Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinto (1 Kôr. 15, 1-11)

Izany àry no torìnay ary izany koa no ninoanareo.

Ry kristianina havana,
ampahatsiahiviko anareo ny Evanjely notorìko taminareo,
izay noraisinareo sy niorenanareo, ary hahazoanareo famonjena,
raha tananareo araka ny nitoriako azy taminareo;
afa-tsy raha hoe ninonino foana ianareo.
Izao no zavatra nampianariko anareo ho isan’ny zavatra voalohany indrindra,
araka ny nandraisako azy:
maty noho ny fahotantsika i Kristy, araka ny Soratra Masina;
dia nalevina Izy, sy nitsangana tamin’ny andro fahatelo, araka ny Soratra Masina;
ary niseho tamin’i Sefasy, vao tamin’ny roa ambin’ny folo.
Manaraka izany dia niseho tamin’ny rahalahy tsy omby diman-jato Izy,
ary mbola velona mandraka ankehitriny ny ankamaroan’ireny,
fa ny sasany ihany no efa nody mandry.
Rahefa izany, dia niseho tamin’i Jakôba Izy, vao tamin’ny Apôstôly rehetra.
Ary faran’izy rehetra, mba nisehoany koa aho,
dia izaho izay toy ny tsy tonga volana.
Fa ambany indrindra amin’ny Apôstôly aho,
ary tsy mendrika hantsoina hoe Apôstôly akory aza,
satria nanenjika ny Eglizin’Andriamanitra aho;
saingy ny fahasoavan’Andriamanitra no naha-toy izao ahy.
Tsy foana tao amiko anefa ny fahasoavana
fa niasa bebe kokoa noho izy rehetra aho;
na tsy izaho, fa ny fahasoavan’Andriamanitra niaraka tamiko.
Koa izany ary no torìnay, na izaho na izy ireo, ary izany koa no ninoanareo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 117, 1-2. 16-17. 28

Derao ny Tompo fa tsara.

Derao ny Tompo fa tsara!
Eny, mandrakizay ny hatsaram-pony!
Valio, ry Tranon’i Israely!
Eny, mandrakizay ny hatsaram-pony!

Nanandratra ahy ny tanan’ny Tompo!
Naneho hery ny tanan’ny Tompo!
Tsy maty aho fa velona
mba hitanisa ny asan’ny Tompo!

Ianao no Andriamanitro
ka isaorako!
Ianao no Andriamanitro,
ka asandratro!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Andriamanitra no nampihavana an’izao tontolo izao indray tamin’ny alalan’i Kristy sy nametraka indray ny teny fampanantenana tamintsika.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 7, 36-50)

Voavela ny heloka betsaka vitany satria be fitiavana izy.

Tamin’izany andro izany,
nisy Farisianina nanasa an’i Jesoa hiara-mihinana aminy,
ka niditra tao an-tranon’ilay Farisianina Izy, dia nipetraka nihinana.
Ary indro nisy vehivavy ratsy fitondran-tena tao an-tanàna
nahalala fa nihinana tao an-tranon’ilay Farisianina i Jesoa
ka dia nivimbina tavoara alabastra feno diloilo manitra,
dia nijanona teo ivohony tanilan’ny tongony sady nitomany
ka kotsan’ny ranomasony ny tongony, fa nofaohiny tamin’ny volon-dohany sy norohany,
ary nohosorany diloilo manitra.

Nony nahita izany ilay Farisianina nanasa Azy, dia nanao anakampo hoe:

“Raha mpaminany Izy dia ho nahalala ny toetran’ity vehivavy mikasika Azy,
fa hoe mpanota io.”

Ary i Jesoa niteny taminy nanao hoe:

“Ry Simôna, misy zavatra holazaiko aminao.”

Dia hoy izy:

“Lazao, ry Mpampianatra.”

Ary hoy i Jesoa:

“Nisy olona roa lahy nananan’ny mpampanjana-bola anankiray trosa,
ny iray nananany denie dimanjato, ary ny iray dimampolo.
Noho izy ireo samy tsy nanan-kaloa,
dia nafoiny ny trosa tamin’izy roa lahy.
Koa iza amin’ireo no ho tia azy kokoa?”

Dia hoy i Simôna namaly Azy:

“Ataoko fa ilay namoizany bebe kokoa.”

Ary hoy Izy taminy:

“Marina ny anao.”

