivy nanjakan’i Sedesiasa tamin’ny volana fahafolo,
andro fahafolon’ny volana,
dia tonga hamely an’i Jerosalema i Nabokôdônôzôra mpanjakan’i Babilôna sy ny tafiny rehetra;
dia niorin-dasy teo anoloany izy, ary nanao manda fanantomorana manodidina azy.
Natao fahirano hatramin’ny taona faharaika ambin’ny folo nanjakan’i Sedesiasa ny tanàna.

Tamin’ny andro fahasivin’ny volana, nony efa mafy ny mosary tao an-tanàna,
fa tsy nisy mofo intsony ho an’ny vahoakan’ny tany, dia nobangaina ny tanàna,
dia lasa nandositra avokoa ny lehilahy mpiady,
nihazo ny lalan’ny vavahady anelanelan’ny Manda roa,
akaikin’ny zaridainan’ny mpanjaka;
ny Kaldeanina amin’izany manodidina ny tanàna eo.
Ny lalana mankamin’ny Arabah no nalehan’ny mpanjaka.
Nenjehin’ny tafiky ny Kaldeanina ny mpanjaka,
ka trany teo an-tany lemak’i Jerikao;
dia niparitaka lavitra azy ny tafiny rehetra.
Nony voasambotr’izy ireo ny mpanjaka dia nentiny niakatra ho any Reblà,
amin’ny mpanjakan’i Babilôna,
ka namoaka teny fitsarana momba azy izy ireo.
Ny zanakalahin’i Sedesiasa novonoina teo anatrehan’izy rainy.
Rahefa izany, dia nopotsirin’i Nabokôdônôzôra ny mason’i Sedesiasa
ary nafatony tamin’ny gadra varahina roa izy, dia nentiny nankany Babilôna.

Tamin’ny volana fahadimy, andro fahafiton’ny volana,
taona fahasivy ambin’ny folo nanjakan’i Nabokôdônôzôra mpanjakan’i Babilôna,
dia tonga tao Jerosalema Nabozardàna, kapitenin’ny mpiambina mpanompon’ny mpanjakan’i Babilôna.
Nodorany ny tranon’ny Tompo sy ny tranon’ny mpanjaka
mbamin’ny trano rehetra tao Jerosalema;
nodorany tamin’ny afo avokoa ny trano lehibe.
Ary noravan’ny tafiky ny Kaldeanina rehetra izay niaraka tamin’ny kapitenin’ny mpiambina,
ny manda mamaritra manodidina an’i Jerosalema.
Nentin’i Nabozardàna kapitenin’ny mpiambina avokoa ny vahoaka sisa tafajanona tao an-tanàna,
sy ny mpilefa nitolo-tena tamin’ny mpanjakan’i Babilôna,
ary ny vahoaka be sisa rehetra,
fa olo-mahantra tompon-tany vitsivitsy sisa navelan’ny kapitenin’ny mpiambina
ho mpamboly voaloboka sy ho mpiasa tany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 136, 1-2. 3. 4-5. 6

Aoka hiraikitra amin’ny lanilaniko ny lelako raha tsy mahatsiahy anao aho.

Teo amoron’ny onin’i Babilôna, nitorovoka izahay,
nitomany mafy nahatsiahy an’i Siôna!
Ny lokanganay nahantonay
tamin’ny hazomalahelo izay teny.

Dia avy ny mpamabo nangataka hira;
ny mpifaoka anay nangata-pifaliana!
Ihirao hiran’i Siôna hoe zahay.

Fa dia hataonay ahoana
no fihira ny hiran’ny Tompo atý an-tanin’olona?
Raha sanatria manadino anao aho, ry Jerosalema,
aoka ho maina ny tanako!

Aoka hiraikitra amin’ny lanilaniko ny lelako,
raha tsy mahatsiahy anao aho,
raha tsy ianao, ry Jerosalema,
no hany antom-pifaliako!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Manantena ny Tompo ny fanahiko, miandry ny teniny aho.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 8, 1-4)

Raha mety Ianao dia mahay manadio ahy.

Tamin’izany andro izany,
aha nidina avy tany an-tendrombohitra i Jesoa, dia narahin’ny vahoaka betsaka.
Ary indro nisy lehilahy boka anankiray nanatona,
dia nitsaoka Azy ka nanao hoe:

“Tompo ô, raha mety Ianao, dia mahay manadio ahy.”

Ary i Jesoa naninjitra ny tanany, dia nanendry azy ka nanao hoe:

“Mety Aho, madiova ianao.”

Dia afaka niaraka tamin’izay ny habokany.
Ary hoy i Jesoa taminy:

“Tandremo, aza milaza na amin’iza na amin’iza,
fa mandehana miseho amin’ny mpisorona,
ary atolory ny fanatitra didian’i Môizy haterina
mba ho vavolombelon’ny fahasitrananao.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky faharoan’ny Mpanjaka (2 Mpanj. 24, 8-17)

Nentin’ny mpanjakan’i Babilôna ho babo any Babilôna i Jôasîna sy ny olo-malaza rehetra amin’ny tany.

Valo ambin’ny folo taona i Jôasîna fony nanjaka,
ary telo volana no nanjakany tao Jerosalema.
Ny anaran-dreniny dia Nohestà zanak’i Enatàna avy ao Jerosalema.
Nanao izay ratsy eo imason’ny Tompo araka izay rehetra nataon-drainy izy.

