Vakiteny voalohany

Taratasy ho an’ny kristianina Hebrio (Heb. 12, 1-4)

Aoka isika hihazakazaka amim-paharetana amin’izao fifanalana hazakazaka naroso hataontsika izao.

Ry Kristianina havana,
noho isika voahodidin’ny vavolombelona zavon-tany toy izany,
dia aoka isika hanesotra ny zavatra rehetra mitambesatra amintsika,
sy ny fahotana izay manarona antsika,
ary hihazakazaka amim-paharetana amin’izao fifanalana hazakazaka naroso hataontsika izao,
mibanjina an’i Jesoa filohany sy mpanefa an-davany sy an-tsakany ny finoana,
izay nahazo nifidy ny hafaliana natao teo anoloany,
nefa naleony niaritra ny Hazofijaliana, sy ny tsy nitandro henatra koa;
ary efa mipetraka eo ankavanan’ny seza fiandrianan’Andriamanitra.
Hevero fa niaritra ny famelezana mafy nafitsoky ny mpanota taminy Izy,
mba tsy ho ketraky ny fanarian-toky ianareo.
Ianareo tsy mbola niady nanohitra ny ota hatramin’ny fahalatsahan’ny ranareo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 21, 26b-27. 28 sy 30. 31-32)

Ireo mitady ny Tompo hidera Azy.

Izaho hametsivetsy Anao ao am-piangonam-be
sy hanala voady anoloan’ny matahotra Azy.
Ny ory hihinana ka ho voky;
ireo mitady ny Tompo hidera Azy:
“Veloma ny ainareo mandrakizay!”

Ny faran’ny tany hahatsiaro, ka hiverina amin’ny Tompo;
ny fiankohonam-pirenena hiankohoka eo anoloany avokoa.
Ireo rehetra matory amin’ny tany hiankohoka aminy;
ireo rehetra mitsitra eo am-bovoka hiondrika anoloany.

Ny fanahiko hivelona aminy; ny taranako hanompo Azy.
Ny taranaka izay misandratra hilazalazana ny Tompo,
ny vahoaka vao ho teraka hanambarana ny fahamarinany:
“izao sy izao no nataon’ny Tompo...!”

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Mahatoky ny lahatrao, ry Tompo, ary mafy orina mandrakizay alaovalo.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 5, 21-43)

Ry zazavavy, hoy aho aminao, mitsangana.

Tamin’izany andro izany,
rahefa niondrana tamin’ny sambo kely i Jesoa
ka tafita indray,
dia nitangoronan’ny vahoaka teo amoron-dranomasina Izy.
Dia avy ny anankiray amin’ny lehiben’ny sinagôga atao hoe Jaira,
ka nony nahita Azy dia niankohoka tamin’ny tongony izy,
sady nihanta mafy taminy nanao hoe:

“Marary efa ho faty ny zanako vavy,
ka andeha re mba hametra-tanana aminy Ianao,
mba ho sitrana sy ho velona izy.”

Dia nandeha niaraka taminy Izy,
ary be ny vahoaka nanaraka Azy sy nifanety taminy.
Ary nisy vehivavy anankiray nitsi-drà roa ambin’ny folo taona,
izay efa niaritra zavatra mafy betsaka tamin’ny mpanao fanafody maro
sy nandany ny fananany rehetra, nefa tsy nihatsara velively,
fa vao mainka niharatsiratsy kokoa aza.
Nony nahare ny amin’i Jesoa izy, dia nisisika tamin’ny vahoaka
ka nanendry ny akanjony avy ao ivohony, fa hoy izy:

“Na dia ny fitafiany ihany aza no voakasiko,
dia ho sitrana aho.”

Dia ritra niaraka tamin’izay ny loharanon’aretiny,
ka tsaroany tao amin’ny tenany fa sitrana izy.
Teo no ho eo ihany dia fantatr’i Jesoa
fa nisy hery nivoaka tamin’ny tenany,
ka nitodika ny vahoaka Izy nanao hoe:

“Iza no nanendry ny fitafiako?”

Ary hoy ny mpianany taminy:

“Hitanao izao vahoaka mifanety aminao izao
ka Ianao manontany hoe: Iza no nanendry Ahy?”