Dia nitodika an-dravehivavy izy ka nanao hoe:

“Hitanao va io vehivavy io?
Niditra teto an-tranonao Aho, fa ianao tsy nanome rano hanasako tongotra,
izy kosa nanondraka ny tongotro tamin’ny ranomasony sy namaoka azy tamin’ny volon-dohany.
Ianao tsy nanoroka Ahy,
izy kosa tsy nitsahatra nanoroka ny tongotro hatrizay nidirako.
Ianao tsy nanosotra diloilo ny lohako,
izy kosa nanosotra diloilo manitra ny tongotro.
Noho izany dia lazaiko aminao fa voavela ny heloka be nataony
satria be fitiavana izy;
fa izay amelana kely no kely fitiavana.”

Dia hoy Izy tamin-dravehivavy:

“Voavela ny helokao.”

Ary izay niara-nihinana taminy nanao anakampo hoe:

“Iza moa ity no mamela na dia ny heloka aza?”

Fa hoy Izy tamin-dravehivavy:

“Ny finoanao no nahavonjy anao,
mandehana amim-piadanana.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinto (1 Kôr. 12, 31 — 13, 13)

Ireto telo ireto no mitoetra, ny finoana, ny fanantenana, ny fitiavana; fa ny fitiavana no lehibe indrindra amin’ireo.

Ry kristianina havana,
ny fanomezana ambony indrindra no irio mafy,
dia izao lalana tsara indrindra hatoroko anareo izao.
Na dia miteny amin’ny fitenin’ny olona sy ny anjely aza aho,
nefa tsy manana ny fitiavana,
dia tonga varahina maneno sy kipantsona mikarantsana fotsiny aho.
Na dia nahazo fanomezana haminany aza aho,
ka mahalala ny zava-miafina rehetra, sy manana ny fahalalana rehetra,
ary manana ny finoana rehetra, hatramin’ny mahafindra tendrombohitra aza,
raha tsy manana ny fitiavana,
dia tsinontsinona aho.
Na dia zaraiko ho an’ny mahantra aza ny fananako rehetra,
ka atolotro hodorana mbamin’ny tenako,
raha tsy manana ny fitiavana aho,
dia tsy mahasoa ahy akory izany rehetra izany.

Ny fitiavana dia sady mahari-po no malemy fanahy;
ny fitiavana dia tsy mialona, tsy manaonao foana, tsy mieboebo;
tsy manao ny tsy mendrika, tsy mitady ny ho azy, tsy mora tezitra, tsy manao an-dolom-po;
tsy mifaly noho ny tsy marina ataon’ny olona, fa mifaly noho ny fahamarinany;
manala tsiny ny zavatra rehetra, mino ny zavatra rehetra, manantena ny zavatra rehetra, mandefitra ny zavatra rehetra.
Ny fitiavana dia tsy hanam-pahataperana.
Fa raha ny faminaniana kosa dia hisy farany,
ny fitenenana fiteny tsy fantatra dia hitsahatra,
ary ny fahalalana dia hiato.
Satria tapany ny fahalalantsika, tapany koa ny faminaniantsika;
ka rahefa tonga ny feno dia foana ny tapany.
Fony mbola zaza aho,
dia niteny toy ny zaza, nihevitra toy ny zaza, nisaina toy ny zaza;
fa nony lehilahy aho, dia nialako ny fanahin-jaza.
Ankehitriny dia mizaha amin’ny fitaratra isika, ka tsy mahita mazava;
fa rahatrizay, hifanatrika;
ankehitriny, tapany no fantatro;
fa rahatrizay, hahalala tsara toy ny nahafantarana ahy aho.
Ary ankehitriny, ireto telo ireto no mitoetra;
ny finoana, ny fanantenana, ny fitiavana;
fa ny fitiavana no lehibe indrindra amin’ireo.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 32, 2-3. 4-5. 12 sy 22

Sambatra ny firenena tahin’Andriamanitra Tompony.

Derao amin-dokanga ny Tompo;
antsao amim-baliha tory folo!
Ihirao hiravao Izy;
andredony horaka aman-java-maneno!

Fa mahitsy ny tenin’ny Tompo
ara-drariny ny asany rehetra;
ny fahamarinana sy ny hitsiny no tiany;
ny hatsaram-pon’ny Tompo manerana ny tany!

Sambatra ny firenena tahin’Andriamanitra Tompony,
sy ny vahoaka nofidiny ho lovany!
Ho aminay anie ny hatsaram-ponao, ry Tompo,
araka ny itokianay Anao!

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ny teninao, ry Tompo, dia fanahy sy fiainana; Ianao no manana ny teny mahavelona mandrakizay.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 7, 31-35)

Nitsoka sodina izahay, fa tsy nandihy ianareo; nanao hira mampalahelo izahay, nefa tsy nitomany ianareo.

