Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinto (1 Kôr. 4, 1-5)

Haneho ny fanirian’ny fo Andriamanitra.

Ry kristianina havana, aoka hataon’ny olona ho mpandraharahan’i Kristy izahay,
sy mpitandrina ny misterin’Andriamanitra.
Ary raha mpitandrim-pananana, dia ny ho samy mahatoky no ilaina indrindra.
Raha ny amiko, dia tsy mampaninona ahy na hotsarainareo aho, na hotsarain’ny andron’ny olona;
fa na izaho aza tsy mitsara tena.
Satria tsy hitako izay tsiniko nefa tsy mahamarina ahy izany,
fa ny Tompo no mpitsara ahy.
Noho izany, aza mitsara alohan’ny fotoana, dia mandra-pahatongan’ny Tompo;
fa Izy no hampiharihary ny zavatra takona ao amin’ny maizina,
ka hampiseho ny hevitry ny fo,
ary amin’izay vao samy hahazo izay dera tandrifin’azy tsirairay avy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 36, 3-4. 5-6. 27-28. 39-40

Ny famonjena ny olo-marina dia avy amin’ny Tompo.

Miantehera amin’ny Tompo, manaova ny tsara;
monena amin’ny tany; miraota amin-toky.
Eny, ny Tompo no iravoy:
dia homeny anao izay irin’ny fonao.

Ankino amin’ny Tompo ny lalanao;
miantehera aminy: fa Izy no hanao;
ny fanananao ny rariny ho mazava atsinanana;
ny fahamarinanao ho mitataovovonana.

Halaviro ny ratsy, ataovy ny tsara,
raha tahiny te-haharitra mandrakizay.
Fa ny Tompo dia tia ny rariny,
ka tsy mandao ny mpivavaka aminy.

Ny famonjena ny olo-marina dia avy amin’ny Tompo;
fa Izy no màndany amin’ny andro fahoriana.
Ny Tompo mitahy sy manafaka azy,
manafaka azy amin’ny ratsy fanahy.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Izaho no Lalana sy Fahamarinana ary Fiainana, hoy ny Tompo, tsy misy olona mankany amin’ny Ray afa-tsy amin’ny alalako.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 5, 33-39)

Rahefa esorina teo aminy ny mpampakatra: amin’izay vao hifady hanina izy ireo.

Tamin’izany andro izany,
ny Farisianina sy ny mpanora-dalàna dia nanontany an’i Jesoa nanao hoe:

“Nahoana ny mpianatr’i Joany sy ny an’ny Farisianina no mifady hanina matetika sy mivavaka lalandava,
fa ny anao kosa mihinana sy misotro ihany?”

Ary hoy Izy tamin’izy ireo:

“Moa ianareo mahazo mampifady hanina ny zatovon’ny mpampakatra,
raha mbola eo aminy koa ny mpampakatra?
Fa ho avy ny andro hanesorana ny mpampakatra aminy,
ka amin’izay vao hifady hanina izy ireo.”

Dia nanao fanoharana taminy indray Izy nanao hoe:

“Tsy misy olona manampina lamba tonta amin’ny tapa-damba nalaina tamin’ny vaovao,
fa raha izany, ny vaovao moa rovitra, ny tonta koa tsy hifanendrika amin’ny tapa-damba vaovao.
Tsy misy manisy divay vaovao amin’ny siny hoditra tonta koa,
fa raha izany dia ho simban’ny divay vaovao ny siny hoditra ka ny divay moa raraka, ny siny hoditra koa very maina;
fa siny hoditra vaovao no tokony hasiana ny divay vaovao, dia samy haharitra izy roroa.
Ary tsy misy olona vao avy nisotro divay tranainy ka hangataka ny vaovao,
satria hoy izy hoe: ‘Ny tranainy no tsaratsara kokoa.’”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinto (1 Kô 3, 18-23)

Anareo ny zavatra rehetra, fa ianareo an’i Kristy ary i Kristy an’Andriamanitra.

