Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Joany Apôstôly (1 Jo. 4, 11-18)

Raha mifankatia isika dia mitoetra ao amintsika Andriamanitra.

Ry malala, raha toy izany no nitiavan’Andriamanitra antsika,
dia tokony mba hifankatia koa isika.
Tsy mbola nisy olona nahita an’Andriamanitra na oviana na oviana.
Fa raha mifankatia isika dia mitoetra ao amintsika Andriamanitra,
ary lavorary ao amintsika ny fitiavana Azy.
Ny fananantsika ny Fanahiny no ahafantarantsika fa mitoetra ao aminy isika,
ary Izy ao amintsika.
Ary efa nahita izahay,
ka manambara fa naniraka ny Zanany ho mpamonjy an’izao tontolo izao ny Ray.
Na iza na iza hanaiky an’i Jesoa ho Zanak’Andriamanitra,
dia mitoetra ao aminy Andriamanitra, ary izy ao amin’Andriamanitra.
Ary izahay efa nahalala sy nino ny fitiavan’Andriamanitra antsika.
Andriamanitra dia fitiavana;
koa izay mitoetra amin’ny fitiavana dia mitoetra ao amin’Andriamanitra,
ary Andriamanitra ao aminy.
Ary izao no maha-lavorary ny fitiavana ao amintsika;
hanan-toky marimarina isika amin’ny andro fitsarana,
satria nanahaka Azy tamin’itý fiainana itý.
Tsy mba misy tahotra ny fitiavana fa mandroaka ny tahotra ny fitiavana lavorary,
satria milaza sazy ny tahotra;
koa mbola tsy lavorary ny fitiavan’izay matahotra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 71, 2. 10. 12-13

Hiankohoka aminao, ry Tompo, ny firenena rehetra.

Andriamanitry ny fahamarinana ô!
mba tolory ny andriana mpanapaka
sy ny zanak’andriana ho dimbiny
ny fahaiza-mitsara ara-drariny.

Ireo mpanjaka rehetra any Andrefana
dia hanoa ka hanefa ny hetrany;
toy izany ny avy any Atsinanana,
dia hanatona hanolotra hasina.

Izy hanafaka ny malahelo
mitoloko tsy manan-kanampy.
Ny mahantra, ny ory: hovonjeny;
hotsimbininy hatrany ny osa.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Hitory teny soa mahafaly amin’ny malahelo no anirahan’Andriamanitra Ahy, sy hankahery ny torotoro fo.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 6, 45-52)

Hitan’izy ireo nandeha teny ambony rano Izy.

Tamin’izany andro izany, rahefa nampitombo ny mofo i Jesoa,
dia notereny hiondrana an-tsambo kely niaraka tamin’izay ny mpianany,
mba hialoha Azy eny am-pita ho any Betsaida,
ambara-pandravany ny vahoaka;
ary rahefa avy nanao veloma ny olona Izy,
dia nankany an-tendrombohitra mba hivavaka.
Nony hariva ny andro, ny sambo kely dia efa mby teny ampovoan’ny ranomasina,
ary i Jesoa irery no teny an-tanety.
Ary hitany izy ireo sahirana nivoy mafy erý fa notohain’ny rivotra,
ka tokony ho tamin’ny fiambenana fahefatra tamin’ny alina,
dia nandeha teny ambonin’ny ranomasina Izy nankeo aminy,
ka saika handalo azy.
Kanjo nony nahita Azy nandeha teny ambony rano izy ireo,
dia nataony ho matoatoa ihany ka niantsoantso mafy izy,
fa nahita Azy avokoa izy rehetra ka raiki-tahotra erý.
Niaraka tamin’izay dia niteny taminy Izy nanao hoe:

“Matokia, fa Izaho ihany, ka aza matahotra.”

Ary niakatra teo aminy eo an-tsambo kely Izy, dia nitsahatra ny rivotra,
ka talanjona fatratra izy ireo,
fa tsy azony an-tsaina ity fahagagana tamin’ny mofo teo
noho ny hadonton’ny fony.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Joany Apôstôly (1 Jo. 4, 7-10)

Andriamanitra dia fitiavana.