Tamin’izany andro izany, i Jesoa niteny tamin’ny vahoaka nanao hoe:

“Hohariko amin’iza re ny olona amin’ity taranaka ity, ary tahaka an’iza izy?
Tahaka ny ankizy mipetraka eny an-kianja izy, izay mifampilaza hoe:
‘Nitsoka sodina izahay, fa tsy nandihy ianareo;
nanao hira mampalahelo izahay, nefa tsy nitomany ianareo.’
Fa tonga i Joany Batista tsy nihinana mofo na nisotro divay,
lazainareo hoe: ‘Azon’ny demony izy.’
Tonga indray ny Zanak’Olona mihinana sy misotro,
ataonareo hoe: ‘Lehilahy tendan-kanina sy mpisotro io, sady sakaizan’ny poblikanina sy ny olon-dratsy fiaina.’
Fa ny Fahendrena efa nohamarinin’ny zanany rehetra.”

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Paoly Apôstôly ho an’ny kristianina tany Kôrinto (1 Kôr. 12, 12-14. 27-31a)

Ianareo no vatan’i Kristy sy rantsam-batany.

Ry kristianina havana,
toy ny maha-iray ny vatana, na dia maro rantsana aza,
sy toy ny maha-vatana iray ny rantsam-batana, na dia maro aza izy,
dia toy izany koa i Kristy.
Fa Fanahy iray ihany no nanaovana batemy antsika rehetra,
mba ho vatana iray ihany isika, na Jody na Jentily, na mpanompo na olom-potsy;
ary Fanahy iray ihany no nampisotroana antsika rehetra.
Koa ny vatana dia tsy rantsam-batana iray ihany, fa maro.
Ianareo no vatan’i Kristy,
ka samy rantsam-batany manaraka ny laharany tsirairay avy.

Ao amin’ny Eglizy dia izao no nandaharan’Andriamanitra ny sasany:
voalohany Apôstôly;
faharoa mpaminany;
fahatelo mpampianatra;
manaraka izany dia ireo nahazo fanomezana hanao fahagagana,
hahasitrana ny marary, hanampy, hitondra, hiteny fiteny samihafa tsy fantatra, handika teny.
Moa Apôstôly izy rehetra?
Moa mpaminany izy rehetra?
Moa mpampianatra izy rehetra?
Moa manao fahagagana izy rehetra?
Moa nahazo fanomezana hanasitrana izy rehetra?
Moa miteny teny samihafa tsy fantatra izy rehetra?
Moa mandika teny izy rehetra?
Fa ny fanomezana ambony indrindra no irio mafy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 99, 2. 3. 4. 5

Vahoakany sy ondry fiandriny isika.

Hobio Izy Tompo, ry tany tontolo.
Ka fo falifaly anompoana ny Tompo.
Tongava eo aminy mihira, miravo.
Ekeo fa ny Tompo no Andriamanitra.

Fa Azy isika satria nohariany,
sy tena vahoakany, ondry fiandriny.
Ireo vavahadiny idiro amin-tsaotra.
Ny ao an-kianjany idiro amin-dera.

Derao Izy Tompo: ny Anarany isaory.
Miaiky isika fa tsara ny Tompo.
Fa mandrakizay ny fitiavany antsika,
amin’ny taona rehetra ny fahamarinany.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Izaho no Lalana sy Fahamarinana ary Fiainana, hoy ny Tompo, tsy misy olona mankany amin’ny Ray afa-tsy amin’ny alalako.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 7, 11-17)

Ry zatovo, Izaho mandidy anao, mitsangàna.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa nankany amin’ny tanàna anankiray atao hoe Naima,
ary mpianany maro sy vahoaka betsaka no niaraka taminy.
Rahefa mby teo akaikin’ny vavahadin’ny tanàna Izy,
dia indro nisy fatin’ny zazalahy anankiray nentina halevina,
zanak’olona lahitokana sady mpitondratena indray reniny,
ka vahoaka be avy ao an-tanàna no nanaraka azy.
Nangoraka ny Tompo nony nahita an-dravehivavy, ka nanao taminy hoe:

“Aza mitomany.”

Dia nanatona Izy ka nanendry ny tranovorona;
dia nijanona ny mpilanja, ary hoy i Jesoa:

“Ry zatovo, Izaho mandidy anao, mitsangàna.”

Dia niarina niaraka tamin’izay ny maty, sady niteny,
ary nomen’i Jesoa an-dreniny.
Raiki-tahotra avokoa izay rehetra teo,
sady nankalaza an’Andriamanitra nanao hoe:

“Mpaminany lehibe no efa niseho eto amintsika,
ary Andriamanitra efa namangy ny olony.”

Dia niely eran’i Jodea sy ny tany manodidina rehetra izany teny fankalazana izany.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.