Vakiteny voalohany

Boky voalohan’ny Mpanjaka (Mpanj. 18, 41-46)

Nivavaka i Elia, ary nanome orana ny lanitra.

Tamin’izany andro izany, hoy i Elia tamin’i Akaba:

“Miakara hihinana sy hisotro, fa injay reko ny fisasasasan’ny orana.”

Dia niakatra hihinana sy hisotro i Akaba,
fa i Elia kosa niakatra ho any an-tampon’i Karmela,
sady niondrika tandrifin’ny tany, no nanao ny tarehiny tao anelanelan’ny lohaliny,
ary nilaza tamin’ny mpanompony hoe:

“Miakara kely, tazano ny arý amin’ny ranomasina.”

Dia niakatra ilay mpanompo, ka nony nitazana, dia nanao hoe:

“Tsy misy na inona na inona.”

Ary hoy i Elia:

“Miverena koa impito.”

Nony tamin’ny fanimpitony, dia hoy izy:

“Indro misy rahona kely hoatra ny felatanan’olona miakatra avy eny amin’ny ranomasina.”

Ka hoy i Elia:

“Mandehana lazao amin’i Akaba hoe:
Amboary ny kalesinao, dia midìna mba tsy hahatraran’ny orana anao.”

Vetivety foana dia maintin’ny rahona sy ny rivotra ny lanitra,
dia latsaka ny oram-be,
ary i Akaba nitaingina ny kalesy ka niverina tany Jezrahela.
Ary teo amin’i Elia ny tanan’ny Tompo ka nisikina izy,
dia nihazakazaka teo alohan’i Akaba,
hatrany amin’ny fidirana any Jezrahela.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 64, 10abde. 10f-11. 12-13

Mendrika Anao, ry Andriamanitra ny dera ao Siôna.

Tonga Ianao ka mamangy ny tany.
Dia nanondraka rano sy harena:
Dibo-drano ny onin’ny lanitra
hahavokatra izay hojinjaina.

Dia nokolokoloinao ny tany:
Ny vava asa voatondrakao rano;
ka ny bainga narovanao tsara,
izay nafafy notsofinao rano.

Ary zina ny taona tontolo,
fa nandalo tokoa izany, Tompo;
dia ho lonaka erý ny tanety,
ny havoana mirenty haravoana.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Omeo fahalalana aho, ry Tompo, hitandremako ny lalànao, ary hanarahako azy amin’ny foko tontolo.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 5, 20-26)

Izay rehetra mitezitra ny rahalahiny dia hohelohina amin’ny fitsarana.

Tamin’izany andro izany, i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Raha tsy lehibe noho ny an’ny mpanora-dalàna sy ny Farisianina ny fahamarinanareo
dia tsy hiditra amin’ny fanjakan’ny lanitra akory ianareo.
Efa renareo fa voalaza tamin’ny ntaolo hoe:
Aza mamono olona, ary izay mamono dia hohelohina amin’ny fitsarana.
Fa Izaho kosa milaza aminareo fa izay rehetra mitezitra ny rahalahiny
dia hohelohina amin’ny fitsarana;
ary izay hanao aminy hoe Rakà dia hohelohina amin’ny Sanedrina;
ary izay manao azy hoe Foka, dia hohelohina amin’ny gehen’afo.
Koa raha manatitra ny fanatitrao eo amin’ny ôtely ianao,
ka eo vao mahatsiaro fa manana alahelo amin’ny rahalahinao,
dia avelao eo amin’ny ôtely aloha ny fanatitrao,
ka mandehana mihavana amin’ny rahalahinao vao miverina hanolotra ny fanatitrao indray.
Mihavàna faingana amin’izay manana ady aminao,
dieny samy mbola eo an-dalana ianareo,
fandrao atolotr’izay manana ady aminao amin’ny mpitsara ianao,
ary ny mpitsara kosa hanatitra anao amin’ny mpamatotra ka hatao an-tranomaizina ianao.
Lazaiko aminareo marina tokoa fa tsy ho afaka ao mihitsy ianao,
ambara-pandoanao ny variraiventy farany.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky voalohan’ny Mpanjaka (1 Mpanj. 18, 20-39)

Mihainoa ahy, ry Tompo, mba hahafantaran’ity vahoaka ity fa Ianao no Tompo Andriamanitra, ary Ianao ihany no mampiverina ny fon’izy ireo indray.