Niakatra hamely an’i Jerosalema ny mpanompon’i Nabokôdônôzôra mpanjakan’i Babilôna tamin’izany,
ka nanao fahirano ny tanàna.
Ary mbola nanao fahirano azy ny mpanompony
no tonga teo anoloan’ny tanàna koa i Nabokôdônôzôra mpanjakan’i Babilôna.
Tamin’izany dia nivoaka nankao amin’ny mpanjakan’i Babilôna
i Jôasîna, mpanjakan’i Jodà, mbamin’ny reniny,
ny mpanompony, ny manamboninahiny sy ny eonokany,
dia nataon’ny mpanjakan’i Babilôna sambo-belona izy,
tamin’ny taona fahavalo nanjakany.
Nongoahina tao avokoa ny rakitra rehetra tao amin’ny tranon’ny Tompo
sy ny rakitra tao an-tranon’ny mpanjaka,
ary novakìna daholo ny fanaka volamena nataon’i Salômôna, mpanjakan’i Israely, tao an-tranon’ny Tompo,
araka izay efa voalazan’ny Tompo rahateo.
Nentina ho babo avokoa Jerosalema manontolo,
ny mpifehy rehetra sy ny lehilahy mahery rehetra,
dia olon-tsambo-belona iray alina, mbamin’ny mpanao taozavatra rehetra sy ny mpanefy vy;
ny olo-mahantra tao amin’ny tany ihany no sisa tafajanona.
Nentina ho any Babilôna i Jôasîna,
nentiny ho babo avy any Jerosalema ho any Babilôna ny renin’ny mpanjaka,
ny vadin’ny mpanjaka rehetra, ny eonokany, ny olo-malaza amin’ny tany.
Fanampin’izany koa ny lehilahy mahery rehetra nisy fito arivo,
mbamin’ny mpanao taozavatra sy manefy vy arivo lahy,
samy lehilahy mahery sy mahay miady,
dia nentin’ny mpanjakan’i Babilôna daholo.
Ary ny natsangan’ny mpanjakan’i Babilôna ho mpanjaka hisolo an’i Jôasîna,
dia i Mataniasa rahalahin-drainy, ka novany hoe Sedesiasa ny anarany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 78, 1-2. 3-5. 8. 9

Afaho izahay, ry Tompo, noho ny Anaranao!

Andriamanitra ô! tongan’ireo firenena ny lovanao!
Nolotoiny ny Tempolinao Masina!
Ary i Jerosalema
nataony korotam-bato!
Ny fatin’ny mpanomponao
nomeny ho sakafon’ny voromanidina;
ny nofon’ny mpivavaka aminao
natsipiny ho an’ny bibidia!

Ny rany nataony mandriaka toy ny rano manodidina an’i Jerosalema!
Ary tsy misy mandevina!
Zary faneson’ny mpifanila aminay izahay,
sy fanakora sy fandatsan’ireo manodidina!
Mandra-pahoviana, ry Tompo, no hahaviniranao,
sy hiredaredan’ny hasaro-piaronao?

Aza dia tsarovana hamelezana anay
ireo helokay fahiny;
ny indrafonao atsena anay faingana:
fa reraka loatra izahay.
Vonjeo izahay, ry Andriamanitra Mpamonjy:
noho ny voninahitrao!
Afaho izahay, avelao ny otanay;
noho ny Anaranao!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ny Tenin’Andriamanitra dia maharitra mandrakizay; ary izany no tenin’ny Evanjely izay notorìna taminareo.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 7, 21-29)

Ao ny trano miorina ambony vatolampy; ao ny miorina ambony fasika.

Tamin’izany andro izany, i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Tsy izay rehetra manao amiko hoe: Tompo, Tompo,
no hiditra amin’ny fanjakan’ny lanitra fa izay manao ny sitra-pon’ny Raiko izay any an-danitra,
izy ihany no hiditra amin’ny fanjakan’ny lanitra.
Amin’izany andro izany, maro no hanao amiko hoe:
Tompo, Tompo, moa tsy naminany tamin’ny Anaranao va izahay?
ary moa tsy nandroaka demony tamin’ny Anaranao va izahay?
moa tsy efa nanao fahagagana tamin’ny Anaranao va izahay?
Ary amin’izany dia holazaiko miharihary aminy hoe:
Tsy fantatro akory ianareo na oviana na oviana;
mialà amiko ianareo mpanao ratsy.
Koa amin’izany, na zovy na zovy mandre izao teniko izao ka mitandrina azy,
dia hoharina amin’ny lehilahy hendry izay nanorina ny tranony teo ambony vatolampy;
ary latsaka ny ranonorana ka tondraka ny ony,
ary nifofofofo ny rivotra namely izany trano izany,
nefa tsy nianjera izy, fa niorina teo ambonin’ny vatolampy.
Ary na zovy na zovy mandre izao teniko izao, ka tsy mitandrina azy,
dia hanahaka ny lehilahy adala nanorina ny tranony teo ambony fasika;
ary latsaka ny ranonorana ka tondraka ny ony,
ary nifofofofo ny rivotra namely izany trano izany,
dia nianjera izy ka loza ny faharavany.”

Ary nony efa vitan’i Jesoa izany teny izany,
dia gaga ny vahoaka tamin’ny fampianarany,
satria nampianatra toy ny manana fahefana Izy,
fa tsy mba tahaka ny mpanora-dalàna teo aminy sy ny Farisianina.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.