Tamin’izany andro izany, nony tafita i Jesoa sy ny mpianany, dia nitody tao Genezareta ka niantsona teo. Ary rahefa niala tao an-tsambo kely izy ireo, dia nahalala an’i Jesoa niaraka tamin’izay ny olona, ka lasa nitety ny manodidina, ary rafitra nitatitra ny marary tamin’ny fandriana ho any amin’izay reny fa misy Azy. Na taiza na taiza nalehany, na tamin’ny vohitra, na tany an-tanàna, na tany an-tsaha, dia napetraky ny olona teo an-kianja ny marary, sady niangavy taminy mba havelany hanendry na dia ny sahondran’akanjony ihany aza, ka izay rehetra nanendry Azy dia sitrana.

Tamin’izany andro izany, niverina teo amin’i Jesoa ny Apôstôly, dia nilaza taminy ny zavatra rehetra nataony sy nampianariny. Ary hoy Izy taminy : "Avia ianareo, ndeha mitokana any amin’ny tany mangingina, ka mialà sasatra kely" : fa maro ny olona mifamoivoy ka tsy nisy hihinanany akory. Dia niara-niondrana an-tsambo kely izy ireo ka lasa nitokana any amin’ny tany mangingina. Fa hitan’ny olona ny nandehanany ary maro no nahalala ny halehany, ka nidodododo nandeha an-tongotra avy amin’ny tanàna rehetra, sy tonga tany talohany. Ary nony nivoaka avy tao an-tsambo i Jesoa dia nahita ireto vahoaka betsaka ka nangoraka azy, satria tahaka ny ondry tsy mana-mpiandry izy ireo, dia nampianatra azy zavatra maro Izy.

Tamin’izany andro izany : Nahare ny lazan’i Jesoa i Herôda ka hoy ny sasany hoe : "I Joany Batista nitsangan-ko velona izay, ka izany no iasan’ireo hery mahagaga aminy" ; fa ny sasany kosa nanao hoe : "I Elia izay", ary ny hafa indray dia hoe : "Mpaminany izay, dia toy ny iray amin’ny mpaminany." Ary nony nandre izany i Herôda, dia nanao hoe : "I Joany izay e, dia ilay efa notapahiko ny lohany, fa efa nitsangan-ko velona izy." Fa i Herôda io ihany no naniraka hisambotra sy hamatotra an’i Joany tany an-tranomaizina, noho ny amin’i Herôdiada vadin’i Filipo rahalahiny izay nalainy ho vady. Satria i Joany nanao taminy hoe : "Tsy mahazo manambady ny vadin-drahalahinao ianao." Koa tonga halan’i Herôdiada izy sy nirìny ho faty aza, saingy, tsy azony natao izany noho ny tahotr’i Herôda an’i Joany, izay hitany fa lehilahy marina sy masina, ka narovany sady narahiny hevitra tamin’ny zavatra maro, sy nohenoiny tamin-kafaliana. Ary tonga ny andro tsara, dia ilay fitsingerenan’ny taona nahaterahan’i Herôda ka nanaovany fanasana ho an’ny manamboninahiny sy ny tompon’arivo ary ny loholona tany Galilea. Fa niditra nandihy tao an-trano fanasana ny zanakavavin’i Herôdiada ka nahafaly an’i Herôda, sy izay niara-nihinana taminy ; dia hoy ny mpanjaka tamin-drazazavavy : "Angataho amiko izay tianao, fa homeko anao", sady nampiany tamim-pianianana hoe : "Na inona na inona angatahinao amiko, dia homeko anao, na dia ny antsasaky ny fanjakako aza." Dia nivoaka razazavavy ka nanontany an-dreniny hoe : "Inona no angatahiko ?" Ary hoy reniny : "Ny lohan’i Joany Batista." Dia nidodododo faingana nankao amin’ny mpanjaka izy, ka nangataka hoe : "Tiako raha omenao ahy an-dovia izao ankehitriny izao ny lohan’i Joany Batista." Nalahelo ny mpanjaka, kanefa noho ny fianianany sy noho ireo olona niara-nihinana taminy, dia tsy sahy nandà an-drazazavavy izy, fa nirahiny faingana ny mpiambina anankiray nasainy hitondra ny lohan’i Joany amin’ny lovia. Dia nandeha nanapaka ny lohan’i Joany tao an-tranomaizina ilay mpiambina, ka nitondra azy tamin’ny lovia, ary nomeny an-drazazavavy dia nomen-drazazavavy an-dreniny kosa. Nony nandre izany ny mpianany, dia tonga naka ny fatiny ka nandevina azy.