Tamin’izany andro izany,
dia naniraka nankany amin’i Israely rehetra i Akaba
sy namory ny mpaminany ho any an-tendrombohitra Karmela.
Ary i Elia tamin’izay, dia nanatona ny vahoaka rehetra, ka nanao hoe:

“Mandra-pahoviana no hikolepaka an-daniny roa ianareo?
Raha ny Tompo no Andriamanitra manaraha Azy,
fa raha i Baala kosa, manaraha azy.”

Tsy namaly azy na inona na inona anefa ny vahoaka.
Dia hoy i Elia tamin’ny vahoaka:

“Izaho irery no sisa amin’ny mpaminanin’ny Tompo,
fa misy dimampolo amby efa-jato kosa izy no mpaminanin’i Baala.
Koa aoka homena ombalahy roa izahay,
ka ny iray amin’ny ombalahy hofidiny mba ho azy,
dia horasainy sy hapetrany eo ambony kitay hazo, tsy asiana afo;
ny ombalahy iray kosa, hamboariko sy hapetrako eo ambony kitay hazo tsy asiana afo koa.
Rahefa izany kosa, hiantso ny anaran’andriamanitrareo ianareo;
izaho kosa hiantso ny anaran’ny Tompo.
Ka izay Andriamanitra mamaly amin’ny afo, dia izay no Andriamanitra.”

Namaly avokoa ny vahoaka nanao hoe:

“Tsara izany!”

Dia hoy i Elia tamin’ny mpaminanin’i Baala:

“Fidio ho anareo ny iray amin’ireto ombalahy, ka amboary aloha,
fa ianareo no maro, ary antsoy ny anaran’ny andriamanitrareo,
nefa aza asiana afo.”

Dia nalain’ireo ny ombalahy nomena azy ka namboariny,
dia niantso ny anaran’i Baala izy,
hatramin’ny maraina ka mandra-pitataovovonan’ny andro, nanao hoe:

“Ry Baala ô, valio izahay!”

Nefa tsy nisy nanoina na namaly akory.
Ka nihinjaka teo anoloan’ny ôtely nataony izy ireo.
Nony nitataovovonana ny andro,
nesoesoin’i Elia teo izy ireo, nataony hoe:

“Miantsoa mafy, fa andriamanitra moa izy,
ka sao dia revo mandinika, na varian-javatra, na lasa nivahiny;
matory angamba izy, ka dia hifoha.”

Dia niantso mafy tokoa izy ireo
sady nitetika ny tenany tamin’ny sabatra aman-defona araka ny fanaony,
mandra-piloa-dra ny tenany.
Ary nony efa nitsidika ny andro,
dia naminany izy mandra-pahatongan’ny fotoana fanolorana ny fanatitra.
Nefa tsy nisy nanoina na namaly na nihontsona kely akory.

Izay i Elia vao nanao tamin’ny vahoaka hoe:

“Manatòna ahy ianareo.”

Nony nanatona ny vahoaka,
dia namboariny ny ôtelin’ny Tompo izay efa voarava.
Naka vato roa ambin’ny folo i Elia, araka ny isan’ny fokon’ny zanak’i Jakôba,
ilay niharan’ny tenin’ny Tompo hoe:
Israely no ho anaranao.
Ireo vato ireo no nanaovany ôtely ho an’ny anaran’ny Tompo.

Rahefa izany nasiany hady manodidina ny ôtely
sahabo hahalany voa famafy indroan’ny famarana;
dia nalahany ny kitay hazo, noraisiny ny ombalahy,
ka napetrany teo ambony kitay hazo.
Ary hoy izy:

“Fenoy rano ny siny efatra,
ka aidino amin’ny sorona dorana sy amin’ny kitay hazo.”