Dia nijerijery manodidina Azy Izy
hizaha ilay vehivavy izay nanao izany.
Natahotra ravehivavy sy tera-kovitra
satria fantany izay tonga taminy,
ka nanatona Azy sy niankohoka teo anatrehany izy,
dia nilaza ny marina rehetra.
Ary hoy Izy taminy:

“Anaka: ny finoanao no nahavonjy anao;
mandehana amim-piadanana, ary sitràna amin’ny aretinao.”

Raha mbola niteny i Jesoa,
dia tonga ny avy any an-tranon’ilay lehiben’ny sinagôga
ka nanao taminy hoe:

“Maty ny zanakao vavy,
ka nahoana ianao no mbola manahirana ny Mpampianatra ihany?”

Fa nony nandre izany teny izany i Jesoa
dia nilaza tamin’ilay lehiben’ny sinagôga hoe:

“Aza matahotra, fa minoa fotsiny ihany.”

Ary tsy nisy navelany nanaraka Azy afa-tsy i Piera sy i Jakôba
ary i Joany rahalahin’i Jakôba.
Ary nony tonga tany an-tranon’ilay lehiben’ny sinagôga izy ireo,
dia olona nikorontana sy nitomany ary ninaonaona be ihany no hitan’i Jesoa.
Ary niditra Izy ka niteny tamin’ny olona hoe:

“Nahoana ianareo no mitabataba sy mitomany?
Tsy maty razazavavy, fa matory.”

Dia nihomehy Azy fatratra ny olona;
fa Izy kosa nandroaka azy rehetra,
dia nitondra ny ray aman-drenin-drazazavavy mbamin’ireo nanaraka azy
niditra tao amin’izay niamparan-drazazavavy,
ary nandray ny tanany sy nilaza taminy hoe:

“Talita, Komy, izany hoe:
Ry zazavavy, hoy Aho aminao, mitsangàna.”

Niaraka tamin’izay dia nitsangana razazavavy
ka namindra fa efa roa ambin’ny folo taona izy,
dia talanjona indrindra ny olona.
Fa norarany mafy izy ireo mba tsy hatao fantatr’olona izany,
ary nasainy nomen-kanina razazavavy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy ho an’ny kristianina Hebrio (Heb. 11, 32-40)

Nandray fanjakana maro izy ireo noho ny finoany. Isika no nanamboaran’Andriamanitra zavatra tsaratsara kokoa.

Ry kristianina havana, inona koa no holazaiko.
Tsy ho ampy ny andro hilazako ny amin’i Jedeôna,
i Baraka, i Samsôna, i Jefte, i Davida, i Samoela, mbamin’ny mpamimany:
fa noho ny finoana koa izy ireo dia nandresy fanjakana maro,
niasa ara-drariny, nahazo ny nampanantenaina, nanakombona ny vavan’ny liona,
namono ny herin’ny afo, afaka tamin’ny lelan’ny sabatra, nositranina tamin’ny aretina,
nampiseho herim-po tamin’ny ady, nampandositra ny miaramilan’ny fahavalo;
nandraisan’ny vehivavy ny zanany maty voatsangan-ko velona.
Ny sasany nampijaliana ho faty, nefa tsy nety nanao izay hahafahany,
mba hahazoany ny fitsanganan-ko velona tsaratsara kokoa;
ny sasany niaritra fanesoana sy kapoka ary gadra mbamin’ny tranomaizina;
notoraham-bato izy, notsofaina, nalaim-panahy, novonoina tamin’ny sabatra,
nirenireny nitafy hoditr’ondry sy hoditr’osy, tsy nanana na inona na inona,
nenjehina, nampahorina, nefa tsy mendrika ho nitoerany akory izao tontolo izao,
nirenireny tany an’efitra izy, sy tany an-tendrombohitra,
ary tany an-johy mbamin’ny tany an-dava-tany.
Na dia nankalazaina noho ny finoana aza anefa izy rehetra ireo,
dia tsy nisy nahazo ny nampanantenaina,
fa isika no namboarin’Andriamanitra zavatra tsaratsara kokoa,
ka tsy tonga amin’ny fahatanterahana ireo raha tsy mba efa mby eo koa isika.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo (Sal. 30, 20. 21. 22. 23. 24)

Mahereza, hatanjaho ny fo, ianareo rehetra miantehitra amin’ny Tompo.