Ry kristianina havana, aza misy mamita-tena;
fa raha misy aminareo manao ny tenany ho hendry amin’izao tontolo izao,
dia aoka ho adala izy mba ho hendry.
Satria ny fahendren’izao tontolo izao dia fahadalana eo anatrehan’Andriamanitra,
araka ny voasoratra hoe:

“Ny hafetsen’ny hendry no hamandrihako azy”;

ary koa hoe:

“Fantatry ny Tompo ny hevitry ny hendry, ary fantany fa zava-poana izany.”

Koa aza misy manao olona ho reharehany, fa anareo ny zavatra rehetra,
na i Paoly, na i Apôlô, na i Sefasy, na izao tontolo izao,
na fiainana, na fahafatesana, na ny zavatra ankehitriny na ny zavatra ho avy:
anareo avokoa izany rehetra izany;
ianareo kosa an’i Kristy, ary i Kristy an’Andriamanitra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 23, 1-2. 3-4ab. 5-6

An’ny Tompo ny tany sy izay mameno azy.

Ny tany, ny hareny: Azy Tompo avokoa;
dia izao rehetra izao ary izay monina ao.
Naoriny ambonin’ny rano izy ireny,
napetrany tsara eo ambonin’ny ony.

Koa zovy no hiakatra hihaona amin’ny Tompo;
hanorim-ponenana an-toerany masina?
Ny olon-tsy meloka, ny olo-mahitsy
sy izay tsy mianiana tsy tò amin’ny hafa.

Dia izy no hany hotsofina rano;
ny Tompo Mpamonjy hanome rariny azy.
Fa izy no dimbin’ireo izay nizaha
ny endrik’Ilay Andriamanitra Tompo.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Efa nataoko hoe sakaiza ianareo, hoy ny Tompo; satria efa nambarako taminareo avokoa izay rehetra reko tamin’ny Ray.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 5, 1-11)

Nandao ny zavatra rehetra izy ireo ka nanaraka Azy.

Tamin’izany andro izany, raha teo amoron’ny farihin’i Genezareta i Jesoa,
dia nifanesika nankeo aminy ny vahoaka mba hihaino ny tenin’Andriamanitra.
Nahita sambo kely roa niantsona teo amoron-drano Izy
(fa niala hanasa ny haratony ny mpanarato),
dia niditra tamin’ny sambo kely anankiray izay an’i Simôna
ka nangataka taminy mba hihataka kely amin’ny tany,
vao nipetraka teo an-tsambo kely nampianatra ny vahoaka.

Rahefa nitsahatra niteny Izy, dia nanao tamin’i Simôna hoe:

“Mandrosoa eny amin’ny lalina,
dia alatsaho ny haratonareo hahazoana hazandrano.”

Fa hoy ny navalin’i Simôna Azy:

“Tompoko, efa niasa mafy nandritra ny alina izahay,
fa tsy nahazo na inona na inona;
nefa noho ny teninao, dia halatsako ihany ny harato.”

Nony nanao izany izy, dia nahazo hazandrano be dia be
ka nisy rovitra ny haratony.
Ary nanàtsika ny namany izay teny amin’ny sambo kely hafa izy ireo
mba ho avy hanampy azy:
dia tonga ireo, nofenoiny ny sambo kely roa ka efa saika nilentika ny sambo.
Nony nahita izany i Simôna Piera dia niankohoka tamin’ny tongotr’i Jesoa
ka nanao hoe:

“Mialà amiko, Tompoko, fa mpanota aho.”

Fa talanjona izy sy izay rehetra teo aminy,
noho ny habetsahan’ny hazandrano azony;
ary toy izany koa i Jakôba sy i Joany, zanak’i Zebede izay iray raharaha tamin’i Simôna.
Dia hoy i Jesoa tamin’i Simôna:

“Aza matahotra, fa hatramin’izao dia hanarato olona ianao.”

Dia nampiantsona ny sambo kely tamin’ny tany niaraka tamin’izay izy ireo
ka namoy ny zavatra rehetra ary nanaraka Azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinto (1 Kôr. 3, 1-9)

Izahay moa mpiara-miasa amin’Andriamanitra, ary ianareo kosa sahan’Andriamanitra sy trano arafiny.