Dia hoy izy:

“Ataovy fanindroany indray izany.”

Dia nanao izany fanindroany tokoa ny olona.
Fa hoy indray izy:

“Ataovy fanintelony koa izany.”

Dia nanao izany fanintelony ny olona.
Ka nikorotsaka nanodidina ny ôtely ny rano,
dia nasainy hofenoina rano koa ny hady.

Nony tamin’ny fotoana fanolorana ny fanatitra;
dia nandroso i Elia mpaminany, ka nanao hoe:

“Ry Tompo Andriamanitr’i Abrahama sy i Isaaka ary i Jakôba ô!
aoka ho fantatra anio fa Andriamanitra amin’i Israely Ianao,
ary izaho dia mpanomponao ka teninao no nanaovako izao zavatra rehetra izao.
Mihainoa ahy, ry Tompo ô, mihainoa ahy!
mba hahafantaran’ity vahoaka ity fa Ianao no Tompo Andriamanitra,
ary Ianao ihany no mampiverina ny fon’izy ireo indray.”

Dia latsaka tamin’izay ny afon’ny Tompo,
ka nandoro ny sorona dorana, ny kitay hazo, ny vato, ny tany,
ary ritrany ny rano tamin’ny hady!
Nony nahita izany ny vahoaka rehetra,
dia niankohoka tamin’ny tany nanao hoe:

“Ny Tompo ihany no Andriamanitra, ny Tompo ihany no Andriamanitra!”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 15, 1-2a. 4. 5. sy 8. 11

Andriamanitra ô, ambeno aho mifefy aminao.

Andriamanitra Tompo ô, ambeno.
F’Ianao re no hany ifefeko.
Hasambarako tokana an-tany.
Ka ireny sampy hamaroina,
tsy hanaovako sorona intsony;
tsy ho tononiko anarana akory.

Ianao re, ry Tompo, no lova,
hany zarako mandrakizay.
Eo alohako foana ny Tompo;
tsy hiala eo ankavanako Izy.

E ny lalan’ny fiainana izao,
dia hatoronao ahy hatrany,
ka mameno hafaliana ny foko.
Ho finaritra mandrakizay,
’zay mitoetra eo ankavananao
hasambarana tsy mety ritra.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Alao tampina ny masoko, ry Tompo, hibanjina ny zava-mahagaga amin’ny lalànao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 5, 17-19)

Tsy tonga handrava Aho, fa hanatanteraka.

Tamin’izany andro izany, hoy i Jesoa tamin’ny mpianany:

“Aza ataonareo fa tonga Aho handrava ny Lalàna sy ny Mpaminany;
tsy tonga handrava Aho, fa hanatanteraka.
Fa lazaiko aminareo marina tokoa,
fa mandra-pahalevon’ny lanitra sy ny tany,
dia tsy hisy ho foana akory amin’ny Lalàna na dia i iray na tendron-tsoratra iray akory aza,
mandra-pahatanterak’izy rehetra.
Koa amin’izany izay handika ny anankiray amin’ireo didy madinika indrindra ireo,
ka hampianatra ny olona toy izany,
dia ho kely indrindra amin’ny fanjakan’ny lanitra;
fa izay hanatanteraka sy hampianatra ireo kosa
dia ho lehibe amin’ny fanjakan’ny lanitra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Boky voalohan’ny Mpanjaka (1 Mpanj. 17, 7-16)

Ny lafarinina tao am-bilany tsy lany, ny diloilo tao an-tavoara tsy nihena, araka ny tenin’ny Tompo nolazainy tamin’ny alalan’i Elia.

