Vakiteny voalohany

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’i Tito (Tit. 3, 1-7)

Naniasia isika fahiny, saingy voavonjy noho ny famindram-pony.

Ry malala,
ampahatsiarovy ny mpino fa adidin’izy ireo ny manaiky ny mpitondra sy ny manam-pahefana,
ka tsy maintsy manoa azy ireo izy sy vonon-kanao ny asa soa rehetra,
tsy hilaza ratsy olona, tsy hifanditra,
fa hifanaraka sy hampiseho halemem-panahy lehibe amin’ny olona rehetra.
Fa isika koa fahiny mba efa adala, tsy nanaiky, naniasia,
andevon’ny faniriana amam-pilan-dratsin’ny nofo rehetra, mpisompatra sy mpialona
ka sady tandrifin’ny hankahalaina no nifankahala koa.
Saingy nony niseho ny famindram-po amam-pitiavan’Andriamanitra Mpamonjy antsika olombelona,
dia tsy noho ny asan’ny fahamarinana nataontsika, fa noho ny famindram-pony;
Izy no namonjy antsika tamin’ny fanasana nahaterahantsika indray sy ny fanavaozan’ny Fanahy Masina,
izay nampidininy be dia be tamintsika tamin’ny alalan’i Jesoa Kristy Mpamonjy antsika;
mba hohamarinin’ny fahasoavana isika
ka ho tonga mpandova am-panantenana ny fiainana mandrakizay.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Sal. 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6

Ny Tompo miandry ahy, tsy orin’inona aho.

Ny Tompo miandry ahy: tsy orin’inona aho;
izaho ampiraotiny amin’ny vilo-maitso,
entiny amin’ny rano manala sasatra,
velombelominy fanahy.

Tarihiny amin’ny lala-marina noho ny Anarany!
Na mamaky lohasaha maizina aza aho, tsy matahotra izay loza:
satria ianao miaraka amiko:
ny kibay aman-tehinao mampatoky ahy!

Rosoanao sakafo
eo imason’ny rafiko aho:
ka ny loha mitavona ilo,
ny kapoaka safomorona!

Eny, hatsaram-po sy hasambarana
no manjohy amin’ny fiainana tontolo;
ny tranon’ny Tompo
no fonenana taona maro mifandimby.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ankalazao ny Tompo, ry Jerosalema, Izy Ilay mandefa ny didiny eto an-tany.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 17, 11-19)

Ny vahiny indray ity no hany niverina hankalaza ny voninahitr’Andriamanitra.

Tamin’izany andro izany nony nandeha ho any Jerosalema i Jesoa,
dia nanara-tsisina an’i Samaria sy Galilea.
Ary raha niditra tao amin’ny vohitra anankiray Izy,
dia nifanena tamin’ny boka folo lahy izay nijanona teny lavidavitra teny.
Dia niantso izy ireo ka nanao hoe:

“Ry Jesoa Mpampianatra ô, mamindrà fo aminay.”

Vantany vao nahita azy ireo Izy, dia nanao hoe:

“Mandehana, misehoa amin’ny mpisorona”;

ka nony nandeha ho any izy ireo dia sitrana teny am-pandehanana.
Ary ny anankiray tamin’ireny, rahefa nahita fa sitrana izy,
dia niverina ka nankalaza an’Andriamanitra tamin’ny feo mahery.
Niankohoka tamin’ny tongotr’i Jesoa izy, dia nisaotra Azy;
ary Samaritanina izy io.
Dia niteny i Jesoa ka nanao hoe:

“Moa tsy folo lahy va no nadio? Ka nankaiza àry ny sivy?
Ny vahiny indray ity no hany niverina tamin’izy ireny mba hankalaza an’Andriamanitra?”

Dia hoy Izy taminy:

“Mitsangana, ary mandehana, fa ny finoanao no nahavonjy anao.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’i Tito (Tit. 2, 1-8. 11-14)

Aoka ianareo ho velona amin’ity fiainana ity hanana ny toetr’olona tia vavaka, miandry ny fahasambarana antenaintsika sy ny fahatongavan’i Kristy Mpamonjy antsika.

