Vakiteny voalohany
Bokin’i Ezekiela Mpaminany (Ezek. 36, 23-28)
Nomeko fo vaovao ianareo ary hasiako fanahy vaovao ao anatinareo.
Izao no lazain’ny Tompo:
“Hamasiniko ny Anarako lehibe izay voaala baràka,
eny amin’ny firenena nanalanareo baràka azy,
dia ho fantatry ny firenena fa Tompo Andriamanitra Aho
— Teny marin’ny Tompo Andriamanitra —,
rahefa manamasin-tena ao aminareo, eo imasony Aho.
Halaiko avy any amin’ny firenena ianareo,
hangoniko avy any amin’ny tany rehetra ka hampodìko eo amin’ny taninareo.
Hofafazako rano madio ianareo, dia hadio;
ny fahalotoanareo rehetra mbamin’ny fahavetavetanareo rehetra,
hataoko afaka aminareo.
Homeko fo vaovao ianareo, ary hasiako fanahy vaovao ao anatinareo;
hesoriko amin’ny nofonareo ny fo vato,
ary hataoko manaraka ny fitsipiko ianareo,
ka hitandrina ny didiko, sy hanaraka izany.
Honina eo amin’ny tany nomeko ny razanareo ianareo,
dia ho vahoakako ianareo, ary Izaho ho Andriamanitrareo.”
— Izany àry ny tenin’ny Tompo.
Setriny
Salamo 50, 12-13. 14-15. 18-19
Hofafazako rano madio ianareo, ka hadio; hafahako amin’ny fahalotoanareo; hodioviko amin’ny sampinareo.
Fo madio vaovao no angatahiko
sy fanahy mahatoky tanteraka.
Aza alàna aminao aho, ry Tompoko,
ny Fanahy aza esorinao amiko.
Amereno hafaliana aho ho vonjiko,
dia tolory fanahy tena mendrika.
Ny mpanota hotoroako lalana,
aminao no tsy maintsy hiverenany.
Ny fanahy torotoro, ry Tompoko,
io no sorona tianao hatolotro.
Tsy hodianao tsy hita, Andriamanitro,
ny fanahy torotoro sy trotraka.
Evanjely
Aleloia. Aleloia.
Mahatoky ny lahatrao, ry Tompo, ary mafy orina mandrakizay alaovalo.
Aleloia.
Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Matio (Mt. 22, 1-14)
Antsoy ho aty amin’ny fampakaram-bady avokoa izay hitanareo.
Tamin’izany andro izany,
i Jesoa niteny tamin’ny lehiben’ny mpanora-dalàna sy ny loholona indray nanao ity fanoharana ity hoe:
“Ny fanjakan’ny lanitra dia tahaka ny andriamanjaka anankiray
izay nanao fanasana tamin’ny fampakaram-badin’ny zanany lahy,
ka naniraka ny ankiziny hanainga izay efa nasaina, ho any amin’ny fampakaram-bady,
fa tsy nety nankany ireo.
Dia naniraka ankizy hafa indray izy nanao hoe:
Lazao amin’ny nasaina hoe:
Indro efa voavoatra ny nahandro ka efa voavono ny ombiko sy ny zavatra nafahy,
ary efa vonona avokoa ny zavatra rehetra,
koa tongava aty amin’ny fampakaram-bady ianareo.
Nefa tsy nahoany akory izany, fa samy lasa nandeha izy,
ny iray nankany amin’ny sahany, ny iray nankany amin’ny varony;
ary ny sasany nisambotra ny ankiziny,
ka nony efa notevatevainy dia novonoiny.Tezitra ny mpanjaka nony nandre izany,
ka naniraka miaramila nandringana izany mpamono olona izany,
sy nandoro ny tanànany.
Dia hoy izy tamin’ny ankiziny:
Efa voaomana ny fanasana amin’ny fampakaram-bady,
fa ny nasaina no tsy mendrika.
Koa mandehana ianareo any amin’ny fihaonan-dalana,
ary asao ho aty amin’ny fampakaram-bady avokoa izay hitanareo.
Dia niely eran’ny arabe ny ankiziny, nanangona izay rehetra hitany na tsara na ratsy,
ka hipoka ny mpihinana ny trano fampakarana.
Ary niditra ny mpanjaka nizaha ny mpihinana,
ka nahita lehilahy anankiray tsy niakanjo ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady,
dia hoy izy taminy:
Ry sakaiza, nahoana ianao no niditra eto,
nefa tsy miakanjo ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady?
Fa sina ilay olona;
ka hoy ny mpanjaka tamin’ny mpanompony:
Afatory ny tongotra aman-tanany,
ka ario any amin’ny maizina any ivelany io,
any no hisy fitomaniana sy fikitroha-nify.
Fa maro no nantsoina, nefa vitsy no fidìna.”
— Izany àry ny tenin’ny Tompo.