Tamin’izany andro izany, ritra ny ranon-driaka,
fa tsy nisy orana nilatsaka tamin’ny tany,
ka tonga tamin’i Elia ny tenin’ny Tompo, nanao hoe:

“Miaingà ianao ka mankanesa any Sareptà, izay any Sidôna, dia mitoera any;
indro fa nodidiako hamelona anao any ny vehivavy mpitondratena anankiray.”

Dia niainga izy, ka nankany Sareptà.
Nony mby teo am-bavahadin’ny tanàna izy,
indro nisy vehivavy mpitondratena anankiray teo nanangon-kitay hazo,
dia nantsoiny ka nataony hoe:

“Aza mahafady,
mba angalao rano kely amin’ny fisotroana aho hosotroiko.”

Dia nandeha naka rano ravehivavy.
Nantsoiny izy ary nataony hoe:

“Dia mba itondray mofo kely eny an-tananao aho,
raha mba sitrakao.”

Fa hoy ny navaliny:

“Velona ny Tompo Andriamanitrao,
tsy misy zavatra masaka ao amiko;
lafarinina eran’ny tanana ila ao am-bilany
sy diloilo kely foana ao amin’ny siny no hany ananako.
Ary indro aho manangona tapa-kazo roa izao,
dia hody hanamboatra izany ho anay mianaka;
hohaninay izany, dia ho faty izahay.”

Fa hoy i Elia taminy:

“Aza matahotra, fa modia ka ataovy izany voalazanao izany.
Nefa anaovy mofo kely amin’izany aho aloha, dia ento mankatý amiko,
vao manao ho anao sy ny zanakao ianao.
Fa izao no lazain’ny Tompo Andriamanitr’i Israely:
Ny lafarinina ao am-bilany tsy ho lany,
ny diloilo ao an-tavoara tsy hihena akory
mandra-piavin’ny andro handatsahan’ny Tompo ranonorana eto ambonin’ny tany.”

Dia nandeha ravehivavy, nanao araka ny tenin’i Elia,
ka nanan-kohanina ela izy sy ny ankohonany, ary i Elia koa.
Ny lafarinina tao am-bilany tsy lany, ny diloilo tao an-tavoara tsy nihena,
araka ny tenin’ny Tompo nolazainy tamin’ny alalan’i Elia.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 4, 2-3. 4-5. 7-8

Aidino aminay ny hazavan’ny Tavanao, ry Tompo.

Raha miantso aho, valio, Andriamanitro,
fa Ianao re no fahamarinako.
Ary Ianao no mamonjy amin’ny sarotra,
koa iantrao ary henoy ny antsoantsoko.
Ianareo kosa, ho’aho, dia maninona,
no tia zava-poana sy fitaka?

He ny Tompo miahy ny olo-maminy.
Raha vao miantso Azy Tompo aho dia henony.
Mangovita, atsaharo ny heloka,
mandiniha eo am-pialana sasatra.

Iza hoe no hampahita fiadanana?
Asehoy ny endrikao Andriamanitra.
Ny hafaliana nomenao, ry Tompo,
mihoatra ny azy amin’ny taom-pamokarana.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Asehoy ny mpanomponao ny Tavanao, ary ampianaro ahy ny fitsaranao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 5, 13-16)

Ianareo no fahazavan’izao tontolo izao.

Tamin’izany andro izany i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Ianareo no fanasin’ny tany;
fa raha ny fanasina no tonga matsatso, hatao ahoana no fanasina azy indray?
Tsy ho azo atao inona intsony izy,
fa hariana any alatrano hohitsahin’ny olona.
Ianareo no fahazavan’izao tontolo izao:
tsy azo afenina izay tanàna miorina eo an-tampon-tendrombohitra,
ary tsy misy olona mampirehitra jiro, ka mametraka azy ao ambanin’ny vata famarana,
fa eo ambonin’ny fanaovan-jiro no apetrany
mba hanazava izay rehetra ao an-trano.
Aoka hazava eo imason’ny olona tahaka izany koa ny fahazavanareo
mba hahitany ny asa soa ataonareo,
ka hanomezany voninahitra ny Rainareo izay any an-danitra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.