Ry kristianina havana, tsy nahazo niteny taminareo toy ny amin’ny olona ara-panahy aho,
fa toy ny amin’ny olona ara-batana sy mbola zaza ao amin’i Kristy.
Ronono no nomeko hosotroinareo, fa tsy ventin-kanina mahery,
satria tsy mbola nahazaka izany ianareo,
sady tsy mbola mahazaka hatra ankehitriny aza noho ianareo mbola ara-batana.
Fa fialonana amam-pifandirana no hita ao aminareo,
ka moa tsy ara-batana sy araka ny fanaon’olombelona va izany?
Raha ny iray hanao hoe:

“Izaho an’i Paoly”,

ny iray kosa hanao hoe:

“Izaho an’i Apôlô”,

moa tsy olombelona ihany va ianareo amin’izany?
Fa inona àry i Apôlô, ary inona koa i Paoly?
Mpandraharaha nahatonga anareo ho mpino fotsiny ireo, samy araka izay nomen’ny Tompo azy avy.
Izaho moa namboly, i Apôlô nanondraka;
fa Andriamanitra ihany no nampaniry.
Samy tsinontsinora na izay namboly na izay nanondraka;
fa Andriamanitra izay mampaniry ihany no izy.
Sahala ihany ny mamboly sy ny manondraka;
ary samy hovalian’Andriamanitra araka ny fisasarany avy.
Fa izahay moa mpiara-miasa amin’Andriamanitra,
ary ianareo kosa sahan’Andriamanitra sy trano arafiny.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 32, 12-13. 14-15. 20-21

Sambatra ny firenena tahin’Andriamanitra Tompony.

Sambatra ny firenena tahin’Andriamanitra Tompony,
sy ny vahoaka nofidìny ho lovany!
Any an-danitra ny Tompo mitazana:
hitany avokoa ny zanak’olombelona.

Any amin’ny toerana onenany Izy mitsinjo
ny mponina rehetra amin’ny tany:
Izy Ilay namolavola ny fony tsy an-kanavaka,
Ilay mahafantatra ny asany rehetra!

Ny fanahinay manantena ny Tompo:
Mpitahy anay Izy sy Ampinganay!
Izy no ifalian’ny fonay;
ny Anarany Masina no ifefenay!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Velomy araka ny hatsaram-ponao aho, mba hitandremako ny fanambarana avy amin’ny vavanao.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 4, 38-44)

Tsy maintsy mitory ny fanjakan’Andriamanitra amin’ny tanàna maro hafa koa Aho, fa izany no nanirahana Ahy.

Tamin’izany andro izany, nony nitsangana niala tao amin’ny sinagôga i Jesoa,
dia niditra tao an-tranon’i Simôna.
Sendra azon’ny tazo mahery ny rafozambavin’i Simôna tamin’izay,
ka niangavian’ny olona Izy hahasitrana azy.
Niondrika teo amin’ny marary Izy nandidy ny tazo, dia niala ny tazo,
ka nitsangana niaraka tamin’izay ravehivavy ary nampihinana azy ireo.

Nony maty ny masoandro,
izay nanana marary na inona na inona aretiny dia samy nitondra ny azy teo aminy,
ka nametra-tanana tamin’izy ireo tsirairay avy dia nahasitrana azy.
Nisy demony nivoaka tamin’ny olona maro koa niantso hoe:

“Ianao no Zanak’Andriamanitra”;

fa norahonany tsy hiteny izy ireo noho izy nahalala Azy ho i Kristy.

Raha vao naraina ny andro,
dia lasa nankany amin’ny toerana mangingina anankiray Izy.
Vahoaka maro no nandeha nikaroka Azy,
ka nony tonga tao aminy dia nitady hihazona Azy tsy hisaraka aminy intsony;
fa hoy Izy taminy:

“Tsy maintsy mitory ny fanjakan’Andriamanitra amin’ny tanàna maro hafa koa Aho,
fa izany no nanirahana Ahy.”

Dia nitory teny tao amin’ny sinagôgan’i Galilea manontolo Izy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.