Ry malala, aoka hifankatia isika,
fa ny fitiavana dia avy amin’Andriamanitra,
ary izay rehetra tia dia avy amin’Andriamanitra, sy mahalala an’Andriamanitra.
Izay tsy tia dia tsy mahalala an’Andriamanitra,
satria Andriamanitra dia fitiavana.
Ary nampiseho ny fitiavany antsika Izy,
tamin’ny nanirahany ny Zanany Lahitokana ho eo amin’izao tontolo izao,
mba hahavelona antsika amin’ny alalany.
Ary toy izao izany fitiavana izany:
tsy isika no tia an’Andriamanitra rahateo, fa Izy no tia antsika mialoha,
sy naniraka ny Zanany ho sorom-panavotana antsika amin’ny fahotantsika.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 71, 2. 3-4ab. 7-8

Hiankohoka aminao, ry Tompo, ny firenen-drehetra.

Andriamanitry ny fahamarinana ô!
mba tolory ny andriana mpanapaka
sy ny zanak’andriana ho dimbiny
ny fahaiza-mitsara ara-drariny.

Ka ny vohitra hitrotro fiadanana,
ny havoana hivimbina ny hitsiny;
ny mahantra sy ny ory hotsimbininy,
ny mpamoritra kosa hofongorana.

Amin’ny androny hamony ny rariny,
ary mandra-pahafatin’ny volana;
ranomasina no ho sisin-taniny,
ary ny ony no ho valam-parihiny.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Nitory ny Evanjelin’ny Fanjakan’Andriamanitra i Jesoa ary nanasitrana ny aretina sy ny rofy rehetra tamin’ny olona.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Marka (Mk. 6, 34-44)

Teo am-pampitomboana ny mofo dia niseho ho toy ny mpaminany i Jesoa.

Tamin’izany andro izany,
i Jesoa nahita vahoaka betsaka ka nangoraka azy,
satria tahaka ny ondry tsy manam-piandry izy ireo;
dia nampianatra azy zavatra maro Izy.
Nony hariva ny andro dia nanatona Azy ny mpianany nanao hoe:

“Ny tany efitra;
ny andro efa hariva, ka alefaso ny olona handeha hividy hanina
any amin’ny tanàna sy ny vohitra manodidina.”

Fa izao no navaliny azy ireo:

“Omeonareo hanina izy.”

Ka hoy ireo taminy:

“Handeha hividy mofona denie roanjato va izahay ka homenay azy hohaniny?”

Ary hoy Izy taminy:

“Manana mofo firy ianareo? Mandehana hoe zahao.”

Ary rahefa nozahany, dia hoy izy:

“Mofo dimy sy hazandrano roa.”

Dia nasainy hampipetraka ny olona rehetra
hatao antokotokony eny amin’ny ahi-maitso izy ireo;
ka nipetraka mitsitokotoko izy, ny sasany zato, ary ny sasany dimampolo.
Dia noraisiny ny mofo sy ny hazandrano roa,
ary niandrandra ny lanitra Izy, ka nitsodrano.
Rahefa izany novakìny ny mofo dia nomeny ny mpianany
mba harosony eny anoloan’ny olona,
ary nozarainy tamin’izy rehetra koa ny hazandrano roa.
Dia nihinana izy rehetra ka voky;
ary ny sombintsombin’ny mofo sy ny hazandrano sisa tsy lany
nahafeno sobiky roa ambin’ny folo ka nentiny nody.
Dimy arivo lahy anefa no isan’ny nihinana tao.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Vakiteny voalohany

Taratasy voalohan’i Masindahy Joany Apôstôly (1 Jo. 3, 22 — 4, 6)

Zahao toetra ny fanahy raha avy amin’Andriamanitra na tsia.