Akory ity haben’ny hatsaranao
izay atokanao ho an’ny matahotra Anao,
sy asehonao ny mpifefy aminao
eo anoloan’ny zanak’olombelona.

Ny fieren’ny tavanao no anafenanao azy,
lavitry ny tetika ataon’ny olona;
ny fialofanao no ampierenao azy,
lavitry ny lela mpanangana ady.

Isaorana ny Tompo
fa nataony nigagana
ny hatsaram-pony tamiko
tamin’ny andro fahoriana!

Taitra loatra aho, ka loa-bolana hoe:
“Voatsipy lavitry ny masonao aho!”
Kanjo henonao ny feoko mitaraina,
fony izaho niantso Anao.

Tiava ny Tompo, ry mpivavaka rehetra:
fa ny Tompo miambina ny mpino;
fa ny mpiavona kosa
valiany tsy an’erany!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Aza mba hamafisina ny fonareo anio, fa henoy ny feon’ny Tompo.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 5, 1-20)

Mivoaha amin’ity lehilahy ity, ry fanahy maloto.

Tamin’izany andro izany,
nony tafita ny ranomasina i Jesoa sy ny mpianany
dia tonga tao amin’ny tanin’i Geraseny;
ka vao niala tao an-tsambo kely Izy,
dia inty nisy lehilahy anankiray azon’ny fanahy maloto
avy tany am-pasana nanatona Azy.
Tany am-pasana izy io no nitoetra,
ary tsy nisy olona nahatana azy am-patorana intsony
na dia tamin’ny gadra aza,
fa matetika no nafatotra tamin’ny gadra
sy tamin’ny rojo vy ny tongony aman-tanany,
nefa nopotehiny ny rojo vy ary notapahiny ny gadrany,
ka tsy nisy olona nahafolaka azy.
Ary mandrakariva dia any am-pasana sy any an-tendrombohitra any foana izy
no mirenireny na andro na alina,
sady minananana no mandrà-tena amin’ny vato.
Fa nony nahatazan-davitra an’i Jesoa izy
dia nihazakazaka ka niankohoka teo anatrehany,
ary niantso tamin’ny feo mahery hoe:

“Moa mifaninona izaho sy Ianao,
ry Jesoa Zanak’Andriamanitra Avo indrindra?
Mifona aminao amin’ny Anaran’Andriamanitra re aho,
aza dia mampijaly ahy”,

satria i Jesoa efa nanao taminy hoe:

“Mivoaha amin’ity lehilahy ity,
ry fanahy maloto.”

Ary nanontany azy Izy nanao hoe:

“Iza no anaranao?”

Dia novaliany hoe:

“Lejiona no anarako, fa betsaka izahay.”

Ary nifona dia nifona taminy izy mba tsy horoahiny
hiala amin’izany tany izany.
Ary eo akaikin’ny tendrombohitra dia nisy kisoa betsaka,
andiany iray, nihinana,
ka nangataka taminy ireo demony nanao hoe:

“Alefaso izahay ho any amin’ny kisoa
mba hiditra ao aminy. Dia nekeny.”

Ka nivoaka ny fanahy maloto,
dia niditra tao anatin’ny kisoa,
ary rifatra nivarina teny amin’ny hantsana
ho any amin’ny ranomasina ny kisoa andiany iray,
tokony ho roa arivo,
ka maty tao amin’ny ranomasina.
Dia nandositra ny mpiandry azy
ka nilaza izany tany an-tanàna sy teny an-tsaha;
ary nivoaka ny olona hizaha izany zavatra izany.
Nankany amin’i Jesoa izy ireo,
ary nahita an’ilay azon’ny demony (izay nisy lejiona)
nipetraka sy nitafy lamba ary nanan-tsaina,
ka raiki-tahotra tery.
Nony nolazain’izay nahita tamin’izy ireo
izay nahazo ilay azon’ny demony sy ny kisoa,
dia nihanta tamin’i Jesoa izy ireo,
mba hiala amin’ny taniny.
Ary nony niakatra teo an-tsambo kely Izy,
dia niangavy taminy ilay azon’ny demony
mba hanaraka Azy;
fa tsy navelany izy, fa hoy Izy taminy:

“Andeha ihany mody any an-tranonao any amin’ny havanao
ka lazao aminy izay zava-dehibe nataon’ny Tompo taminao
sy ny namindrany fo taminao.”