Ry malala, ianao kosa, milazà izay mety araka ny fampianarana marina;
amin’ny lehilahy lehibe: mba hahalala onony, mendrika, malina, mijoro tsara amin’ny finoana
sy amin’ny fitiavana ary amin’ny fandeferana;
amin’ny vehivavy lehibe kosa: mba hiseho maotona sy masina, tsy mpanendrikendrika, tsy andevozin’ny divay be,
fa mpampianatra ny zavatra tsara mba ho afa-manoro ny vehivavy tanora fanahy
ho tia ny vadiny aman-janany, hahonon-tena, ho madio fitondran-tena,
hikarakara ny tokantranony, halemy fanahy, hanaiky ny vadiny,
mba tsy hitenenan-dratsy ny tenin’Andriamanitra.
Amporisiho toy izany koa ny tovolahy mba ho hendry,
ka ny tenanao no misehoa ho fakan-tahaka ny asa tsara rehetra amin’ny zavatra rehetra;
aoka ny fampianaranao ho madio, maotona, marina, ary tsy manan-tsiny,
mba ho menatra ny mpanohitra antsika, fa tsy hahita kilema hanesoana antsika.

Fa efa niseho ny fahasoavan’Andriamanitra,
loharanom-pamonjena ho an’ny olona rehetra,
mampianatra antsika hamela ny toe-panahy tsy araka an’Andriamanitra sy ny filan’izao tontolo izao,
fa ho velona amin’ity fiainana ity manana ny toetr’olona mahalala onony,
marina, tia vavaka, miandry ny fahasambarana antenaintsika
sy ny voninahitr’Andriamanitra lehibe sy Mpamonjy antsika, dia i Jesoa Kristy,
izay nanolo-tena ho antsika mba hanavotra antsika ho afaka amin’ny ota rehetra,
sy hanadiovany ho an’ny tenany ny vahoaka izay ho Azy tokoa
sady fatra-pitia ny asa soa rehetra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 36, 3-4. 18 sy 23. 27 sy 29

Ny famonjena ny olo-marina dia avy amin’ny Tompo.

Miantehera amin’ny Tompo; manaova ny tsara;
monena amin’ny tany; miraota amin-toky.
Eny, ny Tompo, no iravoy:
dia homeny anao izay hirin’ny fonao.

Ny andron’ny madio fantatry ny Tompo;
ny lovan’ireny ho mandrakizay.
Eo anoloan’ny Tompo no amindran’ny olombelona:
izay amin’ny lalana tiany, no ankahereziny.

Halaviro ny ratsy, ataovy ny tsara,
raha tahiny te-haharitra mandrakizay.
Ny olo-marina handova ny tany,
ary honina eo mandrakizay.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ny Ran’i Jesoa Kristy Tompontsika no nampahiratra ny masom-panahintsika mba hahalantsika ny fanantenana izay niantsoana antsika.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 17, 7-10)

Mpanompo tsy mahasoa izahay, fa izay tsy maintsy ho nataonay ihany no hany vitanay.

Tamin’izany andro izany, i Jesoa niteny tamin’ny Apôstôliny nanao hoe:

“Iza moa aminareo no manana mpanompo
miasa tany na miandry ondry avy any an-tsaha no mba hilaza aminy hoe:
‘Metia faingana, ary mipetraha hihinana?’
Moa tsy izao aza no holazainy aminy:
‘Amboary ny sakafoko, ary misikina hampihinana ahy mandra-pitsahatro avy mihinana sy misotro,
fa rahefa izany vao hihinana sy hisotro ianao?’
Ary moa misaotra izany mpanompo izany akory va izy,
satria nanao izay nasainy nataony io?
Ataoko fa tsy izany.
Koa tahaka izany koa ianareo:
rahefa vitanareo izay nandidiana anareo, dia lazao hoe:
‘Mpanompo tsy mahasoa izahay,
fa izay tsy maintsy ho nataonay ihany no hany vitanay.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Fanombohan’ny Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’i Tito (Tit. 1, 1-9)

Alamino araka ny nandidiako anao ny Pretra.

