Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masinday Paoly Apôstôly ho an’i Timôte (1 Tim. 2, 1-8)

Manaova vavaka ho an’ny olona rehetra, amin’Ilay Andriamanitra tia ny hahavoavonjy ny olon-drehetra.

Ny angatahiko voalohany indrindra,
dia ny hanaovana fivavahana, fangatahana, fifonana,
ary fisaorana ho an’ny olona rehetra,
ho an’ny mpanjaka sy ho an’ny manam-pahefana rehetra,
mba hiainantsika amim-piadanana sy fandriam-pahalemana,
amim-panajana an’Andriamanitra sy fahamaotonana tanteraka.
Izany no tsara sy ankasitrahana eo imason’Andriamanitra Mpamonjy antsika,
izay tia ny hahavoavonjy ny olona rehetra,
sy ny hahatongavany amin’ny fahalalana ny marina.
Fa iray monja Andriamanitra,
ary iray ihany no Mpanalalana amin’Andriamanitra sy ny olombelona,
dia i Kristy Jesoa tonga olombelona,
izay nanolotra ny tenany ho avotry ny olombelona rehetra:
zavatra voambara tamin’ny fotoany izany,
ary ny hitory izany no nametrahana ahy ho mpitory sy Apôstôly
ary ho mpampianatra ny jentily amin’ny finoana sy ny fahamarinana;
milaza ny marina aho fa tsy mandainga.
Koa ny lehilahy tiako hivavaka na aiza na aiza,
manandra-tanana madio,
tsy amim-pahatezerana na tabataban-tsaina.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 27, 2. 7. 8-9

Isaorana ny Tompo nihaino ny feoko mihanta.

Henoy ny feoko mihanta,
fa miantso Anao aho,
manandra-tanana
mitodika ny Toeranao Masina.

Ny Tompo no heriko sy ampinga
itokian’ny foko.
Notahìny aho, ka mibitaka ny foko,
ka velon-kira aho misaotra Azy!

Izy no Mpamonjy ny Voahosony!
Tompo ô! vonjeo, ny vahoakanao!
Tsofy rano ny Lovanao!
Andraso izy ireo, ary ento an-trotroana mandrakizay.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Velona sy mahery ny tenin’Andriamanitra; fantany mazava ny fieritreretana amam-pisainan’ny fo.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 7, 1-10)

Tsy mbola nahita finoana lehibe toy izany Aho, na dia tamin’i Israely aza.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa rahefa tapitra nampandre toriteny maro tamin’ny vahoaka,
dia niditra tao Kafarnaôma.
Ary nisy kapiteny anankiray nanana ankizilahy tiany tokoa,
narary efa ho faty.
Nony nandre ny amin’i Jesoa ilay kapiteny,
dia naniraka loholon’ny Jody ho any aminy
mba hangataka Azy ho avy hanasitrana ilay ankizilahiny.
Ary rahefa tonga tany amin’i Jesoa izy ireo,
dia nangataka mafy taminy ka nanao hoe:

“Mendrika hanaovanao izany izy,
fa sady tia ny firenentsika no nanao ny sinagôgantsika aza.”

Dia niara-nandeha tamin’izy ireo i Jesoa.
Fa nony mby teo akaikin’ny trano Izy
dia nampaniraka ny sasantsasany tamin’ny sakaizany ilay kapiteny
hilaza aminy hoe:

“Tompo ô,
aza dia misahirana toy izao re,
fa tsy mendrika hidiranao ao ambanin’ny tafontranoko akory aho;
ary na dia ny tenako aza
dia noheveriko ho tsy mendrika hanatona Anao akory,
fa manonòna teny iray monja,
dia ho sitrana ny ankiziko.
Fa izaho olona manan-dehibe mba mifehy miaramila koa,
ka ny anankiray ilazako hoe:
‘Mandehana’, dia mandeha;
ny anankiray ataoko hoe:
‘Avia’, dia avy;
ary ny mpanompoko koa hoe:
‘Ataovy izany’, dia manao izy.”

Gaga i Jesoa nony nandre izany,
ka nitodika ny vahoaka nanaraka Azy nanao hoe:

“Lazaiko marina aminareo
fa tsy mbola nahita finoana lehibe toy izany Aho,
na dia tamin’i Israely aza.”

Ary nony tafaverina tao an-tranon’ilay kapiteny ireo iraka,
dia nahita fa sitrana ilay ankizilahy narary.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Bokin’i Siràka (Sir. (Ekl.) 27, 30 - 28, 7)

Avelao ny nataon’ny namana tsy an-drariny, dia havela ny fahotanao raha mifona ianao.