Ry malala, na inona na inona angatahintsika amin’Andriamanitra dia ho azontsika,
satria mitandrina ny didiny sy manao izay tsara eo imasony isika.
Ary izao no didiny, dia ny hinoantsika an’i Jesoa Kristy Zanany,
sy ny hifankatiavantsika araka ny didy nomeny antsika.
Izay mitandrina ny didiny, dia mitoetra ao aminy, ary Izy kosa ho ao aminy;
ary ny ahafantarantsika fa mitoetra ao amintsika Izy,
dia ny Fanahy izay nomeny antsika.
Ry malala, aza mino ny fanahy rehetra,
fa zahao toetra ny fanahy raha avy amin’Andriamanitra na tsia;
satria maro ny mpaminany sandoka efa miely amin’izao tontolo izao.
Izao no ahafantarana ny Fanahy avy amin’Andriamanitra:
ny fanahy rehetra izay manaiky fa efa tonga nofo i Jesoa Kristy dia avy amin’Andriamanitra.
Ary ny fanahy rehetra izay tsy manaiky an’i Jesoa, dia tsy mba avy amin’Andriamanitra,
fa fanahin’ny antikristy, izay efa renareo fa ho avy,
sady efa tonga eo amin’izao tontolo izao sahady aza ankehitriny.
Avy amin’Andriamanitra ianareo, anaka, sady efa nandresy an’ireny,
satria lehibe izay ao aminareo noho izay ao amin’izao tontolo izao.
Avy amin’izao tontolo izao izy ireny,
ka izany no anaovany fitenin’izao tontolo izao, sy ihainoan’izao tontolo izao azy.
Fa izahay kosa dia avy amin’Andriamanitra, ka izay mahalala an’Andriamanitra no mihaino anay;
fa izay tsy avy amin’Andriamanitra tsy mba mihaino anay;
izany no ahafantarantsika izay Fanahin’ny fahamarinana,
sy izay fanahin’ny hadisoan-kevitra.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.

Setriny

Salamo 2, 7-8. 10-11

Homeko ho lovanao ireo firenena.

Ambarako ny didin’ny Tompo:
“Zanako ianao, hoy Izy tamiko:
Izaho niteraka anao androany!
Angataho amiko fa omeko ho lovanao ireo firenena,
sy ho fanananao ny faran’ny tany.”

Mahafantara, ianareo mpanjaka,
mahalalà, ry mpitsara ny tany!
Tompoy amin-tahotra ny Tompo,
orohy amin-kovitra ny tongony.

Evanjely

Aleloia. Aleloia.

Ny olona izay nitoetra tao amin’ny maizina dia nahita fahazavana lehibe, ary ireo izay nitoetra tao amin’ny tany aloky ny fahafatesana no niposahan’ny mazava.

Aleloia.

Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 4, 12-17. 23-25)

Efa akaiky ny fanjakan’ny lanitra.

Tamin’izany andro izany,
nony ren’i Jesoa fa natao an-tranomaizina i Joany,
dia lasa Izy nankany Galilea;
ka nony niala tany Nazareta dia tonga tao Kafarnaôma,
tanàna amoron-dranomasina ao amin’ny sisin-tanin’i Zabolôna sy Neftali ka nonina tao,
mba ho tanteraka ny teny nolazain’i Izaia Mpaminany hoe:

“Ny tanin’i Zabolôna sy ny tanin’i Neftali,
ny lalana ao amoron-dranomasina, any an-dafin’i Jordany, Galilean’ny Jentily:
ny olona izay nitoetra tao amin’ny maizina dia nahita fahazavana lehibe,
ary ireo izay nitoetra tao amin’ny tany aloky ny fahafatesana
no niposahan’ny mazava.”

Hatramin’izay dia nanomboka nitory teny i Jesoa ka nanao hoe:

“Mibebaha ianareo, fa efa akaiky ny fanjakan’ny lanitra.”

Ary i Jesoa nitety an’i Galilea manontolo,
nampianatra tao amin’ny sinagôgan’ny olona,
sy nitory ny Evanjelin’ny Fanjakan’Andriamanitra,
ary nanasitrana ny aretina sy ny rofy rehetra tamin’ny olona.
Dia niely eran’i Siria manontolo ny lazany,
ka nentin’ny olona tany aminy ny marary rehetra
izay azon’ny aretina sy ny fijaliana samihafa,
dia ny mararin-javatra, ny mararin’ny androbe, ny malemy, ka nositraniny ireny.
Ary be ny vahoaka avy tany Galilea sy Dekapôly sy Jerosalema sy Jodea
ary avy tany an-dafin’i Jordany, no nanaraka Azy.

— Izany àry ny tenin’ny Tompo.