I Paoly, mpanompon’Andriamanitra
sy Apôstôlin’i Jesoa Kristy momba ny finoan’ny olom-pinidin’Andriamanitra
sy ny fahalalana tsara ny marina izay mahasoa ny fanahy,
noho ny fanantenana ny fiainana mandrakizay
izay nampanantenain’Andriamanitra tsy mahay mandainga, talohan’ny taona rehetra;
fa tamin’ny fotoana voatendry no nampiharihariany ny teniny
tamin’ny fitorian-teny izay napetraka tamiko araka ny didin’Andriamanitra Mpamonjy antsika:
dia mamangy an’i Tito, zanako malala amin’ny finoana iombonantsika;
ho aminao anie ny fahasoavana sy ny fiadanana avy amin’Andriamanitra Ray
sy i Jesoa Kristy Mpamonjy antsika.

Ny antony namelako anao tany Kreta
dia ny mba hamitanao ny fandaminana ny zavatra rehetra,
sy hanendrenao Pretra isan-tanàna, araka ny nandidiako anao:
dia olona tsy manan-tsiny, nanambady indray mandeha ihany,
sady mpino ny zanany no tsy ampangaina ho mpanaram-po amin’ny ratsy, na maditra.
Fa ny miadidy ny Eglizy, dia mpitandrin’Andriamanitra,
ka tsy maintsy ho olona tsy manan-tsiny, tsy miavonavona, tsy mora tezitra,
tsy tia divay loatra, tsy mikapoka, tsy mpila vola;
fa ho tsara fandray vahiny, mazoto manao soa, malina, marina, masina, mahafehy tena,
mitana mafy ny teny marina nampianarina azy
mba hahaizany mamporisika araka ny fampianarana marina,
sy handresy lahatra izay manohitra izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 23, 1-2. 3-4ab. 5-6

Izany no taranaka mikatsaka ny tavanao, ry Tompo.

Ny tany, ny hareny: Azy Tompo avokoa;
dia izao rehetra izao ary izay monina ao.
Naoriny ambonin’ny rano izy ireny,
napetrany tsara eo ambonin’ny ony.

Koa zovy no hiakatra hihaona amin’ny Tompo;
hanorim-ponenana an-toerany masina?
Ny olon-tsy meloka, ny olo-mahitsy,
sy izay tsy mianiana tsy tò amin’ny hafa.

Dia izy no hany hotsofina rano;
ny Tompo Mpamonjy hanome rariny azy.
Fa izy no dimbin’ireo izay nizaha
ny endrik’ilay Andriamanitra Tompo!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ny fitsipikao, ry Tompo, mahafaly ny fo; ny baikonao mazava manilo ny maso.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 17, 1-6)

Na diso aminao impito indray andro aza izy ka nanao hoe: Mifona aho, dia mamelà azy.

Tamin’izany andro izany, i Jesoa niteny tamin’ny mpianany nanao hoe:

“Tsy maintsy ho avy ny fanafintohinana, fa loza ho an’izay iaviany!
Aleo anantonana vato fikosohan-dafarinina ny vozony
ka alentika any anatin’ny ranomasina izy
toy izay manafintohina na dia ny anankiray amin’ireto madinika ireto aza.
Koa mitandrema ianareo.
Raha diso taminao ny rahalahinao, anaro izy,
ka raha mivalo izy, dia mamelà azy.
Ary na dia ho diso aminao impito indray andro aza izy,
ka miverina impito koa manao hoe: ‘Mifona aho’,
dia mamelà azy.”

Ary hoy ny Apôstôly tamin’ny Tompo:

“Ampitomboy ny finoanay.”

Fa hoy ny Tompo:

“Raha manam-pinoana ohatra ny voan-tsinapy iray ianareo,
dia mahazo milaza amin’io voaroihazo io hoe:
‘Miongota, ka mifindrà any amin’ny ranomasina’,
dia hanaiky anareo izy.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.