30 marsa 2025 — Alahady Fahefatra amin'ny Karemy — Hitsangana aho ho any amin’ny raiko ka hanao aminy hoe: Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho — Evanjely Masina nosoratan’i Masindahy Lioka (Lk. 15, 1-3. 11-32)
Tamin’izany andro izany dia nanatona an’i Jesoa ny Poblikanina sy ny mpanota
ka nimonjomonjo ny Farisianina sy ny mpanora-dalàna nanao hoe:
“Ilay ity mandray ny mpanota sy miara-mihinana aminy”.
Dia nanao ity fanoharana ity tamin’izy ireo i Jesoa nanao hoe:
Nisy lehilahy anankiray nanan-janaka mirahalahy, ka hoy ilay zandriny tamin-drainy:
“Dada ô, omeo ahy ny anjara fananana tokony ho ahy”.
Dia nozarainy tamin’izy roa lahy ny fananany.
Nony afaka andro vitsivitsy, dia nangonin’ilay zandriny ny fananany rehetra
ka lasa nankany an-tany lavitra izy, nandany ny fananany tamin’ny fitondran-tena ratsy.
Rehefa laniny avokoa ny fananany rehetra,
dia nisy mosary lehibe tamin’izany tany izany ka nahantra izy.
Dia lasa ny anao nikarama tamin’ny tompon-tany anankiray tany,
ka nirahiny hiandry kisoa tany an-tsaha.
Naniry hivoky tamin’ny hodiboan-javatra nohanin’ny kisoa izy,
fa tsy nisy nanome azy.
Izay vao nody ny sainy ka hoy izy:
“Firifiry akory moa ny mpikaraman’i dada no manan-kanina be,
nefa izaho kosa ity maty noana aty!
Hitsangana aho ho any amin’ny raiko ka hanao aminy hoe:
Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho,
ka tsy mendrika hantsoina hoe zanakao intsony;
fa mba ataovy tahaka ny anankiray amin’ny mpikaramanao re aho”.
Dia niainga izy ka lasa nankany amin-drainy.
Mbola lavitra kosa izy, dia nahatazana azy rainy, ka onena nidodododo nitsena azy,
ary namihina ny vozony sy nanoroka azy.
Dia hoy ity zanany taminy:
“Dada ô! efa nanota tamin’ny lanitra sy teo anatrehanao aho,
ka tsy mendrika hantsoina hoe zanakao intsony”.
Fa hoy rainy tamin’ny mpanompony:
“Alao haingana ny akanjo tsara indrindra ka ampiakanjoy azy;
asio peratra ny rantsan-tanany, kiraroy ny tongony,
ary ento ny zanak’omby matavy, ka vonoy;
dia aoka hihinana sy hifaly isika,
fa ity zanako ity dia maty ka velona indray,
ary very ka hita indray”.
Dia nifaly izy rehetra.
Sendra tany an-tsaha kosa ny zanany lahy matoa tamin’izay.
Nony nody izy sy mby teo akaikin’ny trano, dia nandre zava-maneno sy dihy,
ka niantso ankizy lahy anankiray sy nanontany azy izay anton’izany.
Dia hoy ilay mpanompo taminy:
“Tonga ny rahalahinao, ka namono zanak’omby matavy irainao,
satria tafaverina soa aman-tsara izy”.
Dia tezitra izy, ka tsy nety niditra,
ary nivoaka rainy hampandroso azy.
Fa hoy ny navaliny an-drainy:
“Indro efa ela no nanompoako anao,
ary tsy mbola nandika ny didinao iray akory aho,
nefa tsy mbola mba nomenao zanak’osy iray akory hifaliako amin’ny sakaizako;
fa nony tonga kosa io zanakao io,
izay avy nandany ny fanananao tamin’ny vehivavy janga,
dia namonoanao zanak’omby matavy izy”.
Fa hoy irainy taminy:
“Ianao, anaka, dia eto amiko mandrakariva,
ka anao avokoa izay rehetra ananako;
fa mety kosa ny manao fihinanam-be sy fifaliana,
satria io rahalahinao io,
dia maty ka velona indray, ary very ka hita indray”.