Mendrika hankahalaina ny lolom-po amam-pahatezerana,
ary manana izany ny mpanota.
Izay mamaly ratsy,
dia hiharan’ny fanahin’Andriamanitra,
izay hitahiry fatratra ny fahotany.
Avelao ny nataon’ny namana tsy an-drariny,
dia havela ny fahotanao, rehefa mifona ianao.
Akory ity olona mitahiry fahatezerana amin’olon-kafa,
nefa mangataka fanasitranana amin’Andriamanitra ho an’ny tenany.
Tsy mamindra fo amin’ny olombelona namany izy,
nefa mitaraina noho ny hadisoan’ny tenany.
Izy izay nofo foana mitahiry lolom-po;
ka zovy indray no hahazo ny famelana ny fahotany?
Tsarovy ny hiafaranao, ka atsaharo ny fankahalana;
tsarovy ny hahalovana amam-pahafatesana
ary tandremo ny didy.
Tsarovy ny didy ka aza manao an-dolom-po amin’ny namana;
tsarovy ny faneken’ny Avo indrindra
ary modia tsy mahita ny fanevatevana anao.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Salamo fandinihana

Sal. 102, 1-2. 3-4. 9-10. 11-12

Mpamindra fo sy mpiantra ny Tompo, tsy malaky tezitra ary be hatsaram-po.

Isaory ny Tompo, ry fanahiko;
ny Anarany masina, ry ato anatiko rehetra!
Isaory ny Tompo, ry fanahiko:
ny soa avy aminy aza misy hadinoina.

Izy ilay mamela ny helokao rehetra,
sy manasitrana ny aretinao rehetra,
manavotra ny ainao amin’ny hady,
manototra fitiavana sy indrafo anao.

Tsy mba lalandava no ifandaharany,
na mandrakizay no ahatezerany,
Tsy araka ny otantsika no ataony antsika,
na araka ny helotsika no avaliny antsika.

Tahaka ny lanitra mambomba ny tany,
ny fitiavany mambomba ny matahotra Azy.
Tahaka ny atsinanana lavitra ny andrefana,
ny hadisoantsika halaviriny amintsika.

Vakiteny faharoa

Taratasin’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Rôma (Rôm, 14, 7-9)

Ho an’ny Tompo isika na velona na maty.

Ry kristianina havana,
tsy misy velona ho an’ny tenany isika rehetra,
na misy maty ho an’ny tenany;
fa velona isika, velona ho an’ny Tompo;
maty koa, maty ho an’ny Tompo.
Koa amin’izany, na velona na maty isika,
dia ho an’ny Tompo ihany.
Satria i Kristy no maty sy velona indray,
dia ny haha-Tompon’ny maty sy ny velona Azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Hataoko sakaiza ianareo, hoy ny Tompo; satria efa nambarako taminareo avokoa izay rehetra reko tamin’ny Raiko.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 18, 21-35)

Izaho tsy milaza aminao hoe: hatramin’ny impito, fa hatramin’ny impitopolo fito.

Tamin’izany andro izany,
nanatona an’i Jesoa i Piera nanao hoe:

“Tompoko, raha diso impiry amiko moa ny namako
no tokony hamela azy aho?
Hatramin’ny impito va?”

Dia hoy i Jesoa taminy:

“Izaho tsy milaza aminao hoe hatramin’ny impito,
fa hatramin’ny impitopolo fito.
Koa amin’izany,
ny Fanjakan’ny lanitra dia tahaka ny mpanjaka anankiray
izay te hamotopototra ny toe-pananany amin’ny mpanompony;
ary raha vao nanomboka nanao izany izy,
dia nentina teo aminy ny anankiray izay ananany talenta iray alina.
Ary noho izy tsy nanan-kaloa,
dia nasain’ny tompony namidy izy sy ny vadiny aman-janany,
mbamin’ny fananany rehetra,
mba hanefana ny trosa.
Dia niankohoka ilay mpanompo,
ka nifona taminy nanao hoe:

“Mba omeo andro aho,
dia haloako daholo ny anao rehetra.”

Nangoraka ny fon’ilay tompon’izany mpanompo izany,
ka sady nandefa azy handeha no namoy ny trosa taminy.
Fa raha vao nivoaka ilay mpanompo,
dia tojo ity mpanompo namany anankiray
izay ananany denie zato;
noraisiny tamin’ny tendany ilay io
ka nokendainy nataony hoe:

“Aloavy ny trosako any aminao!”

Niankohoka ilay namany,
dia nifona taminy nanao hoe:

“Mba omeo andro aho,
dia haloako ny anao rehetra.”

Nefa tsy nety izy,
fa lasa nampanao azy an-tranomaizina,
ambara-pandoany ny trosa.
Nalahelo loatra ny mpanompo sasany nony nahita izany,
ka lasa nilaza izany rehetra izany tamin’ny tompony.
Dia nampanalain’ny tompony izy ka nilazany hoe:

“Ry mpanompo ratsy fanahy,
efa nafoiko avokoa ny trosako rehetra taminao,
noho ianao nifona tamiko;
ka moa tsy tokony hamindra fo amin’ny namanao va ianao
tahaka ny namindrako fo taminao?”

Dia tezitra ny tompony,
ka natolony ny mpampijaly izy,
ambarapandoany ny trosa rehetra.
Dia ho tahaka izany koa no hataon’ny Raiko izay any an-danitra aminareo,
raha tsy samy mamela ny rahalahinareo amin’ny fonareo avy ianareo.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.