Dia lasa izy ka nampiely tany Dekapôly
ny zavatra rehetra nataon’i Jesoa taminy,
ary gaga ny olona rehetra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Malakia Mpaminany (Mal. 3, 1-4)

Ho tonga eo an-Tempolin'ny Tompo tadiavinareo.

Izao no lazain’ny Tompo Andriamanitra:

“Indro Aho, haniraka ny irako;
ka izy no hamboatra ny lalana eo alohako;
dia ho tonga tampoka ao an-Tempoliny ny Tompo tadiavinareo,
ilay Anjelin’ny fanekena irinareo.
Indro avy Izy, hoy ny Tompon’ny tafika.
Iza no hahatanty ny andro hiaviany,
ary zovy no hahajoro, raha miseho Izy?
Fa ho tahaka ny afon’ny mpandrendrika Izy
sy ho sahala amin’ny pôtasin’ny mpanery lopòtra.
Hipetraka mandrendrika sy manadio ny volafotsy Izy,
hanadio ny taranak’i Levi Izy,
ka hanadio azy toy ny volamena sy ny volafotsy,
ka dia ho mpanompo Izy ho an’ny Tompo,
hanolotra fanatitra ara-drariny aminy;
ary hankasitrahin’ny Tompo toy ny tamin’ny andro taloha,
toy ny tamin’ny taona fahiny,
ny fanatitr’i Jodà sy i Jerosalema.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 116, 1. 2

Aoka isika hifaly, hiravo, hanome voninahitra Azy Tompo.

Asandrato ny loha, ry vavahady,
ry varavaram-pahagola, misandrata
hidiran’ny Mpanjakan’ny voninahitra!

Mpanjakan’ny voninahitra iza moa?
Fa ny Tompo Tsitoha sy Mahery,
ny Tompo ilay Mahery an’ady!

Asandrato ny loha, ry vavahady,
ry varavaram-pahagola, misandrata
hidiran’ny Mpanjakan’ny voninahitra!

Mpanjakan’ny voninahitra iza moa?
Fa ny Tompon’ny Tafika:
Izy no Mpanjakan’ny voninahitra!

Vakiteny faharoa

Taratasy ho an’ny kristianina Hebrio (Heb. 2, 14-18)

Tsy maintsy mitovy amin’ny rahalahiny amin’ny zavatra rehetra Izy.

Ry kristianina havana,
satria mana-nofo aman-dra ny zaza
dia mba naka izany koa i Jesoa,
handringanany amin’ny fahafatesany
ilay manana ny fanjakan’ny fahafatesana,
dia ny devoly,
sy hanafahany an’izay rehetra niharan’ny fanandevozana
nandritra ny andro rehetra niainany,
noho ny tahotra ny fahafatesana.
Na aiza na aiza tsy mba Anjely no vonjeny,
fa ny taranak’i Abrahama no vonjeny.
Ka izany no tsy maintsy nanaovana Azy
mitovy amin’ny olombelona havana amin’ny zavatra rehetra,
mba ho tonga be famindram-po Izy
sy Mpisorona mahatoky ny amin’Andriamanitra,
hanaovany sorom-pifonana noho ny otan’ny olona;
fa noho ny Tenany nalaim-panahy sy nijaly indrindra
no ahavonjeny izay alaim-panahy koa.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Fahazavana hanilo ny Jentily Izy, sady voninahitr’i Israely olonao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 2, 22-40)

Ny masoko nahita ny famonjena.

Tamin’izany andro izany,
rehefa tapitra ny andro fidiovana araka ny lalàn’i Môizy,
dia nentin’ny ray aman-dreniny ho any Jerosalema i Jesoa
mba hatolotra amin’ny Tompo,
araka ny voasoratra ao amin’ny lalàn’ny Tompo hoe:

«Ny lahy voalohanteraka rehetra
dia atao hoe masina ho an’ny Tompo»,

ary mba hanatitra fanatitra domohina roa, na zana-boromailala roa,
araka ny voasoratra ao amin’ny Lalan’ny Tompo.
Ary indro nisy lehilahy atao hoe Simeôna tao Jerosalema;
ary marina sady mpivavaka tsara izany lehilahy izany
ka niandry ny fanalana alahelo an’i Israely,
ary tao aminy ny Fanahy Masina,
sady efa nanambaràn’ny Fanahy Masina izy
fa tsy hahita fahafatesana mandrapahitany an’i Kristin’ny Tompo.
Dia nentin’ny Fanahy Masina izy hankao amin’ny Tempoly
ka nony nitondra an’i Jesoa Zazakely ny rainy aman-dreniny
hanao araka ny voadidin’ny Lalàna ny aminy,
dia nitrotro Azy izy,
ka nisaotra an’Andriamanitra nanao hoe:

“Ankehitriny, ry Tompo, vao alefanao am-piadanana
araka ny teninao ny mpanomponao,
fa ny masoko nahita ny famonjena avy aminao,
izay namboarinao teo anatrehan’ny firenena rehetra,
dia fahazavana hanilo ny Jentily sady voninahitr’i Israely olonao”.

Dia gaga ny ray aman-drenin’ny Zaza
noho ny zavatra nolazaina ny aminy.
Ary nitso-drano azy ireo i Simeôna,
ka nilaza tamin’i Maria Renin’ny Zaza hoe:

“Indro ity Zaza ity no voatendry
ho fandavoana sy ho fananganana ny maro amin’i Israely
ary ho famantarana hotoherina,
— ary ny fanahinao aza hotanterahin-tsabatra
— mba hiseho ny hevitry ny fo maro”.

Ary nisy koa mpaminany vavy anankiray,
dia i Anina zanak’i Fanoela, fokon’i Asera;
efa antitra dia antitra izy,
dia fito taona no nanambadiany taorian’ny naha-virjiny azy,
ary efa mpitondratena tokony ho efatra amby valopolo taona,
sady tsy niala tao amin’ny Tempoly,
fa nanompo an’Andriamanitra andro aman’alina
tamin’ny fifadian-kanina sy ny fivavahana.
Tonga koa izy tamin’izany fotoana izany,
ka nidera an’Andriamanitra,
ary nilazalaza ny Zaza
tamin’izay rehetra niandry ny fanavotana an’i Jerosalema.
Ary nony tanterak’izy ireo ny zavatra rehetra
araka ny Lalàn’ny Tompo,
dia nody tany Galilea tao Nazareta tanànany izy.
Ary nitombo sy nihanatanjaka ny Zaza sady feno fahendrena,
ary tao aminy ny fahasoavan’Andriamanitra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Fahazavana hanilo ny Jentily Izy,
sady voninahitr’i Israely olonao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 2, 22-32)

Ny masoko nahita ny famonjena.

Tamin’izany andro izany,
rehefa tapitra ny andro fidiovana araka ny lalàn’i Môizy,
dia nentin’ny ray aman-dreniny ho any Jerosalema i Jesoa
mba hatolotra amin’ny Tompo,
araka ny voasoratra ao amin’ny lalàn’ny Tompo hoe:

“Ny lahy voalohanteraka rehetra
dia atao hoe masina ho an’ny Tompo”,

ary mba hanatitra fanatitra domohina roa, na zana-boromailala roa,
araka ny voasoratra ao amin’ny Lalan’ny Tompo.
Ary indro nisy lehilahy atao hoe Simeôna tao Jerosalema;
ary marina sady mpivavaka tsara izany lehilahy izany
ka niandry ny fanalana alahelo an’i Israely,
ary tao aminy ny Fanahy Masina,
sady efa nanambaràn’ny Fanahy Masina izy
fa tsy hahita fahafatesana mandrapahitany an’i Kristin’ny Tompo.
Dia nentin’ny Fanahy Masina izy hankao amin’ny Tempoly
ka nony nitondra an’i Jesoa Zazakely ny rainy aman-dreniny
hanao araka ny voadidin’ny Lalàna ny aminy,
dia nitrotro Azy izy,
ka nisaotra an’Andriamanitra nanao hoe:

“Ankehitriny, ry Tompo, vao alefanao am-piadanana
araka ny teninao ny mpanomponao,
fa ny masoko nahita ny famonjena avy aminao,
izay namboarinao teo anatrehan’ny firenena rehetra,
dia fahazavana hanilo ny Jentily sady voninahitr’i Israely olonao”.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.